คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Step 1 : Jay Chou
The Step
Step 1 : Jay Chou
จำได้ว่าตอนนั้นฉันเรียนอยู่ปี 2 ....
แล้วก็จำได้ว่าก่อนหน้านั้น ฉันเคยมีความคิดที่ว่า ‘ไอ้พวกตามดารานักร้องนี่ประสาทนะ อยู่ดีไม่ว่าดี ต้องไปเบียดเสียดยัดเยียดกับชาวบ้าน เสียทั้งเงิน เสียทั้งเวลา แถมยังลำบากอีก บ้าหรือเปล่า???”
ความคิดนี้ยังคงฝังหัวฉันอยู่จนกระทั่งฉันได้รู้จัก ‘โจว เจี๋ย หลุน’
จำได้ว่าตอนนั้นรู้สึกเหมือนโลกพลิกแบบล้มคว่ำคะเมนกันไปข้างนึงเลย ตอนที่เขามาที่ประเทศไทยครั้งแรก
ฉันรู้จักเจย์ด้วยเหตุผลที่... บังเอิญ... อย่างสุดๆ
ในวันธรรมดาวันหนึ่ง ไม่มีลางบอกเหตุอะไรทั้งสิ้นว่าจะเกิดการเปลี่ยนแปลงขนานใหญ่กับระบบความคิดของฉัน และในวันนั้นนั่นเอง ฉันได้เห็น วีซีดี คอนเสิร์ต The One
แฟนเพลงเจย์คงรู้จักคอนเสิร์ตนี้กันเป็นอย่างดี เพราะเป็นคอนเสิร์ตแรกที่ได้เอาเข้ามาขายในประเทศไทย และฉัน.. ซึ่งไม่เคยแม้แต่จะสนใจคอนเสิร์ต กลับเกิดความคิดที่ว่า ‘เฮ้ย! ผู้ชายคนนี้เป็นใคร ดูแปลกดีนะ คอนเสิร์ตอะไรก็ไม่รู้ ลองดูซักหน่อยจะดีไหม’
ฉัน.. คนซึ่งไม่เคยแม้แต่จะควักเงินซื้อซีดีหรือวีซีดีใดๆทั้งสิ้นจากกระเป๋าตังค์ตัวเอง กลับยอมซื้อมาในราคาเกือบ 500 บาท
และแล้ว เมื่อฉันกลับมาถึงบ้าน ทันทีที่วีซีดีชุดนี้จบลง มันจบลงพร้อมกับหัวใจของฉันที่เหมือนจะถูกกระชากออกมานอกอก
พระเจ้า!!! ในโลกนี้มีคอนเสิร์ตเจ๋งๆอย่างนี้อยู่ด้วยหรือ เพลงก็เพราะแบบไม่ไหวแล้ว แถมยังเล่นเปียโน ร้องสด ซึ่งมัน.. มากเกินความคาดหมาย ถึงฉันจะไม่เคยสนใจคอนเสิร์ตมาก่อน แต่ในความคิดของฉันตอนนั้นก็คือ... ประทับใจ... และจากวันนั้นเป็นต้นมา ฉันก็หลงรักเขา.. โจวเจี๋ยหลุน
แต่ปัญหาของฉันก็คือว่า ในขณะนั้น วันที่ฉันชอบเขา ไม่มีสื่อใดๆเลยที่มีข้อมูลของเขา เพราะในประเทศไทยเขายังไม่เป็นที่รู้จัก ไม่มีอัลบั้มเพลง ไม่มีมิวสิควีดีโอ ไม่มีข่าว ไม่มีอะไรทั้งนั้น อย่างเดียวที่มีคือวีซีดีคอนเสิร์ต ดังนั้น ฉันจึงเริ่มก้าวเข้าไปในโลกของอินเตอร์เน็ต.. โลกที่ไร้พรมแดน
ฉันเริ่ม search หาข้อมูล หาเว็บไซต์ที่จะตอบสนองความต้องการของฉันได้ และในที่สุด ฉันได้รู้จักกับเว็บ jay-chou.net
ในเว็บนี้ทำให้ฉันมีโอกาสได้ฟังเพลงของเขามากขึ้น มีข่าว มีรูป มีคลิปวีดีโอ มีทุกอย่างที่เกี่ยวกับฉัน การได้รับรู้ข้อมูลที่มากขึ้นทำให้ฉันยิ่งชอบเขามากขึ้น
จากนั้นไม่นาน ฉันก็เจอเว็บไซต์ของไทย เนื่องจากก่อนหน้านั้นหน้าเว็ปล่มไป ฉันจึงไม่รู้ว่าในไทยมีเว็บไซต์ที่เกี่ยวกับเจย์อยู่ด้วย ซึ่งเว็บนั้นก็คือ jayonline.net
ตอนนั้น ฉันอาศัยอยู่ในบ้านหลังนั้นอย่างมีความสุข ฉันใช้เว็บไทยเป็นที่ระบายความรู้สึกของตัวเองที่มันล้นอยู่ในอก และอ่านข่าวที่ได้รับการแปลมาแล้ว รวมถึงดูรูปต่างๆ ส่วนเว็บที่ jay-chou.net นั้น ฉันใช้เป็นที่สำหรับดาวโหลดไฟล์ต่างๆที่เกี่ยวกับเจย์
ในเว็บ jayonline ฉันได้พบมิตรภาพ... ฉันมีเพื่อนที่ชื่นชอบศิลปินคนเดียวกัน เราคุยกันผ่านทางอินเตอร์เน็ตอย่างสนุกสนาน และฉันก็พบว่ามิตรภาพทางอินเตอร์เน็ตก็ไม่ได้น่ากลัวเหมือนกับที่ฉันเคยอ่าน เคยรู้ ผ่านทางสื่อต่างๆ ฉันอาจจะโชคดีก็ได้ที่ได้เพื่อนที่ดีทางอินเตอร์เน็ต และปัจจุบันนี้เราก็ยังคงเป็นเพื่อนกันอยู่
ช่วงนั้น ฉันรักที่จะตั้งกระทู้ลับสมองมากมาย และโชคดีที่คนในบอร์ดก็บ้าพอที่จะมาตอบกระทู้ สร้างสีสันและเสียงหัวเราะให้เกิดขึ้น ฉันสนุกมาก
จากนั้นไม่นานนัก ความฝันฉันก็เป็นจริง...
เจย์มาประเทศไทย!!!
เขามาเพื่อเล่นคอนเสิร์ต ซึ่งเป็นสิ่งที่ฉันใฝ่ฝันเอาไว้ว่าชาตินี้ ยังไงฉันก็ต้องดูคอนเสิร์ตของเจย์ให้ได้
ความฝันของฉันเป็นจริงแล้ว...
ฉันตื่นเต้นมากกับข่าวนี้ ฉันซื้อบัตรคอนเสิร์ตทันทีที่เปิดขายโดยเลือกที่จะนั่ง เพราะฉันไม่อยากจะไปยืนเบียดเสียด อย่างไรก็ตามฉันยังไม่ชอบสถานการณ์ใดๆที่คนเยอะอยู่ดี
วันที่เจย์มานั้น ทำให้ฉันรู้จักอีกคำหนึ่ง.. เป็นคำที่ฉันไม่เคยคิดเลยว่าฉันจะทำมันได้
นั่นคือ.. การตามนักร้อง
ฉันเริ่มจากการไปตามสถานที่ที่มีการพีอาร์เอาไว้แล้วว่าเจย์จะไป ฉันเจอเจย์ครั้งแรกที่เอ็มโพเรียม ฉันประทับใจมากกับคำพูดของเจย์ จำได้เลยว่าเจย์พูดรณรงค์เรื่องการหยุดสูบบุหรี่ด้วย ซึ่งมันโดนใจฉันมาก
จากนั้น ฉันจำใจต้องกลับมหาลัยเพราะการสอบที่จะมีในวันรุ่งขึ้น เสียใจลึกๆที่ไปต่อที่เมโทรโปลิสไม่ได้ แต่ยังไงฉันก็ต้องกลับ
วันรุ่งขึ้น ฉันสอบด้วยจิตใจที่ไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเอาเสียเลย ฉันรีบทำข้อสอบให้เสร็จเร็วที่สุดเพื่อที่จะได้ไปงานคอนเสิร์ต
บอกตามตรง งานคอนเสิร์ตครั้งนั้นเป็นครั้งแรกของฉันเลย การไปงานคอนเสิร์ตเป็นสิ่งที่ไม่เคยอยู่แม้แต่ในความฝันของฉัน ดังนั้น ในวันนั้น สำหรับฉัน... มันเหมือนกับความฝันจริงๆ
ก้าวแรกของฉันที่ก้าวเข้าไปในงานคอนเสิร์ตนั้น ฉันตื่นเต้นมากๆ เวลาผ่านไปซักพัก ฉันเริ่มเอะใจแปลกๆ..
ทำไมคนถึงน้อยจัง.. น้อยมากด้วย
ฉันแอบกลัวอยู่ลึกๆว่าจะทำให้ศิลปินเสียใจ แต่อย่างไรก็ตาม คอนเสิร์ตก็ได้เริ่มขึ้น
ทันทีที่คอนเสิร์ตเริ่มขึ้น ความสนุกก็เกิดขึ้นเช่นกัน
ดูเหมือนว่าเจย์จะไม่เสียความรู้สึกกับจำนวนคนอันน้อยนิดเลย เพราะว่าเขา perform ได้ยอดเยี่ยมมาก และคนที่ไปดูต่างก็เป็นแฟนเพลงตัวจริงของเขากันทั้งนั้น ทั้งร้อง ทั้งทำท่าได้เหมือนในวีซีดีคอนเสิร์ตเป๊ะ
ไม่ว่าจะเป็น
ท่อนสุดท้ายของเพลง an jing หรือท่านับดาวในเพลง xing qing แถมด้วยเสียงกรี๊ดแบบถล่มทลาย เสียงกรี๊ดดังแทบว่าอิมแพ็คอารีน่าจะแตก คือกรี๊ดดังจริงๆ ไม่เข้ากับจำนวนคนที่มาเลย ฮ่าฮ่า
และที่จำได้ไม่ลืมเลยก็คือ.. เจย์เดินมาที่ฝั่งทางที่ฉันนั่ง ตอนนั้นฉันกับเพื่อนก็ร้องเพลงตามกันอย่างเมามันส์ จำได้ว่าตอนนั้นมันเพลงไคปูเหลียวโข่ว มันจะมีท่อนสร้อยที่เจย์จะยื่นไมค์ให้ร้อง ฉันน่ะดำน้ำร้อง แต่เพื่อนฉันร้องได้ชัด ทว่า ยังไงก็ตาม ตรงนั้นที่เป็น seat นั่ง มีแค่ฉันกับเพื่อนสองคนที่ร้องใส่ไมค์ของเจย์ แล้วฉันก็ตะโกนเรียกเจย์พร้อมกับโบกมือไปด้วย
ปรากฏว่า... เจย์โบกมือตอบครับท่าน!!!!
เชื่อไหมว่า ทั้งๆที่ฉันคิดว่าฉันใช้เสียงไปหมด เต็มแม็กแล้ว แต่ทันทีที่ฉันเห็นเจย์โบกมือมาให้ฉัน มันเหมือนมีอะไรซักอย่างพุ่งขึ้นมาจากในท้อง ฉันกรีดร้องแบบ เสียงออกมาจากท้องเลย มันพุ่งขึ้นมาสูงมาก และเป็นความประทับใจที่ฉันจะไม่ลืมเลือนเลย
หลังจากงานคอนเสิร์ต ฉันไปค้างบ้านเพื่อน เมาท์กันแทบไม่ได้หลับไม่ได้นอนแน่ะ เพราะความประทับใจมันยังคงค้างอยู่ในหัวใจ ภาพทุกภาพมันฝังอยู่ในหัว แต่ฉันก็ต้องบอกตัวเองให้นอน เพราะวันรุ่งขึ้นฉันต้องไปสอบ(อีกแล้ว)
ตามความคาดหมาย ฉันสอบไม่รู้เรื่องเช่นเคย
หลังจากนั้นก็เป็นงานแจกลายเซ็นต์ที่สยาม
อันนี้คนเยอะมากค่ะ อาจเป็นเพราะสถานที่คับแคบด้วย ทำให้ที่ดูเต็มไปเสียหมด เจย์เซ็นลายเซ็นมือแทบเป็นระวิงเชียว ฮ่าฮ่า
และแล้ว เขาก็กลับไป ทิ้งไว้เพียงความทรงจำดีๆที่จะจำไปตลอดกาล
ความคิดเห็น