วันแรกพบ

ลำดับตอนที่ #9 : ตอนที่ 9 : เหตุเกิดจากความบังเอิญ

    

" ใครหรออออออจ๊าาา " 

เพื่อนส่งเสียงเรียกสาวน้อย ช่องลมใต้เก้าอี้ช่างไม่เป็นใจ ทำให้มองเห็นผู้สนทนาด้านนอกไม่ถนัดนัก

" อ๋อ ที่คุยกันเมื่อกี๊อ่ะหรอ พี่ไลน์ ตอนรับน้องมหาลัยหน่ะ "

แซนอธิบายกลบเสียงแซวเกรียวกราว ก่อนหยิบมือถือขึ้นมาเล่นเกมส์งูตัดบทดื้อๆ

" จะว่ายน้ำมั๊ยคะ คุณแสนดี "

" แป๊บบบนึงนะ กำลังทำลายสถิติกับไอ้องุ่นอยู่ "

แซนตอบเพื่อนไปโดยไม่ได้เงยหน้าขึ้นมาจากจอ 

ณ จุดนี้เกมส์งูในมือถือช่างเป็นสิ่งที่ฆ่าเวลาได้สนิทนัก

" พวกแกว่ายกันเถอะ อย่าแช่ ว่ายน้ำๆๆ " 

แซนเหลือบขึ้นมามองเพื่อนที่เกาะขอบสระเล็กน้อย

" อ่าจ้าาา แล้วลงมาว่ายด้วยนะคะท่านผู้ชมมมม "

เข็มนาฬิกาเดินวนผ่านรอบแล้วรอบเล่า 

สาวน้อยก็ยังคงให้ความสนใจกับเกมส์มากกว่าบรรยากาศรอบข้าง

อยู่ๆ ก็มีเงาของใครบางคนมาหยุดอยู่ตรงหน้า

" กลับแล้วหย๋ออออ "

แซนออดอ้อน เพราะคิดว่าเป็นเหล่าเพื่อนๆ ที่ขึ้นมาจากสระแล้ว

...

" แบบนี้ เดี๋ยวตาได้ถั่วจริงๆ หรอก ไหนเล่นอะไร "

เจ้าของเงาที่แท้จริงส่งเสียงนำ พร้อมกับชะเง้อมองสิ่งที่อยู่ในมือสาวน้อย

กอล์ฟเก็บข้าวของที่พักเรียบร้อย ก็เปลี่ยนเสื้อผ้าลงมาเพื่อซ้อมบาสที่ยิมปกติ

แต่ก็อดไม่ได้ที่จะมองหา และพบว่ารุ่นน้องยังคงนั่งอยู่จุดเดิม 

" ห๊ะ เอ่ออ ... อ่าว พี่กอล์ฟ มาได้ไงคะเนี่ย มาว่ายน้ำหรอคะ "

" มาซ้อมบาสที่ยิมติดกันนี่แหล่ะ "

" อ้าว ... "

แซนมองเลยลงไปที่สระ เพื่อนๆ ขึ้นมา และแยกย้ายกันไปอาบน้ำ

" สงสัยเพื่อนขึ้นกันหมดแล้ว แฮะๆ เล่นเพลินไปนิดนึง "

สาวน้อยเก็บมือถือลงกระเป๋า

" ไปเล่นบาสมั๊ยล่ะ "

กอล์ฟทิ้งตัวลงนั่งด้านข้างสาวน้อย หมุนลูกบาสในมือเล่นไปมา

...

กอล์ฟเป็นนักกีฬาบาสเกตบอลของคณะ เขามาที่ยิมนี้ประจำเพราะใกล้ที่พัก 

มีเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ จากหลายคณะมาร่วมแจมสมทบ

นอกจากเป็นการผ่อนคลาย ออกกำลังหลังเลิกเรียน ก็ถือเป็นการฝึกฝีมือไปด้วยในตัว

...

" ไม่ไหวม๊างพี่ ยูนิฟอร์มไม่พร้อม " สาวน้อยส่งยิ้มตอบกลับคำเชิญชวนของรุ่นพี่

" เปลี่ยนจากนั่งริมสระ เป็นริมสนามบาสดูบ้างมั๊ยล่ะ ไฟข้างในสว่างกว่านี้อีก "

" ฮ่าๆๆๆ ไปนั่งเล่นตรงนั้น สงสัยตายก่อนงูแน่พี่ ลูกบาสกระแทกหัวไม่รู้ตัวแน่ๆ "

" ป่ะ เดี๋ยวพี่ดูแลเอง ไม่ต้องห่วง "

รุ่นพี่หนุ่มจัดแจงหอบหิ้วสัมภาระรุ่นน้อง จังหวะพอดีกับเพื่อนอาบน้ำออกมาจากห้องแต่งตัว

" แกร นี่พี่กอล์ฟ พี่ไลน์ชั้นเอง "

" สวัสดีค่า " 

เกิลล์แก๊งค์ทักทายรุ่นพี่โดยพร้อมเพรียงกัน โดยไม่ละสายตาที่จับจ้องอยู่ที่ใบหน้ารุ่นพี่

" เพื่อนที่สาขาค่ะ ดูดิ แช่จนซีดกันหมดแล้วเนี่ย ฮ่าๆๆๆ " แซนไม่วายแซวเพื่อน

" โหยย ก็ดีกว่าคนที่มานั่งชมอยู่ริมสระล่ะ เค้าให้มาว่ายน้ำ ไม่ใช่มาทำสถิติงูโลก "

" ฮ่าๆๆๆ ท่าทางจะติดจริงจังนะเราเนี่ย แล้วจะไปไหนกันต่อหรือเปล่าครับ "

" โอ่ยย ไม่มีต่อที่ไหนแล้วค่ะ หมดแรง หมดสภาพมากค่ะพี่ "

หนึ่งในแก๊งค์โอด พร้อมบีบนวดแขนไปมา

" งั้นพี่ขอยืมตัวนักกีฬางูโลกไปสนามบาสก่อนนะ "

" ฮ่าๆๆๆๆ ... เปลี่ยนที่บ้างแสนดี เผื่อสถิติมันจะได้ดีขึ้น แล้วเจอกันๆ "

เพื่อนๆ ปลีกตัวไปโดยไม่ฟังเสียงตีโพยตีพายจากสาวน้อย

ด้านในโรงยิมคนไม่ค่อยหนาแน่นนัก เพราะเป็นช่วงแรกของการเปิดเรียน

คอร์ทแบดด้านริมยังว่าง บริเวณสนามบาสอยู่ตรงกลางยิม มีไฟสีส้มส่องสว่าง

     

" ก็ว่าละ จักรยานก็อยู่ แล้วคนปั่นมันหายไปไหน " 

  เพื่อนที่มานั่งรอสมาชิกเอ่ยทักเมื่อเห็นกอล์ฟเดินเข้ายิมมา

" แหม่ เดี๋ยวนี้เค้าใช้ถุงผ้าแว๊ววแหววนะพี่นะ "

  รุ่นน้องอีกคนสมทบ เมื่อเห็นกอล์ฟหอบหิ้วสัมภาระติดมือมาด้วย

" เอร้ยยย ไม่ช่ายย นู่นนน เจ้าของ "

  กอล์ฟชี้ไปยังเป้าหมาย ที่ยังคงเดินอ้อยอิ่ง ดูบรรยากาศในโรงยิม

" หึ้ยย อย่าบอกนะว่าพี่ไปฉกมา เจ้าของเหมือนจะหาอยู่นะนั่น ฮ่าๆๆๆ "

 

' เข้าท่า ได้เล่นแบดก็ไม่เลว วันหลังชวนเกิลล์ลี่แก๊งค์มาดีกว่า '

  สาวน้อยพึมพำระหว่างเดินลัดเลาะมายังสนามบาสกลางยิม

" ขอบคุณค่า อุตส่าห์หอบมาให้ "

  แซนหย่อนตัวลงบนเก้าอี้ ก่อนรับกระเป๋าตัวเองคืนมาจากรุ่นพี่

" สมาชิกในทีมมากันครบแล้วหรอคะ "

  สาวน้อยชะเง้อมองสมาชิกร่วมทีมของรุ่นพี่

" ยางงง รออีกพักนึง เลิกเรียนไม่ตรงกัน มีมาจองแป้นอยู่บ้างละ นู่นนนน่ะ "  

  กอล์ฟเคาะลูกบาสกับพื้นเบาๆ

" อ้าว นั่น !! " 

  แซนอุทาน เมื่อมองไปเห็นสมาชิกคนหนึ่งที่กำลังพยายามโยนลูกอยู่ที่แป้น

  

" อ้าววว เฮ้ยยย "

  แถมบังเอิญจังหวะเดียวกันกับบุคคลคนนั้น หันมาเจอกับสาวน้อยเข้าพอดี

...

ชายหนุ่มร่างสูงโปร่งที่แซนคุ้นหูคุ้นตา ที่แท้คือ ' นายโย ' 

เพื่อนต่างคณะที่บังเอิญเรียนวิชาหลัก ใน Section เดียวกันกับแซน

ทั้งสองจึงรู้จักกันเป็นอย่างดี

" อย่าบอกกกนะ ว่ามาเล่นบาส ด้วยยูนินี้ แกร จาดีหรอออ " 

  โยทักทายเพื่อน หลังจากเพิ่งเห็นว่ามานั่งอยู่ริมสนาม




" เอ้า นี่รู้จักกันด้วยหรอ " 

  รุ่นพี่หนุ่มมองรุ่นน้องทักทายกันไปมา คิ้วหนาๆ ลอยขึ้นไป เหมือนจะแตะกับปลายผม

" แม่นพี่ เรียน section เดียวกัน นั่งติดกันด้วยนะ..  อ้าวแล้วนี่ แกรรู้จักพี่กอล์ฟด้วยหรอ "  

  โยเพิ่งนึกขึ้นได้ ว่าเห็นรุ่นพี่หอบหิ้วกระเป๋าของเพื่อนล่วงหน้ามา



" พี่กอล์ฟ เป็นพี่ไลน์ ตอนรับน้องมหาลัย บังเอิญเจอกันที่สระว่ายน้ำ

  พวกนั้นมันว่ายกันเสร็จกลับห้องไปละ ชั้นยังไม่ได้ลงสระเลยแห้งสนิท

  พี่เขาก็เลยชวนมาชมบรรยากาศในยิมนี่แหล่ะ "

" อ๋อออออออออ "  

ทั้งสามคน ตอบรับออกมาพร้อมกัน ด้วยความบังเอิญ

... ความบังเอิญ บางทีมันก็ช่างน่าตลกดีเหมือนกัน

ชักจะลังเลซะแล้วสิว่าโลกใบนี้ มันไม่กลม อย่างที่ทฤษฎีบอกไว้จริงหรือ?

ต่อให้มันเป็นเหลี่ยมๆ ยังไงถ้ามีความบังเอิญแทรกเข้ามา

อะไรก็ย่อมเกิดขึ้นได้เสมอ