คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #34 : บทที่ 7 ( 2 )
หลัายืนระฟัระเฟียอยู่นเียวสัพัผารอ็เินเิหน้าออาห้อทำานไป
โยไม่รู้ว่าบรราพนัาน่าเบะปาใสุ่ผู้หิันทั้นั้น
เพราะ่า็เอฤทธิ์เสอนแม่ลูมหาภัยนี้มาแล้วทั้นั้น
ทั้ยัแปลใว่าเพราะอะไรท่านประธานถึเลือผู้หิแบบนี้มาเป็นภรรยา
“พัน์เี๋ยวเราไปเอันที่เิมนะ๊ะ”
ผารอยิ้มและพูเสียหวานใส่ทาปลายสาย
พร้อมับรีบเินไปึ้นรถยน์อัวเอทันที อารม์ที่เสียอยู่เมื่อี้พอไ้ยินเสียอ้อนลับมา
หน้าาที่บึ้ึลายเป็นสื่นสใสภายในพริบาเียว ผารอับรถไปเรื่อยๆ
เมื่อใล้ถึุหมาย็อรถแล้วหยิบเรื่อสำอาึ้นมาเิมให้ใบหน้าสวย่ำมาว่าเิม
ใบหน้านี้เธอ้อลทุนไปั้เท่าไรว่าะสวยและึไ้ลอเวลาแบบนี้
รถยน์ันหรูมาอที่หน้าบ้านหลัเล็พอเห็นนที่เินมาเปิประูใบหน้าสวย็ยิ้มว้าออมาพร้อมับอ้าแนออว้าเพื่อรับร่าอใรบานเ้ามาอเอาไว้แล้วระออันเ้าไปในบ้านทันที
+++++
เสียโทรศัพท์มือถืออแพรธาราัึ้นทำให้นที่นอนอยู่บนเีย้อรีบหยิบึ้นมาู
พอเห็นเบอร์แปล็ลัเลไม่ล้ารับแ่เพราะทาปลายสายโทรเ้ามาอีรั้
เธอเลยำเป็น้อรับสาย
“สวัสี่ะ” เสียหวานรอลไปในโทรศัพท์เรียรอยยิ้มให้นที่โทรเ้ามาไ้เป็นอย่าี
“ื่นแล้วเหรอเ็บแผลไหม”
เสียนุ่มทุ้มถามออมาทำให้นที่นถาม้อรีบึโทรศัพท์ออมาูอีรั้ให้แน่ใว่าะใ้นที่เธอิหรือเปล่า
“บอสเหรอะ”
แพรธาราถามเพื่อวามแน่ใเพราะเบอร์ไม่ไ้ื่อเอาไว้
“็ใ่นะสิหรือุิว่าใระโทรหาุ”
ันิทัแล้ถาม้วยน้ำเสียเ้มออมา
“บอสโทรมาหาิันมีอะไรหรือเปล่าะ”
แพรธาราไม่อบแ่เลือที่ถามลับ
ันิทัยิ้มออมาน้อยๆ
เพราะรู้ว่าหิสาวเปลี่ยนเรื่อ “ผมำลัะเ้าไปหาุที่โรพยาบาลเลยะโทรมาถาม่อนว่าะทานอะไรหรือเปล่าผมะไ้ื้อไปให้”
“ไม่้อ่ะ!!! ที่ริบอสไม่้อมา็ไ้นะะิันไม่ไ้เป็นอะไรแล้ว”
แพรธารารีบพูออมาเพราะอนนี้บิาอเธอำลัะมาถ้าายหนุ่มมาานนี้วามแแน่นอน
“ุมีเหุผลอะไรทำไมไม่ให้ผมไปหาุ
นี่ผมั้ใะไปนอนเฝ้าุที่โรพยาบาลเอเลยนะ” ันิทัหรี่าและถามออมา
“็...
เี๋ยวเพื่อนอิัน็มาอยู่เป็นเพื่อนแล้ว่ะ” แพรธารารีบหา้ออ้าทันที ทั้ๆ
ที่เธอยัไม่ไ้โทรบอใรเลยนอาบิา
“โทรไปบอเพื่อนว่าไม่้อมาแล้วเพราะผมะเป็นนไปนอนเป็นเพื่อนเอ
และุ็ห้ามผมไม่ไ้้วยแพรธารา” ันิทัออำสั่เสียเ้ม
ส่วนนป่วย็เหมือนน้ำท่วมปาพูอะไรไม่ออ
“ลุะทานไหมผมะไ้ื้อเ้าไปทีเียว”
ันิทัถามออมาอีรั้
“โ๊ับนมปัที่เยาวรา่ะ”
แพรธาราบอออมา
เธอไม่ไ้อยาทานอะไรมานะหรอแ่้อารถ่วเวลาให้ายหนุ่มไปื้ออที่ไลๆ
“็ไ้เี๋ยวผมไปื้อมาให้
แ่...ถ้าุทานไม่หมผมะลโทษุ”
น้ำเสียเ้มที่พูาโทษทำให้นที่ั้ใะแล้้อลืนน้ำลายลอ้วยวามยาเย็น
“โอ๊ย!!! นบ้าเอาแ่ใัวเอที่สุ ะทำยัีนี่แพริสิิ”
แพรธารานั่โอรวอยู่นเียว แผล็เ็บอี่าหาิไปิมาานนี้้อมีัว่วยไม่รอ้ามือบารีบโทรไปใรนนึ
มารุเิน้วยวามเร่รีบเ้าไปภายในโรพยาบาลเอนื่อั
ในึห่วบุรสาวมาเมื่อเินมาถึหน้าห้อพัที่แพรธาราบอหมายเลไว้มือหนารีบเปิประูเ้าไปทันที
“แพรเป็นยัไบ้าลู”
มารุถามพร้อมับวาสายามอบุรสาวไปทั่ว
“ไม่ไ้เป็นอะไรมาหรอ่ะแ่เ็บแผลที่ผ่าันิเียวเอ”
แพรธาราพูและยิ้มออมาเพราะไม่อยาให้บิาเป็นห่วมาไปว่านี้
“ทำไมแพรไม่โทรหาพ่อล่ะอนที่ปวท้อพ่อะไ้พามาโรพยาบาล”
“แพริว่าปวท้อธรรมาอนแร็ั้ใะลาานรึ่วันแล้วมาหาหมออยู่แล้ว่ะ
แ่็ทนไม่ไหวเสีย่อน” แพรธาราพูเสียอ่อยเพราสายาุๆ ที่บิามอมา
“แพรประมาทไปนะถ้ามาหาหมอไม่ทันะเิอะไรึ้น”
มารุพูออมา
“แพรอโทษที่ทำใหุ้พ่อเป็นห่วนะะ”
หิสาวยมือไหว้อโทษบิายิ่เห็นสายาที่เป็นห่วเธอยิ่รู้สึผิ
“ไม่้ออโทษหรอลูพ่ออแ่ถ้ารั้หน้าแพระทำอะไรหรอเป็นอะไรให้บอพ่อเป็นนแระไ้ไหม”
มารุถามแล้วยมือไปลูบศีรษะเล็อบุรสาวเบาๆ
“ไ้่ะ่อไปแพระบอุพ่อเป็นนแรเลย”
แพรธารารับปาและโผเ้าไปอเอวบิาเอาไว้อย่าอ้อนๆ
“ืนนี้พ่อะมานอนเฝ้าหนูเอนะ”
มารุพูึ้นและำพูนั้นทำให้บุรสาวที่อเอวเาอยู่รีบผละัวออทันที
“มะ
ไม่้อหรอ่ะ”
แพรธารารีบพูพร้อมับนึแปลใว่าทำไมถึมีแ่นอยามานอนเฝ้าเธอที่โรพยาบาลนั
“แล้วหนูะอยู่นเียวไ้ยัไ
ให้พ่อมาอยู่เป็นเพื่อนอยพยุหนูเ้าห้อน้ำ็ยัี” มารุพูออมา
“เออ...ือหนูโทรบออรให้มานอนเป็นเพื่อนแล้ว่ะ”
แพรธาราอบบิาออมาแ่สายาเริ่มมอไปที่ประูห้อเพราะลัวว่านที่อาสาะเฝ้าเธออีนะเปิประูเ้าเสีย่อน
+++++
ความคิดเห็น