จองจำรักประกาศิต

คีรินทร์ & บัวบุษบา

ในอดีตเธอเป็นแค่ผู้หญิงที่ต้องการความรักจากเขา

 แต่เขากลับหวงไว้ให้คนอื่น พอวันนี้เขากลับโยนคำว่า ‘ ผู้หญิงของผม ’ มาให้

 งานนี้เธอจะทำยังไงดีระหว่างถอยห่างกับเดินหน้าต่อ

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

“บัวบุษบาคงไม่สามารถตอบตกลงกับคุณได้หรอกครับคุณภูผา” หลังจากที่ทนนั่งมองนั่งฟังมานานเขาก็ลุกขึ้นแล้วเดินมาหาคนทั้งคู่

“พ่อเลี้ยงพูดแบบนี้หมายความว่ายังไง” ภูผาหันมาถามชายหนุ่มร่างสูงที่เป็นที่รู้จักกันดี ส่วนคนในร้านต่างก็มองเหตุการณ์ตรงหน้าอย่างสนใจมากกว่าเดิม เพราะมีบุคคลที่สามเข้ามาเกี่ยวข้องด้วยและชายหนุ่มคนนี้ก็เป็นคนดังไปไม่น้อยกว่าเจ้าของรีสอร์ทเลย

คีรินทร์ไม่ตอบแต่เดินเข้าไปหาหญิงสาวที่มองเขาตาโตด้วยความตกใจ พอเดินเข้าไปใกล้ก็ยกมือขึ้นไปกอดที่เอวบางของบัวบุษบาอย่างคุ้นเคยและถือสิทธิ์ ทำให้คนที่คอยมองอยู่ต้องยกมือขึ้นปิดปากไม่ให้หลุดกรี๊ดออกมา

“พ่อเลี้ยงปล่อยมือจากเอวคุณบัวด้วย คุณไม่มีสิทธิ์มาทำแบบนี้นะ” ภูผาตาเบิกกว้างขึ้นมาทันทีที่เห็นภาพตรงหน้าพร้อมกับลุกขึ้นยืนประจันหน้ากับพ่อเลี้ยงคนดัง

“พ่อเลี้ยงปล่อยก่อนค่ะ” เธอพูดเบาๆ พร้อมกับขยับตัวให้ออกจากอ้อมแขนของชายหนุ่ม แต่ก็ไม่เป็นผลเพราะเขายิ่งเพิ่มแรงกดมาที่เอวของเธอด้วย และกระซิบเบาๆ ออกมา

“อยู่เฉยๆ ถ้าไม่อยากอายคนทั้งร้าน” คีรินทร์พูดกับหญิงสาวและพอใจเมื่อเห็นเห็นว่าบัวบุษบาเลิกดิ้นรนที่จะออกจากอ้อมแขนของเขา

“พ่อเลี้ยงคีรินทร์กรุณาเอามือของคุณออกจากเอวคุณบัวดัวย คุณไม่มีสิทธิ์มาทำแบบนี้นะ” ภูผาพูดอย่างไม่พอใจที่เห็นชายหนุ่มทำแบบนั้นกับบัวบุษบา

         “ทำไมผมจะทำแบบนี้ไม่ได้ในเมื่อบัวบุษบาเป็นผู้หญิงของผม ไม่ทราบว่าแค่นี้ผมพอจะมีสิทธิ์ได้หรือยัง” คำพูดของพ่อเลี้ยงคนดังทำให้ทุกคนที่ได้ยินต่างก็ตกใจกันไปหมด และคนที่จะตกใจมากที่สุดคงไม่พ้นบัวบุษบา

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

“ก่อนที่พ่อเลี้ยงจะพูดอะไรออกมาฉันมีเรื่องอยากจะถามให้แน่ใจ” บัวบุษบาพูดออกมาสีหน้านิ่งสนิทไม่แสดงอะไรเลย

“เรื่องอะไรครับ”

“คุณว่าเราสองคนเคยเจอกันที่ไหนมาก่อนหรือเปล่าคะ” เธอถามคำถามเดิมที่เคยถามเขาไปแล้ว

คีรินทร์เองก็ยืนคิดตามที่หญิงสาวถาม เขาเองก็รู้สึกว่าต้องเคยรู้จักบัวบุษบามาก่อนแต่นึกเท่าไรก็นึกไม่ออกสักทีครั้งนี้ก็เช่นกัน

“พี่ก็ไม่แน่ใจแต่พี่รู้สึกคุ้นหน้าบัวบอกไม่ถูก แต่ถ้าจะถามว่าเจอที่ไหนพี่ไม่รู้จริงๆ ครับ” คำตอบของชายหนุ่มทำให้เธออยากจะตีไปที่ศีรษะแรงๆ เผื่อจะจำอะไรขึ้นมาได้บ้าง

“แค่นี้แหละค่ะที่อยากรู้ และฉันไม่มีอะไรจะคุยกับคุณแล้วค่ะพ่อเลี้ยงคีรินทร์” น้ำเสียงเย็นชาเหมือนครั้งแรกที่คุยกันกลับมาอีกครั้งและดูเหมือนว่าจะหนักกว่าเดิมอีก

“เดี๋ยวสิครับบัวยังไม่ได้ฟังพี่อธิบายเลยนะ” คีรินทร์เดินตามร่างบางเข้ามาในลิฟท์

“ฉันไม่อยากฟังอะไรทั้งนั้นคุณกลับไปหาผู้หญิงที่คุณรักเถอะ ฉันมาทีหลังจะเป็นฝ่ายถอยเองแล้วหลังจากนี้อย่ามาให้ฉันเห็นหน้าอีก!” บัวบุษบาพูดตะโกนออกมาเสียงดัง อาการที่หญิงสาวแสดงออกมาทำให้เขาตกใจและไม่คิดว่าบัวบุษบาจะเป็นแบบนี้