ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    มาเฟียสุดที่รักของฉัน

    ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่1 หายนะของฉัน

    • อัปเดตล่าสุด 23 มี.ค. 57


    บทที่ 1

    หายนะของฉัน

     

                                                             

    “เดินเร็วๆสิ” “คร่าๆ” หมอนี่ลากฉันไปที่ลานจอดรถด้วยพละกำลังที่เข้มแข็ง ทำไมคนที่ฉันชื่นชอบถึงได้เป็นคนที่โหดร้ายอย่างนี้ T_T ผิดหวังฝุดๆ

    เรนพาฉันไปที่รถเบ้นสปอตสีขาวคันหรูน่าจะราคาแพงมากเชียวและมีสาวที่หน้าตาสวยๆคนนึงยืนหน้าบึ้งอยู่"นี่เหรอแฟนของคุณ ไม่เชื่อหรอก ยัยเชยนี่น่ะเหรอ” โหว่าเราเชยเลยเหรอ “ใช่ ไม่เชื่อ ก็ดูสิ” อยู่ดีๆเรนก็เอามือมาจับหน้กฉันและดึงหน้าฉันไปจูบ นะ นี่มันเป็นจูบแรกของฉันนะT_T “เห็นรึยัง” “ฝากไว้ก่อนนะ” แล้วยัยนั่นก็มองมาที่ฉันด้วยสายตาที่อาฆาตพยาบาตมากแล้วค่อยเดินขึ้นรถบีเอมที่อยู่ข้างๆขับออกไป

    ดีมากต่อไปนี้เธอต้องตามฉันไปทุกที่และต้องแกล้งเป็นแฟนฉันถ้าไม่ทำเธอตาย” “นี่นาย ไอ้เรื่องนั้นฉันยังพอทำใจได้นะ แต่ที่ฉันไม่ยอมก็คือ

    นายมาขโมยจูบแรกของฉันไปทำไมทั้งที่ฉันจะเก็บเอาไว้ให้คนที่ฉันรักนะT_T” “เธอน่ะเหรอจะมีใครมาชอบเธอ” “ทำไม” “ก็เธอน่ะทั้งหน้าตาเชย แต่งตัวก้เชยแถมยัง….” “ยังอะไรยะ” “ยังหน้าอกไข่ดาวอีก” “หน็อยทำไม ฉันจะป็นแบบนี้แล้วจะทำไม” “ฉันไม่ทำไมหรอกแต่เธอต้องมากับฉันแล้วไปซื้อเสื้อผ้ากับฉับพรุ่งนี้เข้าใจ๊” “ค่ะๆ” “บ้านเธออยู่ไหนเดี๋ยวฉันไปส่ง” “ไม่เป็นไรหรอกฉันกลับกับเพื่อนฉันน่ะ” เหรอแล้วแต่ละกันเดี๋ยวให้แผนที่บ้านเธอด้วยจะได้ไปบ้านถูก”

    อยากบอกให้รู้ว่าฉันรักเธอมากกว่าใคร~ ติ๊ด

    ใครโทรมาตอนนี้วะ

     “อืม แปปนะ” อ๊ะ! แฮรี่โทรมา

    “ฮัลโหล เดี๋ยวฉันไปแล้ว”

    (เอ่อพอดีตอนนี้ฉันต้องไปรับวาที่สนามบินอ่ะขอโทษนะ)

    “วามาแล้วเหรอ”

    (อืม ว่าแต่เธอนั่งรถกลับคนเดียวได้มั้ย)

    “เออๆ ก็ไว้วะ”

    (แค่นะ ตุ๊ด ๆ ๆ)

    “เดี๋ยวก่อนเรน” “มีไรเหรอ” “คือฉันขอกลับกับนายด้วยนะ” “แล้วแต่”

    หลังจากนั้นฉันก็ขึ้นรถเบ้นสปอตสีขาวสุดหรู นี่คงเป็นบุญของข้าพเจ้าที่ได้นั่งรถคันหรูๆนะเนี่ย “นี่เธอ บ้านเธอไปทางไหน” “เลี้ยวซ้ายข้างหน้า

    แล้วก็เลี้ยวขวาต่อไปก็เจอแล้ว” เอี๊ยด~ “นี่ใช่ไหม” “อืม ที่นี่แหละ บายนะ” ขวับ อยู่ดีๆเรนก็มาคว้ามือฉัน “มีไรเหรอ” “เธอลืมอะไรหรือเปล่า” “ไม่นิ” “เธอลืมให้รางวัลฉันน่ะ” “รางวัล รางวัลอะไร”

    “ก็อย่างนี้ไง” จุ๊บ เรนคว้ามือฉันมาหอมแก้มฉัน “ไอ้ฉวยโอกาส”

    “ฉันไม่ได้ฉวยโอกาสแต่ฉันแค่จะเอารางวัล” “รางวัลบ้าอะไรอย่างนี้เล้า” “นี่แหละรางวัลของฉันที่เธอต้องให้ฉัน วันหลังเธออาจจะเจอมากกว่านี้ก็ได้นะ” “อ้าวลูกมาแล้วทำไมไม่เข้ามาน่ะลูก เอ๊ะนั่นใครล่ะ”

    “ฉันไปก่อนนะ” แล้วเรนก็ขับรถออกไป “เพื่อนค่ะแม่ไม่มีอะไรหรอกค่ะ”

    “เหรอจ๊ะงั้นเข้าบ้านก่อนนะลูก” “กินข้าวเถอะลูก” “ค่ะ วันนี้มีของโปรดหนูด้วยอ่ะ” ฉันชอบกินข้าวผัดกุ้งมากๆๆๆๆเลย หลังจากฉันกินเสร็จฉันก็อาบน้ำแล้วก็เข้านอนเพื่อที่จะตื่อนมาพรุ่งนี้ต้องมาเจอกับคนที่ไม่อยากจะเจอด้วยเนี่ย

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×