คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 2 : ห้องเย็น
สองสาวรีบเปิดประตูและผลุบเข้าไปในห้องอย่างรีบร้อน
ไม่รู้ว่าระหว่างความรู้สึกตื่นเต้นกับการหลบสายตาผู้คนจากภายนอก
อะไรมากกว่ากัน ...
ทั้งวารินและใบหม่อนใจเต้นไม่เป็นจังหวะ
เพราะขณะนี้ทั้งสองก็ตกอยู่ในสถานการณ์เดียวกันแล้ว
ไม่จำเป็นที่จะต้องอธิบายอะไรมากมายให้กับอีกฝ่ายเข้าใจ
เมื่อปรับสภาพความรู้สึกได้แล้ว ทั้งคู่ก็เงยหน้ามองบรรยากาศเบื้องหน้า
พวกเธอลืมแม้กระทั่งที่จะเคาะประตูห้อง
และลืมไปสนิทเลยว่าภายในห้องนั้นจะมีบุคคลอยู่หรือไม่
วารินเดินนำใบหม่อนไปนั่งเก้าตัวหนึ่งที่เธอนั่งสัมภาษณ์
ในขณะที่ใบหม่อนเริ่มกวาดสายตาสำรวจพื้นที่
...ภายในห้องสี่เหลี่ยมผืนผ้าเล็กๆ ห้องนี้
เฟอร์นิเจอร์ทุกอย่างถูกจัดวางไว้อย่างเป็นระเบียบ
แต่อุปกรณ์ข้าวของออกจะมีน้อยชิน
คิดว่าห้องนี้น่าจะไว้สำหรับจัดประชุมมากกว่าจะนั่งทำงาน
บรรยากาศภายในห้องเงียบกริบ
ปราศจากเสียงเล็ดลอดจากภายนอก
บริเวณกลางห้องถูกจัดวางด้วยโต๊ะกระจกตัวยาว
แล้วหม่อนก็เดินตามวาไปนั่งเก้าอี้ด้านข้าง
" อ่าว วา ...เขาไปไหนกันหมดล่ะ " ใบหม่อนเริ่มตั้งข้อสงสัย
" ไม่รู้เหมือนกันแฮะ เดี๋ยวก็คงเข้ามามั๊ง รอแป๊บนึง "
" อืม ...ห้องโล่งดีโน๊ะ "
" อืม ... "
..
.... ความเงียบเข้าปกคลุม
สำหรับวาเองแล้วคงจะเริ่มปรับตัวกับห้องๆ นี้ได้บ้างแล้ว
แต่สำหรับหม่อนห้องนี้ก็เหมือนของเล่นชินใหม่ที่เธอยังไม่เคยสัมผัส
" อืม ..บรรยากาศข้างนอกน่าจะดีโน๊ะ "
" ทำไมหรอ " วาเริ่มกวาดสายตาไปรอบๆ ห้อง เพราะเธอเองก็ยังไม่ได้
มองดูอะไรอย่างละเอียดนอกจากนั่งให้พี่ๆ เขาสัมภาษณ์
" ก๊อ กระจกด้านข้างตู้เก็บเอกสารอ่ะ มันมองเห็นบรรยากาศข้างนอกดั้ว "
" เออ เออ " วาเริ่มกวาดสายตามองตาม
" โต๊ะสวยดีโน๊ะ ทำจากกระจกใสทั้งบานเรย "
" อืมม ...พี่เขาก็เลยเห็นว่าตอนสัมภาษณ์ชั้นมีท่าทางยังไงบ้าง "
วาเริ่มอธิบายเหตุการณ์ก่อนหน้านี้
" นั่นสินะ เวลาประชุมเขาคงจะเอาไว้สังเกตด้วยมั๊งว่าลูกน้องเป็นงัยบ้าง เหอๆ "
" เก้าอี้มันแปลกๆ อ่ะ "
" อืม ...ตอนชั้นนั่งครั้งแรกชั้นก็เปลี่ยนไปเปลี่ยนมาอย่างนี้แหล่ะ
จนพี่เขาบอกว่า ท่าทางชั้นจะเป็นคนขี้เบื่อ "
" อ่าว ทำไมล่ะ "
" ก็เขาบอกว่า ขนาดเก้าอี้มันโยกนิดหน่อยชั้นก็เปลี่ยนตัวแระ
แล้วถ้าให้นั่งทำงานอยู่กับที่นานๆ จะไม่เบื่อหรือไงเนี่ย "
" 555 ...ก๊อตอนเรียนก็เบื่อเหมือนกัน ยังนั่งได้นานเร๊ย อิอิ "
...
....
...... เสียงเปิดประตูจากด้านนอกทำให้การสนทนาของสองสาว
หยุดชะงักลง เบื้องหลังของประตูที่เปิดออกมีผู้ชายคนหนึ่งเดินเข้ามา
ทั้งใบหม่อนและวารินต่างยกมือขึ้นไหว้ โดยอัตโนมัติ
" สวัสดีค่ะ " สองสาวกล่าวทักทาย
ยังไม่ทันที่จะได้เริ่มสนทนาอะไรมากมายนัก
ก็มีบุรุษอีกคนหนึ่งเปิดประตูเข้ามา
ให้สองสาวได้กล่าวทักทายกันอีกรอบ
คำถามพื้นฐานทั่วไปของการแนะนำตัวถูกเปิดประเด็น
บรรยากาศสบายๆ เหมือนนั่งคุยกันมากกว่าที่จะสัมภาษณ์
อย่างเป็นทางการ...
เพราะ ความรู้สึกสำหรับใบหม่อนแล้ว
ไม่ได้จริงจังอะไรมากกว่าการนั่งพูดคุยกับคนแปลกหน้า
ในสถานที่แปลกตาเช่นนี้
อาจจะเป็นเพราะพี่ๆทั้งสองคนให้ความเป็นกันเอง
มากกว่าอะไรที่ดูเป็นทางการ ทำให้สองสาวขยายความเป็นตัวของตัวเอง
และเปิดความคิดของตัวเองมากขึ้น
ยิ่งใบหม่อนด้วยแล้ว เหมือนการนั่งคุยกับพี่ชายคนหนึ่ง
มากกว่าการสัมภาษณ์งานตามที่ในความคิดตัวเองวาดไว้
" พี่ชื่อเมธนะ "
" พี่ชื่อกร "
" น้องชื่ออะไรหรอ เป็นชื่อเล่นก็ได้ "
" ใบหม่อนค่ะ "
" วาค่ะ "
" เราไม่ต้องก็ได้ เพิ่งจะคุยกันไปเมื่อกี๊ ถามเพื่อนเราก่อนดีกว่า "
พี่เมธส่งคำทักทายไปให้สาวน้อยที่เพิ่งแนะนำเสียงใส
" ใบหม่อนอยากทำงานด้านไหนล่ะ "
" อยากเป็นประชาสัมพันธ์ค่ะ "
" อืม.... "
" หม่อนคิดว่าประชาสัมพันธ์ต้องทำงานเกี่ยวกับอะไรบ้าง "
" public relation คงประสานงานกับฝ่ายต่างๆ ของบริษัท
เพื่อให้ข้อมูลแนะนำรายละเอียดเกี่ยวกับสินค้าและ product ของบริษัทค่ะ "
" อืม ... "
" ไม่สนใจมาร่วมงานกับแผนก market หรอ "
" อยากเป็น ประชาสัมพันธ์อ่ะค่ะ "
" อืม ...ไม่เปลี่ยนใจหรอ "
" ม่ายอ่า อยากลองทำงานด้านนี้"
" อืม ...มันคนละแผนกกันอ่ะ แล้วเขาก็เพิ่งรับประชาสัมพันธ์
มาคนหนึ่งด้วย แต่ถ้าอยากทำก็ลองยื่นใบสมัครมาดูนะ "
" เราสองคนเป็นเพื่อนที่มหาลัยหรอ " พี่กรเริ่มตั้งคำถามหลังจาก
ปิดประเด็นการสอบถามใบหม่อนเป็นอันเรียบร้อย
" ค่ะ "
" ดูเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยกันดีเนอะ "
" เหอๆ " สองสาวหัวเราะน้อยๆ
..
...
" หนาวหรอ " พี่เมธเริ่มถามหลังจากที่สังเกตว่าสองสาว
นั่งเอามือสอดเข้าไปกับเบาะเก้าอี้ที่เธอนั่ง
" แฮะๆ "
" อืม แอร์ในห้องนี้มันเย็นไปหน่อย " พี่กรลูบแขนตัวเองไปมา
" วาเค้าอยากเป็นดีเจ แล้วเราอยากเป็นประชาสัมพันธ์
แล้วอยู่ด้วยกันได้ด้วยเนอะ " พี่เมธเริ่มซัก
" โห ..หม่อนเขาก็ชอบร้องเพลงเหมือนกัน " วาเริ่มเสริม
" อ่อ...อีกคนเป็นดีเจ อีกคนเป็นนักร้อง อืมม ... " พี่กรเริ่มเสริม
" ร้องเกะด้วยกันประจำเลยค่ะพี่ "
" อืมม ..ไม่ออกเทปคู่กันไปซะเลยล่ะ "
" โหว ..พี่จุดประกายมากเลยค่ะ ว่าจะเป็นคู่ดูโอกันอยู่เนี่ย "
" นะ เอามันสองคนมาทำงานด้วยกันนี่ งืมม ยังคิดไม่ออกแฮะ "
พี่กรหันไปบอกพี่เมธ พร้อมกับส่งยิ้มให้สองสาวเสียงใส
" 555 " สองสาวหันมามองหน้ากันแล้วหัวเราะ
" เอ่อ น่านสิ นึกภาพไม่ออก "
" แล้วเดี๋ยวกลับกันยังไงล่ะเนี่ย " พี่เมธหันมาถามสองสาว
" เดี๋ยวกลับรถไฟฟ้าใต้ดินกันค่ะ " หม่อนหันไปตอบ
" ไปลงที่ไหนกัน "
" เซนทรัล " สองสาวตอบพร้อมๆ กัน
" อืม ...เย็นแล้วกลับกันดีกว่าเนอะ แล้วพี่จะติดต่อกลับนะ
ส่วนเราถ้าอยากทำประชาสัมพันธ์ก็ไปกรอกข้อมูลใบสมัคร
และฝากหลักฐานไว้ที่พี่ HR ด้านล่างนะ "
" ค่ะ สวัสดีค่ะ " สองสาวกล่าวคำอำลา
" เอาดิ เอาเลย เปิดเรย " สองสาวเกี่ยงกันเปิดประตู
" เดี๋ยวนะ ตรูขอเสริมกำลังใจก่อน "
หม่อนเอื้อมมือไปจับที่เปิดประตู
" อะไรกันหรอ " พี่กรหันมาถาม
" เอ่อ ..."
" แบบสายตาข้างนอก "
" อย่างนี้แหล่ะ เปิดไปเลยไม่เป็นไร ไม่ต้องกลัว "
พี่เมธหันมาบอกสองสาวพร้อมกับหัวเราะ
...
....
ต่อจากนี้ไปคงมีอะไรอีกมากมายให้เราได้ลุ้นระทึกกันต่อ
แต่อย่างน้อยก็ได้รู้จักคนเพิ่มขึ้นมาอีกตั้งสองคน
โลกและรั้วมหาลัยอีกด้านกำลังเปิดรอสองสาวอยู่
วันข้างหน้ายังมีบทพิสูจน์มากกว่าตำราเรียน ....
...แล้วเจอกัน ...
ความคิดเห็น