อุบัติร้ายราคีรัก

อุบัติเหตุร้ายที่เกิดขึ้นเธอจะคิดว่ามันเป็นแค่ฝันร้ายก็แล้วกัน

++++++++++++

“ฉันไม่คิดว่าเรื่องจะใหญ่ขนาดนี้ ฉันขอโทษด้วยแล้วกัน ถ้าเขากลับมาเมื่อไรฉันจะคุยกับเขาให้รู้เรื่องเอง” นิรินไม่รู้จะพูดอะไรได้นอกจากคำว่าขอโทษ ที่ผ่านมาเธอไม่ยุ่งเรื่องส่วนตัวของนารินมาก่อน แต่ครั้งนี้ไม่ยุ่งไม่ได้แล้ว

“หน้าด้านมาได้ตั้งนาน อย่าบอกนะว่าเพิ่งมาละอายใจเอาตอนนี้ น่าแปลกที่คนอย่างคุณรู้จักคำนี้ด้วย คุยกันครั้งก่อนยังลอยหน้าลอยตาพูดไม่อายอยู่เลย” ปวีร์พูดเหมือนไม่เชื่อว่าหญิงสาวตรงหน้าจะรู้สึกอย่างที่พูดและแสดงออก

คำพูดของปวีร์ทำให้คนที่ใจเย็นและรู้สึกผิดแทนพี่สาวถึงกับเดือดขึ้นมาบ้าง

 “เรื่องนี้คุณจะโทษพะ…ฉันคนเดียวก็ไม่ถูก ถ้าพี่สาวคุณรู้ว่าคนรักของตัวเองเลวและไม่ซื่อสัตย์ทำไมไม่เดินออกมาล่ะ ทนอยู่ทำไม” นิรินถามไม่ได้มีเจตนาจะต่อว่าอะไร เพียงแต่ไม่เข้าใจว่าทำไมพี่สาวของปวีร์ต้องทนด้วย มั้งที่ึหน้าตาและฐานะก็ดีและสามารถเลือกผู้ชายได้

 “อย่ามาว่าพี่สาวผมแบบนี้นะ! ถ้าคุณกับไอ้วินมีสามัญสำนึกและความเป็นคนอยู่บ้างก็ต้องรู้สิว่าอะไรควรทำหรือไม่ควรทำ เรียนมาก็สูงแต่คิดไม่ได้” ปวีร์พูดเสียงดังดวงตาคมแข็งกร้าว

“คุณก็ดีแต่ว่าคนอื่น ถ้ามีน้ำยาจริงทำไมคุณไม่จัดการเรื่องนี้ไปล่ะ แล้วไอ้ที่พาฉันมาที่นี่ทำเผื่ออะไร คิดจะใช้ผู้หญิงอย่างฉันมาต่อรองกับผู้ชายคนนั้นหรือไง แมนมากเลยนะคุณน่ะ” นิรินตะโกนกลับไปบ้างโดยไม่รู้ว่าคำพูดของตัวเองเหมือนสาดน้ำมันเข้ากองไฟ

ตึง!...เพล้ง!...

ปวีร์ลุกขึ้นยืนอย่างเร็วจนเก้าอี้ที่นั่งอยู่ล้มลงเสียงดังลั่นบ้าน และเขาก็ทำให้นิรินต้องตกใจมากกว่าเดิมคือการใช้มือกวาดสิ่งที่อยู่บนโต๊ะลงพื้นโดยไม่สนใจเลยว่าข้าวของจะเสียหาย

“ผมเคยให้โอกาสคุณไปคุยกับมนัสวินแต่คุณไม่คิดจะสนใจยังเสพสุขอยู่บนความทุกข์ของคนอื่น ถ้ารักและต้องการมันมากทำไมไม่ล่ามโซ่มันกับคุณเลยล่ะ จะได้สนองกันให้ถึงใจไปเลย คุณคงเร่าร้อนมากสินะไอ้วินถึงได้เกาะไม่ปล่อย แต่ก็เหมาะกันนะหญิงร้ายชายเลว” ปวีร์บอกไม่ถูกว่าตัวเองเกลียดผู้หญิงตรงหน้ามาแค่ไหน รู้แค่ว่าถ้าเขาเลวมากกว่านี้นาริน (นิริน) คงไม่มีชีวิตมาเถียงเขาอยู่แบบนี้แน่

“ฉันจะเป็นยังไงคุณก็ไม่มีสิทธิ์มาต่อว่ากันแบบนี้ อีกอย่างที่อยากให้คุณรู้ไว้ว่าคุณจะเป็นคนสุดท้ายบนโลกนี้ที่ฉันคิดจะอ่อย นอกจากฐานะและการศึกษาที่ดีแล้วคนอย่างคุณก็ไม่มีอะไรดีสักอย่าง” นิรินพูดอย่างเหลือ เธอทนฟังผู้ชายคนนี้ด่าพี่สาวตัวเองไม่ไหวแล้ว ถึงแม้ว่าสิ่งที่เขาพูดมาจะเป็นเรื่องจริงหรือไม่ แต่เขาก็ไม่มีสิทธิ์มาด่าว่าใครตามใจชอบแบบนี้

“แล้วคุณคิดว่าผมจะหลงเสน่ห์จอมปลอมหรือไง ผมไม่ได้โง่เหมือนไอ้วินหรอกนะ” ปวีร์เหยียดยิ้มอย่างร้าย ๆ แล้วขยับเข้าไปใกล้หญิงสาวมากขึ้น

“หึ...คุณน่ะเหรอไม่โง่ แต่ฉันคิดว่าคุณโง่กว่ามนัสวินเยอะเลย” นิรินหัวเราะในลำคออย่างขืน ๆ พร้อมกับมองผู้ชายตรงหน้าที่ไม่เคยฉลาดเลยสักครั้ง ไม่ว่าจะเป็นเมื่อก่อนหรือตอนนี้

ปวีร์ตาลุกโชนเหมือนมีลูกไฟเล็ก ๆ วิ่งวนอยู่ในดวงตาคม เขากระชากแขนเรียวอย่างแรงจนร่างบางของนิรินกระแทกเข้ากับอกแกร่งของตัวเอง

“อย่าเอาผมไปเปรียบเทียบกับคนเลว ๆ อย่างมัน เพราะถ้าผมเป็นอย่างมันคุณคงไม่ได้มาลอยหน้าลอยตาพูดอยู่แบบนี้หรอก” ปวีร์พูดเสียงลอดไรฟันแล้วกำแขนเรียวแน่นจนนิรินรู้สึกว่าแขนตัวเองจะหักคามือของชายหนุ่ม

          “คุณไม่กล้าทำอะไรฉันหรอก เพราะถ้าคุณทำฉันจะบอกไม่ให้มนัสวินเลิกกับพี่สาวคุณ เขาหลงเสน่ห์ฉันยังไงก็ต้องยอมทำตามที่สั่งอยู่แล้ว ถ้าไม่อยากให้พี่สาวตัวเองเสียใจก็พาฉันกลับกรุงเทพฯ ได้แล้ว ไม่แน่นะฉันอาจจะใจดีบอกให้มนัสวิน ปล่อยพี่สาวคุณไปก็ได้” นิรินแกล้งพูดพร้อมกับยกยิ้มน้อยขึ้น และต้องหุบยิ้มเมื่อเห็นรอยยิ้มของปวีร์ซึ่งไม่น่าไว้ใจเลยสักนิด

++++++++++++

 E-book โหลดได้ที่ Meb 

จัดโปรโมชั่นลดราคา 15 วันนะคะ ถึงวันที่ 4/1/2564