ต้อนรักคืนใจ

ลำดับตอนที่ #19 : บทที่ 2 สะดุดตา สะดุดใจ ( 6 )

“เก็บอาการหน่อยฉลาม” เสียงชานนท์พูดขึ้นเบา ๆ ทำให้เขาต้องหันไปมอง

“อะไรของมึง”

“กล้า ๆ หน่อยอย่าปอดแหก” ชานนท์ที่นั่งสังเกตเพื่อนมาตลอดพูดอย่างรู้ทัน เขาเห็นสายตาที่มหาสมุทรมองสาวคนนั้นแล้วรู้เลยว่าเพื่อนเขาเองก็ถูกใจผู้หญิงคนนั้นเหมือนกัน

มหาสมุทรชะงักไปนิดก่อนจะปรับสีหน้าให้เป็นปกติเมื่อธนภพเดินกลับมาที่โต๊ะพอดี

“เป็นไงไอ้แบงค์โดนนางฟ้าปฏิเสธมาเหรอว่ะ” ชานนท์ถาม

“เออสิ แม่งพลาดได้ไงวะ ผู้หญิงคนนั้นปฏิเสธกูทันทีเลยด้วยซ้ำ” ธนภพพูดอย่างหัวเสียและรู้สึกเสียหน้าไม่น้อย

ตอนที่เขาเดินเข้าไปทักทายและขอร่วมโต๊ะด้วยหญิงสาวปฏิเสธออกมาแทบจะทันที แม้ว่าคำพูดจะฟังแล้วสุภาพแต่ก็ทำให้ความมั่นใจของเขาหายไปเกินครึ่ง ผู้หญิงคนนั้นยังไม่ฟังเขาแนะนำตัวเองเลยด้วยซ้ำ

คิดเหรอว่าเขาจะยอมแพ้ ยิ่งเล่นตัวเขาก็ยิ่งอยากรู้จักอีกฝ่ายมากขึ้น ให้มันรู้ไปว่าถ้าเขาลองพยายามเต็มร้อยจะถูกเมินอีก

ขณะที่ธนภพกำลังหัวเสียอยู่นั้นเลยไม่ได้สนใจว่าเพื่อนของตัวเองมีสีหน้าอย่างไร

มหาสมุทรมองหญิงสาวที่ขยับตัวลุกขึ้นและเดินออกไป โดยมีสายตาของผู้ชายมองตามตาละห้อย และถ้าเมื่อกี้มองไม่ผิดเขาเห็นสายตาที่หญิงสาวมองมาทางที่เขานั่งอยู่ก่อนจะเดินออกไป

“กูง่วงแล้วขอกลับก่อนนะ” เขาหันไปพูดกับเพื่อนพร้อมกับลุกขึ้นแล้วเดินออกไปอย่างรวดเร็วชนิดที่ว่าเพื่อน ๆ ที่นั่งอยู่อ้าปากเหวอเพราะไม่ทันได้พูดอะไรมหาสมุทรก็หายไปแล้ว

“ไอ้ฉลามมันจะจะรีบไปไหนของมันวะ” ธนภพพูดอย่างงง ๆ เพราะนั่งกันมาตั้งนานไม่เห็นมหาสมุทรจะทีท่าว่าจะง่วงเลยสักนิด มีเพียงชานนท์เท่านั้นที่รู้ว่าสาเหตุที่แท้จริงที่ทำให้มหาสมุทรต้องรีบร้อนแบบนี้

มหาสมุทรเร่งฝีเท้าจนเกือบเป็นวิ่งมาที่หน้าผับ พอมาถึงด้านหน้าก็มองหาหญิงสาวที่เขาเดินตามออกมา แต่เหมือนสวรรค์กลั่นแกล้ง เพราะเขาไม่เห็นแม้แต่เงาของผู้หญิงคนนั้น

“หายไปไหนแล้ววะ ทำไมเดินไวจัง” เขายืนบ่นอยู่คนเดียวสายตาก็มองหาหญิงสาวไปด้วย เมื่อใจแล้วว่าตัวเองตามผู้หญิงคนนั้นไม่ทันแล้ว สุดท้ายต้องตัดใจเดินกลับไปที่รถของตัวเองที่จอดอยู่อีกฝั่งหนึ่ง

แต่ถ้ามหาสมุทรหันกลับไปมองอีกครั้งเขาจะได้เห็นใครบางคนที่ขยับออกมาจากกระถางต้นไม้อันใหญ่พร้อมกับรอยยิ้มสมใจที่ปลาติดเบ็ดเร็วกว่าที่คิด

++++++++

เกือบหนึ่งเดือนแล้วที่มหาสมุทรพยายามตามหาหญิงสาวที่เจอที่ผับ เขาลงทุนไปที่ผับนั้นทุกคืนแต่ก็พบกับความผิดหวังตลอด เพราะเขาไม่เห็นแม้แต่เงาของคนที่ตามหา สิ่งที่เกิดขึ้นกับตัวเองทำให้อดแปลกใจไม่น้อย แม้ว่าเวลาจะผ่านมาหลายวันแต่เขายังจำหน้าหญิงสาวคนนั้นได้อย่างชัดเจนไม่ว่ายามหลับหรือยามตื่น

“คุณฉลามเป็นอะไรหรือเปล่าครับ” คมสันต์เอ่ยปากถามเมื่อเห็นเจ้านายนั่งเหม่อมองเอกสารหน้านี้อยู่นานแล้ว

“เป็นอะไร” มหาสมุทรเงยหน้าถามคนสนิท

“ผมเห็นคุณฉลามอ่านเอกสารหน้านี้เกือบสิบนาทีแล้ว มีอะไรผิดพลาดตรงไหนหรือเปล่าครับ” คมสันต์ถามทั้งที่มั่นใจว่าเขากับพวงผกาตรวจเอกสารทุกอย่างมาดีแล้ว

“เอกสารอะไร” มหาสมุทรถามพร้อมกับก้มมองเอกสารที่อยู่ตรงหน้าก่อนจะเข้าใจในสิ่งที่คนสนิทถาม เขากวาดสายตาอ่านคร่าว ๆ ก่อนจะเซ็นชื่อลงไปแล้วส่งแฟ้มคืนให้คมสันต์

“มีอะไรไม่สบายใจหรือเปล่าครับ” ที่ถามเพราะหลายวันที่ผ่านมาเขาสังเกตเห็นว่ามหาสมุทรมีสีหน้าเครียด และดูเหม่อลอยชอบกลเลยถามด้วยความเป็นห่วง

++++++++

ผู้หญิงคนนั้นเป็นใครถึงทำให้คุณฉลามของเราเป็นแบบนี้

อีบุ๊กเรื่องนี้วางขายที่ Meb แล้วค่ะ