วันแรกพบ

ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่ 1 : วันแรกพบ

วี๊ดดดดด... บึ้ม   ฮูเลฮูเลฮูเล  ฮาฮา   ฮูลาฮูลาฮูลา   ... เฮเฮ 


เสียงรัวกลองผสมกับเสียงบูม ของเหล่านักศึกษารุ่นพี่ ที่พากันมาต้อนรับน้องใหม่เฟรชชี่ 

ณ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ สถานที่ประกาศผลสอบเอนท์ทรานซ์หลัก 

หลังจากตรากตรำกับการเตรียมสอบมาอย่างยาวนาน 

วันนี้จะได้รู้ผลกันซะที ทุกคนต่างก็พากันมารวมตัวกันที่นี่ 

บรรยากาศที่คลาคล่ำไปด้วยผู้คน ทำให้สถานที่ดูคับแคบไปถนัดตา

แซน, ก็เป็นหนึ่งในนั้นเช่นกัน ที่เลือกจะมาลุ้นผลสอบจากบอร์ดประกาศของทาง

มหาวิทยาลัย เธอเตรียมตัวเตรียมใจมาเพื่อวันนี้โดยเฉพาะ

' เป็นไงเป็นกัน ' แซนรู้สึกตื่นเต้น ถึงกับต้องผ่อนลมหายใจที่ตึงเหมือนจะขาด

ในตอนนี้ออกไปซะบ้าง เรียกสติก่อนที่จะไล่หารายชื่อของเธอ



' เย้ !! ... เย้ !!! นี่ใช่ชื่อเราหรือเปล่าเนี่ย '



วินาทีนี้เหมือนจะทำให้สมองทำงานได้เชื่องช้ากว่าใจซะเหลือเกิน

เธอเริ่มมองหาตัวช่วยเพื่อความแน่ใจว่าตาเธอไม่ได้ฝาดเพราะความตื่นเต้น

.
..
...

" แซนแกติดธรรมศาสตร์!!  สุดยอดเลยแก เฮ้ยๆ มาช่วยดูให้เราบ้างเร็ว " 

เมื่อหนึ่งในแก๊งค์เซเลอร์มูนมหาประลัยบรรลุเป้าหมายไปเรียบร้อยแล้วหนึ่ง

ก็เพิ่มความกดดันให้สมาชิกที่เหลือไม่น้อย หลังจากไล่รายชื่อกันอยู่พักใหญ่

ทุกคนก็หันมาเฮโลกันด้วยความดีใจ ต่างก็ติดคณะที่ตั้งใจกันไว้

" ชั้นว่า เราแยกย้ายกันไปดูซุ้มรุ่นพี่ในคณะกันดีกว่า " หนึ่งในแก๊งค์เสนอแนะ

" ดีเหมือนกันนะ  ไปทดลองบรรยากาศรับน้องใหม่ก่อนเจอวันจริง

จะได้รู้ว่าต้องเตรียมรับมือกับอะไรบ้าง แล้วบ่ายๆ มาเจอกันที่นี่ " 

// สุภาษิตที่ว่า ยกภูเขาออกจากอก มันคงจะรู้สึกเช่นนี้ละมั๊ง 

เด็กสาวปล่อยใจที่พองโตล่องลอยไป ท่ามกลางบรรยากาศชุลมุนวุ่นวาย //

ทุกคนในกลุ่มต่างแยกย้ายกันไปตามหาคณะและมหาวิทยาลัยที่ตนสนใจ

แซนเดินหาซุ้มจนเหนื่อยแต่ก็คุ้มค่า เพราะรุ่นพี่ต้อนรับอย่างอบอุ่นมาก  

ไม่เหมือนที่หลายๆ คนข่มขู่มาสารพัด  



 

แซนร่วมกิจกรรมหลายอย่าง ทั้งร้อง เล่น  เต้นรำ สนุกสนานกับเพื่อนใหม่

แปลกหน้าที่แวะเวียนกันเข้ามาสมทบไม่ขาดสาย แม้จะเก้อเขินอยู่บ้าง

แต่ทุกคนก็มีใบหน้าที่แฝงไปด้วยความเปี่ยมสุข




... แซนถึงกับแอบคิดในใจ หากหยุดเวลาเอาไว้แค่ช่วงนี้ได้ คงจะดีไม่น้อย

เหมือนโลกใบนี้ไม่มีนาฬิกา // เฮ้ นาฬิกา ?? 

ถ้าไม่นึกถึงเวลาขึ้นมาตอนนี้ ต้องลืมที่นัดเพื่อนไว้แน่ๆ 

จำต้องบอกลาเพื่อนๆ พี่ๆ แล้วไหลไปตามคลื่นมหาชน  เพื่อไปยังจุดนัดพบ

เมื่อมาถึง แซนก็พบว่าเพื่อนๆ มากันครบทีมแล้ว นั่งจับกลุ่มเมาส์รอ :)

" เป็นยังไงกันบ้างล่ะเนี่ย  ได้เพื่อนใหม่เยอะมั๊ย  พี่ๆ ในซุ้มใจดีป่าว

เราไปเลี้ยงฉลองกันดีกว่า " แซนรัวคำถามใส่เพื่อน

กิจกรรมในวันนี้จบลงด้วยความสุขใจอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน  แซนนึกในใจ ...

นี่คงเป็นโอกาสที่สำคัญในชีวิตอีกสิ่งหนึ่งสินะ  แลกมาด้วยความเหน็ดเหนื่อย

และทดสอบความพากเพียรพยายามของตัวเอง  รางวัลมันช่างงดงามอย่างนี้นี่เอง

เด็กสาวโทรรายงานผลผู้ปกครองเรียบร้อย หลังจากเลี้ยงฉลองกับเพื่อนๆ จบ

กลับมาถึงบ้าน เลยมีเรื่องราวมากมายที่อยากจะคุยกับครอบครัวต่อ 

เราไม่ได้สุขใจเพียงคนเดียว ช่วงเวลานี้ทั้งเพื่อน ครอบครัว ทุกอย่างลงตัว  

เรานี่ช่างโชคดีอะไรอย่างนี้นะแซนยิ้มน้อยยิ้มใหญ่

... สองอาทิตย์ผ่านไป ...

ตึง....ตึง....ตึง..............ตึง......ตึง

" แซน  อย่าวิ่งงง เดี๋ยวได้ตกบันไดฉลองเปิดเทอม "

พ่อเตือนอย่างห่วงใยลูกสาวที่ไม่รู้จักโตซักที

" ค่าาา ... ป๊า  วันนี้ป๊าไปส่งแซนหน่อยนะ ... น๊าาา " แซนออดอ้อน 

" ป่ะ  เตรียมพร้อมแล้วหรือยังล่ะ เฟรชชี่คนใหม่ "

พ่อหยอกแซนที่หอบของลงมาจากชั้นบน

วันแรกของการรับน้อง ณ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ศูนย์รังสิต

ทางมหาวิทยาลัยมีการจัดงานต้อนรับนักศึกษาใหม่รวมกันทุกคณะ

เรียกกิจกรรมนี้ว่า " รับเพื่อนใหม่ " 

แซนต้องเตรียมสัมภาระไปค้างคืนด้วย เพื่อร่วมกิจกรรมที่ทางมหาวิทยาลัยเตรียมจัดไว้

แต่ดูเหมือนท้องฟ้าจะไม่อำนวยนัก ฝนโปรยปรายลงมาตั้งแต่เช้า ฟ้าครึ้มไร้แดด 

รถติดกระหน่ำอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ เป็นสาเหตุที่ทำให้แซนไปถึงที่รังสิตช้ากว่ากำหนด

เมื่อถึงมหาวิทยาลัย แซนมุ่งหน้าไปยังสถานที่ตามใบกำหนดการแจ้งไว้

ณ ยิม 6 เป็นจุดลงทะเบียน แซนเป็นคนท้ายๆ ที่มาถึง 

หลังจากลงทะเบียน ทุกคนจะได้รับป้ายแทคห้อยคอไว้สำหรับเขียนชื่อตัวเอง

และเอกสารอีกจำนวนหนึ่งไว้ทำกิจกรรม

เมื่อก้าวเข้าไปในยิม พบว่า ..

เฟรชชี่จะถูกจัดแยกออกเป็นกลุ่มๆ แต่ละกลุ่มมีชื่ออักษร และสีที่แตกต่างกันไป 

มีรุ่นพี่คอยดูแลน้องๆ แซนได้แต่ยืนถือเอกสารเคว้งคว้าง ไม่รู้ต้องเริ่มต้นจากจุดไหนดี

ท่าทางวันนี้จะไม่สนุกอย่างที่คิดไว้ซะแล้วสิ

(.  . ")