คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #22 : บทที่ 3 ใส่เกียร์เดินหน้า ( 1 )
เสียงเปิดประตูที่ดังขึ้นทำให้คนป่วยที่นอนดูโทรทัศน์อยู่ต้องหันไปมอง
และก็เห็นว่าคนที่เข้ามาไม่ใช่ใครแต่เป็นเพื่อนรักอย่างรักลิตาที่มาพร้อมกับกระเป๋าเสื้อใบย่อม
ไม่ต้องถามก็รู้ว่าคืนนี้เธอจะมีนางพยาบาลสาวสวยที่ชื่อรักลิตามาคอยดูแลอย่างแน่นอน
“ไง หายซ่าไปเลยนะแก”
รักลิตาส่งเสียงแซวเพื่อนรักที่นานทีปีหนจะป่วยถึงขนาดต้องนอนโรงพยาบาลและเจาะสายน้ำเกลือแบบนี้
“อืม ไม่รู้จะมาอักเสบอะไรตอนนี้งานยิ่งเยอะอยู่ด้วย”
เกวลินพูดอย่างเซ็ง ๆ เพราะงานที่เธอต้องจัดการมีอีกหลายอย่างเลย
รักลิตาส่ายหน้าไปมาอย่างอ่อนใจที่เพื่อนรักเห็นงานสำคัญกว่าสุขภาพร่างกายของตัวเอง
นอกจากธุรกิจที่ร่วมหุ้นกับพาทิศเปิดสถาบันกวดวิชาแล้วเธอยังมีอีกหนึ่งธุรกิจที่ร่วมหุ้นกับเกวลิน
คือ สำนักงานบัญชี ซึ่งช่วงนี้มีงานเข้ามาล้นมือแม้ว่าจะมีพนักงานหลายคน
แต่ทั้งเธอและเกวลินมักจะตรวจงานในขั้นตอนสุดท้ายเองอยู่เสมอเพื่อป้องกันความผิดพลาด
“เรื่องงานวางไว้ก่อนเถอะเอาสุขภาพก่อน
เดี๋ยวฉันไปจัดการให้เอง” รักลิตาพูดขึ้นเพื่อไม่ให้เพื่อนกังวลมาเกินไป
“ก็คงต้องเป็นแบบนั้นแหละ
ฉันไม่ไว้ใจใครนอกจากแก”
นอกจากตัวเองและรักลิตาเธอก็ไม่ไว้ใจใครให้ดูแลเรื่องงานตรงนี้ให้
งานบัญชีเป็นอะไรที่ละเอียดอ่อนผิดพลาดนิดเดียวหมายถึงความเชื่อมั่นของลูกค้าจะหายไปทันที
รักลิตาเดินไปตบไล่เพื่อนเบา
ๆ แล้วถาม “นี่กินอะไรไม่ได้เลยใช่ไหมนอกจากน้ำ”
“อืม
ดีนะกินข้าวกลางวันจนอิ่มแล้วไม่อย่างนั้นทรมานตายเลย” ผู้ที่เห็นเรื่องกินเป็นเรื่องใหญ่เสมออดบ่นไม่ได้
รักลิตาที่ได้ยินเพื่อนบ่นก็หัวเราะเสียงดังก่อนจะพูดออกมา
“เออช่วงนี้ก็ทนเอาหน่อย
รักษาตัวหายเมื่อไรเดี๋ยวพาไปจัดอาหารชุดใหญ่เลย”
“พูดแล้วห้ามคืนคำด้วย”
คนป่วยพูดและมองหน้าเพื่อนก่อนจะพร้อมใจกันหัวเราะออกมา
แต่ก็เบ้หน้าเมื่ออาการปวดดันกำเริบขึ้นมา
“พอ ๆ
ไม่ต้องหัวเราะมากนอนนิ่ง ๆ ไปเลย เดี๋ยวฉันเอาของไปเก็บก่อน” รักลิตาเดินมาดูโซฟาที่ต้องใช้นอนคืนนี้แล้วเอาของใช้และเสื้อผ้าไปเก็บเข้าที่ให้เรียบร้อย
เมื่อถึงเวลาผ่าตัดคนเก่งก็เกิดอาการหน้าซีดปากสั่นเพราะเริ่มกลัวแล้ว
รักลิตาเห็นแบบนั้นก็เดินเข้าไปจับมือเพื่อนเพื่อปลอบใจ
“ไม่ต้องกลัวนะ
ผ่าแป๊บเดียวก็เสร็จแล้ว”
“อืม” ถึงจะเตรียมใจมาแล้ว แต่ก็อดหวั่นใจไม่ได้อยู่ดี อยู่ ๆ
ก็มีมีดมากรีดท้องแค่คิดก็อยากร้องไห้แล้ว
“คิดถึงของกินเอาไว้
ส้มตำปูปลาร้า ต้มแซ่บ ขนมเค้กเนื้อนิ่มครีมชีสฟู ๆ เข้าไว้” คำพูดของรักลิตาไม่ได้ทำให้คนป่วยขำอย่างเดียว
ขนาดนางพยาบาลและบุรุษพยาบาลยังอดยิ้มขำไม่ได้
“พูดแบบนี้ค่อยมีกำลังใจหน่อย
หายดีเมื่อไรจัดมาให้หมดเลยนะ” เกวลินพูดเสียงกลั้วขำและยกมือเช็ดน้ำตาที่หาง
รักลิตาพยักหน้ายิ้ม ๆ
แล้วมองเพื่อนถูกเข็นเข้าห้องผ่าตัดไป หลังจากนั้นเธอก็นั่งรออยู่หน้าห้องผ่าตัด
จนเวลาผ่านไปเป็นชั่วโมงประตูห้องผ่าตัดก็เปิดออกพร้อมกับที่บุรุษพยาบาลเข็นเตียงที่มีเกวลินออกมา
“อีกสักพักใหญ่คนไข้น่าจะฟื้นค่ะ
ถ้าตื่นมาแล้วเรียกพยาบาลได้เลยนะคะ”
“ขอบคุณคุณพยาบาลมากนะคะ”
เธอขอบคุณนางพยาบาลคนสวยแล้วหันมาดูเพื่อนตัวเองที่นอนหลับอยู่บนเตียง
ระหว่างที่รอเพื่อนตื่นเธอก็นั่งทำงานไปพลาง ๆ
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นในช่วงบ่ายของวันใหม่เกวลินที่ตอนนี้ฟื้นจากยาสลบตอนผ่าตัดก็เอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์ที่วางอยู่ข้างเตียงขึ้นมาดูและต้องชะงักไปเมื่อเห็นรายชื่อคนโทร. เข้ามา
“ใครโทร. มาเหรอ” รักลิตาที่กำลังนั่งทำงานอยู่อีกฝั่งหนึ่งของห้องเงยหน้าขึ้นมองก็เห็นสีหน้าติดเครียดของเกวลิน
“นั่งเงียบ ๆ ก่อนนะ”
พูดจบก็กดรับสายที่โทร. มา
++++++++
ใครโทร.
มา ทำไมต้องให้เฌอเงียบด้วยนะ มาติดตามต่อวันพรุ่งนี้นะคะ
อีบุ๊กเรื่องนี้วางขายที่
Meb แล้วค่ะ
ความคิดเห็น