ต้อนรักคืนใจ

ลำดับตอนที่ #17 : บทที่ 2 สะดุดตา สะดุดใจ ( 4 )

หลังจากขึ้นรถมาสองสาวเพื่อนซี้ก็ไม่มีใครพูดอะไรออกมา ทำให้บรรยากาศในรถเต็มไปด้วยความอึดอัดจนกระทั่งเป็นรักลิตาที่ทนไม่ไหวพูดขึ้นมาก่อน

“เกลทำไมแกพูดกับพี่ทิศเขาแบบนั้นล่ะ ฉันไม่เข้าใจว่าแกไปเกลียดอะไรพี่เขานักหนา”

“ฉันพูดผิดตรงไหนล่ะ แทนที่เขาจะปล่อยให้พวกเรารีบกลับบ้านแต่เอาแต่ยืนคุยอยู่นั่นแหละ” เกวลินพูดอย่างไม่ยอมรับว่าตัวเองผิด ในสายตาเธอพาทิศเป็นผู้ชายที่ไม่น่าไว้ใจ

รักลิตาถอนหายใจหนัก ๆ กับความดื้อของเพื่อนตัวเอง แม้ว่าเกวลินจะมีข้อดีมากมาย แต่ข้อเสียก็คือความดื้อ และไม่ค่อยฟังใครอะไรที่เจ้าตัวปักใจว่าไม่ชอบแล้วล่ะก็ยากที่เปลี่ยนความคิดนั้น

“ฉันไม่รู้นะว่าทำไมแกถึงตั้งป้อมเกลียดพี่ทิศขนาดนี้ แต่ครั้งนี้แกพูดแรงเกินไปจริง ๆ แล้วแกคงรู้นะว่าต้องทำยังไง”

เกวลินนิ่งไปนิดเมื่อได้ยินคำพูดของเพื่อน ถึงแม้รักลิตาจะดูสดใสและเป็นมิตรกว่าเธอแต่เมื่อไรที่เข้าโหมดเด็ดขาดและจริงจังแม้แต่เธอก็ต้องยอมทำตามที่เพื่อนพูดอย่างไม่มีทางเลี่ยง

++++++++

คืนนี้เป็นศุกร์หรรษาถือเป็นโอกาสดีที่เหล่านักเที่ยวกลางคืนทั้งหลายจะออกมาผ่อนคลายให้สมกับที่ทำงานหนักมาทั้งอาทิตย์กัน ทำให้ร้านอาหารและผับต่าง ๆ มีคนมาใช้บริการมากมาย อย่างผับหรูซึ่งเป็นสถานที่นัดพบประจำของมหาสมุทรและเพื่อน ๆ ไปแล้ว

“กูได้ข่าวว่ามึงกำลังจะเข้าตลาดหลักทรัพย์เหรอ” ชานนท์ถามเพราะตอนนี้เรื่องนี้กำลังเป็นที่จับตามอง เพราะมหาสมุทรเพิ่งมาดูแลงานได้ไม่เท่าไรก็พาบริษัทเดินหน้าแบบก้าวกระโดดแล้ว ถึงจะเชื่อมือเพื่อนแต่เขาก็อดเป็นห่วงไม่ได้

“ข่าวไวนะมึง” มหาสมุทรยกยิ้มมุมปากขึ้นเล็กน้อย เขาเอนหลังพิงโซฟาด้วยท่าทางสบาย ๆ ส่วนสายตาก็มองไปรอบ ๆ

“ไม่ไวได้ไงข่าวออกซะขนาดนี้” เขาเองที่เป็นแค่เพื่อนยังโดนนักข่าวมาขอสัมภาษณ์ว่ามีความเห็นกับเรื่องนี้ยังไง

“ยังไม่ใช่เร็ว ๆ นี้อย่างที่ข่าวออกหรอก มีอีกหลายที่กูต้องทำ”

เรื่องนี้เขาถูกผู้บริหารและผู้ถือหุ้นเบรกอยู่ไม่น้อย เพราะพวกเขายังไม่เชื่อมือในการบริหารงานของเขาสักเท่าไร ซึ่งเขาก็ไม่ได้โกรธเคืองอะไร เพราะในสายตาคนอื่น ๆ เขาก็แค่เด็กจบใหม่ที่ไฟแรงแต่ไม่มีประสบการณ์

“มีอะไรให้ช่วยก็บอกแล้วกัน” ชานนท์พูดและพร้อมสนับสนุนเพื่อนทุกอย่าง

“พอ ๆ วันศุกร์หรรษาพวกมึงเลิกคุยเรื่องงานก่อนเถอะ” ธนภพโวยขึ้นหลังจากที่นั่งฟังเพื่อนทั้งสองคนพูดแต่เรื่องงาน

“งานหนักหรือไงมึงนะ” มหาสมุทรถามเพราะวันนี้ยังไม่ทันเลิกงานธนภพก็โทร. ชวนมาผ่อนคลายสมองที่นี่แล้ว

“เออน่ะสิ ประชุมมันทุกวันกูจะอ้วกออกมาเป็นตัวเลขกับตัวหนังสืออยู่แล้ว” ธนภพเข้าไปช่วยครอบครัวบริหารงานที่บริษัทผลิตอาหารทะเลชื่อดัง

“กูนึกว่ามึงชินแล้วเสียอีก”

“กูไม่มีทางชินได้หรอก” ธนภพพูดและทำหน้าเอือมระอา เขาไม่ชอบทำธุรกิจด้านนี้ด้วยซ้ำ แต่เพราะเป็นกิจการของครอบครัวทำให้เขาต้องสานต่องานทั้งหมด

ท่าทางของธนภพทำให้เพื่อนทั้งสองคนอดขำไม่ได้ เพราะแต่เล็กจนโตเพื่อนคนนี้เป็นสายบันเทิงไม่เน้นวิชาการ คิดว่าอาชีพที่เหมาะกับธนภพน่าเป็นพวกผับแบบนี้มากกว่า

“มึงก็ไม่หาอะไรที่ตัวเองชอบจริง ๆ ทำล่ะ”

ธนภพกลอกตามองบนเมื่อได้ยินที่มหาสมุทรถาม ไม่ใช่ว่าไม่อยากทำแต่มันติดปัญหาที่ว่าบิดามารดาไม่เชื่อว่าเขาจะทำได้ ไม่ว่าจะยืนยันยังไงท่านก็ไม่ยอม สุดท้ายก็ต้องยอมช่วยงานบริษัทไปก่อน หวังว่าสักวันพวกท่านจะเห็นว่าเขามีความสามารถที่จะทำธุรกิจที่ตัวเองชอบได้สักที

“เลิกพูดเรื่องนี้เถอะ พูดแล้วโคตรเครียด” เขาพูดปัดและหันไปเรียกพนักงานมาสั่งเครื่องดื่มและของกินเล่นเพิ่ม

++++++++

นายแบงค์ทำงานไม่เก่งเท่ายุ่งเรื่องคนอื่น

อีบุ๊กเรื่องนี้วางขายที่ Meb แล้วค่ะ