จ้างรักกำมะลอ

                                                       

                                จ้างรักกำมะลอ

                  

                                                                

คิมหันต์ & ลลนา

++++++++++++++++++++++++++++++++

“คุณทำแบบนี้ต้องการอะไร” ลลนาถามเมื่อพนักงานขยับออกไปอยู่ห่างๆ เพื่อให้ความส่วนตัวกับแขก

“ผมต้องการยกเลิกข้อตกลงของเราทุกอย่าง” คิมหันต์พูดเสียงนิ่งๆ และคอยสังเกตว่าลลนาจะทำหน้ายังไง

ลลนาชะงักไปเมื่อได้ยินคำพูดของชายหนุ่ม ซึ่งมันตรงข้ามกับสิ่งที่เขาพูดเมื่อเช้าลิบลับเลย

“ถ้าจะยกเลิกคุณก็ไม่จำเป็นต้องลงทุนขนาดนี้เลย ฉันไม่มีปัญญาจ่ายค่าเสื้อผ้าหน้าผมและค่าอาหารมื้อนี้หรอกนะ หรือว่านี่เป็นโบนัสของฉันคะ” เธอถามและพยายามกลั้นน้ำตาเอาไว้ ที่พูดเมื่อเช้าเขาคงจะแค่ล้อเล่นกับความรู้สึกของเธอสินะ

“ผมบอกหรือไงว่าต้องการสิ่งที่คุณพูดมา ยังไม่ทันได้ฟังอะไรก็ตีความใส่ร้ายผมแล้วเหรอ” คิมหันต์พูดพร้อมกับส่ายหน้าไปมาอย่างอ่อนใจ คำพูดเมื่อเช้าของเขามันไม่ได้ทำให้ลลนาเชื่อหรือเข้าใจอะไรมากขึ้นเลยหรือไง

“งั้นคุณก็พูดในสิ่งที่คุณต้องการจริงๆ มาสิจะได้จบๆ กันไป” ลลนาพูดเสียงห้วน

“สิ่งที่ผมต้องการก็คือ...คุณ” ประโยคสั้นๆ แต่ได้ใจความ 

“คุณช่วยพูดให้ผมกระจ่างกว่านี้ได้ไหม” ถึงจะอายแต่เธอก็ไม่อยากคิดไปเองเลยต้องถามออกมา

“ผมอยากยกเลิกการจ้างคุณมาเป็นคนรักกำมะลอนี้แล้วมาเป็นคนรักของผมจริงๆ ไม่มีการโกหกหรือเล่นละครใดๆ ทั้งสิ้น” คิมหันต์พูดช้าๆ ชัดๆ แต่จริงจัง

“ถ้าฉันไม่ตกลงล่ะ” ลลนาถามขึ้นเมื่อสติกลับเข้าร่างแล้ว

คิมหันต์หัวเราะในลำคอแล้วยื่นหน้าเข้ามาใกล้หญิงสาวก่อนจะพูดออกมา

“คำตอบเดียวที่คุณมีสิทธิ์ตอบได้ก็คือ...ตกลงเท่านั้น” พูดจบรอยยิ้มร้ายๆ เจ้าเล่ห์นิดๆ ก็ปรากฏขึ้นที่ริมฝีปากหนา