วันแรกพบ

ลำดับตอนที่ #13 : ตอนที่ 13 : ใส่ใจ

สิ้นสุดคาบเรียนสุดท้ายของวัน นาฬิกาบอกเวลา 15 : 00 น. ตรง

นักศึกษาทยอยออกจากห้องเรียน มานั่งเรียงรายกันอยู่ริมระเบียงด้านหน้า

วันนี้หลังเลิกเรียนแซนตั้งใจว่าจะไปตีแบดที่ยิม

นัดแนะกับเพื่อนเรียบร้อย ก็กลับหอเปลี่ยนเสื้อผ้าเตรียมอุปกรณ์

..

ต้องรีบไปแต่เนิ่นๆ เพราะถ้าเย็นหน่อยคอร์ทแบดจะเต็ม

..

' พร้อมยังแสนดี ไปหาผลไม้กินกันก่อนม๊ะ พวกนั้นกว่าจะเสร็จเย็นพอดี '

เพื่อนร่วมตึกเดินมาตามแซนที่ห้องพัก ก่อนหอบข้าวของลงมาที่ยิม

แล้วเดินระเรื่อยเข้าไปภายในอินเตอร์โซน 

ที่นี่มีร้านขายผลไม้สดเล็กๆ อยู่ซุ้มหนึ่ง

ลุงป้าขายผลไม้มีอัธยาศัยดี นักศึกษาถูกคอผู้ขาย และถูกในผลไม้ของแก

ที่ถูกตัดแบ่งเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยพอดีคำ แช่เย็นฉ่ำเตรียมไว้พร้อมกิน

ขายในราคาน่ารักๆ ผลไม้แกสดใหม่ 

ผ่านการคัดสรรมา บ่งบอกถึงความใส่ใจของคนขาย

สาวน้อยสวมเสื้อยืดพอดีตัว กางเกงขายาวเนื้อนุ่มนิ่ม ลายดอกเล็กๆ ตัวเก่ง

นั่งทอดหุ่ยกินผลไม้อยู่ริมคอร์ทแบด ถึงแม้จะเคี้ยวผลไม้ตุ้ยๆ เต็มปาก

ก็ไม่ได้เป็นอุปสรรคในการพูดคุยกับเพื่อนแม้แต่น้อย




' ถ้าทีมยังลงมาช้า เราคงจะอิ่มจนลงสนามไม่ได้แน่ๆ จะจุกซะก่อนเนอะ ฮ่าๆๆ '

  สาวน้อยหยุดกินผลไม้หวานฉ่ำไม่ได้



สักพักเด็กๆ  จับคู่เล่นข้างละ 2 คน จะได้ทั่วถึงและไม่เหนื่อยจนเกินไป

ลงสนามกันอย่างไม่มีพิธีรีตองนัก

สับเปลี่ยนกันลงเล่นอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย 

     " แสน ปล่อย! " 

สมาชิกร่วมทีมด้านหลังส่งเสียงบอกแซน แต่ลูกไม่ได้ลอยละลิ่วไปด้านหลังตามที่คาด

มันกลับผ่อนแรงเหมือนจะร่วมลงหน้าเน็ตในเขตที่แซนเป็นผู้เล่น

เธอจึงก้าวยาวๆ เอื้อมไม้สุดแขน ด้วยท่าสวยยังกับนักกีฬาทีมชาติ

...... แคว๊กกกก !!!! 

... (- - )

คุณเดาไม่ผิดหรอก ถึงแม้จะรับลูกหยอดได้อย่างงดงาม และทำคะแนนนำคู่แข่งสวยหรู

แต่กางเกงตัวโปรดได้พลีชีพไปพร้อมผู้สวมใส่เรียบร้อย

เกมส์ยังไม่จบ แต่นักกีฬาเล่นต่อไม่ได้แล้ว แต่ละคนทรุดลงไปนั่งกับพื้น

ระเบิดเสียงหัวเราะลั่นยิม ใบหน้าที่แดงก่ำจากการออกกำลังกาย

แดงเพิ่มขึ้นเหมือนกาน้ำที่ต้มจนเดือดปุดๆ อยู่บนเตา




' โชคช่างเข้าข้างชั้นซะเหลือเกินนนน งือออออ '

แซนหมุนไปหมุนมาสำรวจกางเกง เหมือนไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้น

แต่ความเย็นที่รู้สึกได้จากด้านหลัง ทำให้แซนรู้ส่วนของความเสียหาย

' ขาดเยอะป๊ะแกร ดูทีดิ๊ '

" นิดหน่อยแก ไม่มีปัญหา "

เพื่อนเงยหน้าขึ้นมามอง แล้วฟุบลงไปกับพื้นระเบิดเสียงหัวเราะต่อ

' นิดจึงดิ ลมพัดมานี่รู้สึกเลยนะแกว่ามันเย็นๆ '

จบประโยคนี้ ก็ไม่มีใครพูดอะไรออกมาได้อีก

// ยังดีนี่แค่กลุ่มเพื่อนๆ เล็กๆ เพราะถ้าเย็นกว่านี้ได้ฮากันทั้งยิม //

แซนอดขำไปกับท่าทางของเพื่อนไม่ได้ เธอดึงยางมัดผมออกมา 

รวบรอยขาดด้านหลังเข้าด้วยกันและมัดมันไว้เป็นปมอย่างลวกๆ

..

.....

" พี่กอล์ฟฟฟฟฟ พี่ พี่กอล์ฟ!! " 

สมาชิกที่กำลังจะเสิร์ฟลูกจำรุ่นพี่หนุ่มคิ้วเข้มได้ ตะโกนเรียกสุดเสียง

แซนหันไปมองตามเสียงเรียกของเพื่อน แล้วรีบหันกลับ

' อ้าว วันนี้ตีแบดกันหรอ เล่นกันมานานยังเนี่ย '

กอล์ฟเลี้ยวจักรยานกลับมาริมคอร์ท มองสภาพรุ่นน้องที่ตอนนี้เปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ

' โอยยย จังหวะชีวิตของช๊าน มันทำไม ทำไมต้องตอนนี้ '

แต่ยังไม่ทันได้ทักท้วง เพื่อนก็รายงานสภาพการแข่งขันแมทสำคัญไปเรียบร้อยแล้ว

" ผู้แพ้นั่งกางเกงแตกอยู่ตรงนี้ค่ะพี่ ฮ่าๆๆๆ "

เพื่อนชี้มาที่เป้าหมาย สาวน้อยส่งยิ้มแห้งๆ ให้รุ่นพี่

" ขาดเยอะเลยหรอ ฮ่าๆๆ "

ถึงจะนึกสงสารอยู่ในใจ แต่อดขำไม่ได้

" ถ้าทุ่มเทขนาดนี้ ต้องได้เหรียญแล้วนะเนี่ย ฮ่าๆๆ "

' โหยย พี่กอล์ฟอ่ะ '

" กลับหอ เปลี่ยนกางเกงมั๊ย เดี๋ยวพี่ไปส่งให้ ช่วงเย็นยิมคนเยอะกว่านี้อีกนะ "

กอล์ฟหยิบแจ๊คเก็ตที่พาดบ่า คลุมไปที่หลังสาวน้อย 

แซนนั่งมองแผ่นหลังกว้างๆ เบื้องหน้า ก่อนเงยหน้ามองก้อนเมฆ

เป็นอีกมุมมองที่ดูแปลกตา เมฆที่เคลื่อนไหวไปมาตามความเร็วจักรยาน




" นี่นั่งแล้วหรอเนี่ย พี่คิดว่ายังไม่ขึ้นมาซะอีก "

  กอล์ฟหันมามองคนซ้อนเล็กน้อยเมื่อเห็นเธอเงียบไป



ไม่มีเสียงตอบรับจากด้านหลังกลับมา ... .....

สาวน้อยกล่าวขอบคุณอีกครั้ง พร้อมยื่นเสื้อแจ๊คเก็ตคืนรุ่นพี่ 

" จะลงไปที่ยิมอีกมั๊ย พอดีพี่ต้องลงมาซ้อมบาสที่ยิมอยู่ละ เดี๋ยวแวะมารับ "

" เป็นอะไร ไม่สบายหรือเปล่า " กอล์ฟมองท่าทีเนือยๆ ของสาวน้อย

' อ๋อ เปล่าค่ะ มันร้อนๆ เหนื่อยๆ ' 

" เดี๋ยวแวะมารับแล้วพี่โทรหานะ " 

' ค่าา '

สาวน้อยรีบจ้ำขึ้นหอ อาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้าอย่างง่ายๆ

ก่อนผลอยหลับไปที่โซฟา

Zzzz ...