คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #29 : CHAPTER 24 The End
CHAPTER 24 The End
#ficGP
ทันทีที่สองขาเล็กก้าวเข้ามาพ้นขอบประตูดวงตาเรียวเบิกกว้างเมื่อมองเห็นลูกโป่งรูปหัวใจสีขาวมากมายที่ลอยขึ้นชนเพดานห้องที่ไม่สูงมากนัก ลูกโป่งแต่ละลูกถูกผูกติดด้วยด้ายเส้นยาวสีขาว ที่ปลายด้ายแต่ละเส้นมีแผ่นกระดาษสีขาวแผ่นเท่าฝ่ามือผูกติดเอาไว้
ดวงตาเรียวไล่อ่านข้อความมากมายที่ถูกเขียนด้วยลายมือที่คุ้นตา
‘จำได้ไหมใครกันที่มากับฝน?’
‘จำได้ไหมเด็กน้อยคนไหนที่กลัวไฟดับ?’
‘จำได้ไหมใครกันที่กลัวหมอจนร้องไห้?’
‘จำได้ไหมใครกันที่ข้าวผักกิมจิมากๆและไม่ชอบกินแตงกวา?’
‘จำได้รึเปล่าใครกันที่ทำให้พี่ตกหลุมรักซ้ำไปซ้ำมา?’ หยดน้ำตาใสๆคลออยู่ที่ดวงตาคู่สวยตลอดเวลาเมื่อไล่อ่านแต่ละข้อความที่เจ้าของห้องบรรจงเขียนเอาไว้ แต่ละข้อความแต่ละแผ่นกระดาษมันล้วนแต่เป็นเรื่องราวเกี่ยวกับตัวเขา มันแสดงชัดว่าชานยอลใส่ใจรายละเอียดของเขามากแค่ไหน
สองขาก้าวไปหยุดอยู่ที่ช่อลูกโป่งสีที่แตกต่างออกไปเหมือนจะจงใจให้เขาเดินมาสนใจตรงนี้ ...ลูกโป่งรูปหัวใจสีชมพูที่ถูกผูกติดไว้ที่ปลายเตียง มันไม่ได้มีข้อความผูกติดไว้เหมือนลูกโป่งสีขาวที่ลอยอยู่เต็มห้อง แต่มันกลับมีการ์ดใบเล็กสีชมพูใบหนึ่งติดไว้แทน นิ้วเรียวหยิบการ์ดขึ้นมาเปิดมันช้าๆพร้อมกับใจที่เต้นรัว
‘เนี่ยของแทนใจเค้าเก็บดีนะต๊ะเอง>\\\<’ แหวนวงหนึ่งที่ถูกติดไว้ด้วยเทปใสเบี้ยวๆตามประสาของผู้ชายที่ไม่เคยทำงานฝีมืออะไร ข้อความที่อาจจะดูติ๊งต๊องสำหรับคนอื่นแต่สำหรับแบคฮยอนแล้วมันคือข้อความที่ซึ้งที่สุด มันไขข้อสงสัยกับคำพูดแปลกๆของชานยอลก่อนหน้านี้ได้จนหมดสิ้น
ชานยอลคงหมายถึงแหวนวงนี้สินะ แหวนแทนใจงั้นหรอ คิดได้ไงเนี่ยไอ้คนบ้าเสี่ยวชะมัด>\\\\\\\\\\\\<
แบคฮยอนสะดุ้งตัวเล็กน้อยเมื่อถูกคนตัวโตกว่ากอดไว้จากด้านหลัง..ประโยคสั้นๆที่เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นข้างหูทำให้หัวของเขาตอนนี้ขาวโพลนไปหมด
“รักมากนะรู้ไหม” ทุกข้อความที่ถูกบรรจงเขียนติดไว้กับลูกโป่งมากมายรวมทั้งทุกการกระทำที่ชานยอลทำให้เขามาตลอดทำให้แบคฮยอนได้แต่พยักหน้าเบาๆเป็นการตอบรับว่าเขารู้ว่าชานยอลรักเขามากแค่ไหน หยดน้ำตาใสๆไหลออกมาจากดวงตาคู่สวยในที่สุด มันไม่ใช่น้ำตาแห่งความเสียใจหรือผิดหวังใดๆ แบคฮยอนก็แค่ดีใจ...ดีใจที่เขามีชานยอล
“ที่ผ่านมาขอโทษที่มันให้แบคฮยอนรู้สึกสับสนในความคลุมเครือของพี่”
“.............”
“ให้โอกาสพี่ได้ทำให้มันชัดเจนจริงๆซักทีนะหมาน้อย^^”
“ฮึก ชานยอลอ่า..” คนตัวเล็กหันตัวกลับมากอดชานยอลเอาไว้แน่น ใบหน้าหวานซุกลงไปกับอกแกร่งพร้อมกับปล่อยเสียงสะอื้นอย่างหนัก ชานยอลยกมือขึ้นลูบหัวลูกหมาตัวน้อยของเขาเบาๆอย่างทะนุถนอม
“แบคฮยอนครับ” ชานยอลเอ่ยเสียงเรียกให้คนตัวเล็กที่เอาแต่ร้องไห้เงยหน้าขึ้นมามอง มือหนาเช็ดคราบน้ำตาใสๆที่เอ่อล้นออกมาพร้อมกับส่งยิ้มบางๆไปให้
“ร้องไห้อีกแล้วนะ”
“กะ ก็ไม่ได้ ฮึก อยากจะร้อง ฮึก” แบคฮยอนกำลังพยายามใช้ความพยายามในการกลั้นน้ำตาและเสียงสะอื้นของตัวเองอย่างหนักแต่ก็ยากเหลือเกิน ก็คนมันดีใจนี่จะให้ทำไง..
“แบคฮยอน...”
“ฮึก ครับ?”
“รักชานยอลไหม..” ดวงตาเรียวที่เอ่อล้นไปด้วยคราบน้ำตาจ้องมองไปในตาของคนที่ตัวสูงกว่า...แววตาที่ดูหวาดกลัวและคาดหวังของชานยอลทำให้แบคฮยอนนึกขำในใจ
ให้เขามามากขนาดนี้แล้วยังจะกลัวอะไรอีกนะ ปาร์คชานยอลคนบ้า!
“ทำไมเงียบล่ะ อยากบอกนะว่า..” นิ้วเรียวยกขึ้นทาบปากคนตัวสูงเอาไว้เป็นสัญญาณบอกให้ชานยอลหยุดพูด
“ห้ามพูดจนกว่าผมจะอนุญาตนะ”
“………”
“พี่มันบ้ามากรู้ตัวไหมพี่ชานยอล”
“???????”
“พี่มันบ้าที่มารักคนแบบผม”
“............”
“ทั้งปากร้าย เอาแต่ใจ ทำอะไรก็ไม่เป็นซักอย่าง วันๆก็คอยแต่จะเป็นภาระให้พี่ตลอด พี่รักผมเข้าไปได้ยังไงหืม..” เขาเอ่ยพร้อมกับยกมือขึ้นลูบสันกรามของชานยอลอย่างแผ่วเบา ดวงตาเรียวทอดมองเก็บรายละเอียดของคนตรงหน้า เก็บทั้งความอ่อนโยน ความอบอุ่น ที่แบคฮยอนได้รับและเขาไม่รู้ว่าจะไปหาได้จากใครอีก
“แล้วแบคฮยอนล่ะครับ...รักคนบ้าแบบพี่หรือเปล่า^^”
“ใครบอกให้พูด ผมยังพูดไม่จบเลยนะ” คนตัวเล็กเอ่ยอยากคาดโทษ..ส่วนชานยอลตอนนี้น่ะก็เอาแต่ยิ้ม ยิ้ม แล้วก็ยิ้ม
“บอกมานะปาร์คชานยอลคนบ้า บอกมาว่าจะรักแค่ผมคนเดียว”
“^___^”
“ไม่ว่าผมจะงี่เง่าเอาแต่ใจหรือทำให้พี่ปวดหัวยังไงพี่ก็ห้ามทิ้งผมเด็ดขาด”
“^_______^”
“และต่อให้พี่ไปเจอใครที่ดีกว่าผม หรือหล่อกว่าผมเป็นร้อยเท่า พี่ก็ห้ามเปลี่ยนใจไปจากผมเด็ดขาดเข้าใจไหม!!”
“^_______^”
“ย่าห์ปาร์คชานยอล แบคถามว่าเข้าใจไหม!! อื้อออ” ในที่สุดความอดทนของชานยอลก็ขาดสิ้นลง คนตัวสูงมอบจูบที่แสนหวานแทนความรู้สึกทั้งหมดของเขาให้แบคฮยอนรู้ ตั้งแต่วันแรกที่เจอกันถึงวันนี้ จากความรู้สึกถูกชะตา กลายเป็นความชอบ และกลายเป็นความรักในที่สุด แบคฮยอนจะรู้ไหมว่าชานยอลรักแบคฮยอนจนกลายเป็นคนบ้าอย่างที่เจ้าตัวพูดจริงๆ คิดถึงเสียงหวาน คิดถึงตาเรียว คิดถึงและตกหลุมรักทุกอย่างที่เป็นแบคฮยอนซ้ำไปซ้ำมา มีความสุขที่ได้อยู่ใกล้ ใจจะขาดเมื่อไม่ได้เห็นหน้า อยากปกป้อง อยากทะนุถนอมดูแล ไม่อยากให้บุบสลายไม่อยากให้ใครมอง หวงทุกคนที่เขาใกล้ บางครั้งก็หวงแม้กระทั้งตัวเอง......
จูบแสนหวานดำเนินไปเนิ่นนานและไม่มีทีท่าว่าจะจบลงง่ายๆ ชานยอลนึกเสียดายที่จำเป็นต้องผละออกมา เพราะเขาจะต้องบอกบางอยากให้แบคฮยอนรู้
“พี่พูดได้แล้วใช่ไหม^^” ชานยอลผละออกมาจ้องใบหน้าหวานที่กำลังขึ้นสีแดงจัด และจรดหน้าผากลงไปกับหน้าผากของคนตัวเล็ก
“………”
“.............”
“………”
“แบคฮยอนครับ...”เป็นอีกครั้งที่ชานยอลเอ่ยเรียกเขาด้วยน้ำเสียงที่ทำให้แบคฮยอนต้องมองไปที่เจ้าของเสียงเหมือนตกอยู่ในภวังค์อะไรซักอย่าง
“ครับ?”
“คบกันนะ” คบ กัน นะ คบ กัน นะ คบ กัน นะ !! คำสามคำสั้นๆที่แบคฮยอนรอมานานในที่สุดเขาก็ได้ยินมันซักที น้ำตาเจ้ากรรมมันไหลออกมาอีกครั้งอย่างห้ามไม่ได้ มันดีใจ มันรู้สึกดี มันรัก โอ้ยมันเป็นความรู้สึกที่ไม่มีชื่อเรียก เขารู้เพียงแค่เขาชอบมัน ชอบมันมากๆ
“ร้องไห้อีกแล้วนะ ไม่เอาคนดีไม่ร้องสิ”
“ไอ้บ้า ไอ้บ้า ไอ้พี่ชานยอลคนบ้า รู้ไหมว่ารออยู่ ทำไมไม่ขอเร็วๆห๊ะ!! ฮืออออออ” แบคอยอนขมวดคิ้วยุ่งไปหมด พร้อมกับโผล่เข้ากอดชานยอลเอาไว้อีกครั้ง
“ฮ่าๆ บ้าแล้วรักไหม^^”
“ไม่เอา ไม่บอก ไม่รัก ไม่รู้โว้ย!!!” ชานยอลถึงกับหลุดขำ นี่คือปฏิกิริยาของแบคฮยอนเวลามีคนมาขอเป็นแฟนหรอ โหดใส่ทำอะไรขัดแย้งคำพูดของตัวเองไปซะหมด ร้องไห้ ตาแดง แก้มแดง ปากบางก็เอาแต่พูดคำว่าไม่ ไม่ ไม่ ทั้งๆที่ก็กอดเขาอยู่ ทำไมมันถึงได้น่ารักขนาดนี้นะไอ้ลูกหมา
“ไม่รักจริงๆหรอ สักนิดก็ไม่รักหรอ” ชานยอลแกล้งทำเสียงอ่อนทำให้แบคฮยอนต้องทุบที่อกแรงๆหนึ่งทีด้วยความหมั่นไส้
“ไม่ต้องมาแกล้ง จะสวมให้ไหมแหวนเนี่ยรึจะให้ใส่เอง”
“ฮ่าๆ สวมครับสวม” ชานยอลหยิบแหวนที่สลักชื่อของเขาเอาไว้มาสวมให้คนตัวเล็กที่กำลังพยายามกลั้นน้ำตาอยู่
“ต่อไปนี้ในมือของแบคฮยอนมีใจของพี่อยู่รู้ไหม จะบีบจะทำร้ายมันยังไงก็ได้...แต่ขอร้อง.....อย่าทิ้งมันนะครับ” คนตัวสูงเอ่ยด้วยสายตาวิงวอน
“ฮืออไอ้พี่ชานยอลบ้า ถ้าทิ้งผมขึ้นมาพี่ตายแน่... รักนะรู้ไหม รักมากๆเลยรู้ไหม ไอ้บ้า ไอ้บ้า ไอ้อื้มม” เป็นอีกครั้งที่แบคฮยอนต้องกลืนเสียงตัวเองไปจนหมด สัมผัสอ่อนโยนที่ชานยอลมอบให้ทำให้คนตัวเล็กกำลังกระเจิดกระเจิง แขนเล็กยกขึ้นกอดลำคอแกร่งเอาไว้เพื่อพยุงตัวเองไม่ให้ทรุดตัวลงไปกับพื้น ชานยอลส่งจูบแสนหวานที่ทำให้ดวงใจของแบคฮยอนอุ่นวาบ สองลิ้นหยอกล้อกันโดยแยกไม่ออกว่าของใครเป็นของใคร ทั้งชานยอลและแบคฮยอนต่างหลับตาลงซึมซับความรู้สึก ซึมซับและจดจำทุกสัมผัสที่มีให้กัน ส่วนหัวใจก็กำลังแข่งกันเต้นอย่างบ้าคลั่ง
“ต่อจากนี้ ทุกวันของแบคฮยอนจะมีชานยอลนะ” คนตัวสูงเอ่ยกระซิบข้างหูของคนในอ้อมกอด
“ทุกวันของชานยอล...ก็จะมีแบคฮยอนเหมือนกันนั่นแหละ” ชานยอลได้แต่ฉีกยิ้มกว้างให้คนตัวเล็ก ‘รัก’ คำสั้นๆคำเดียวที่แทนความหมายของความรู้สึกมากมายของคนสองคน มันดูเป็นคำที่สั้นเกินไปถ้าจะใช้แทนความรู้สึกดีๆที่ชานยอลและแบคฮยอนมีให้กัน แต่มันคงไม่ได้สำคัญที่คำจัดกัดความของความรู้สึกหรอกจริงไหม สิ่งสำคัญมันอยู่ที่ใจของเขาสองคนมากกว่า ....
คุณเคยรักใครจนหมดหัวใจรึเปล่า...รักแค่เขา มองแค่เขา ซื่อสัตย์แค่เขา ทำทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อเขา และอยากจะดูแลเขาไปตลอดชีวิต....นั่นแหละคือความรู้สึกของชานยอลที่มีต่อคนรักที่ชื่อบยอนแบคฮยอน....
THE END
จะรีบไปไหน จะรีบไปไหน อิอิ
อย่าพึ่งทิ้งฟิคเรื่องนี้เด๊ รอแปบบบบบ^^
ขอบคุณทุกคนที่อ่านมาจนบรรทัดนี้ค่ะ ดีใจมากจริงๆไม่คิดว่าตัวเองจะแต่งจบแล้วมีคนมาอ่าน มีคนมาเม้นให้ รักมากนะรู้ไหม รักมากจริงๆ
และความจริงเราก็ตั้งใจจะจบตอนนี้นั่นแหละแต่ก็นะ...
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
บังเอิญว่า.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
พี่ชานเขาอัพรูปคู่ทำให้เราแบบตู้มมมมมาก รักเขามาก โอ้ยยอยากร้องไห้อีกรอบ คือไม่คิดไม่ฝันว่าพี่ชานจะเปิดตัวแรงขนาดนี้ไง เออคือเราปลิ่มมาก และเชื่อว่าหลายๆคนคงจะเป็นแบบเรา ฮือออเขาน่ารักเนอะ ตั้งแต่รูปวันฮาโลวีนล่ะแต่คราวนี้คือเขาโอบเลยอ่ะ อื้อหือออผมนี่น้ำตาไหลพรากเลยครับ โอ้ยยยเอาเป็นว่าเราจะแต่งสเปเชี่ยลเพิ่มนะ5555555555 วันนี้แบบมีความสุขจริง มันโอ้ยยยยยยยยยยยรักเขาว่ะ รักคนอ่านด้วย รักๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ขอบคุณมากๆจริงๆนะคะ จะอัพGBด้วย ฝากอ่านด้วยน้า ส่วนGP เดี๋ยวเจอกัน ^^
รักจริงๆไม่ลิงกังค่ะ ^^ กร๊าซซซซ
Twitter@Chan_Chan555 #ficGP
ขอบคุณรูปภาพจากบอทพี่ลู่หานจ้า
ความคิดเห็น