คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 1 > ROOM ♡
•Chapter 1 ROOM•
THE competition
"ยินี้อรับเ้าสู้ อนโอ ปาร์ านยอล รับผม :)"
รถแลมโบินี่สีแำอานยอลับออมาเรื่อยๆท่ามลาถนนยาม่ำืนับแสไฟสลัวๆ ภายในรถไม่มีใริะพูอะไรออมาัำ ทำให้ในรถเียบมามีเพียเสียเพลเบาๆที่านยอลเปิไว้เท่านั้น
“นี่.. นายะพาันลับบ้านหรอ?”
้วยวามที่นัวเล็เห็นทาที่านยอลับไปนั้นเป็นทาเียวับทาลับอนโอนึไ้เอ่ยถามน้าๆออมาอย่าสสัย
“ันเป็นนีนานั้นเลยรึไ?”
ประโยที่ร่าสูอลับมาทำเอาแบฮยอนไป่อไม่ถู.. มัน็ริที่านยอลเป็นนไม่แร์นอื่น วามิ็ออะแปลประหลา -0- เรื่อแ่ละเรื่อที่นำมาใ้่อรับเาในสมัย่อเ็ๆ็ เอาุ๊าหมีอเาไปเผาบ้า สั่ให้เาินสลัปลาเ็มบ้า ็ไม่รู้หรอนะว่านอย่ามันิอะไรอยู่ อนเ็ๆแบฮยอนและานยอลเยเป็นเพื่อนบ้านันที่ัันลอที่เอหน้า หลัาที่านยอลย้ายามรอบรัวไปเรียนไฮสูลที่โเียว พวเา็ไม่ไ้เอันอีเลย นระทั่้วยวามบัเอิบาอย่า ที่ทำให้ทั้านยอลและแบฮยอนเปิโรานไวน์เหมือนัน ทำให้ทัู้่เป็นศัรูทาารลาลอมา..
ลอทาที่แบฮยอนิไปเพลินๆ รถันหรู็ไ้มาออยู่หน้าอนโที่แบฮยอนุ้นเย..
.
.
็มันืออนโอเาไล่ะ
แล้วานยอลพาเามาที่นี่ทำไม?
“แบฮยอนลมา”
็ไหนบอว่าไม่ไ้พามาส่? ำถามมามายพรั่พรูเ้ามาในสมออแบฮยอน แล้ว็มีเสียเสียหนึ่เรียให้เาออมาาผวั์
“แบฮยอน”
“แบฮยอน!!”
านยอลที่เริ่มอารม์เสียเมื่อเรียแล้วร่าเล็้าๆไม่มีปิิริยาที่ะอบสนอเาเลยันิ ทำให้านยอล้อเอื้อมมือไปเย่าัวแบฮยอนเพื่อเรียสิ
[Baekhyun’s part]
“ห..หา ห้ะ!?” ผมรู้สึเหมือนมีนมาเย่าทำเอาผมที่อยู่ับวามิัวเอสะุ้อย่าแร
“นี่นายะะโนทำไม!”
ผมโวยานยอลไปหนึ่ประโย ็แหล่ะ ผมไม่อบให้ใรมาััหวะวามิผมนี่! อ่า.. ว่าแ่.. เมื่อี้เาเรียผมทำไมนะ?
“ันบอให้นายลมา”
ทำไม้อพู้วยน้ำเสียหุหิแล้ว็ิ้วมวอย่าั้น้วย ผม็แ่ไม่ไ้ฟั ผมไม่ผิ!
“รอ้วยิ านยอล!”
ผมะโนไล่หลัานยอลไป หลัาที่โวยวายับัวเอเสร็เรียบร้อยผม็ลมาารถและเินามานยอลที่้ำเอาๆๆ สสารนาสั้นอย่าผมมั่สิ นายะรีบไปไหนวะ เอ๊ะเี๋ยวนะ ผมโนมันับมาไม่ใ่หรอ? แล้วผมมาเินามมันทำไมรับเนี่ย เมื่อิไ้ันั้นผม็เริ่มวิ่ แ่ผมไม่รู้ะไปทาไหนเพราะนี่อนโผม ะวิ่ึ้นห้อ็้อเอานยอล ็มันยืนอยู่หน้าประูไ ่ามันรับ แบฮยอนไม่สน อนนี้หนีเอาัวรอ่อน ผมรีบวิ่ออมานอรั้วอนโ เอ้าแบฮยอน วิ่ิวิ่ แ่ไม่ทันที่ผมะวิ่ไปไ้ไลัทำไหร่็รู้สึว่าัวเอรอยึ้นาพื้น
ไอานยอลมันอุ้มผมรับ!!
“มึะหนีไปไหนหืม? ไอแสบ”
้วยสรรพนามที่เปลี่ยนไปอานยอลทำให้ผมรู้สึเสียวเล็ๆ แ่็นั่นแหละรับ ้วยวามที่ผมับมันร็ัันมาั้แ่เ็ๆะเรียันแบบนี้็ไม่เห็นแปลเลย ผมยัสสัยอยู่เลยนะว่าทำไมแรๆเราถึุยันีๆไ้ -0-
“เอ่อ.. ะไป.. ไปห้อน้ำ!”
ผมแถออมาอย่าเรียไ้ว่าสุยออวามแถริๆ ทำไไ้ล่ะ ผมเห็นานยอลแอบำ้วยรับ ็นมันในี่! อีอย่า มันอุ้มผม้วยท่าเ้าหิ มันใ้สมอส่วนไหนิวะรับ!? หลัานั้นมัน็อุ้มผมเิน่อ ือถ้ามันะปล่อยผมลแล้วให้ผมเินามนี่ะไม่ว่าอะไรเลยนะรับ แ่อุ้มนี่สิ ผมอายเป็นนะ ไม่รอ้า.. ผม็ิ้นสิรับโถะ ะให้ผมเป็นนาเอฮอลลิวูสาวสวยพอมันอุ้มแล้ว็โอบออย่าั้นเนี่ยนะ ไม่มีทา!! ผมะโนไปิ้นไปอย่าไม่ิีวิ
“มึปล่อยูนะเว้ยยยย”
ุ้บ!
โอยย.. ไม่้อสสัยรับว่าเสียอะไร เสียไอานยอลมันปล่อยผมลมาอย่าไม่ใยีพร้อมับยืนทำหน้าวนีนใส่ผม ถ้า้นผมเป็นอะไรไปนะ มัน้อรับผิอบ มันๆๆๆๆมันนเียวเลย!!
“็มึบอใหู้ปล่อย ู็ปล่อย J”
มึไม่้อมาทำหน้าวนีนใสู่เลยนะเี๋ยวัเลย แ่ ผมแยเี้ยวใส่มันไปหนึ่ทีและเินามานยอลที่เินสะบัูไปถึหน้าประูอนโแล้ว ะเร็วไปไหน? ไปโย่ายาวหูาาโ่เอ้ยย ถ้าถามว่าทำไมผมไม่หนี? ผมไม่อยาเอเหุาร์แบบเมื่อี้อียัไล่ะโถ่!
อนนี้ผมยืนอยู่ในลิฟท์ับ ปาร์ านยอลรับทุน านยอลลิฟท์ไปที่ั้น 15 ึ่เป็นั้นที่ผมอยู่ หรือว่ามันะเป็นนีไปส่ผมริๆรับ โฮฮฮ ผมปราบปรื้มในัวอมันริๆรับ ไม่ิว่ามันโมาแล้วะเป็นนีนานั้น.. ะที่ผมิอะไรไปพลาๆัวเล้านบนวาอลิฟท์็แสเป็นเล 15 พอี
ิ๊ //เสียลิฟท์รับทุน
ผมเินามานยอลมาเรื่อยๆ โยไม่มีใริะพูอะไรออมาัำ นานยอลมาหยุอยู่รหน้าห้อๆหนึ่ ผมมอึ้นไปที่ป้ายเห็นเป็นบอร์ห้อ 1515 เี๋ยวนะ...
.
.
1515
1515
1515!!
นี่มันห้อ้าๆผมนี่หว่า อย่าบอนะว่า.. านยอลอยู่ห้อ้าๆผมมาลอโยที่ผมไม่เยรู้เลยเนี่ยนะ!! พระเ้าแล้อะไรผมรับ ToT
อ๋าา บอนที่หนึ่เเล้วนะะ ^^
มันอาะน่าเบื่อไปหน่อยเพราะเราเเ่ไม่่อยเ่อ่า
อยาให้ปรับปรุรไหนอมเมน์บอหน่อยนะ
ฝาฟิเรื่อนี้ไว้ในอ้อมอ้วยนะะ
ความคิดเห็น