<>

ลำดับตอนที่ #1 : เหมือนทุกวัน

เคยแต่เขียนนวนิยาย  ไม่ก็เรื่องสั้น   ครานี้ลองเปลี่ยนมาเป็นการเขียน

ไดอารี่ ... เล่าเรื่องดูบ้าง



ฉันเคยไม่ชอบการอ่านเอาซะเลย  แต่จุดเปลี่ยนของชีวิตฉันก็มาถึง

เพราะหนังสือของคุงป๋า ... จำได้ว่าเรื่อง \" อยู่กับก๋ง \"

สภาพหนังสือเก่า  แล้วก็ดูขลังมาก  และฉันมักจะรื้อชั้นหนังสือ

ต่างๆเพื่อที่จะหาหนังสือที่ชอบมาอ่านอีก



คุงป๋าดูจะปลื้มใจที่เห็นลูกเปลี่ยนแนวทางที่ดี

ก็ทยอยซื้อหนังสือเข้าบ้านเรื่อยๆ  

เริ่มจากวรรณกรรมของนักเขียนเก่าๆ

วรรณกรรมเยาวชน ( สิ่งที่ชอบมาถึงทุกวันนี้ )

นวนิยาย

นิทาน



ฉันเริ่มรักการอ่านมากยิ่งขึ้นเมื่อชีวิตก้าวเข้าสู้รั้วมหาวิทยาลัย

หนังสือในห้องสมุดดูจะมากพอให้ฉันได้หยิบอ่านไม่รู้สึกเบื่อ

ฉันยืมๆๆ ...  อ่านๆๆ  



และเริ่มจากการเก็บข้อคิดอะไรต่างๆมากมายในหนังสือ

มาใช้ในชีวิตในบางเรื่อง  และเป็นบทเรียนนอกตำราอย่างดี

ฉันเริ่มเปลี่ยนมาเขียนบ้าง



เริ่มจากการเขียนไดอารี่บันทึกธรรมดาๆ ของฉัน

กลายมาเป็นการเขียนนวนิยาย  เรื่องสั้น  เรื่องยาว

เริ่มออนไลน์  แลกเปลี่ยนกับคนอื่นๆ

ที่มีความชอบเหมือน ๆ กัน



มีความรู้สึกดีกับการเขียน  

เป็นประสบการณ์ใหม่ที่น่าลอง

รู้สึกดีที่มีคนเข้ามาอ่านและติชมผลงานของเรา



และได้เล็งเห็นถึงความชอบที่แท้จริง

ถึงแม้ชีวิตจริงจะเลือกเรียนอะไรก็ตาม

ที่ดูจะผกผันกับสิ่งที่ฉันใฝ่ฝันอยู่ในตอนนี้เลยก็ตาม



ตอนนี้รู้สึกดีมากมายกับเพื่อน ... ใจ

ที่มีความชอบเหมือนๆกับฉัน

เราสองคนมีอะไรคล้ายกันหลาย ๆ อย่าง

โดยไม่ได้ตั้งใจ  รู้สึกดีที่ได้พบเธอ



ชีวิตดำเนินต่อไปเหมือนทุกๆวันที่ผ่านไป

แต่มีสีสันเพิ่มเติมเปลี่ยนแปลงไปในแต่ละวัน

เหมือนสีสันของอารมณ์



ชอบที่จะเรียบเรียงอารมณ์ผ่านหัวคิด

ออกมาเป็นตัวอักษร

ในตอนแรกอาจจะทำได้ไม่ดีก็ตาม

แต่คนเราก็ไม่ได้ยืนหยุดอยู่กับที่ตลอดเวลาอยุ่แล้ว

เราต้องก้าวออกไปเบื้องหน้า

เพื่อค้นหาสิ่งที่ตัวเองต้องการ



และฉันยังคงก้าวต่อไปเรื่อยๆ

เหมือนชีวิตชั้นที่ไร้สารบัญ