วันแรกพบ

ลำดับตอนที่ #18 : ตอนที่ 18 : เมื่อความรู้สึกเดินทาง

# II 19 ส.ค. 56






... เวลาแห่งความสุขมักจะผ่านไปเร็วเสมอ 

เวลาของความสนุกสนานค่อยๆ หมดลง

ถึงเวลาสอบกลางภาคแล้ว

เป็นการสอบครั้งแรกในชีวิตนักศึกษามหาวิทยาลัย

บรรยากาศเต็มไปด้วยความตึงเครียด เพราะเป็นช่วงที่โปรเจคและรายงาน

ประเดประดังเข้ามาพร้อมหน้าพร้อมตา วางแผนรับมือมาดียังไง

ก็ยังเรียกว่า ' ล้นมือ '

หนังสือภายในห้องสมุดได้รับความนิยมจนหาตัวจับยาก





สาวน้อยชอบอ่านหนังสือเงียบๆ ที่หอพัก มากกว่าการรวมกลุ่มติวกับเพื่อน

หลายครั้งที่เธอเผลอหลับคากองชีทที่เรียงรายอยู่รอบเตียง

โพสอิทหลากสีถูกติดตามมุมต่างๆ ของห้อง 

รูมเมทจึงได้อ่านเกล็ดความรู้แปลกๆ ต่างคณะและวิชาไปด้วย

" แก อักษร ค. คืออะไรหรอ "

รูมเมทถามเจ้าตัว หลังจากเห็นโพสอิทบนกระจกบ้านใหญ่หน้าห้องน้ำ

" ย่อมาจากคำว่า ความ "

แซนเดินออกมาจากห้องนอน ชะเง้อมองโพสอิทก่อนตอบ

" แกย่อขนาดนี้เลยหรอเนี่ย ฮ่าๆๆๆ "

" ติดมาจากเลคเชอร์ในห้องเรียนหน่ะ อาจารย์เล่นปิ้งแผ่นใสขนาดนั้น "

สมุดเลคเชอร์ของเธอจึงได้รับความนิยมมากในช่วงใกล้สอบ นอกจากความละเอียด

ของเนื้อหา เพื่อนๆ ยังได้แปลโค้ดประหลาดๆ ที่เธอคิดค้นขึ้นมา

ทำให้การอ่านหนังสือ จำง่ายขึ้นและไม่น่าเบื่อ

... ....

Message from 089-450-xxxx

ตั้งใจอ่านหนังสือนะ :)

... ...

เจ้ามือถือเครื่องน้อยส่งเสียง ก่อนเธอจะหยิบมันขึ้นมากดอ่านข้อความ

แซนเลิกคิ้วขึ้นเล็กๆ หลังจากอ่านข้อความสั้นๆ จบ

ยิ้มน้อยๆ ปรากฎบนใบหน้า ขณะกดมือถือโทรกลับไปยังเจ้าของข้อความที่ส่งมา

          " สวัสดีครับ  ... อ่านหนังสืออยู่รึเปล่าครับ " 

          " ค่ะ :) พรุ่งนี้บ่ายมีสอบค่ะ อ่านจนเก็บไปนอนฝันละค่ะ " 

          " ฮ่าๆๆ รักษาสุขภาพด้วยล่ะ .. จะกินอะไรมั๊ย เดี๋ยวพี่ซื้อไปฝากไว้ใต้หอ " 

          " ไม่เป็นไรค่า ขอบคุณมากค่ะ พี่เองก็ต้องอ่านหนังสือด้วยเหมือนกัน " 

          " งั้นตั้งใจอ่านนะ " 

          " ค่าาา "

ช่วงสอบโทรศัพท์ทั้งที่หอและมือถือจะได้รับความนิยมเป็นพิเศษ 

ถ้าไม่โทรมาสอบถามแนวข้อสอบ ปรับทุกข์ ก็คงเป็นการหากำลังใจเล็กๆ น้อยๆ 

แซนจมอยู่กับกองชีทนานแค่ไหนแล้วก็ไม่รู้ เธอเหยียดแขน

หมุนมันไปมาเพื่อคลายความเมื่อยล้า

' วันนี้พอแค่นี้มั๊ง '

รำพึงกับตัวเอง ก่อนจัดชีทตรงหน้าเข้าหมวด เคลียร์พื้นที่


" แกนี่อ่านอึดดีเนอะ จบแล้วหรอ "

รูมเมทเปิดประตูห้องเข้ามาเห็นเธอกำลังเก็บของ

" เพลิน มันเป็นโจทย์เลขที่หนักไปทางทำแบบฝึกหัดซะมากกว่า" แซนลุกขึ้นมาบิดขี้เกียจ

" เออ ดีหว่ะ อยากรู้สึกเพลินแบบแกบ้าง "







" แหน่ะ .. แอบหลับป๊ะเนี่ย "

รูมเมทอีกคนที่เดินตามหลังมาสมทบ วางถุงผลไม้ลงตรงหน้า

" ขอบคุณน๊าาา อุตส่าห์ซื้อมาฝาก กำลังอยากกินพอดีเลย " 

          แซนจิ้มผลไม้เข้าปากเคี้ยวตุ้ยๆ ก่อนลุกไปเปิดทีวี

" เปล่า ไม่ใช่ของชั้น " 

          " เฮร้ยยย แล้วของใครอ่ะ กินไปแล้วด้วย " 

          " ก็ของแกไง พี่ยามบอกว่ามีคนมาฝากแช่ไว้ในตู้เย็น 

          พอดีชั้นกลับห้องมา ก็เลยหยิบขึ้นมาให้ด้วย กระดาษโน้ตแปะอยู่ข้างถุง " 

          " ฮ่าๆๆๆๆ " 

          สาวน้อยหัวเราะเก้อๆ ในความตะกละของตัวเอง ที่ไม่ดูตาม้าตาเรือ

..  ฝากน้องแซน B8 708  FG. 

รูมเมทผลัดกันจิ้มผลไม้เข้าปาก ผลไม้เย็นฉ่ำชื่นใจแก้ความเหนื่อยล้าได้ดี

แซนหยิบกระดาษโน้ตชื้นๆ ใบเล็กๆ พลิกไปพลิกมา

ลายมือยึกยักแบบนี้เดาไม่ยาก เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาพิมพ์ข้อความอย่างชำนาญ

ส่งไปหาผู้มอบของฝากเลอค่าให้ในเวลานี้ 

..  T H A N K     Y O U ..

มือถือเครื่องน้อยๆ ส่งเสียงเรียก แต่เจ้าของกลับไม่อยู่ซะแล้ว

แซนออกมาซื้อข้าว ตั้งใจไว้ว่าจะรีบไปรีบกลับ เลยไม่ได้พกมือถือลงมาด้วย

เมื่อกลับมาถึงห้องก็เปิดเชคข้อความ ถึงกับเผลอยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว

.. เมื่อความรู้สึกเดินทาง

น่าแปลก ที่ข้อความสั้นๆ ไม่กี่ตัวอักษร 

ทำให้ความรู้สึกของผู้รับกระจัดกระจายได้ถึงเพียงนี้

หรือบางทีความรู้สึกคงจะเดินทางแฝงมากับตัวอักษรเหล่านี้

ถ้านี่เป็นข้อสอบ ชั้นคงไม่รู้จะอธิบายมันว่ายังไงดี

( 10 คะแนน )

สาวน้อยเขียนบันทึกไป ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ต้อนรับความรู้สึกใหม่ๆ 

ที่เดินทางมาถึงในวันนี้ ก่อนวางมันลงในลิ้นชัก แล้วเปิดหนังสือเล่มต่อไปอ่าน :)