ต้อนรักคืนใจ

ลำดับตอนที่ #7 : บทนำ ( 7 )

ทั้งที่ตั้งใจว่าจะมารอมหาสมุทรที่สระว่ายน้ำ แต่ระหว่างเธอบังเอิญเจออาจารย์วิชาภาษาไทย ท่านได้ไหว้วานให้เธอช่วยจัดเรียงรายงานของรุ่นน้องที่เอามาส่งจนเต็มโต๊ะ ซึ่งกว่าจะเสร็จก็เป็นเวลาที่มหาสมุทรเลิกซ้อมพอดี 

และตอนที่กำลังจะก้าวขึ้นไปที่สระน้ำหูเธอก็ได้ยินเสียงคนพูดกันอยู่ เธอจะไม่ชะงักเลยถ้าไม่ได้ยินเสียงคนที่ตัวเองตั้งใจมาหา

“มึงจะเซ้าซี้อะไรนักหนาวะไอ้แบงค์” มหาสมุทรพูดอย่างหัวเสียที่ถูกธนภพถามเซ้าซี้เรื่องเดิม ๆ เกือบทั้งวัน

“ถ้าไม่อยากให้กูเซ้าซี้มึงก็พูดความจริงกับกูมาสิ” ธนภพถามพลางยักคิ้วให้เพื่อน

“มึงก็รู้อยู่แล้วจะมาถามทำไม” 

“ตอนแรกกูเชื่อตามที่มึงบอก แต่ตอนนี้กูชักไม่แน่ใจแล้วว่ะ มึงยอมรับมาตรง ๆ ดีกว่าว่าตอนนี้มึงหลงรักยัยช้างน้ำนั่นเข้าแล้วจริง ๆ มึงแพ้พนันกูแล้วไอ้ฉลาม” ธนภพพูดยั่วพร้อมกับยกยิ้มมุมปากขึ้นอย่างสะใจที่ตัวเองชนะพนันครั้งนี้

“กูจะพูดกับมึงครั้งนี้ครั้งสุดท้ายแล้วไม่ต้องมาเซ้าซี้กับกูอีกนะ” มหาสมุทรพูดขึ้นอย่างรำคาญใจ

“กูไม่ได้รู้สึกอะไรกับเฌอแตมทั้งนั้น มึงคิดว่าคนอย่างกูจะรักผู้หญิงที่ตัวใหญ่กว่าตัวเองได้ยังไง อย่างกูต้องหุ่นนางแบบเท่านั้นเว้ย และที่กูทำทุกอย่างก็เพื่อให้ยัยนั่นหลงรักกูแล้วกูจะบอกเลิกเขาตามที่พนันกับมึงไว้ไง ยังไงกูไม่มีทางแพ้มึงจำไว้ไอ้แบงค์”

“มึงอย่าเพิ่งมั่นใจไป รบยังไม่จบอย่าเพิ่งนับศพทหาร กูอาจจะเป็นฝ่ายชนะก็ได้” ธนภพเองมาดมั่นว่าเขาต้องชนะพนันครั้งนี้ให้ได้

“ว่าแต่สเปกที่มึงพูดมาอย่างนิดห้องสองพอได้ไหม”

“มึงจะพาดพิงคนอื่นเพื่อ...” มหาสมุทรเท้าเอวถามอย่างหงุดหงิดที่เพื่อนยังถามไม่หยุด

“เอ้า กูก็แค่ถามดู อีกอย่างนิดเขาก็ดูเหมาะสมกับมึงดีหล่อสวยกันทั้งคู่ อย่าบอกว่ามึงไม่รู้ว่านิดเขาชอบมึงน่ะ อาทิตย์ที่แล้วตอนไปกินหมูกระทะร้านเฮียอ้วนก็เอาใจมึงตักนั่นตักนี่ให้ไม่หยุด แถมมึงยังไปส่งเขาที่บ้านอีกต่างหาก ถามจริงมีแอบแว่บไปไหนหรือเปล่าวะ”

“ไอ้แบงค์มึงจะพูดมากเกินไปแล้วนะ และกูคงไม่ต้องบอกมึงทุกอย่างหรอกมั้ง มึงเป็นแค่เพื่อนไม่ใช่แม่กู” มหาสมุทรพูดด้วยน้ำเสียงที่เข้มขึ้นเพราะเริ่มโมโหแล้วที่เพื่อนพูดไม่รู้เรื่อง

“เออ ๆ ไม่พูดก็ได้ว่ะ แล้วนี่มึงจะไปกินก๋วยเตี๋ยวกับยัยช้างน้ำเหรอ”

“เออ”

“งั้นกูกลับก่อนนะ มึงเตรียมเงินมาพอค่าก๋วยเตี๋ยวใช่ไหม ยัยนั่นยิ่งกินเยอะอยู่ด้วย”

“เขามีชื่อนะไอ้แบงค์ เรียกเขาให้ดี ๆ หน่อย” มหาสมุทรพูดเตือนเพราะไม่ชอบใจที่เพื่อนเรียกอีกฝ่ายไม่ดี

“กูเรียกไม่ลงจริง ๆ ว่ะ ชื่อแม่งไม่เข้ากับหน้าตาเลย เฌอแตม เฌอแตมมันเหมาะกับผู้หญิงเอวบางร่างน้อย ไม่ใช่หุ่นอวบระยะสุดท้ายแบบนี้”  ธนภพพูดแล้วหัวเราะเสียงดังลั่น

ขณะที่ด้านในมีแต่เสียงหัวเราะสนุกสนานและคำพูดที่บูลลี่ต่าง ๆ นานา ด้านนอกคนที่โดนพูดถึงในทางที่ไม่ดีลับหลังกำลังร้องไห้เสียใจกับสิ่งที่ได้รู้ ทั้งที่ไม่เคยคาดหวังและเตรียมใจมาบ้างแล้วว่าความสัมพันธ์ของตัวเองกับมหาสมุทร แต่เธอไม่เคยคิดว่าทุกอย่างที่เขาทำมาทั้งหมดเป็นเพียงแผนการพนันขันต่อ พวกเขาเห็นความเสียใจของเธอเป็นเรื่องล้อเล่น เธอกลายเป็นตัวตลกที่สร้างความสนุกสนานเท่านั้น เขาทำเหมือนว่าเธอไม่มีหัวใจอย่างนั้นแหละ และเธอก็อยากเดินเข้าไปถามว่าการที่เธอชื่อเฌอแตม เฌอแตมมันไปหนักส่วนไหนของธนภพ

มือบางยกขึ้นมาเช็ดน้ำตาแล้วเดินออกไปจากตรงนี้ให้เร็วที่สุด เธอไม่อยากเจอหน้าพวกคนใจร้ายแม้แต่วินาทีเดียว เธอจะคิดว่าเรื่องที่ผ่านมาเป็นบทเรียนราคาแพงและใช้ตอกย้ำกับตัวเองว่าสักวันคนพวกนี้จะต้องเจ็บเหมือนที่เธอเป็นอยู่ตอนนี้

“สักวันฉันจะทำให้พวกนายจำชื่อฉันไปตลอดชีวิต”

ใช่เธอจะทำให้ผู้ชายสองคนนั้นจำว่าผู้หญิงที่ชื่อ ‘ เฌอแตม ’ ไม่ใช่ของเล่นแก้เบื่อให้กับใครทั้งนั้น และเธอไม่ใช่สิ่งของที่พวกเขาจะย่ำยีหัวใจยังไงก็ได้

และอีกคนที่เธอจะไม่มีวันลืมคือ พนิดา คนที่เธอเห็นว่าเป็นเพื่อนสนิทคนหนึ่ง สุดท้ายก็ทำร้ายเธอไม่ต่างจากคนอื่น

++++++++

ทำไมใจร้ายกันจังเลย อย่างนี้ต้องลงโทษ

Ebook นี้พร้อมโหลดแล้วนะคะ 

ตั้งแต่วันที่ 19-30 กันยายนนี้ จัดโปรโมชั่นลดราคาให้กับนักอ่านทุกคนด้วยจ้า