แค่อยากให้เธอนึกถึงฉันในวันที่ฟ้าโปร่ง

... เสียงของคลื่นที่กระทบริมหาด ...

... เสียงของลมที่พัดพาเม็อทรายเล็กๆ ...

... เสียงของใบไม้พลิ้วไหวกระทบกับสายลม ...

... เสียงของเพลงคลาสสิคที่ดังก้องอยู่ในบาร์ ...

... เสียงของฝนพรำในวันที่เมฆครึ้ม ...

... เสียงต่างๆมากมายที่ปะปนกันอยู่อย่างนั้น ...

... เป็นเสียงที่ทำให้บางคนมีความสุข ...

... เป็นเสียงที่ทำให็บางคนรู้สึกหงา ...

... เป็นเสียงที่มาพร้อมกับความเศร้าของใครบางคน ...

... หรือเป็นเสียงที่ทำให้นึกถึงใครบางคนขึ้นมา ...

     ฉันเชื่อว่าเราคงเคยได้ยินประโยคนี้กันมาบ้างแล้ว  "คนเรามักจะเก็บซ่อนใครบางคนไว้ในบทเพลงเสมอ..."

     หรือบางทีอาจจะเก็บเขาเอาไว้ในรูปถ่ายเก่าๆสมัยเรียน เก็บเขาเอาไว้ในสมุดเฟรนชิป เก็บเขาเอาไว้ในตุ๊กตาตัวเก่า เก็บเขาเอาไว้ในสถานที่ต่างๆแห่งความทรงจำ 

     แต่แน่นอนไม่ว่าเราจะเก็บพวกเขาเอาไว้ที่ไหนก็ตาม ฉันเชื่อเลยว่าเรานั้นยังไม่ลืมเลือนเขาอย่างแน่นอน เราเพียงแต่เก็บเขาเอาไว้อย่างนั้นเหมือนกับได้หยุดช่วงเวลานั้นเอาไว้นานแสนนาน เราอาจไม่ได้พูดถึงพวกเขาบ่อยๆหรือในทุกๆการสนทณา แต่เชื่อเลยว่าเราได้เก็บพวกเขาเอาไว้อย่างดี 

"ในส่วนที่ลึกที่สุดของความทรงจำ"

และเมื่อเรานึกถึงเขาเมื่อไหร่ หัวใจเราจะรู้สึกอบอุ่นและรอยยิ้มเล็กๆก็จะปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเรา พร้อมกับความรู้สึกคิดถึงช่วงเวลาเหล่านั้น และเราจะรู้สึกได้เองเลยว่า

...  ดีใจนะ ที่ครั้งหนึ่งเราได้พบกัน ...