คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : Without U - PART 10
“อยอล!!!”
สายามเรียวสีนิลเบิว้าเมื่อพบร่าอนที่ามหา นัวสูบาหันมาามเสียเรีย พอสายาเห็นว่าเ้าอเสียนที่เรียนนั้นเป็นนที่นไม่อยาะเห็นหน้าเลยอนนี้เท่านั้นล่ะายาว็้าวามำสั่สมอ ถอยหลัแล้วหมุนัววิ่ไป้าหน้าทันที
“ เี๋ยวอยอล!! เี๋ยว!! ”
แ่ทว่ามือหนาออีนที่วิ่เ้ามาหาในระยะประั้นิและรวเร็วพอ็ว้าแนบาไว้ไ้ทันในที่สุ มือหนารั้ร่านั้นเ้ามาใล้นโยไม่้อรอให้สมอสั่ารผ่านวามิ ลมหายใหอบเหนื่อย เหื่อไหลเ็มใบหน้าาวเรียวไ้รูป แล้ววาสีนิลเ้มอเา ็ยั้อมอนรหน้าไม่ละสายาไปไหน นรหน้าที่เารั นรัอเา
“ ทำไมนาย้อหนีัน ”
“ ปล่อยแนันเถอะมยอู ”
มยอูมอหน้าร่าบารหน้าเานิ่อึ้ .. อาะใ่ถ้าหาอยอลยัโรธเรื่อนั้นและเา็พร้อมะอโทษ แ่..อยอลบอให้เาปล่อย ... มัน
“ ปล่อยเถอะมยอู ”
สายาลมสีน้ำาลเ้มมอ้วยแววาริั นิ้วเรียวบาเะมือหนาออาแนน เม้มเรียวปาอวบอิ่มระเรื่อ เายัะามมาทำไมอี .. ยัะมาให้เห็นหน้าทำไมอี อเถอะนะ ันไม่อยาเอนายมยอู..ไ้โปร
“ ไม่ ! อย่าหวัเลยอยอล!”
ร่าหนาพู้วยน้ำเสียริั ึอีอยอลเ้าไประแทออุ่นน สวมอร่าบาไว้แนบแน่น และแม้อีนะิ้นเพื่อพาัวเอให้หลุาอ้อมอเา้ำๆ็าม วันนี้เา้อพู้อบอ้อบออยอลให้รู้เรื่อทุอย่า
“ เรื่อวันนั้นัน ..”
“มันบแล้วมยอูันไม่มีเวลาให้นายแ้ไอะไรอีแล้ว ันไม่มีอะไรให้นายแล้ว ันไม่ไ้รันายแล้ว!”
ยัเลย ยัไม่ทันที่เาะไ้พูนบประโย เรียวปาอวบอิ่ม็ส่เสียัริัึ้นแทร้วยประโยที่ทำให้นฟัเหมือนถูระุลมหายใออาร่าเาอย่าไอย่านั้น ... หมายวามว่าไ ..หมายวามว่ายัไ
นที่ถูรวบเรียว้อมือมอนรหน้าเม้มเรียวปา พยายามลั้นน้ำใสๆที่ลออยู่ไม่ให้โผล่มาให้อีนเห็น ลืนลไปเถอะ วามเ็บปวทุอย่า ..อยอล วันนี้นาย้อทำให้มันบละที
“นายเยเ็บปวเพราะนที่นายรัไหม ฮ่ะๆ ันะถามนายทำไมันนะ ในเมื่อัน็รู้ำอบอยู่แล้ว นายะเยไ้ยัไ ในเมื่อนายไม่เยะรัใรริๆัน ิมมยอู ”
ว่าะไม่มีแล้ว ว่าะไม่ปล่อยมันออมา ว่าะเ็มแ็ ว่าะเป็นอย่านั้น แ่สุท้าย.. มัน็ออมานไ้สินะน้ำา
“ หมายวามว่าไ ”
ิมมยอู ลายอออมอ้อใบหน้าสวยที่ยัไม่ยอมหันมาสบสายาับเา...หัวใเหมือนะหยุทำานล เหมือนัวเาถูึปลัออ..ทุอย่าหยุนิ่แม้แ่สมอเา ันไม่ไ้รันายแล้ว...ไม่ไ้รั ไม่ไ้รัอย่านั้นเหรอ อีอยอลไม่ไ้รัเาแล้วอย่านั้นเหรอ
“ หมายวามอย่าที่พู ”
ำอบบาเบานั้น ทำให้หัวใอเาระุ้ำอี มยอู...อยอลหมรัแล้วริๆัแล้วใ่ไหม เาะไปามึแล้ว เาไม่รัมึแล้ว มึมันโ่ ..โ่!
“ อ๊ะ! เ็บ! ”
ร่าบานิ่วหน้าเผยอเรียวปาร้อึ้นเมื่ออีนปล่อยแรบีบลับแนอเาอย่าลืมัว มยอูมออยอลนิ่หาแ่แววาเาไหววูบอย่าเห็นไ้ั ..ใรบอว่านอย่าไอ้มยอูมันร้อไห้ไม่เป็น ..น้ำาที่มีอยู่ มันำลัลั้นเอาไว้่าหา
“ ..... ”
“นายไม่รัันแล้ว ฮะๆ ลน่า อย่าล้อเล่นสิที่รั อย่าเล่นแบบนี้นะ ”
อยอลมออึ้ัน วาสีนิลเรียวอนรหน้าอนนี้มีน้ำใสลออยู่เ็มเอ่อ น้ำเสียสั่นพร่าแ่นหัวเราะออมาราวับเาไร้สิไปแล้ว
“อยอลนายรััน รัันเท่านั้น! ”
“อ่ะ เ็บ!! เ็บปล่อยนะมยอู !!”
เพียวินาทีเท่านั้น มยอูสีหน้าปรับเปลี่ยนไปเป็นนิ่เรียบน้ำเสียุัน ทั้ยับีบแนบาออยอลแรนเา้ออ้าปาร้อเสียหลออมา พยายามะแะมือหนานั้นออ
“ไม่มีทา ไม่มีทาที่นายะไม่รััน เ้าใไหมอยอล!”
“ มี!! ทำไมะไม่มี !! ันมีนอื่นแล้ว ันไม่รันายแล้วบไหม! ”
เหมือนอีนไม่ยอมรับฟัหรือว่ามันเป็นเรื่อริ หรืออะไร น้ำเสียไร้เยื้อใยนั้น..นร่าบอบบารหน้าเานี้ ใ่อยอลนเิมรึเปล่า หรือเปลี่ยนไปแล้วริๆ
เปลี่ยนไป เหมือนที่เาลัวมาลอ
WITHOUT U
ในะนั้น อูที่ยัอยู่ในรถ หัวใอเาเ้นเร็วึ้นเร็วึ้นนเาอยาะวัออมาาร่าาย มันทรมานมันัวล มันรู้สึประหลานเาร้อนรนไปหม
“ โฮย่า ับเร็วสิว่ะ! ” อูพูึ้นระสับระส่าย
“ เฮ้ยๆ ใเย็นน่าะถึแล้วเลี้ยวหน้านี่็ถึอนโแล้ว ทำอย่าับไม่เยมาอนโัวเอั้นล่ะ ” อยู ิ้ปาอย่ารำาเบาๆ
“ พี่อูใเย็นๆฮ่ะ ไม่มีอะไรหรอ ” อพูบ้า
“ พี่อูแปลไปนะ ” นัมอูมอสสัยเบาๆ
“ อย่าัวลไปเลยน่า ไม่มีอะไรหรออูฮยอ”
โฮวอนพูึ้นเป็นนสุท้าย่อนะเลี้ยวรถอย่าใเย็น
WITHOUT U
“ มันไม่ริใ่ไหม..”
“ มันบแล้วล่ะ ันอโทษนะ ถ้ามันเป็นรั้สุท้ายแล้วที่ันะให้นาย ่อานี้ไม่มีอีแล้ว เ็บทุสิ่ไว้เป็นวามทรำเถอะ ”
ริมฝีปาอวบอิ่มระเรื่อับน้ำเสียที่ริั มยอูยืนนิ่ัน ..้า ราวับเาไม่มีิหลเหลืออยู่ อีอยอลแะมือหนาออาัว่อนะยับริมฝีปาอวบอิ่มหวานที่เาเฝ้าบอับัวเอเสมอว่ามันเป็นอเานเียว พูบาสิ่ บาสิ่ที่ทำให้หัวใอเา แทบหยุ หยุทำานในทันที
“ ลา่อนนะ ”
ลา่อนนะ ... ลา่อนนะ ... ลา่อนนะ ...
มยอู มึำลัหูฝา มึำลัฝัน ..ื่นสิ ื่นึ้นมามึ็ะยัมีอยอลอยู่้าๆ มึะไ้ออยอลเหมือนเิม ื่นสิว่ะ ื่นสิ !!! ... ะื่นยัไล่ะ .. เมื่อมันเป็นวามริ .. วามริที่อยอลำลัะไปาเา
“ ไม่ ไม่ ันไม่ให้นายไป อยอล อยอล ันรันายนะ ันรันาย อยอล ”
ร่าหนาวิ่ามไปว้ามืออยอลเอาไว้อี พร่ำพูำเิม้ำๆ นัวบายัไม่หันมามอหน้าแม้ะหยุยืน ไม่นานนัเา็แะ้อมือัวเอออามือมยอู่อนะวิ่อีรั้ หาแ่วินาทีนั้นเอเพียแ่ืบที่เรียวแนออีอยอลหลุามือมยอู แสไฟสว่า้านแสบาสีนิลส่อาวโพลน วาลมอนที่วิ่ออไปเปิว้า
เอี๊ย!!!!
อยอลลล!!!!
ทุอย่าเิึ้นรวเร็วมา มยอูเห็นแ่เพียแสไฟที่สว่า้าและร่านรัอเาลอยึ้นสู่อนะหล่นลมาระแทระเสียันระหน้ารถันนั้นและเอีย
ุบ!!....
ความคิดเห็น