ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ไม่ใช่!!!
“เมื่อไรจะถึงซะทีนะห้องเครื่องเนี่ย นี่ก็คนที่20กว่าๆแล้วนะ”
ชายผมขาวบ่นพึมพำขณะที่ลากผู้ก่อการร้ายที่สลบไสลไปมัดรวมกันแถวๆเบาะที่ดูแข็งแรงๆหน่อยแถวนั้น
หรือว่าเราหลงทาง? ไม่จริงหน่า ไม่จริงมั้ง หรือว่าใช่... โถ่! ก็แค่รถไฟเราคงไม่หลงทางงี่เง่าแบบนั้นหรอกมั้ง ฮะๆ.....
อเลนขมวดคิ้วก่อนจะมองออกไปนอกหน้าต่าง จะว่าไปแล้ว ถ้ารถไฟวิ่งไปทางไหนหัวก็อยู่ทางนั้นนี่นา คงไม่มีใครสิ้นคิดขนาดสร้างรถไฟแบบวิ่งแล้วดันโบกี้หรอก แต่ถ้าคนสร้างเป็นคุณโคมุอิก็ไม่แน่
เมื่อได้คำตอบเกี่ยวกับความหน้าเชื่อถือของทิศทางที่จะไปเจ้าตัวก็กลับมาจัดการกับกลุ่มคนที่สร้างความเดือดร้อนอีกครั้ง
“แล้วเราจะทำยังไงกับ ‘กอง’อาวุธสงครามนี่ดีล่ะเนี่ย”อเลนเกาหัว
ทิวทัศน์นอกหน้าต่างที่เป็นผืนหญ้าสีเขียวและเนินเขาค่อยๆเปลี่ยนไปเป็นสายธารกว้างใหญ่เมื่อรถไฟเข้าสู่เขตสะพานข้ามเทือกเขา
“ทิ้งตรงนี้เลยแล้วกัน”
เอาล่ะ ทิ้งๆมันไปเลยละกัน ขี้เกียจเอาไปขายต่อ ไม่สิ! ขี้เกียจให้มันถูกใช้คร่าชีวิตผู้คนอีก บอกลากันตรงหน้าต่างบานนั้นแล้วกัน
“อ๊ะ!”
ถังสีสำหรับทาผนังรถไฟขนาดเล็กถูกหนึ่งในปืนที่อเลนหอบเกี่ยวตกลงมาจากโต๊ะ หกราดคนที่ถูกมัดเกือบทุกคน ยังดีที่ว่าไม่มีใครตื่นขึ้นมาอีกครั้งที
“หยา.. ดีนะที่ไม่มีใครตื่นขึ้นมา แต่..หยดหยองชะมัด”อเลนเบ้หน้ามองฉากตรงหน้า
ชาย ฉกรรจ์ กลุ่มหนึ่งที่โดนมัดไว้กับเบาะในมุมที่ค่อนข้างมืด มีของเหลวสีแดงไหลอาบทั่วร่างกาย มีการกรนเบาๆประสานกันคล้ายกับเสียงครางของตัวอะไรซักอย่าง
จะเป็นใคร ถ้ามาเห็นคงกรี๊ดแตกแน่
อเลนปล่อยอาวุธทั้งหลายนั่นสู่ผืนน้ำเชี่ยวกรากนั่นแล้วกลับมาพิจารณาผู้เลอะสีพร้อมจินตนาการแสนสยอง
หืม? คนหัวกระเซิงใส่แว่นหนาเตอะเป็นก้นขวดนมนี่หน้าตาคุ้นๆจัง เหมือนเคยเห็นที่ไหน....
มือทั้งสองข้างค่อยๆเอื้อมไปถอดแว่นตา
“นี่ ไอ้ลูกเทนนิสมีปีก ตกลงจะพาฉันไปไหนกันแน่”
“.....”ทิมหันกลับมามองเอ็ดก่อนจะบินไปต่อ
“ถ้าฟังรู้เรื่องก็ตอบบ้างสิเฟ้ย”
ทิมเอาหางตบหัวเอ็ดเวิร์ดเบาๆก่อนจะเปลี่ยนมาพักบนเส้นผมสีทองสวยแทนด้วยท่าเดียวกับตอนที่อยู่กับเพื่อนรักของตน
“อะไรของนายกัน เอาหางฟาดแล้วมาอยู่บนหัวชาวบ้านเขาเฉยเลย”
ทิมใช้หางชี้ไปยังประตูโบกี้ข้างหน้า เอ็ดถอนหายเปิดประตูเข้าไปอย่างหน่ายๆ ก่อนจะเบิกตากว้างเมื่อเห็นฉากชวนสยองขวัญสั่นประสาทตรงหน้า
ภาพที่ชายผมขาวกำลังจับแว่นตาของหนึ่งในกลุ่มคนที่ถูกมัดและถูกย้อมด้วยของเหลวสีแดงทั่วเรือนกาย คล้ายกับว่าชายคนนั้นกำลังพิจารณาใบหน้าหรือกำลังจัดท่าทางให้ก็ไม่ปาน แสงสลัวๆในมุมนี่ค่อนข้างมืดทำให้ไม่สามารถรู้ถึงใบหน้าของชายผมขาวนั่นได้
อเลนรู้สึกเหมือนถูกคนจ้องหันขวับไปตามสัญชาตญาณ
ใครน่ะ ทำไมถึง..เหมือนกับภาพวาดเลยล่ะ....
ผิวขาวสวยต้องแสงอาทิตย์ รูปร่างเล็ก ไหล่บางๆ คอระหง ใบหน้าเรียวรูปไข่ ริมฝีปากได้รูปสีชมพูระเรื่อ จมูกรั้นเล็กน้อย ขนตางอนยาวสีทองเช่นเดียวกับสีเส้นผมแพรไหมและดวงตา
ตึกตัก...ตึกตัก...
“หน้าแดงๆ เป็นอะไรรึเปล่า พ่อหนุ่มตัวตลก”
“น้ำเสียงแบบนี้มัน ทีกี้!!”
“ไง ดวงสมพงศ์กันชะมัดเลยใช่มั้ย”
ชายหน้าตาคมสัน ผมกระเซิงๆนามว่า ทีกี้ มิก ผู้เป็นหนึ่งในตระกูลโนอา แต่เจตนารมณ์ของโนอานั้นได้ถูกทำลายไปแล้ว
“มาอยู่นี่ได้ไงครับ อย่าบอกนะว่ามาทำงานพิเศษ”
“ใช่ ทำงานขุดเหมืองอย่างเดียวไม่พอเล่นไพ่น่ะ”
แล้วจะไปเล่นมันทำไมล่ะครับ โถถัง
“ช่วยแกะเชือกที่มัดนี่ออกให้หน่อยสิ แล้วนี่มันน้ำอะไร สีงั้นเหรอ ให้ตายสิ! จะซักออกมั้ยเนี่ย!!”
“อย่าโวยวายสิครับ เดี๋ยวผมโยนออกนอกหน้าต่างนะ.....”
“อย่าทำหน้าอย่างนั้นสิ ตอนนี้ฉันเป็นเพียงแค่มนุษย์อ่อนแอคนนึงนะตัวเอง จุ๊บ!ๆ”อเลนขนลุกเกลียว
จากที่ยืนฟังๆมานี่หมายความว่าไอ้แดงๆเต็มพื้นนี่ไม่ใช่เลือดสินะ ดูเหมือนจะไม่มีคนบาดเจ็บอะไรมากด้วย ส่วนนายคนหัวขาวกับไอ้หัวกระเซิงนั่นมันเป็นพวกเดียวกันรึเปล่านะ
“เอ่อ.. คุณครับ คุณที่อยู่ตรงนั้นน่ะครับ”อเลนเดินเข้ามาหาเอ็ด
“มีอะไร”เอ็ดตั้งท่าป้องกันตัว
“อะ เอ่อ เปล่าครับ ผมไม่ใช่คนไม่ดีนะครับ”
“เหรอ”เอ็ดลดมือลงข้างลำตัว
“หืม?.... นั่นมัน! ทีม!~ หาแทบตาที่แท้ก็มานุ่งเล่นบนหัวคนอื่นอยู่นี่เอง นายนี่มันน่าจับถอนขนจริงๆ เป็นห่วงแทยแย่แน่ะกลับมาหาฉันเร็ว”หากแต่ตัวของมันยังคงนิ่งสงบบนหัวชาวบ้าน “ทีม? เดี๋ยวนี้นายรักหันสาวมากกว่าฉันเหรอ?”
ไรฟะ ไอ้คู่นี้นี่มันอะไรกัน เดี๋ยวก่อน สาวนี่หมายถึงใคร
“ฉันเป็นผู้ชายเฟ้ยยยย!!!!”
“เอ๋? / ? ”
“ฉันเป็นชายแท้100% นะ ตาถั่วมองกันเป็นผู้หญิงได้ไง!!!~”
เสื้อผ้า หน้า ผม มันก็ปกติดีนี่หว่า เหมือนเช่นเคย ไม่เห็นเหมือนผู้หญิงเลยสักนิด!!!
“ไอ้พวกบ้า!!!”
“อย่าเอาหัวไปโขกเบาะรถไฟสิครับ!!!”
......การพบกันนั้นช่างแสนง่ายดาย…
กริ๊ก!
“อย่าขยับนะไอ้หนู ไม่งั้นหัวกระจุยแน่ แกด้วย ไอ้หัวหงอก”
.....แต่ยากเย็นเกินกว่าจะเข้าใจ....
....ว่าเกิดขึ้นได้อย่าง....
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น