เจาะเวลาหายุนโฮ

ข้อมูลเบื้องต้น

นิยายรัก...เรื่องสั้น...สั้นมาก ๆ...

แต่งโดย...คนรักมิกกี้

แต่งเมื่อ...ไหร่ไม่รู้

แต่งเพราะ...ว่าง ๆ ไม่มีไรทำ

แต่งไว้...เผื่อใครอยากอ่าน

แต่งจาก...ความคิดเรื่อยเปื่อยไร้สาระที่เห็นเพื่อนคนหนึ่งบ้า

ยูโนว์

แต่งแล้ว...ตลกดีไม่มีแม้สาระ เนื้อเรื่องวกวน บ้าบอคอแตกสาแหรกขาดปราศจากข้อคิด ตะลิดติ๊ดชึ่ง ชึ่ง ชึ่ง โป๊ง โป๊ง ชึ่ง ปะ โล๊ง ปะ โล๊ง ปะโล๊ง โป๊ง ชึ่ง

อ้อ!!!...ชื่อเรื่องนะ

เจาะเวลาหาจิ๋นซี เอ๊ย เจาะเวลาหายุนโฮ

หนุ่มน้อยหน้าหวานหน้าดูดดื่มผู้หนึ่งคนนี้มีนามว่า จุงยุนโฮ แห่งสำนักจานบิน จากดินแดนกิมจิเขาเป็นคนหนึ่งที่มีความฝัน จนวันนี้เขาทำได้จริงเขาเป็นหนึ่งในจอมยุทธ ดง บัง ชิง กิ แต่เขาไม่รู้หรอกว่ามีแม่นางคนหนึ่งคลั่งไคล้และหลงใหลหลงเขามาก เธอมีนามน่ารักน่าชังว่า แม่นางอึ้งกิมกี่ หรือ เรียกเธอได้ว่า หนุงหนิง เป็นสาวน้อยจากดินแดนจิ้มจุ่ม

เนื้อเรื่อง

 

ครั้งหนึ่ง ณ น้ำตก ยุงบินชุม เหล่าจอมยุทธ ดง บัง ชิง กิ กำลังซ้อมฝึกวรยุทธเพื่อจะไปปราบมารร้ายกั่วถั่วดำซึ่งมีสมุนชื่อว่าตี๋ตุ๊ต๊ะและหนุ่มนอมแนม  จอมยุทธปาร์คยูชอนเห็นเข้าจึงจับตัวแม่นางอึ้งกิมกี่ไปไว้ในถ้ำแล้วถามว่าเป็นพวกของจอมมารกั่วถั่วดำหรือเปล่า

“เปล่านะ ข้าเป็นลูกของเจ้าเมืองหวังปี้เจ้า และ นางเสียวเจ้าปี้น่ะพวกท่านเชื่อข้า เถอะ” หนุงหนิงหรืออึ้งกิมกี่พูด

 “เจ้าหน้าตาน่ารักนะ  ข้าเริ่มชอบเจ้าเข้าแล้วสิ” แจจุงพูดกับหนุงหนิง

ผ่านไป 3 เดือน  แจจุงเริ่มหลงรักหนุงหนิงโดยที่หนุงหนิงรักยุนโฮอยู่แต่ด้วยความใกล้ชิด หนุงหนิงจึงตกลงคบแจจุงเป็นกิ๊กไปสักพัก จนมาจับได้ทีหลังว่าแจจุงมีแฟนอยู่แล้วชื่อว่าแม่นางหลงเอ๋อเหรอ จึงขอเลิกกับแจจุงที่คบกันมาเกือบ 3 เดือนแล้ว หนุงหนิงหนีไปที่บ้านของแม่นาง เกาคั้นคัน ซึ่งเป็นเพื่อนสนิทของหนุงหนิง อยู่ได้ไม่กี่วัน จุงยุนโฮ ได้เดินทางกลับบ้านและมาพบกับหนุงหนิงที่ธารน้ำตกฮกลกซิ่วและได้จับตัวหนุงหนิงไว้

“เจ้าหนีข้ามาถึงนี่  เจ้าไม่คิดถึงข้าเลยหรือ” จุงยุนโฮถาม

“ใครบอกว่าข้าหนีท่าน ข้าหนีเพื่อนท่านต่างหากล่ะ ข้าคิดถึงท่านนะ” หนุงหนิงตอบด้วยรอยยิ้ม

สักพักทั้งคู่ก็เล่นน้ำด้วยกันอย่างสนุกสนาน  ยุนโฮพาหนุงหนิงกลับบ้านของตนแล้วได้แต่งงานกัน แต่ไม่มีลูกเลยขอเด็กมาเลี้ยงเป็นเด็กผู้ชายหน้าตาเหมือนฟิล์ม รัฐภูมิ

5 เดือนผ่านมา จอมมารกั่วถั่วดำเคยหลงรักแม่นางอึ้งกิมกี่และจะแย่งชิงกลับคืนมาจึงขโมยดาบของสำนักจานบินมาทั้งหมด แต่ที่ไหนได้ ดาบที่มารร้ายเอาไปเป็นดาบที่เก่าเก๊าเก่ากำลังจะทิ้งไม่ได้คุณภาพเอาซะเลย และคงคิดอยู่ว่าพวกดงบังชิงกิคงไม่มีอาวุธมาสู้ตนได้

ณ น้ำตกเมายาดมบ้านของยุนโฮ ยุนโฮและหนุงหนิงกำลังช่วยกันซักผ้าและจอมมารกั่วมาชิงตัวหนุงหนิงไป  ยุนโฮจึงเรียกพรรคพวก ดง บัง ชิง กิ มาช่วย จุนซูมาแล้วและเอาหนังสติ๊กมายิงขาของจอมมารกั่วด้วย แล้วยุนโฮก็เหาะขึ้นไปช่วยแต่วรยุทธของยุนโฮเริ่มอ่อนแรงจึงทำให้ยุนโฮเหาะไปรับ หนุงหนิงไม่ได้แต่คว้ามือมาหนึ่งข้างและเมื่อจอมมารกั่วสิ้นแรงก้อถูกลมที่ชางมินใช้ใบพัดยักพัดไปที่เมือง ลมเย็นดี และถูกจอมยุทธแห่งสำนักเป่ายิงชุ่บจับไว้ ส่วนจุงยุนโฮและหนุงหนิงตกลงมาที่ธารน้ำตกเมายาดมแล้วทั้งคู่ถูกกระแสน้ำพัดพาไปในที่สุด ทั้งคู่ได้จากไปแล้ว ส่วนชางมิน ยูชอน จุนซู และ แจจุง ก็ฝึกวิชาจนได้เป็นอาจารย์ที่เก่งกล้าแห่งอาณาจักรกิมจิจนแก่มากแล้วต่างคนต่างฝึกวิชาจนร่างกายชราลงทุกทีและผ่านไป 10 ปีทั้ง 4 คนที่เหลืออยู่ก็ได้จากไปอยู่กับยุนโฮ ที่จากไปนานแล้ว เหลือเพียงลูกหลานของพวกเขา

ผ่านไป 2006 ปี ที่เกาหลี จุงยุนโฮซึ่งเป็นทายาทของจุงยุนโฮเมื่อหลายร้อยปีที่ผ่านมาได้เป็นชายหนุ่มรูปงามแห่งวง ดง บัง ชิง กิ และมีแฟนคลับมากมาย จนดังไปถึงเมืองไทย และสมัยนี้เป็นสมัยของเทคโนโลยี เมืองไทยและเกาหลีจึงติดต่อกันไม่ยาก หนิงสาวไทยน่ารักน่าชังคนนี้ก็ได้ทำการติดต่อทุกวิถีทางเพื่อจะได้พบกับยุนโฮศิลปิลรูปหล่อมาดเท่

            วันนี้ดงบังชิงกิมาที่ประเทศไทยเพื่อมาโปรโมตซิงเกิล “ My Destiny ”

ณ อาคาร GMM grammy และหนิงได้ไปร่วมงานโปรโมตซิงเกิลนี้ด้วย ดีเจได้แรนดอมหมายเลขของผู้ร่วมเข้าชม และหนิงก็ได้สิทธิ์นั้น หนิงดีใจและรู้สึกอยากกรี๊ดอยู่ในใจที่ได้ไปนั่งใกล้ชิดกับวงดงบังชิงกิ และหนิงก็ได้นั่งข้าง ๆ กับยุนโฮ หรือ ยูโนว์ นั่นเอง ในตอนนี้วงดงบังชิงกิได้มากันครบและนั่งประจำที่กันเรียบร้อยแล้วโดยที่หนิงมีของขวัญให้ยูโนว์นั่นคือ...อะไรซักอย่างแหล่ะ

            การสัมภาษณ์เริ่มขึ้น มีแฟนคลับมาต้อนรับและตั้งใจ จดจ่อคอยชมวงดองบางชิงกิอย่างน่าตื่นเต้น พิธีกรถามทั้งวงว่า ซิงเกิลนี้หมายถึงอะไร ฮีโร่ตอบ

“คือ เพลงนี้เป็นเพลงที่พูดถึงพรหมลิขิตของคน2 คนเพลงนี้ฟังแล้วจะดูแปลก ๆ ออกสไตล์ อาร์แอนด์บี และมีการประสานเสียงกันอย่างลงตัวเป็นเพลงที่ลิขิตมาเพื่อพวกเราดงบังชิงกิครับ”

หลังจากที่ฮีโร่ตอบและมีล่ามกิตติมศักดิ์มาช่วยแปลเกาหลีเป็นไทย ทุกคนก็กรี๊ดกันอย่างเมามันส์ ส่วนหนิงที่นั่งข้างยูโนว์ ก็เกิดตื่นเต้นและตัวเกร็งอย่างมาก ยูโนว์หันมาหาหนิงและพูดว่า “pretty” หนิงได้ฟังก็เกิดตื่นเต้นหนักเข้าไปใหญ่ เลยเอายาดมขึ้นมาดม แล้วเผลอทำตกไปที่เท้าของยูโนว์ ทั้งคู่ก้มลงไปเก็บพร้อมกันและมือน้อย ๆ 2 มือก็มาประกบกัน ยิ่งทำให้หนิงตื่นเต้นจนสลบไป ยูโนว์พาหนิงไปให้ทีมงานช่วยดูแล จนกระทั่งสัมภาษณ์เสร็จยูโนว์จึงมาดูหนิง แล้วจากที่เคยตื่นเต้นของหนิงก็ค่อย ๆ คลายไป หนิงเริ่มหายใจเข้าออกลึก ๆ ช้า ๆ หนิงบอกกับตัวเองในใจว่า

“เขาเป็นแค่เจ้าหมี หมาน้อยที่อยู่ในบ้านที่เลี้ยงไว้”

หนิงเอาของที่เตรียมไว้ขึ้นมาแล้วกำไว้ที่มือแล้วเอาให้กับยูโนว์ ยูโนว์รับไปแล้วถามว่า

            “มันคืออะไร” เขาถามเป็นภาษาอังกฤษ

“มันคือลูกแก้ววิเศษ เอาไว้คุ้มครองตัวเองนะ” หนิงก็ต้องตอบเป็นภาษาอังกฤษ

        ยูโนว์ขอบคุณแล้วพาหนิงไปส่งข้างนอกหนิงกลัวว่าจะไม่ได้เจอกับยูโนว์อีกจึงขออะไรก็ได้ที่จะทำให้เทอได้เจอกับเขาอีก ยูโนว์จึงให้อีเมลล์ไว้

            ผ่านไป 3 วัน หนิงเพิ่งซ่อมคอมเสร็จจึงรีบเปิดอินเตอร์เน็ตและส่งเมลล์หายูโนว์ว่า

            “ยังจำชั้นได้มั้ย ชั้นทำยาดมตกบนเท้าคุณ คุณมีลูกแก้วของชั้นเป็นลูกแก้ววิเศษไง ชั้นชื่อ กิมจิจัง  คุณคงสบายดีนะคะ งั๊นก็ สวัสดีละกันค่ะ ซารางเฮ”

หนิงใช้ชื่อกิมจิ เพราะน่าจะเรียกง่าย และเป็นชื่อที่หนิงใช้เป็นนามปากกาเวลาเขียนนิยายด้วย  และส่งไปเป็นภาษาอังกฤษเช่นเคย

อีก 5 วันต่อมา ยูโนว์เพิ่งได้อ่านเมลล์ที่หนิงส่งมา และตอบกลับไปว่า

“อ๋อ....คุณเองหรอ คุณรู้มั้ยลูกแก้วคุณเนี่ยคุ้มครองผมได้จริง ๆ นะ คือตอนนั้นน่ะ ผมกำลังเดินเข้าบ้านแล้วมันกำลังจะมีอะไรหนัก ๆ หล่นบนหัวผม มันคือกระถางต้นไม้ของคนแถวบ้านเขากำลังจะย้ายบ้านแล้วกระถางมันหลุดมือมา แล้วลูกแก้วก็ตกจากตัวผมแล้วผมก็ลื่นมันจนล้มและพ้นจากกระถางนั้นถึงผมจะเจ็บ ผมก็เจ็บน้อยกว่ากระถางนั้น เพราะคุณแท้ ๆ ผมจึงไม่ต้องเป็นอะไรมาก ขอบคุณมากนะ คุณกิมจิ” ยูโนว์ตอบมาเป็นภาษาอังกฤษเช่นกัน

จนผ่านมา 1 เดือน ทั้งหนิงและยูโนว์ก็ได้คุยกันทางเอ็มเอสเอ็น และสนิทสนมกันดี โดยที่ทั้งคู่ก็ไม่มีคนรัก

วันหนึ่ง ยูโนว์ฝันถึงยุนโฮซึ่งเป็นบรรพบุรุษ ฝันถึงเหตุการณ์ต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นเมื่อยุนโฮกำลังต่อสู้กับจอมมารกั่วและตื่นขึ้นมา

ส่วนหนิงก็ฝันเช่นเดียวกันและในฝันยุนโฮยังหน้าเหมือนยูโนว์อีก แล้วทั้งคู่ก็ได้มาเล่าให้ฟังกันแล้วเกิดสงสัยว่าทำไมถึงฝันเหมือนกัน ขณะนั้นลูกแก้วก็ตกลงมาจากโต๊ะของยูโนว์ ยูโนว์หันไปมองแล้วมีแสงเปล่งออกมาจากลูกแก้ว แล้วลูกแก้วก็ดูดยูโนว์เข้าไปในโลกอดีต โดยที่หนิงยังงง ๆ แล้วอยู่ดี ๆ ที่หน้าจอก็มีตัวอักษรพักหน้าจอขึ้นมาว่า จงช่วยยุนโฮ แล้วหนิงก็สลบไป

เช้าวันรุ่งขึ้นยูโนว์ได้เห็นการต่อสู้แย่งชิงแม่นางหนุงหนิงซึ่งหน้าเหมือนหนิงมาก และยุนโฮก็หน้าเหมือนตัวเองมาก

ที่บ้านหนิง...

            หนิงตื่นมาหลังจากที่ฝันว่ายูโนว์หลงไปในอดีต หนิงจึงเอาลูกแก้วขึ้นมาอีกลูกแล้วขอให้ลูกแก้วดูดเข้าไป แต่ไม่สำเร็จเพราะลูกแก้วไม่มีแสง เพราะในตอนนี้ยังเช้าอยู่แสงจากดวงอาทิตย์ดูดกลืนแสงลูกแก้วไปหมด หนิงร้องไห้น้ำตาตกลงบนลูกแก้ว แล้วลูกแก้วก็หายไป หนิงตกใจมากเพราะหนิงเก็บลูกแก้วมาจากทะเลแห่งหนึ่งจากเกาหลี แล้วมันเป็นของวิเศษที่หญิงคนหนึ่งบอกไว้ว่าให้เก็บไว้ให้ดี ถ้ามันสลายไป คนที่เทอรักจะไม่มีวันได้เห็นหน้าเทออีก

            หนิงจึงกลับไปที่ทะเลนั้นอีกโดยใช้เวลา 2 อาทิตย์ในการเตรียมตัวและเดินทางไปถึง

            ทางด้านยูโนว์ก็ได้นอนกลางป่าและมีหญิงสาวคนหนึ่งชื่อ คันจึงเกา มาปลุกแล้วถามว่า “ท่านเป็นใครมานอนกลางป่าแห่งนี้ ไม่กลัวสัตว์มาทำร้ายหรือ”

ยูโนว์ตื่นมาแล้วมองหน้า จึงเกา แล้วตอบไปว่า “ผมหลงป่ามาจากโลกอนาคต คุณช่วยผมด้วย”

จึงเกา พายูโนว์ไปที่กระท่อมน้อย ๆ ที่เทออาศัยอยู่เพียงผู้เดียว

“ท่านมีนามว่าอะไร” จึงเกาถาม

“ผมชื่อยูโนว์ คุณล่ะ” ยูโนว์ตอบ

“ข้า...ชื่อคันจึงเกา”จึงเกาตอบ และเอาอาหารมาให้ยูโนว์

ทั้งคู่อยู่ด้วยกัน ตอนนี้ก็ 10 กว่าวันแล้ว

หนิงมาถึงทะเลแล้ว แล้วไปเก็บลูกแก้วมาแต่มันไม่มีอีกแล้ว หนิงจึงไปขอพรจากศาลเจ้าแห่งหนึ่ง หลังศาลเจ้ามีต้นไม้ต้นหนึ่ง หนิงเดินไปนั่งใต้ต้นไม้นั้น แล้วหลับไป มีลูกแก้วตกลงมาที่หัวของหนิงตอนนี้ 2ทุ่มแล้วลูกแก้วดูดหนิงเข้าไปในโลกอดีต แล้วก็ตื่นมาเจอป่าที่ยูโนว์เคยมา หนิงเห็นลูกแก้วลูกที่หนิงให้ยูโนว์ไว้ หนิงเก็บมาแล้วเดินตามหายูโนว์จนไปเจอกับยุนโฮที่หน้าตาคล้ายยูโนว์และหนิงก็หน้าคล้ายหนุงหนิงหรืออึ้งกิมกี่คนรักของยุนโฮ ยุนโฮพาหนิงไปที่บ้าน แล้วถามว่า “เจ้าทำไมแต่งตัวอย่างนี้” หนิงจึงนึกถึงฝันนั้น แต่ฟังไม่รู้เรื่อง

ยุนโฮออกไปและเดินทางไปยังสำนัก จานบิน และบอกกับหนิงว่า

“เจ้าไม่เป็นไรนะ”

ยูโนว์ออกจากบ้านของจึงเกามา แล้วจะมาตามหาลูกแก้วแต่ไม่พบ จนยุนโฮมาพบกับยูโนว์แล้วทั้งคู่เกิดตกตะลึง แล้วเอ่ยพร้อมกันว่า

“เจ้าเป็นใคร ทำไมหน้าเหมือนข้า”

สักพักหนิงก็เดินมาที่เก่ามาเจอกับยูโนว์แล้วทั้งคู่ก็กอดกัน  ทันใดนั้นจอมมารกั่วก็เข้ามาชิงตัวหนิงไป แล้วยูโนว์ก็เสียหลักตกน้ำไป หนิงมีลูกแก้ว 1ลูก สามารถช่วยชีวิตได้ 1 ครั้งจึงโยนลูกแก้วไปช่วยยูโนว์ ยูโนว์ปลอดภัย ส่วนยุนโฮก็สงสัย จนอึ้งกิมกี่วิ่งเข้ามาช่วยยูโนว์แล้วงงว่าทำไมมี 2 คน แล้วดงบังชิงกิเห็นจอมมารกั่วกำลังรังแกผู้หญิงจึงเอายิงหนังสติ๊กให้จอมมารกั่วหล่นลงมาแล้วเกิดหยิบไปเจอลูกแก้ววิเศษของหนิงอันที่เคยหายไปมาโผล่เอาที่นี่ทำให้จอมมารกั่วตกลงมากลายเป็นปลามังกรรักษาแม่น้ำนี้ไว้ ส่วนหนิงก็ปลอดภัย ทั้งหนิงและยูโนว์ก็เล่าเรื่องให้ทุกคนฟัง ทุกคนจึงใช้พลังช่วยให้ลูกแก้วมีพลังอีกครั้งหนึ่งจนลูกแก้ว ทั้งสองดูดตัวของหนิงและยูโนว์ไปยังปัจจุบันแล้วหนิงกับยูโนว์ก็มาโผล่ที่ใต้ต้นไม้หลังศาลเจ้า ทั้งคู่หลังจากที่ได้ผจญภัยกันมาจึงเกิดความรัก แล้วได้ไปไหว้ในศาลเจ้าทั้งคู่ได้อธิษฐานให้ลูกแก้วจงคุ้มครองทั้ง2ตลอดไป