วันแรกพบ

ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่ 5 : ประทับใจ

เมื่อก้าวเข้ามาในยิมเนเซียม ... บรรยากาศดูครื้นเครงกว่าด้านนอกมาก

ด้านในเปิดแอร์เย็นฉ่ำ แต่ละ Line ถูกจัดนั่งบนอัฐจันทร์อย่างเป็นระเบียบ

เรียงลำดับอักษรและสี เด็กสาวได้นั่งหน้าสุด โดยมีผองเพื่อนไล่เรียงกันขึ้นไปด้านบน

มองเห็นบรรยากาศโดยรวมชัดเจน





เมื่อทุก Line มากันครบ กองสันทนาการเริ่มนำน้องๆ ร้องเพลงประจำสถาบัน

เสียงร้องพร้อมเพรียงเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน ช่างมีมนตร์ขลังอย่างน่าประหลาด







หลังจากเปิดพิธี อันดับต่อไปคือกิจกรรมสันทนาการ

เสียงกลองจากเวทีใหญ่ด้านล่างดังรัว

... แจว ...มาแจวจ้ำจึกน้ำนิ่งไหลลึกนึกถึงคนแจว

... แจว ...มาแจวจ้ำจึกน้ำนิ่งไหลลึกนึกถึงคนแจว

... แจวเรือกันไปเรื่อยๆ แจวเรือกันไปเรื่อยๆ

ใครอยากหายเมื่อย ลุกขึ้นมาแจวววว

เสียงหัวเราะของคนในกลุ่มดังนำมาก่อน แซนหันซ้ายที ขวาที

ว่าใครในกลุ่มลุกขึ้นมาแจวรอบนี้

" พี่กอล์ฟอ๊ะแซน ฮ่าๆๆๆๆ " 

เพื่อนชี้ชวนให้ดูรุ่นพี่ ที่แจวเรือในท่าแปลกๆ 

" ถ้าแจวเรือท่านี้จริงๆ เรือมันจะคว่ำมั๊ย ฮ่าๆๆ " 

แซนแหงนหน้ามองขึ้นไปบนแถวด้านบน คนลุกขึ้นแจวอยู่นั้นหันมาสบตาเธอพอดี

กอล์ฟส่งยิ้มมาให้ เธอส่งยิ้มตอบให้ชายหนุ่มเก้อๆ

ก่อนหันมาปรบมือเข้าจังหวะกลอง







กิจกรรมต่อไป คือการแนะนำชมรมต่างๆ

รุ่นพี่หัวหน้าชมรม ผลัดเปลี่ยนกันมาแนะนำข้อมูลในชมรมของตัวเอง

พร้อมกับชักชวนรับสมาชิกใหม่เพิ่ม

ระหว่างพักเบรกมีรุ่นพี่หรีดมหาวิยาลัยรุ่นก่อนๆ มาเต้นโชว์ให้น้องๆ ตื่นตาตื่นใจ

ท่วงท่า หน้าตาสวยงามกันทั้งนั้นเลย








ช่วงบ่าย คือ กิจกรรมเปิดชมรม รุ่นพี่นำน้องๆ ใน Line เดินไปยังยิม 2

ภายในมีบูธของแต่ละชมรมจัดไว้ เปิดรับสมัครสมาชิกอย่างคึกคัก

รุ่นพี่ปล่อยให้เราเดินชมในงานแต่ละบูธกันตามสบาย

หัวหน้า Line นัดแนะเวลารวมตัวกันไว้เรียบร้อย ทุกคนก็แยกย้ายกันไป







แซนเดินจนทั่วงานเพราะการจัดซุ้มแต่ละชมรมดึงดูดความสนใจของเด็กๆ ได้ดี

ประชันกันสุดฤทธิ์ สาวน้อยสมัครไปหลายชมรม

หลังจากนั้นก็มานั่งรอเพื่อนๆ ตามสถานที่และเวลาที่นัดกันไว้






เมื่อครบทีมแล้ว เราก็กลับมารวมตัวกันที่ยิม 6 อีกครั้ง

ยังมีกิจกรรมสันทนาการต่างๆ อีกมาก ดำเนินไปอย่างต่อเนื่อง

....

" น้องๆ คะวันนี้เราต้องนอนดึกกันหน่อยนะคะ

เพราะว่าคืนนี้เรามีคอนเสิร์ตแดนซ์กันกระจายค่ะ "

พี่ไลน์ แนะนำโปรแกรมพิเศษปิดท้าย

          " เย้ !! "

ทุกคนในกลุ่มเฮขึ้นมาโดยพร้อมเพรียง วินาทีนี้ การนอนดึกหาใช่อุปสรรคไม่








เมื่อปิดพิธีการอย่างเป็นทางการ ก็ถึงเวลาแดนซ์กระจาย

เวทีใหญ่เบื้องหน้ามีแสงสีเสียงครบ เดซิเบลถูกเพิ่มขึ้นจนเราต้องตะโกนคุยกัน

พวกเราทำความง่วงตกหล่นจนค้นหามันไม่พบ







หลังจากนั้นก็มีเสียงดนตรีกระหึ่มเสียงกรี๊ดลั่นฮอลล์

มีวงดนตรีประจำของมหาวิทลัยมาเล่นดนตรีสด

ทุกคนร้องเพลงตาม กระโดดโลดเต้นสุดพลัง เพลงช้าเพลงเร็วสลับกันไปมา

ระหว่างที่เปลี่ยนวง ก็ได้นั่งพักขาเล็กน้อย

ซักพักทุกคนก็เริ่มกรี๊ดดดจนแสบแก้วหู แซนหันไปมองบนเวทีใหญ่

" พี่โน้ตตตตตต !! พี่ตูนนนน !! " 





(กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด)

ตอนนี้ทุกคนลงจากอัฐจันทร์ ไปอยู่บนพื้นยิมด้านล่างเรียบร้อย

คนแออัดเบียดเสียด เพิ่มความสนุกไปอีกบรรยากาศ



แซนมองรุ่นพี่เต้นท่าอะไรสักอย่าง ด้วยจังหวะเดียวกัน ท่าเหมือนๆ กัน

โดยไม่ทันได้สังเกตว่า ตัวเองอยู่กลางวงล้อมของเพื่อนๆ 

' กลายเป็นศูนย์กลางจักรวาลไปแล้ว ' 

สาวน้อยพึมพำกับตัวเอง

หลังจากนั้นขบวนก็แปรเป็นสายรถไฟ เกาะต่อกันไปเรื่อยๆ

เป็นขบวนที่ครึกครื้นน่าดู โยกไปโยกมาตามจังหวะเพลง

แซนเองก็ร่วมวงไปกับเขาด้วย

" เกาะดีๆ นะตัวเล็ก "


สาวน้อยตกใจกับเสียงคุ้นหู รุ่นพี่หนุ่มคิ้วเข้มเอี้ยวตัวมาทักทายเธอ

แซนก้มมองสองมือตัวเองที่ดึงชายเสื้อคนด้านหน้าอยู่

โดยไม่รู้ว่าคนที่เธอเกาะอยู่นั้นไม่ใช่เพื่อน แต่คือ ... พี่กอล์ฟ ...




ถึงกับไปไม่เป็น ท่ามกลางแสงสีที่สาดส่อง 

คงไม่มีใครสังเกตเห็นว่าแก้มคงเธอเปลี่ยนเป็นสีแดงแข่งกับแสงไฟ

นอกจากเจ้าตัวที่หน้าร้อนวูบไปหมด

/// ก็เค้าเล่นจับมือเราไปโอบเอวเค้านี่สิ ///

นาฬิกาบ่งบอก ... ว่างานเลี้ยง ย่อมมีวันเลิกรา

เราสนุกกันเพลิดเพลิน ลืมความเหนื่อย ลืมความง่วง 

จนเกือบลืมเวลา ที่ยังคงทำหน้าที่ของตัวเองอย่างแข็งขันและเที่ยงตรงเสมอ







ระหว่างเดินกลับที่พักในรอบนี้ เราเดินกันช้ากว่าปกติ เหมือนตุ๊กตาไขลาน

แม้เสียงจะแหบแห้ง แต่ก็ไม่ใช่อุปสรรคในการพูดคุยอย่างออกรสชาติ

ชายหนุ่มเดินเคียงข้างสาวน้อย กลายเป็นภาพที่ชินตาของทุกคนไปซะแล้ว

" วันนี้ไม่มีกระเป๋าให้แบก เมื่อยมั๊ย ขี่หลังพี่ได้นะ "

กอล์ฟแซวคนเดินร่วมทางด้านข้าง



' ฮ่าๆๆๆๆ หนักกว่ากระเป๋าเมื่อวานอีกนะพี่ '

แซนหัวเราะกลบเกลื่อนความเขินอาย ที่เพื่อนส่งเสียงแซวกันเกรียว





' โหวว พี่ ... ขอแจมด้วยได้มั๊ยพี่ เนี่ยะ เมื่อยมากกกก ' 

หนุ่มน้อยเพื่อนร่วมขบวนด้านหลังร่วมแจม




" ฮึ๊กก แบกน้องขึ้นไปพี่ว่าไปไม่รอดกันทั้งสองคน เดินไม่เป็นแน่ๆ ฮ่าๆๆ "

' โหววว ความยุติธรรมอยู่ตรงไหนกันเนี่ยยย '

รุ่นพี่รุ่นน้อง ต่อปากต่อคำ






เส้นทางธรรมดาๆ เส้นนี้มันช่างมีความหมายกับสาวน้อยซะเหลือเกิน

จากนั้นกลับถึงหอ ไม่มีใครพูดใครจา แยกย้ายอาบน้ำอย่างว่องไว

ใครหัวถึงหมอนก็หลับสนิท .... ทันที