ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 1 กับการับรู้
นลรู้สึกและรับรู้มาโดยตลอดถึงสิ่งที่เปลี่ยนแปลงไปในชีวิต ในตอนแรกนลคิด
ตัวเองเป็นคนที่เห็นแก่ตัวและมองโลกในแง่ร้ายเกินไป เพราะอะไรนะหรอ ตอบไม่ได้
ก็ไม่รู้เหมือนกัน
ในวันหนึ่งที่นลตัดสินใจขอพ่อกับแม่ไปพักที่หอพักที่มหาวิทยาลัย แม่ก็ดูจะไม่
ขัดข้องอะไรเพราะว่าจะได้เดินทางไปเรียนสะดวกขึ้นและไม่ต้องเป็นห่วงมาก
ในวันที่ใส่ชุดนักศึกษาวันแรก เป็นวันที่นลภูมิใจมากที่สุด อารมณ์ดีแต่เช้า
\" แม่ๆ ดูนี่สวยมั๊ย \" นลใส่ชุดนักศึกษาเดินอวดคนโน้นทีคนนี้ที พร้อมกับหมุน
ตัวไปมา
\" จ้าๆ สวยที่สุดด เดินดีๆล่ะ มันไม่เหมือนกระโปรงนักเรียนนะลูก \"
\" อย่าทำกระโปรงขาดล่ะ อายเค้าหมด \" นาทออกมาเสริม
\" นี่ๆ น้อยๆหน่อยย่ะ ฝีมือชั้นนี้แล้ว กุลสตรีที่สุดล่ะ \" นลเดินนวยนาดไปมาอีกรอบ
\" เดินไปให้คุณย่าชื่นชมหน่อยสิลูก \" พ่อเข้ามาสมทบ
\" สบายมาก เดี๋ยวนลมาทานข้าวเช้านะคะ \"
\" อย่าช้านะลูก ด้วยสายนะ \" แม่ส่งเสียงตามหลังไป
พ่อ แม่ และนาทหันมายิ้มให้กัน กับภาพที่นลเดินกระโดดกระเด้งออกนอกบ้านไป
*************************************************************************
ณ บ้านคุณย่าหลังถัดไป
\" สวัสดีค่า คุณย่า \" นลส่งเสียงเมื่อมองเห็นคุณย่ามุกยืนอยู่หน้าบ้าน
ย่าจับตามองอยู่ซักพัก ทำหน้านึกสงสัยว่าใครมาหาที่บ้าน กว่าจะรู้ก็ตอนที่เจ้าตัว
เค้าเดินมากอดทักทายนั่นแหล่ะ
\" ย่ามุกจำนลไม่ได้หรอคะ วันนี้นลไปมหาลัยแล้วนะ ไปอยู่หอด้วยซะเลย \"
\" โอ้โห ยายนลหรอนี่ แหมๆ แต่งตัวสวยเชียว ผิดหูผิดตา เออๆ มีสตุ้งสตังกับเค้า
บ้างหรือเปล่าลูก เอ้าๆ ย่าเอาให้นะ \"
\" ม่ายต้องหรอกค่าย่ามุก นลได้มาแล้วค่ะ แค่แต่งตัวมาให้คุณย่าดูว่าสวยมั๊ย \"
\" สวยจ้าสวย ทานข้าวเช้าด้วยกันมั๊ยลูก \"
\" ไม่เป็นไรค่ะ แม่ภารออยู่ เดี๋ยววันอาทิตย์นลกลับมาตอนเย็นนลจะมาทานด้วยนะคะ \"
\" เอาๆ ได้ลูกๆ อ้าวนี่ก็เดี๋ยวก็สายกันพอดี ไปๆ กินข้าวเช้าก่อนแล้วว่างๆค่อยแวะมาคุย
กับย่านะ \" ย่ามุกลูบหลังลูบหน้าหลานอย่างรักใคร่
\" ค่า มุกไปก่อนนะคะ สวัสดีค่ะ \" มุกยกมือไหว้ลาย่า
*************************************************************************
มุกเดินข้าวรั้วที่อยู่ติดกันมาบ้านตนเอง พร้อมกับเดินไปอวดเจ้านีสข้างโต๊ะกินข้าว
\" ดูๆ ไอ้นีสก็ไม่เว้น ถ้ามันพูดได้คงบอกว่าสวยแล้วววว \" นาทหันมาแขวะพี่
\" แหม ก็ขอหน่อยไม่ได้หรือไง ยังไงก็เป็นสมาชิกในบ้านนิ \" นลหันไปแยกเขี้ยวใส่นาท
\" เอ้าๆสองคนเถียงกันอยู่นั่นไปๆ กินข้าวลูกเดี๋ยวสวย เอ๊ยสายลูกสาย \" แม่ยิ้มให้นล
.... ขณะที่นลกับลังเดินไปตักข้าว ก็มีใครคนนึงเดินเข้ามาในบ้าน นลชะโงกหน้าไปดู
ปรากฎว่าเป็นอาโมที่เข้ามาในบ้าน กำลังพูดคุยกับพ่อและแม่อยู่
\" มาแล้ว \" นาทเดินเข้ามากระซิบกระซาบ
\" นาทไปก่อนนะ \" นาทพูดจบก็เดินออกไปหลังบ้าน ปล่อยให้นลงงๆ
\" นล ... นล ... ไหนเดินมาให้อาโมดูตัวหน่อยสิลูก \" แม่เรียกนลมาจากโต๊ะทานข้าว
\" สวัสดีค่ะอาโม \" นลเดินไปพร้อมกับวางจานข้าวลงบนโต๊ะ แล้วยกมือไหว้
\" นี่นล ไปมหาลัยอย่าทำตัวเหลวไหล อย่าเที่ยวกลางคืน อย่าไปคบเพื่อนไม่ดีนะ
เวลามีเพื่อนก็ดูๆซะบ้าง แล้วอยู่หออย่าทำตัวซ่าๆเหมือนคนอื่นๆเค้านะ ห้างเหิ้งก็อย่า
ไปเที่ยวให้มันบ่อยนัก ............................ \"
นลฟังจับใจความไม่ถูกรู้แต่ว่ามีอะไรตามมาอีกมากมาย นลยืนมองหน้าอาโม
พร้อมกับพยักหน้าตามไปมาอยู่ซักพักก็มองหน้าแม่
\" เออ โมรีบทานข้าวลูกเดี๋ยวสายปะ \" แม่ตัดบทเมื่อเห็นนลเริ่มอึดอัด
\" นลทานไม่ลงค่ะแม่ เดี๋ยวนลไปเก็บของก่อนนะ \" นลเดินจากไปพร้อมกับ
ความรู้สึกในใจที่แย่พอสมควร
เค้าไม่ได้ชื่นชมยินดีกับเราสักนิด นลไม่ได้ต้องการคำเยินยอแค่กำลังใจ
และการร่วมยินดีเล็กๆน้อยๆกับวันใหม่ๆเท่านั้น แต่ไม่มีจากคนๆนี้เลย นอกจาก
คำตักเตือนยาวเป็นหางว่าว ไม่รู้ว่าเตือนด้วยความหวังดีหรือเพื่ออะไรก็ไม่รู้
นลเดินเลยมาในครัว และเห็นนาทนั่งทานข้าวอยู่คนเดียว พูดคุยหยอก
ล้อกับนีสเบาๆ ก็อารมณ์ดีขึ้นมาบ้าง
\" ไงอร่อยมั๊ย \" นลทักน้อง
\" ก็ดีกว่านั่งอยู่ตรงนั้นไม่ใช่หรอ \" นาทตอบพี่สาวยิ้มๆ
\" เป็นไงบ้างล่ะ คำชมเพียบเลยดิ ได้ยินมาแว่วๆ \"
\" อืม.. ก็นิดหน่อย \"
\" ฮึ่ยตักข้าวมากินด้วยกันดิ เร็ว...กินในครัวแบบนี้แหล่ะได้บรรยากาศดี \"
\" เออ กินไม่ลงแล้ว มาซะเต็มอิ่มขนาดนั้น \"
นลนั่งคุยอยู่กับนาทจนรู้สึกว่าอาโมกลับออกไปแล้วจึง เข้ามาเก็บของขึ้นรถ
พร้อมที่จะออกเดินทาง และพยายามที่จะลืมเลือนบางเรื่องราวไปซะ
แต่ก็อดที่จะหงุดหงิดไม่ได้.....ยามที่นึกถึง เพื่ออะไร เพื่ออะไร
ถ้ามันจบลงเพียงเท่านี้ก็คงจะไม่มีบทต่อไป แต่คงจะไม่เป็นอย่างนั้นนะสิ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น