มาเฟียสุดที่รักของฉัน

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

บทนำ

"ตื่นได้แล้ว โบว์" เสียงใครมาปลุกตอนนี้เนี่ย " อืมมม ขออีก5นาที่" "นี่ไม่อยากเจอหน้าคุณเรนของเธอรึไง" หาา เรน เฮ้ยต้องรีบตื่นแล้ว "ตื่นสักที เร็วๆ เดี๋ยวก็ไม่ทันหรอก เรนจะออกตั้งแต่9.00น. นะ" "แล้วตอนนี้หล่ะ หาาา 8.00โมงแล้ว ตายแน่ๆเลย" 

ฉันรีบอาบน้ำแต่งตัวแล้วรีบลงบันไดมา "อ้าว ลูกไม่กินเหรอ " "ไม่หล่ะคะ เดี๋ยวไม่ทัน" "จิงๆ เลยลูกคนนี้" "เอาข้าวในกล่องนี้ให้โบว์ด้วยนะ แฮรี่" "ครับคุณป้า" "เร็วๆสิ จะไม่ทันแล้ว แฮรี่"

"ครับๆ เชอญ ขึ้นรถครับ" ฉันรีบขึ้นรถทันที ถ้าไม่ทันจะทำยังไงดีเนี่ย ขอโทษนะคะ ที่ลืมแนะนำตังเองเลย สัวสดีคะ ฉันชื่อ โบว์ ถ้าสงสัยว่าตอนนี้ฉันรีบอะไรอยู่ก็คือฉันจะต้องไปดูเรนหนุ่มมาเฟียสุดหล่อที่ใครๆก็อยากได้ครอบครอง และส่วนคนที่มาปลุกฉันตอนเช้าก็คือแฮรี่ แฮรี่เป็นเพื่อนของ

ฉันคะ โครกกกก  อุ้ยหิวจังเลยยังไม่ได้กินข้าวเลย รู้ งี้เอาข้าวมากินในรถดีกว่า 

หิวอ่าาาาา "เอ้า นี่ ข้าวที่แม่เธอทำให้" "ขอบใจนะ นายนี่ฉลาดจริง" "นี่เธอนึกว่าฉันโง่เหรอโบว์" 

"เปล่า" ฉันลืมกินข้าวจนหมดก่อนถึงที่หน้าสนามบินที่จะมารอเรนของฉัน เอี๊ยดดด "ถึงแล้ว"

"ฉันไปก่อนนะ" ต้องรีบวิ่งไปเข้าข้างในก่อนที่พวกหล่อนทั้งหลายจะมา กรี๊ดๆๆ เฮ้ยฉันมาช้าเกินไป

พวกหล่อนทั้งหลายมาแล้วจะทำไงดีเพราะถ้ามาแล้วฉันจะไม่ได้เห็นเรนสุดที่รักของฉัน ต้องหาทางเข้าไปก่อน อ๊ะ! เห็นแล้วทางนั้น ต้องหลบหนีไปก่อน วิ่งๆๆๆๆ ปึก "โอ้ย เจ็บนะเว้ย"

ฉันหันหน้าขึ้นไปมองก็เห็น...เรนของฉันยืนอยู่ตรงหน้าฉัน "นี่เธอเห็นที่พวกฉันทำกันหรือเปล่าเนี่ย"

"ทำอะไรกันหรือคะ ไม่เห็นคะ" ทำไมต้องถามด้วยเนี่ยทำอะไรผิดหรือไง "ฉันไม่เชื่อ เธอต้องเห็น

จะฆ่าปิดปากดีไหมเนี่ย" "อย่านะคะ ฉันกลัว ฮือ " "ฮึถ้าเธอไม่อยากตายก็ต้องมีข้อแลกเปลี่ยนกันบ้าง" "อะไรหรือคะ" "เธอต้องแกล้งเป็นแฟนของฉัน" "ได้คะ" "ดีมากตามฉันมา"หายนะมาเยือนแล้วไงแต่ก็ดีที่ได้เป็นแฟนกับเรนถึงแค่เป็นการแกล้งก็ตาม