ต้อนรักคืนใจ

ลำดับตอนที่ #10 : บทที่ 1 เจ้านายคนใหม่ ( 3 )

“สวัสดีค่ะท่านประธาน” พวงผกายกมือไหว้เจ้านายทั้งที่เขาอายุน้อยกว่าเธอ

“สวัสดีครับ ผมขอเรียกพี่ผกาแล้วกันนะจะได้ทำงานง่ายหน่อย” มหาสมุทรพูดออกมา ที่จริงเขาไม่ได้อยากให้ใครเรียกว่าท่านประธาน เพราะส่วนตัวเขาคิดว่าคำ ๆ นี้มีไว้สำหรับบิดาคนเดียว แต่ในเมื่อทุกคนเรียกไปแล้วก็เลยปล่อยให้เรียกกันไป

“ได้ค่ะ”

“เดี๋ยวผมขอเอกสารงานทั้งหมดของทุกแผนกย้อนหลังไปห้าปีด้วยนะครับ”

เมื่อได้คำสั่งจากเจ้านายพวงผกาก็เดินออกไปเตรียมเอกสารตามที่สั่ง และกลับเข้ามาอีกครั้งในเวลาไม่ถึงห้านาที ทำให้คนสั่งเลิกคิ้วสูงขึ้นอย่างแปลกใจเมื่อเห็นแฟ้มเอกสารจำนวนมากที่คนสนิทและเลขาฯ สาวช่วยกันถือเข้ามา

“อะไรเหรอครับ”

“เอกสารงานย้อนหลังไปห้าปีของทุกแผนกค่ะ รายงานนี้เพิ่งส่งขึ้นมาเมื่อวานตอนเย็นค่ะ” พวงผกาตอบเจ้านายและหันไปยิ้มให้คมสันต์

มหาสมุทรเห็นสายตาเลขาฯ ของตัวเองที่มองไปที่คนสนิทของเขาก็ส่ายไปมาเมื่อรู้ความจริงว่าทำไมงานถึงเสร็จเรียบร้อยทันทีที่เขาสั่ง

“นายจะรู้มากไปแล้วนะคม”

ไม่แปลกที่คนสนิทจะรู้ใจรู้ทันความคิดของเขามากกว่าคนอื่น เขากับคมสันต์เติบโตมาด้วยกันสนิทกันเหมือนเป็นพี่น้องกันจริง ๆ  เพราะอีกฝ่ายเป็นลูกชายของคนสนิทของบิดาที่เสียชีวิตพร้อมกับบิดามารดาเขาด้วย

ระหว่างที่เขาเรียนอยู่ต่างประเทศก็ได้คมสันต์มาคอยดูแลงานที่บริษัทให้ แม้จะมีคนเตือนหลายคนว่าให้คนอื่นมาบริหารงานแทนอาจจะทำให้เกิดปัญหาขึ้นในภายใน ซึ่งความคิดนี้ไม่เคยเกิดขึ้นในหัวเขาเลยสักนิดเดียว สำหรับเขาถ้าคมสันต์ไว้ใจไม่ได้ในโลกนี้ก็ไม่มีใครไว้ใจได้อีกแล้ว

...

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นในช่วงเย็นไม่ได้ทำให้คนที่กำลังนั่งทำงานอยู่หันไปสนใจ จนกระทั่งมีเสียงข้อความดังเข้ามารัว ๆ ทำให้เจ้าของโทรศัพท์ต้องถอนหายใจออกมา เขาไม่ต้องหยิบมาดูก็รู้ว่าใครที่กระหน่ำส่งข้อความมาขนาดนี้

“มึงจะโทร. อะไรนักหนาวะ” มหาสมุทรโวยใส่ปลายสายทันที

“กูไม่ได้อยากจะโทร. เลย แต่พวกนั้นมันบอกว่าถ้ามึงไม่รับสายมันจะบุกไปหาที่บริษัทเอง” ชานนท์พูดเสียงเอือมระอาไม่ต่างกัน เพราะเขาก็โดนกลุ่มเพื่อนโทร. ตามจิกตั้งแต่เช้าแล้ว

“ไอ้พวกนั้นก็หูตาไวจริงกูอุตส่าห์กลับมาเงียบ ๆ” เขาพูดและเอนหลังพิงเก้าอี้ทำงานด้วยท่าทางสบาย ๆ แล้วเอ่ยถามเพื่อนกลับไป

“แล้วสรุปมึงโทร. มามีอะไร”

“คืนนี้พวกมันจัดงานเลี้ยงต้อนรับมึงที่ผับ แถมมันยังขู่อีกว่าถ้ามึงไม่มามันจะไปถล่มมึงที่ห้องแทน” ชานนท์พูดตามที่กลุ่มเพื่อนบอกมา และก็รู้ว่ามหาสมุทรจะตอบว่ายังไง

“เออ ๆ กูไปก็ได้บอกพวกมันว่าไม่ต้องมายุ่งที่ห้องกูเลย” มหาสมุทรรีบพูดออกมาซึ่งเป็นไปตามที่ชานนท์คิด

เป็นเพื่อนกันมาเกือบยี่สิบปีทำไมเขาจะไม่รู้ว่ามหาสมุทรหวงความเป็นส่วนตัวมากแค่ไหน ยิ่งสิบปีให้หลังมานี้มีอะไรเปลี่ยนแปลงไปมากทำให้มหาสมุทรนิ่งขรึมขึ้นไม่ได้ขี้เล่นเหมือนเมื่อก่อน

“จะให้กูไปรับหรือมาเอง”

“เดี๋ยวกูไปเองมึงส่งโลเคชั่นมาแล้วกัน”

“ได้เดี๋ยวส่งให้ ถ้าไปไม่ถูกก็โทร. มาแล้วกัน” ชานนท์พูดจบก็วางสายไป ส่วนมหาสมุทรก็มองไปที่โต๊ะทำงานก็เห็นว่าเหลืออีกไม่กี่แฟ้มก็เสร็จ ตอนแรกว่าจะทำต่อให้เสร็จแต่พอมองดูเวลาแล้วก็เกิดเปลี่ยนใจก่อนไปร้านเขาอยากอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่ก่อน

++++++++

ขอออกท่องราตรีสักหน่อยนะ

อีบุ๊กเรื่องนี้วางขายที่ Meb แล้วค่ะ

โปรโมชั่นลดราคาจาก 169 บาท เหลือ 149 บาท ถึงวันที่ 30 กันยายน 2564 นี้นะคะ