ต้อนรักคืนใจ

ลำดับตอนที่ #16 : บทที่ 2 สะดุดตา สะดุดใจ ( 3 )

เกวลินเดินเข้ามาในร้านอาหารและอดมองรอบ ๆ อย่างตื่นเต้นไม่ได้ เพราะร้านนี้ตกแต่งอย่างสวยงามผนังโดยรอบเป็นกระจกทำให้มองเห็นสวนที่ถูกตกแต่งอย่างสวยงาม อีกด้านหนึ่งของร้านมีขนมเค้กหน้าตาน่าชิมจัดวางอยู่ในตู้

“เกลทางนี้” เสียงเรียกของเพื่อนที่ดังขึ้นทำให้เธอต้องละสายตาจากขนมหวานแล้วเดินไปหารักลิตาที่นั่งอยู่

“รอนานไหมรถติดมากเลย” เกวลินถาม เพราะที่ทำงานของเธอกับร้านนี้อยู่คนละฝั่ง นี่ถ้าไม่ใช่คำโฆษณาของเพื่อนเธอคงไม่ฝ่ารถติดมาถึงที่นี่หรอก

“ไม่นานหรอก ฉันก็เพิ่งมา” รักลิตาตอบและหันไปเรียกพนักงานมารับออร์เดอร์ของเพื่อน

เกวลินเปิดเมนูอาหารแล้วต้องตาโตเมื่อเห็นภาพอาหารที่ดูน่าชิมไปหมดทุกอย่าง ใจหนึ่งก็อยากสั่งหลาย ๆ อย่างแต่กลัวว่าตัวเองจะรับประทานไม่หมดเลยจำต้องสั่งอาหารมาแค่สามอย่าง

“แกรู้จักร้านนี้ได้ยังไง” เกวลินถามด้วยความอยากรู้

“พอดีมีรุ่นพี่เขาบอกมาว่าร้านนี้อาหารกับเค้กอร่อยฉันเลยชวนแกมาลองน่ะ”

คำว่ารุ่นพี่ที่รักลิตาพูดทำให้เธอมองหน้าเพื่อนนิ่ง ๆ แต่ก่อนที่จะพูดหรือถามอะไรออกมาก็มีเสียงของผู้ชายที่เธอจำได้ทันทีว่าเป็นใครดังมาจากด้านหลังเสียก่อน

“ขอโทษที่มาช้านะ” พาทิศเดินมาหยุดที่ด้านหลังของหญิงสาวคนหนึ่งที่ไม่ยอมให้มามองเขาเลยสักนิด

“ไม่เป็นไรค่ะ เฌอกับเกลก็เพิ่งมาเอง”

เกวลินมองหน้าเพื่อนตัวเองอย่างคาดโทษ เธอไม่เชื่อหรอกว่านี่เป็นเรื่องบังเอิญ เธอคิดอยู่แล้วว่ารุ่นพี่ที่รักลิตาพูดต้องเป็นผู้ชายคนนี้

“แล้วนี่สั่งอะไรไปบ้างหรือยังล่ะ” พาทิศพูดหลังจากที่นั่งลงข้าง ๆ รักลิตา

“สั่งไปสี่อย่างแล้ว พี่ทิศจะสั่งเพิ่มอีกก็ได้ค่ะ” รักลิตาพูดและอดเซ็งไม่ได้ที่ชายหนุ่มมานั่งข้างเธอแทนที่จะนั่งข้างเกวลิน ก็เป็นซะแบบนี้เพื่อนถึงคิดว่าเขามาตามจีบเธอ

 “เดี๋ยวเฌอขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ พี่ทิศนั่งคุยกับเกลไปก่อนนะ” เธอพูดจบก็รีบเดินไปก่อนที่เกวลินจะร้องตามมาด้วย

เกวลินมองตามรักเพื่อนตัวดีที่ทิ้งให้เธออยู่ตามลำพังกับพาทิศ ทำไมเธอจะไม่รู้ว่ารักลิตาวางแผนจะทำอะไร

“เกลคงไม่ทิ้งพี่ให้นั่งอยู่ที่โต๊ะคนเดียวใช่ไหม” พาทิศพูดดักทางเมื่อเห็นว่าหญิงสาวกำลังจะลุกหนีเขาไป

เกวลินหันไปมองหน้าชายหนุ่มนิ่ง ๆ โดยไม่พูดอะไร ที่จริงเธอกำลังจะลุกตามเพื่อนไปเข้าห้องน้ำ แต่พอถูกดักทางก็เลยต้องนั่งอยู่ที่เดิม

“ไม่เจอกันนานเกลสบายดีไหม” พาทิศเริ่มชวนคุยเพราะไม่อยากให้บรรยากกาศอึดอัดไปมากกว่านี้

“ก็สบายดีตามอัตภาพนั่นแหละค่ะ” เกวลินกวน ๆ

พาทิศถอนหายใจเบา ๆ เขาเองก็ไม่ใช่คนคุยเก่งอะไรเลยไม่รู้ว่าจะทำยังไงต่อ สุดท้ายก็นั่งเงียบ ๆ โดยไม่ถามอะไรออกมา จนกระทั่งรักลิตากลับมานั่นแหละบรรยากาศบนโต๊ะอาหารถึงดีขึ้น

หลังจากอิ่มอร่อยกับของคาวแล้วสองสาวก็ไม่พลาดที่จะสั่งของหวานมากินกัน ส่วนผู้ชายหนึ่งเดียวอย่างพาทิศผู้ไม่ถูกกับของหวานก็เลือกที่จะจิบชารอสาว ๆ แทน

“ขอบคุณพี่ทิศมากนะคะที่แนะนำร้านอร่อยให้ แถมยังใจดีเลี้ยงพวกเราอีก” รักลิตาพูดขึ้นเมื่อเขาเดินมาส่งพวกเธอที่รถ

“ไม่เป็นไรเรื่องแค่นี้เล็กน้อยมาก ว่าแต่ขับรถกลับกันได้ใช่ไหม” พาทิศถามด้วยความเป็นห่วง

“ได้ค่ะ แค่นี้เองสบายมากค่ะ” เป็นรักลิตาที่ตอบเหมือนเคย ส่วนเกวลินยืนมองหน้าชายหนุ่มนิ่ง ๆ โดยไม่พูดอะไรออกมา

“หรือจะให้พี่ไปส่งส่วนรถของเฌอกับเกลเดี๋ยวพี่ให้คนขับรถมาขับไปส่งที่บ้านให้” เขารู้ว่าบ้านของสองสาวอยู่ไกลจากที่นี่เลยหวังดี แต่แล้วความหวังดีของเขาก็ต้องถูกปัดทิ้งเมื่อเกวลินพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่เรียบนิ่ง

“ขอบคุณในความหวังดีนะคะ แต่พวกเราดูแลตัวเองได้ ถ้าห่วงพวกเราจริงก็ควรปล่อยให้พวกเรากลับบ้านได้แล้ว ไม่ใช่มายืนชวนคุยอยู่แบบนี้”

“เกล!” รักลิตาเรียกชื่อเพื่อนอย่างตกใจ ไม่คิดว่าเกวลินจะกล้าพูดแบบนี้ออกไป เธอรีบหันไปพูดกับพาทิศที่ยืนหน้าบึ้งสนิทไปแล้ว

“เฌอขอโทษแทนเพื่อนด้วยนะคะ”

“ไม่เป็นไรพี่ผิดเองแหละที่ชวนคุย เอาเป็นว่าเราแยกย้ายกันกลับบ้านดีกว่า ถ้าถึงบ้านแล้วรบกวนส่งข้อความบอกพี่หน่อยแล้วกัน แต่ถ้าลำบากไม่ต้องก็ได้” ประโยคแรกเขาพูดกับรักลิตา ส่วนประโยคสุดท้ายสายตาเขามองไปที่      เกวลิน

“ไม่ลำบากหรอกค่ะ เอาเป็นว่าถ้าเฌอกับเกลถึงบ้านแล้วจะส่งข้อความไปบอกพี่ทิศนะคะ”

พาทิศพยักหน้ารับและขยับให้หญิงสาวทั้งสองคนขึ้นรถของตัวเอง และยืนมองไฟท้ายรถที่ค่อย ๆ หายไปจากสายตา

++++++++

หูย...สาวเกลก็แรงใช่ย่อยนะ

อีบุ๊กเรื่องนี้วางขายที่ Meb แล้วค่ะ

โปรโมชั่นลดราคาจาก 169 บาท เหลือ 149 บาท ถึงวันที่ 30 กันยายน 2564 นี้นะคะ