ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 2
เช้าวันใหม่...
วันนี้หวานตื่นแต่เช้าก่อนใครเพื่อนเลย จะตื่นเต้นหรืออะไรไม่ทราบ แต่เท่าที่รู้ก็ต้องเก็บข้าว
ของกันแต่เช้าเลย ช่วยกันขนของที่จำเป็นขึ้นรถก่อน แม่บอกหวานว่าจะเอาของที่จำเป็นไปก่อนแล้วเรา
ค่อยมาเก็บทีหลัง
และวันนี้หวานก็จะได้เห็นบ้านหลังใหม่ด้วย...
พอสายๆ ทุกคนพร้อมแล้วก็เริ่มออกเดินทางกัน ใช้เวลาหลายชั่วโมงกว่าจะถึง หวานหลับๆตื่นๆมาตลอดทางเลย
มาตื่นอีกทีก็ถึงซะแล้ว ทุกคนช่วยกันขมีขมันนำของลงจากรถ วางกองรวมกัน
ไว้ที่ห้องรับแขกก่อน ที่เหลือคงจะเป็นหน้าที่ของแม่ในการจัดเรียง
\" แม่คะ จากปากซอยมาถึงบ้านเรานี่อีกไกลมั๊ยคะแม่ \"
\" ก็ผ่านมาหลายซอยหน่อยน่ะลูก แต่ถ้าลูกจะเดินเล่น ก็อยู่แถวๆนี้ก่อนดีกว่านะ \"
\" ค่ะ งั้นเดี๋ยวหวานมานะคะ \"
หวานออกเดินสำรวจภายในซอยที่บ้านหวานอยู่ บ้านของหวานอยู่เกือบในสุดของซอยเลย
หวานเดินดูบ้านซ้ายบ้างขวาบ้าง ตกแต่งได้น่ารักมากแต่ดูเงียบๆยังไงก็ไม่รู้ สงสัยเย็นๆคนถึงจะ
ออกมาเดินเล่น หวานคิดไปเดินชมไปเรื่อยๆ แต่แล้ว
หวานก็ต้องหยุดกึกกับภาพข้างหน้า
สุนัขสองตัวกำลังจ้องมาที่หวาน ทำให้หวานยืนตัวแข็งทื่อ ไม่กล้าหันรีหันขวาง ขาจะก้าว
วิ่งหรือว่าเสียงร้องขอความช่วยเหลือก็ไม่มีซะแล้ว เพราะหวานเป็นโรคกลัวสุนัขสุดชีวิต
หวานจำภาพสุนัจล่าเนื้อที่เคยดูในสารคดีตอนเด็กๆ มันทั้งติดตาและตรึงใจยิ่งกว่าสิ่งใด
\" ฮือ .. \" หวานพยามเปล่งเสียงออกมาจากลำคอ
\" พี่ตาลลล \" หวานนึกถึงพี่ชาย แต่เสียงก็ไม่ออกมา
สุนัขสองตัวนั้นเป็นพันธุ์บางแก้ว ตัวอ้วนใหญ่ เดินมุ่งตรงมาหาหวาน
\" กรี๊ดดดดด \" หวานรวบรวมพละกำลังที่มีทั้งหมด เปล่งออกมาเป็นเสียงลั่นซอย
ณ บ้านของหวาน
\" อุ้ย เสียงน้องป่าวลูก \" แม่สะดุ้ง
ตาลไม่ฟังเสียง วิ่งพรวดเดียวออกไปนอกบ้านแล้ว เมื่อเห็นหวานยืนอยู่ไม่ไกลจากบ้านนัก
พร้อมกับสุนัขที่จ้องไปน้องสาวตาลอีกสองตัว ตาลก็ใจหายวาบ วิ่งให้เร็วที่สุดเพื่อไปหาน้อง
\" หวาน! หวาน! \" ตาลวิ่งไปกอด พร้อมเรียกสติน้องสาวที่ยืนตัวแข็งทื่อ
\" จุ๊ๆ \" ตาลส่งเสียงไล่สุนัข
แต่แทนที่สุนัขจะวิ่งหนีไปซะ กลับกระดิกหางให้ตาลและหวานที่ยืนอยู่ตรงหน้า ตาลสังเกต
เห็นดังนั้นก็วางใจ คงจะไม่ใช่สุนัขที่จะเข้ามาทำร้ายคนแน่ๆ
\" หวานๆ ลืมตาดูสิ ไม่น่ากลัวหรอก ดูสิมันกระดิกหางให้ด้วยนะ \"
\" ม่ายอาวๆๆ หวานจะกลับบ้าน \"
\" น่ารักออกหวาน \"
ทั้งสองยืนคุยกันโดยไม่ทันสังเกตว่ามีคนมายืนดูที่หน้าบ้าน ตามเสียงร้องของหวาน พร้อมทั้ง
เจ้าของสุนัขทั้งสองตัวที่ยืนอยู่ใกล้กัน
\" มันเป็นมิตรน่ะครับ ไม่กันใครหรอกคับ เคยกัดขโมยในซอยแค่สองหนเอง เด็กๆแถวนี้
รู้จักพวกมันดีนะคับ \" เจ้าของสุนัขวัยรุ่นราวคราวเดียวกันกับหวานแนะนำ
\" โบ้ ! ... เชค! เข้าบ้านเร็ว ดูทำเค้าตกใจหมดแล้วเรานี่ \"
สุนัขสองตัวเดินนำหน้ากันเข้าไปในรั้วบ้าน
\" ขอโทษด้วยนะคับ ที่มันทำให้ตกใจ ผมไม่คุ้นหน้าเลยคับเพิ่งย้ายมาหรอคับ \"
\" คับ บ้านอยู่ถัดไปสามสี่หลังนี่แหล่ะคับ \" ตาลแนะนำ
\" อ่อ ซอยเรามีเพื่อนบ้านใหม่แล้ว ผมชื่อวีคับ \"
\" พี่ชื่อน้ำตาล แล้วนี่น้องพี่ชื่อน้ำหวาน \"
\" คับ \"
\" พี่พาน้องกลับบ้านก่อนนะ แล้วเย็นๆพี่จะออกมาคุยด้วยใหม่นะ \"
\" คับ ขอโทษด้วยนะคับพี่ ที่ไอ้โบ้ กับ ไอ้เชค ทำให้กลัว \"
\" ไม่ต้องคิดมากหรอกนะ น้องพี่กลัวสุนัขน่ะ พี่ไปก่อนนะ\"
ต่างฝ่ายต่างแยกย้านกันเข้าบ้าน
วันนี้หวานตื่นแต่เช้าก่อนใครเพื่อนเลย จะตื่นเต้นหรืออะไรไม่ทราบ แต่เท่าที่รู้ก็ต้องเก็บข้าว
ของกันแต่เช้าเลย ช่วยกันขนของที่จำเป็นขึ้นรถก่อน แม่บอกหวานว่าจะเอาของที่จำเป็นไปก่อนแล้วเรา
ค่อยมาเก็บทีหลัง
และวันนี้หวานก็จะได้เห็นบ้านหลังใหม่ด้วย...
พอสายๆ ทุกคนพร้อมแล้วก็เริ่มออกเดินทางกัน ใช้เวลาหลายชั่วโมงกว่าจะถึง หวานหลับๆตื่นๆมาตลอดทางเลย
มาตื่นอีกทีก็ถึงซะแล้ว ทุกคนช่วยกันขมีขมันนำของลงจากรถ วางกองรวมกัน
ไว้ที่ห้องรับแขกก่อน ที่เหลือคงจะเป็นหน้าที่ของแม่ในการจัดเรียง
\" แม่คะ จากปากซอยมาถึงบ้านเรานี่อีกไกลมั๊ยคะแม่ \"
\" ก็ผ่านมาหลายซอยหน่อยน่ะลูก แต่ถ้าลูกจะเดินเล่น ก็อยู่แถวๆนี้ก่อนดีกว่านะ \"
\" ค่ะ งั้นเดี๋ยวหวานมานะคะ \"
หวานออกเดินสำรวจภายในซอยที่บ้านหวานอยู่ บ้านของหวานอยู่เกือบในสุดของซอยเลย
หวานเดินดูบ้านซ้ายบ้างขวาบ้าง ตกแต่งได้น่ารักมากแต่ดูเงียบๆยังไงก็ไม่รู้ สงสัยเย็นๆคนถึงจะ
ออกมาเดินเล่น หวานคิดไปเดินชมไปเรื่อยๆ แต่แล้ว
หวานก็ต้องหยุดกึกกับภาพข้างหน้า
สุนัขสองตัวกำลังจ้องมาที่หวาน ทำให้หวานยืนตัวแข็งทื่อ ไม่กล้าหันรีหันขวาง ขาจะก้าว
วิ่งหรือว่าเสียงร้องขอความช่วยเหลือก็ไม่มีซะแล้ว เพราะหวานเป็นโรคกลัวสุนัขสุดชีวิต
หวานจำภาพสุนัจล่าเนื้อที่เคยดูในสารคดีตอนเด็กๆ มันทั้งติดตาและตรึงใจยิ่งกว่าสิ่งใด
\" ฮือ .. \" หวานพยามเปล่งเสียงออกมาจากลำคอ
\" พี่ตาลลล \" หวานนึกถึงพี่ชาย แต่เสียงก็ไม่ออกมา
สุนัขสองตัวนั้นเป็นพันธุ์บางแก้ว ตัวอ้วนใหญ่ เดินมุ่งตรงมาหาหวาน
\" กรี๊ดดดดด \" หวานรวบรวมพละกำลังที่มีทั้งหมด เปล่งออกมาเป็นเสียงลั่นซอย
ณ บ้านของหวาน
\" อุ้ย เสียงน้องป่าวลูก \" แม่สะดุ้ง
ตาลไม่ฟังเสียง วิ่งพรวดเดียวออกไปนอกบ้านแล้ว เมื่อเห็นหวานยืนอยู่ไม่ไกลจากบ้านนัก
พร้อมกับสุนัขที่จ้องไปน้องสาวตาลอีกสองตัว ตาลก็ใจหายวาบ วิ่งให้เร็วที่สุดเพื่อไปหาน้อง
\" หวาน! หวาน! \" ตาลวิ่งไปกอด พร้อมเรียกสติน้องสาวที่ยืนตัวแข็งทื่อ
\" จุ๊ๆ \" ตาลส่งเสียงไล่สุนัข
แต่แทนที่สุนัขจะวิ่งหนีไปซะ กลับกระดิกหางให้ตาลและหวานที่ยืนอยู่ตรงหน้า ตาลสังเกต
เห็นดังนั้นก็วางใจ คงจะไม่ใช่สุนัขที่จะเข้ามาทำร้ายคนแน่ๆ
\" หวานๆ ลืมตาดูสิ ไม่น่ากลัวหรอก ดูสิมันกระดิกหางให้ด้วยนะ \"
\" ม่ายอาวๆๆ หวานจะกลับบ้าน \"
\" น่ารักออกหวาน \"
ทั้งสองยืนคุยกันโดยไม่ทันสังเกตว่ามีคนมายืนดูที่หน้าบ้าน ตามเสียงร้องของหวาน พร้อมทั้ง
เจ้าของสุนัขทั้งสองตัวที่ยืนอยู่ใกล้กัน
\" มันเป็นมิตรน่ะครับ ไม่กันใครหรอกคับ เคยกัดขโมยในซอยแค่สองหนเอง เด็กๆแถวนี้
รู้จักพวกมันดีนะคับ \" เจ้าของสุนัขวัยรุ่นราวคราวเดียวกันกับหวานแนะนำ
\" โบ้ ! ... เชค! เข้าบ้านเร็ว ดูทำเค้าตกใจหมดแล้วเรานี่ \"
สุนัขสองตัวเดินนำหน้ากันเข้าไปในรั้วบ้าน
\" ขอโทษด้วยนะคับ ที่มันทำให้ตกใจ ผมไม่คุ้นหน้าเลยคับเพิ่งย้ายมาหรอคับ \"
\" คับ บ้านอยู่ถัดไปสามสี่หลังนี่แหล่ะคับ \" ตาลแนะนำ
\" อ่อ ซอยเรามีเพื่อนบ้านใหม่แล้ว ผมชื่อวีคับ \"
\" พี่ชื่อน้ำตาล แล้วนี่น้องพี่ชื่อน้ำหวาน \"
\" คับ \"
\" พี่พาน้องกลับบ้านก่อนนะ แล้วเย็นๆพี่จะออกมาคุยด้วยใหม่นะ \"
\" คับ ขอโทษด้วยนะคับพี่ ที่ไอ้โบ้ กับ ไอ้เชค ทำให้กลัว \"
\" ไม่ต้องคิดมากหรอกนะ น้องพี่กลัวสุนัขน่ะ พี่ไปก่อนนะ\"
ต่างฝ่ายต่างแยกย้านกันเข้าบ้าน
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น