= ชีวิตที่ไม่อยากให้เปลี่ยน =

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

    ครอบครัวของเราประกอบไปด้วยสมาชิก  4  คนกับอีกหนึ่งตัว

-  คุณพ่อดิเรก   ประกอบธุรกิจส่วนตัว

-  คุณแม่วิภา  เป็นแม่บ้าน

-  ฉันชื่อ นล  หรือนลทรี  กำลังศึกษา

-  ส่วนน้องชายฉันชื่อ นาท  หรือนาทา  กำลังศึกษา

-  สมาชิกในบ้านอีกตัวเป็นบางแก้วลูกผสมตัวผู  ชื่อนีส  อยู่บ้านคอยก่อกวนคนอื่นเฉยๆ



    ครอบครัวเราดูจะไม่แตกต่างจากบ้านอื่นๆนัก  ติดจะเฮฮาสนุกสนานไปด้วยซ้ำ

ทุกๆวันพ่อจะตื่นแต่เช้า   เช้าม๊ากมากออกไปทำงาน  คุณแม่จะมีหน้าที่ทำอาหารเช้าให้พวก

เราทานกัน   และฉันกับนาทก็มีหน้าที่ผลัดกันให้ข้าวเจ้านีส  



    หลังจากนั้นเราก็จะเดินทางไปโรงเรียนโดยมีรถที่บ้านไปส่ง   โรงเรียนเราก็อยู่ไกล

ออกไปจากบ้านไม่มากนัก   ตอนเย็นก็รอกลับพร้อมกันกับคุณพ่อ   แล้วเราก็จะมีเรื่องสนุกๆ

เล่าสู่กันฟังในรถตอนขากลับบ้านกันมากมาย  ผลัดเปลี่ยนกันเล่าทำให้เราหายเหนื่อยพ่อก็

พลอยหายเหนื่อยไปด้วย    พอถึงบ้านก็มีของรองท้องฝีมือคุณแม่รอรับอยู่แล้ว



    \" ฮึ่ยๆ  ถึงบ้านแล้ววววว \"  น้องชายส่งเสียงตรงประตูรั้ว   เพราะรู้อยู่แล้วว่าจะบาง

อย่างวิ่งนำหน้าคุณแม่มาทักทายก่อน



    \" โฮ่งๆๆ  โฮ่งงๆๆ  งี๊ดดดดๆๆ \"  เจ้านีสโพล่หน้ามาร้องทักทาย



    \" เออๆ  เปิดประตูเร้วว \"  นาทส่งเสียงให้นีสที่สั่นไปทั้งตัวพร้อมกับกระโดดโลดเต้น



    \" แหมเมื่อกี๊ยังเห็นหลับอยู่ในครัวแหน่ะ  หูดีจริงๆ \"  แม่พูดพร้อมกับเปิดประตู



    \" หลบให้ดีๆเชียวนะนาท  กระโจนเสื้อผ้าเปื้อนไม่รู้ด้วย  \"  ยังไม่ขาดประโยคแรก



    \" อืมหืม  ไปทำนามาหรือไงพ่อคู้น  เสื้อสีเดิมสีอะไรจำไม่ได้เชียว \"  แม่กล่าวหลังจากเปิด

ประตูเห็นเสื้อนาทอย่างแจ่มชัด



    \" นิดหน่อยฮะคุณนายวิภา \"  พร้อมกับทำหน้าแป้นแล้น



    \" สวัสดีครับ!...  สวัสดีค่ะ!...  สวัสดีจ๊ะ!...  \"  สามคนพ่อลูกทักทายแม่พร้อมกัน



    \" โฮ่งๆ \"



    \" แน่ะ  เราเอากะเค้าด้วยปายเข้าบ้านปาย  ...  \"  แม่หันมาไล่เจ้านีสที่พาลอ้อยอิ่งอยู่นอกบ้าน



    \" วันนี้สนุกจังเลยคร้าบบ \" นาทเริ่มก่อกวนแม่ในครัว



    \" ดูจากเสื้อผ้าก็รู้แล้วมั้งลูก  โรงเรียนมีทุ่งนาให้ทำด้วยหรอแม่เพิ่งรู้ว่าส่งลูกไปเป็นเกษตรกร \"



    \" อ่าว  ชาวสวนผิดตรงไหนฮะแม่  อย่ามั่วซิคร้าบบบ \"



    \" เรานี่ทะเล้นไม่เบา  นี่ล้างมือ  แล้วช่วยยกของว่างออกไปทีนะ \"



    \" จ้าา  จ้าา \"



    \" กวนแบบนี้สาวๆ  ก็หายหมดสิเรานี่ \"



    \" โหมือชั้นนี้แล้ว  เหอๆ  ยกไปล่าน๊าา  ไปกินด้วยกันนะคร้าบคุณนายวิภา \" นาทเสริม



    วิภาได้แต่ส่ายหัวความทะเล้นของลูกชาย

    ชีวิตครอบครัวเราดำเนินต่อไปเช่นนี้   จนกระทั่งนลและนาทเขาเรียนมหาวิทยาลัย

ทุกอย่างก็เริ่มเปลี่ยนแปลงไปในทางไหนฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน  แต่เท่าที่รู้ฉันไม่ชอบสิ่งที่เปลี่ยนไป

ฉันต้องการและไขว่คว้าชีวิตแบบเดิมมาโดยตลอด



*****************************************************************************

    เมื่อห้าปีก่อนเราเป็นครอบครัวเดี่ยวที่มีสมาชิกแค่สี่คน   คุณพ่อเป็นลูกหลานคนจีน

จึงอยากที่จะให้ญาติพี่น้องมาอยู่รวมกันจึงได้ชักชวนพี่น้องมาอยู่ในละแวกเดียวกัน



    เมื่อเพื่อนบ้านย้ายออกไป   หลังใกล้เคียงจึงเป็นที่อยู่ของคุณอาของนลและนาท

เราเรียกเค้าว่าอาโมกับอาปุ๊ก  แล้วก็มีคุณย่าอยู่ด้วยอีกคน    และต่อๆมาก็ย้ายกันมาเรื่อยๆ

จนแถบหมู่บ้านเราแทบจะเป็นซอยของตระกูลไปซะแล้ว  



    ตอนช่วงแรกก็คงรู้สึกตื่นเต้น   อบอุ่น   สนุกสนาน   แต่ตอนนี้มันเปลี่ยนไปแล้ว

เริ่มจากตอนแรกอาโมเข้ามาที่บ้านประจำอยู่แล้วเริ่มพูดกับคุณพ่อเรื่องหมาที่แสนรักของฉัน...

เจ้านีสนั่นเอง   และนลก็ได้ยินคำสนทนาบางอย่างเข้าโดยไม่ตั้งใจ

    

    \"  ไม่รุ  จะเอามาเลี้ยงให้เป็นภาระทำไม  เราก็ต้องคอยดูแลมัน  ลูกๆสนใจซะที่ไหน \"

อาโมเริ่มพูดกับพ่อ



    \" อ่อ  มีอะไรหรอโม  พี่ว่านลกับนาทเค้าก็มีหน้าที่ดูแลไม่ขาดตกนี่ \"



    \" เดี๋ยวปีหน้า  ไปอยู่หอกันหมดใครจะดูแล  ไม่ใช่พี่หรือไง  \"



    \" พี่ก็ดูแลมันได้  ไม่ได้ลำบากนี่หมาแค่ตัวเดียว  ภาเค้าก็จัดการเรื่องนี้ทุกวันอยู่แล้ว

ไม่ใช่ภาระหรอกโม \"



    \" เลี้ยงไปมันก็ภาระอยู่แล้ว  ไม่รู้เลี้ยงทำไม  เอาไปทิ้งๆซะก็หมดเรื่อง  ลำบากเปล่าๆ \"



    \"  เอ ...  โมนี่เป็นอะไร  นีสมันก็อยู่บ้านพี่มาตอนนี้ก็จะสี่ปีแล้ว  มันทำความเดือนร้อน

อะไรให้โมหรอ  วันนี้โมเป็นอะไรนะ \"  พ่อเริ่มส่งเสียง



    \" ก็ไม่มีอะไรหรอกค่ะ  แค่มาเตือนเฉยๆ \" โมพูดเสร็จก็เดินปึงๆออกไป



    แต่ไม่มีใครรู้หรอกว่าเสียงที่ทั้งสองคนพูดนั้น   นลที่อยู่ในครัวได้ยินประโยคทั้งหมด

พร้อมกับเจ้านีสที่ตอนนี้นอนหมอบแนบพื้น   หงอยซะจนไม่เหมือนหมาซะแล้ว

หลังจากนั้นมานลก็เริ่มสังเกตสิ่งเหล่านี้เรื่อยมา   และเริ่มจะพูดคุยกับอาโมน้อยลงรวม

ถึงการแวะเวียนไปบ้านโน้นน้อยลงด้วย   โมใช้เวลาว่างส่วนใหญ่คลุกคลีอยู่กับเจ้านีส

ที่บ้าน  ไม่ก็คนในครอบครัวเดียวกัน   เริ่มเก็บตัวและพูดคุยน้อยลงกว่าเดิม



***************************************************************





    เมื่อนลและนาทเดินทางกลับถึงบ้านก็มักจะแยกย้ายกันทำธุระส่วนตัว

แล้วจึงจะรวมตัวกันอีกที   เดี๋ยวนี้นลกลับถึงบ้านมักจะมุ่งหน้าไปที่ครัวเป็นแห่งแรก



    \"  สวัสดีค่ะแม่  \"



    \"  อ้าว... จ้า   เข้ามาเงียบๆ \"  นลเดินเข้าไปกอดแม่พร้อมกับหอมฟอดใหญ่ๆ



    \"  อยู่ในครัวทั้งวันเลยหรอคะ \"



    \"  แหม   ก็ไม่ขนาดน้านหรอกจ๊ะ   ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนมั๊ยลูก \"



    \"  นีสไปไหนคะแม่   เดี๋ยวนี้ไม่พุ่งกระโจนเง้วๆ  ตอนกลับบ้านแล้วหรือไง \"



    \"  พักนี้ซึมๆนะลูก  ข้าวก็กินน้อยหน่อย  หงอยอยู่หลังบ้านโน่นน่ะ

เจ้าชายตัวดีง้อซะเคยสิเรา \"



    \"   เดี๋ยวหนูไปดูเองค่ะแม่  \" นลพูดพร้อมกับเดินไปหยิบขนมแล้วแวะไปหลังบ้าน



    \"   นีส! นีส!  มาเร้วเร็ว!  นี่อ่ะๆ  ขนมเร้ว \"  นลเรียกพร้อมกับเดินผิวปากไปเรื่อยๆ



    \"  อ๊ะ \"  



    นลเห็นภาพแรกแล้วน้ำตาพาลจะไหล   นีสผอมไปมากเนื่องจากเคยเป็นหมาที่อ้วน

ท้วนสมบูรณ์ทำให้เวลาผอมแล้วจะสังเกตได้ทันที   ในหัวนลคิดอะไรไม่ออก   เพราะอะไร

เพราะอะไร   นีสเคยเป็นหมาที่อารมณ์ดีและกินจุ  แต่มันช่างแสนรู้ซะเหลือเกิน

อะไรทำให้เปลี่ยนไปซะขนาดนี้   เพราะป่วยหรอไม่นลคิดว่า....เพราะคำพูดบางคำของคน

    

    นีสเห็นนลโผล่หน้ามาหาจากมุมบ้าน  มันลุกขึ้นเดินมาหาอย่างซึมๆ

    นลเดินไปลูบหัวมัน  และกอดที่ลำตัวไปมา



    \"   เป็นไรไปจ๊ะ  คุณชายย   อ่า นี่ขนมเอามั๊ย \"

    เจ้านีสไม่กิน  แต่นอนลงหมอบเฉยๆ



    \"  ไม่สบายหรอ   ไปหาหมอมั๊ยเดี๋ยวนลพาไปเองเลยมะ \"



    ไม่มีปฏิกิริยาตอบโต้  สังเกตจากแววตาและหางที่นิ่งสนิท



    \"   แค่ไปตรวจเฉยๆ  ไม่ทำไรหรอกน๊า \"  นลเริ่มต่อ



    \"   นี่  ใครมาเห็นเข้าเค้าก็คิดว่าบ้าหรอก   คุยกับหมาก็ได้ด้วย \"

นาทที่ยืนมองพี่สาวอยู่ซักพักเริ่มทนไม่ได้



    \"   ไม่ป่วยหรอกสภาพแบบนี้   โดยทำร้ายจิตใจละมั้ง  คุณชายเค้า

ขี้ใจน้อยนิ   คุณนายวิภาว่าอะไรมาล่ะวันนี้   เอหรือไปกัดผ้ากันเปื้อนขาด

แน่เห็นกองอยู่กับพื้น \"



    \"   นี่อย่ามาว่านะ  ผืนนั้นแม่เค้ายกให้ต่างหาก  \"



    \"   แน่  เถียงแทนซะงั้น  รู้ใจซะด้วย   \"



    \"  นี่นีส  ระวังแฟนเค้าหึงน๊า  555  \"



    \"  ทะลึ่ง  อ่ะนีสกินนี่สิ \"นลเริ่มรำคาญ



    \"  มาผมจัดการเอง   นีสกินให้อ้วนๆน่ากอดเหมือนก่อนสิ  เอ้านี่นาท

ป้อนกับมือเลยนะเนี่ย   ใครว่าก็ช่างเค้าเถอะอย่างอนมากเดี๋ยวตกกระป๋องนะ \"

นาทเอามือขยี้หัวนีสไปมา   พร้อมกับนีสรับของจากมือนาทไปกิน



    \"  นาทพี่มีอะไรจะพูดด้วย  \"  นลทำหน้าเครียดมองนีสที่กินขนมในจาน



    \"  โห  ไม่ต้องซีเรียสขนาดนั้น   นีสมันก็งอนๆเป็นธรรมดาอยู่แล้วหนิ  

ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกน่า  ทนทานเคยป่วยกับใครเค้าที่ไหน  \"  นาทปลอบใจพี่สาว



    \"   นีสมันปลอบใจหน่อยก็หาย   แต่พี่กลัวว่าคนนี่สิจะไม่หาย  \"

นลทิ้งประโยคนี้แล้วเดินกลับเข้าบ้านไป



**************************************************