คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : นัตโตะVSยูมิ
3
ปีก่อน…
“เฮ้ย...นัตพอดีที่โรงแรมข้าเขามีโปรเจคจะเปิดโรงแรมอีกแห่งที่เป็นสไตล์
แบ็คแพ็คเกอร์อ่ะแล้วเขาขาดคนพอดีแกสนใจจะมาทำงานที่โรงแรมฉันไหมว่ะ”
ชายหนุ่มรูปร่างอ้วนตะโกนถามชายหนุ่มที่ถูกเรียกว่านัตผู้มีรูปร่างสูงโปร่ง ผมยาวระต้นคอ คิ้วเข้ม
ผิวคล้ำเล็กน้อยตามแบบฉบับของหนุ่มเมืองย่าโม
“ดีเหมือนกันครับพี่
ทำงานร้านอาหารมาหลายเดือนแล้วได้มาทำงานโรงแรมตามที่เรียนมาก็ดีเหมือนกันว่าแต่เขาเปิดรับสมัครเมื่อไหร่ล่ะ” นัตโตะถาม
“พรุ่งนี้ก็ไปสมัครได้เลยถ้าโอเคเผลอเขาอาจให้เริ่มงานเลยก็ได้นะโว้ย”
“ขนาดนั้นเลยเหรอพี่เต้”
“เออ...ซิวะเขากำลังต้องการคนข้าก็เลยฝากแกไว้ให้เรียบร้อยแล้วแค่แกเข้าไปกรอกใบสมัครสัมภาษณ์นิดหน่อยก็ได้แล้ว”
“ขอบคุณมากครับพี่”
ชายหนุ่มยิ้มกับความหวังที่จะได้งานใหม่ในเร็ววันนี้โดยไม่รู้เลยว่าการมาทำงานที่นี้จะทำให้ชีวิตของเขาเปลี่ยนไป…
และแล้ววันสัมภาษณ์งานก็มาถึงซึ่งก็เป็นไปตามคาดทางโรงแรมรับนัตเข้าเป็นพนักงานโดยให้เริ่มงานในวันพรุ่งนี้
“ขอบคุณมากนะครับพี่เต้ถ้าไม่ได้พี่ผมคงไม่ได้งานที่โรงแรมนี้อย่างแน่นอน” นัตโตะกล่าวขอบคุณพี่เต้ซึ่งเป็นรุ่นพี่ของนัตตั้งแต่สมัยเรียนมหาวิทยาลัยมาด้วยกัน
“โอ๊ย…เล็กน้อยโว๊ยไอนัตแค่นี่สบายมาก
อีกอย่างแกเป็นคนมีความสามารถข้าถึงได้กล้าฝากงานให้เอ็งไงว่ะ”เต้กล่าวพร้อมกับเอามือไปตบบ่าของนัตก่อนจะกล่าวต่อว่า “ว่าแต่แกมีเสื้อผ้าสำหรับใส่ทำงานวันพรุ่งนี้ยังว่ะ”
“แล้วเข้าแต่งตัวกันประมาณไหนล่ะครับพี่เต้”
“ก็แต่งตัวสบายๆแต่ให้ดูดีนิดหนึ่งแต่ไม่ต้องถึงขนาดใส่สูทผูกไทหรอกนะ”
“อ๋อ…ถ้างั้นก็พอมีครับแต่คงต้องไปซื้อเพิ่มอีกนิดหน่อยแล้วแถวนี้มีห้างอยู่ใกล้ๆไหมครับ”
“ถ้าใกล้ๆก็เซ็ลทรัลเวิลด์”
เต้บอกชื่อห้างดังที่อยู่ใกล้ๆกับโรงแรมที่ตนอยู่ให้กับนัตโตะ
“ถ้าอย่างนั้นผมขอตัวก่อนแล้วกันครับ”
หลังจากทราบจุดหมายต่อไปของตนแล้วนัตจึงกล่าวขอตัวจากเต้
ระหว่างที่ตนกำลังจะแยกตัวออกมานั้นก็มีหญิงสาวคนหนึ่งหน้าตาสวย น่ารัก ปากนิด
จมูกหน่อย ผมประบ่า
รูปร่างสันทัดหน้าตาไปทางแนวๆของสาวญี่ปุ่นเดินมาด้วยท่าทางมั่นใจ
“พี่เต้ค่ะ”หญิงสาวคนนั้นเรียกเต้ในขณะที่เดินสวนกับนัตโตะ
“อ้าว…ว่าไงเรามาหาพี่ถึงนี่มีไรหรือปล่าว” เต้ทักทายหญิงสาวคนนั้นในขณะที่นัตโตะก้าวพ้นออกไปจากห้องที่ทั้งสองคุยกันเรียบร้อยแล้วนัตโตะจึงยังไม่ทราบว่าผู้หญิงคนนี้เป็นไครและมาทำอะไรที่นี้
“ไม่มีไรหรอกพี่พอดีคิดงานไม่ค่อยออกเลยมาเดินมาคุยกับพี่เล่นนะจะได้ผ่อนคลายไปด้วยในตัว”
หญิงสาวที่เพิ่งจะมารู้ภายหลังว่าเธอมีนามว่านุชกล่าวตอบพี่เต้ก่อนจะถามต่อไปว่า “พี่เต้ผู้ชายคนนั้นใครเหรอ
“อ๋อ…นั้นมันไอ้นัตรุ่นน้องที่มหาลัยพี่เอง
พอดีโรงแรมเราที่จะเปิดใหม่เค้าต้องการคนพี่เห็นว่ามันน่าจะทำได้
อีกอย่างไอ้นัตมันก็จบด้าน Hotel manage ment มาน่าจะช่วยพี่เรื่องโรงแรมที่จะเปิดใหม่อีกแห่งในสไตล์
แบ็คแพ็คเกอร์ที่พี่ดูแลอยู่ได้” เต้อธิบายให้เธอฟังเกี่ยวกับนัตโตะ
“น่าสนใจดีนะ
แล้วโปรเจคนี้ไปถึงไหนแล้วล่ะ” เธอถาม
“ก็คลืบหน้าไปได้เยอะแล้วล่ะ
ได้นัตมาช่วยน่าจะคืบหน้าไปได้อีกมากเลย”
“ดูพี่จะชื่นชมรุ่นน้องพี่ที่ชื่อนัตอะไรนี่จังเลยนะค่ะ” เธอแซว
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า ก็นิดนึง คนมีความสามารถก็อยากจะสนับสนุนนะ” เต้หัวเราะพร้อมกล่าว
ทางด้านของนัตโตะหลังจากแยกตัวมาจากพี่เต้แล้วก็เดินทางไปซื้อเสื้อผ้าและของใช้จำเป็นสำหรับการทำงานที่ใหม่ในวันพรุ่งนี้
นัตโตะเดินดูเสื้อผ้าร้านนั้นร้านนี้ไปเรื่อยก็เริ่มรู้สึกหิวจึงตั้งใจจะไปหาร้านอาหารเพื่อหาอะไรทานก่อนกลับบ้าน
ระหว่างทางที่จะไปยังร้านอาหารที่หมายตาไว้นั้นนัตโตะก็ได้เดินผ่านร้านขายสินค้าน่ารักๆแนวญี่ปุ่นทำให้เขานึกถึงหญิงสาวที่เดินสวนกับตนตอนแยกออกมาจากพี่เต้นัตโตะจึงเดินเข้าไปดูสินค้าข้างใน
ที่ร้านขายสินค้า…
เมื่อนัตโตะเข้ามาในร้านเขาก็ได้พบสินค้าแนวกิ๊ฟซ๊อป ของขวัญ ของที่ระลึกมากมาย
การจัดร้านแยกเป็นสัดส่วนให้ง่ายสำหรับลูกค้าในการเดินหาสินค้าโดยแยกเป็นโซนของที่ระลึกที่มากจากประเทศญี่ปุ่นโดยตรง โซนของขวัญของกิ๊ฟซ๊อปน่ารักๆสไตล์ญี่ปุ่น
ด้านหน้ามีสินค้าตั้งโชว์ไว้มากมายเพื่อดึงดูดให้คนอยากเข้ามาชมสินค้าอย่างอื่นภายในร้าน
ถัดมาก็เป็นเคาน์เตอร์รับชำระเงิน
ในแต่ละโซนก็จะมีพนักงานคอยให้คำแนะนำและให้ความช่วยเหลือกับลูกค้ากรณีหาสินค้าไม่เจอ
โดยนัตโตะเลือกเข้าไปชมสินค้าในส่วนของกิ๊ฟซ๊อป สิ้นค้าสไตล์ญี่ปุ่น
ในระหว่างเดินอยู่นั้นนัตโตะก็คิดขึ้นมาว่า
‘เข้ามาทำอะไรว่าเรา’ นัตโตะคิดกับตัวเองก่อนจะเอามือจับหัวตนเองแบบเขินๆ
‘ไหนๆก็เข้ามาแล้วก็ดูหน่อยละกันเผื่อมีอะไรนะสนใจ’ นัตโตะคิด
นัตโตะเดินไปเรื่อยๆก็ไปสะดุดตากับที่ทับกระดาษรูปธนูเข้า
แปลกนะทำไมพอเห็นรูปธนูทำให้ผมนึกถึงผู้หญิงคนนั้น “ยูมิ”
…………………………………….
ปัจจุบันที่ร้าน Thamachi…
“แทมี่อ่านอะไรอยู่นะยังไม่ปิดร้านอีกเดี๋ยวพี่ก็ไม่ไปส่งเสียเลยนี่” แคนเดินมาถามแทมี่หลังจากที่ตนปิดร้านกาแฟของตนเรียบร้อยแล้ว
แทมีหันมามองค้อนก่อนกล่าว
“กล้าเหรอพี่แคนเดี๋ยวมี่ก็ยึดร้านคืนเลย”
“จ้า…กลัวแล้วจ้าแต่เรากำลังอ่านไรอยู่พี่เห็นอ่านมาทั้งวันแล้ว”
“ก็นวนิยายของคุณนัตโตะนะซิ”
แทมีหันมาตอบแคนก่อนจะก้มหน้าอ่านต่อ
“ไหน?”
แคนถามพร้อมกับเข้าไปนั่งข้างๆแทมีเพื่อดูนวนิยายที่แทมี่อ่านอยู่
“นี่ไงถึงตอนที่พระเอกเจอกับนางเอกแล้ว…น่ารักเนอะ ‘ยูมิ’ อยากรู้แล้วซิว่าพระเอกกับนางเอกเค้าจะได้คุยกันไหม”
“อยากรู้ก็ต้องอ่านต่อซิ…แต่ไม่ใช่วันนี้คืนนี้มันดึกแล้วไปเก็บร้านก่อนพรุ่งนี้ค่อยอ่านใหม่หรือจะเอากลับไปอ่านที่บ้านก็ตามใจ”แคนดุ
แทมี่ย่นหน้าใส่แคนก่อนจะปิดหนังสือแล้วเดินไปปิดร้าน
“มา…พี่ช่วย”แคนพูดก่อนจะไปช่วยดึงบานพับประตูหน้าร้านปิดให้แทมี
“มี่อยากเห็นจังเลยว่าผู้หญิงคนนี้หน้าตาเป็นอย่างไร จะน่ารักเหมือนที่มี่จินตนาการไว้ไหมน่า…”แทมีเปรยออกมาระหว่างที่ทั้งคู่กำลังเดินไปที่รถของแคนเพื่อกลับบ้าน
“เพ้อเจ่อใหญ่แล้วไปขึ้นรถ”แคนดันหลังแทมี่ไปที่รถก่อนจะเปิดประตูรถให้หลังจากแทมีขึ้นรถเรียบร้อยแล้วแคนจึงอ้อมไปขึ้นรถแล้วขับไปส่งแทมีที่บ้าน
แต่ใครจะรู้เรื่องเพ้อเจ่อของแทมี่อาจจะเกิดหรือไม่เกิดขึ้นก็ได้ใครจะรู้
เรื่องบังเอิญหรือปาฏิหาริย์มันก็เกิดขึ้นออกบ่อยไปในทุกวันนี้…..
จบตอนที่ 3 แล้วนะค่ะรอติดตามตอนต่อไปได้ใหม่ในครั้งหน้าค่ะ
ความคิดเห็น