☆ อนาเทอร์เลีย..โรงเรียนมหาเวทย์ ☆

ลำดับตอนที่ #4 : ยินดีต้อนรับสู่...อนาเทอร์เลียค่ะ

ตอนที่ 4 “ยินดีต้อนรับสู่...อนาเทอร์เลียค่ะ”

กลิ่นหอมอ่อนๆของดอกไม้ลอยมาแตะจมูก หญิงสาวนางหนึ่งนอนหลับใหลอยู่กลางพื้นหญ้า แต่แล้วก็รู้สึกตัวและพยุงตัวขึ้นนั่งอย่างช้าๆ ดวงตาสีนิลเบิกโพลงอย่างตกใจ 

นี่มันที่ไหนกันเนี่ย!! 

ซิลเวียร์มองไปรอบๆอย่างตกใจ..แต่แล้ว..                                                                                  

“อ้ะ...นั่นกระต่ายนี่”

แล้วเด็กสาวก็วิ่งไล่ตามกระต่ายไป โดยลืมความรู้สึกตกใจเมื่อครู่ไปสิ้น...

“คุณหนูคะ”เสียงหวานที่แสนคุ้นเคยดังขึ้นจากบนท้องฟ้า เด็กสาวสะดุ้งนิดๆก่อนจะรู้สึกเย็นวาบไปทั่วตัว

...................................

“เฮ้ย!”เด็กสาวร้องเสียงหลง พลางมองไปรอบๆ ซึ่งก็พบกับห้องนอนกว้างของเธอเอง นัยน์ตาสีนิลมองกวาดไปเรื่อยๆก่อนจะหยุดอยู่ที่...ซาเรีย  มาเลสกับถังใส่น้ำซึ่งไม่มีน้ำ เนื่องจากน้ำเหล่านั้นมาอยู่บนตัวเธอแล้ว 

พี่เลี้ยงสาวส่งยิ้มหวาน 

“แหม...นึกว่าคุณหนูจะไม่ตื่นซะแล้ว” ครูสาวพูด 

ใช่!!จะไม่ตื่นก็เพราะเจ้นั่นแหล่ะ

ซาเรียวางถังน้ำลงก่อนจะเริ่มต้นพูดราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้นแม้จะเห็นกันชัดๆอยู่ว่าผู้เป็นลูกศิษย์เปียกโชกไปทั่วตัวก็ตาม

 “วันนี้คุณหนูต้องไปรายงานตัวที่อนาเทอร์เลียนะคะ”

 “ค่ะ”ซิลเวียร์ตอบรับ แล้วครูสาวก็พูดต่อไป

 “แล้วชุดที่ต้องใส่ก็เตรียมไว้ให้แล้วนะคะ”

หญิงสาวได้ฟังดังนั้นก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่ โดยไม่คิดจะหันไปมองชุดที่พี่เลี้ยงสาวบอกแม้แต่น้อย เพราะรู้จากประสบการณ์ของเธอว่า…
 
             ' อย่าคิดจะให้ซาเรีย มาเลสเลือกชุดให้เป็นอันขาด '
 
              เนื่องจากชุดแต่ละชุดที่เจ้าหล่อนเลือกให้นั้นล้วนแต่เป็นชุดเดรสสีหวาน หรือไม่ก็กระโปรงบานเป็นชั้นๆให้คนใส่ (ที่ไม่ชอบใส่) อย่างเธอต้องนั่งถอนหายใจวันละหลายรอบ

 “เอ่อ...หนูขอเลือกชุดเองได้ไหมคะ”เมื่อเด็กสาวถามคุณพี่เลี้ยงก็ตอบทันควันว่า

 “ไม่ได้ค่ะ”ซาเรียพูดพลางส่งยิ้มหวานพร้อมสายตาที่ซิลเวียร์คิดว่าเจ้าหล่อนคงอยากบอกว่า ‘มีปัญหาอะไรไหมคะ’ ซึ่งถ้าเป็นอย่างนั้นเธอก็อยากจะตอบไปว่า...มีค่ะ...แต่ก็ไม่กล้าเนื่องด้วยรู้ว่าถ้าบอกไปอย่างนั้นล่ะก็...

เอื้อก!แค่คิดก็ผวาแล้ว...

                                                                 ......................................... 

ท้องฟ้ายามเช้าซึ่งมีแสงแดดอ่อนๆส่องลอดช่องว่างระหว่างก้อนเมฆสีขาวลงมากระทบพื้นช่างดูงดงาม หากแต่จิตใจของซิลเวียร์กลับไม่ค่อยสดใสนัก ยิ่งรู้ว่าการไปรายงานตัวที่อนาเทอร์เลียนั้นมีซาเรียตามไปด้วยยิ่งทำให้ใจยิ่งสลด

 “โชคดีนะจ้ะ”เฮร่า โฮราเดีย หญิงชราที่บัดนี้ย้ายมาอยู่ที่คฤหาสน์โซมาเลนซ์กล่าวกับซิลเวียร์ เด็กสาวได้ฟังก็ยิ้มรับพร้อมกล่าวว่า

 “ค่ะ”แล้วซิลเวียร์ก็ถูกซาเรสเร่งให้ขึ้นรถม้า และเมื่อซิลเวียร์ขึ้นไปนั่งเป็นที่เรียบร้อย ร่างบางของซาเรียก็ตามขึ้นไปก่อนที่ม้าเปกาซัสจะสยายปีกกว้างสีขาวบริสุทธิ์ของมันออกแล้วพารถม้าของคุณหนูแห่งคฤหาสน์โซมาเลนซ์ทะยานขึ้นฟ้า

                                                             ..........................................

หน้าโรงเรียนเวทย์มนต์อนาเทอเลีย เวลา 07.46 น.

รถม้าของคฤหาสน์โซมาเลนซ์ถลาต่ำลงเรื่อยๆและลงจอดในที่สุด เด็กสาวร่างบางในชุดกระโปรงสีชมพูอ่อนแขนตุ๊กตาสุดหวานพร้อมด้วยกระโปรงประดับผ้าลูกไม้ซึ่งยาวเลยเข่ามาเล็กน้อย ประดับด้วยผ้าคาดเอวสีฟ้าผูกเป็นโบว์ เรือนผมสีเงินซึ่งปกติมักจะปล่อยยาวอยู่เสมอถูกมัดรวบเป็นสองข้างแล้วดัดเป็นลอนใหญ่ๆก็ถูกพี่เลี้ยงสาวสวยผมน้ำตาลผลักลงมา นัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มของซาเรียกวาดมองไปรอบๆก่อนจะเอ่ยว่า

 “ไปลงชื่อก่อนนะคะ”ซิลเวียร์พยักหน้ารับแล้วเดินตามคุณพี่เลี้ยงไป

เมื่อเด็กสาวเดินไปถึงแถวที่ลงชื่อ เสียงกระซิบก็เริ่มดังขึ้น ส่วนพวกผู้ชายเกือบทั้งหมดแทบจะเดินไปต่อหลังเพื่อให้เธอลงชื่อก่อน  เด็กสาวถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะเดินก้มหน้าก้มตาไปลงชื่ออย่างรวดเร็วแล้วเดินออกไปพบซเรียที่ยืนรออยู่ด้วยสีหน้างงๆ แล้วหญิงสาวนัยน์ตาสีน้ำตาก็เอ่ยถาม

"ทำไมเร็วจังล่ะคะ" เฮ้อ...ในที่สุดก็ถามจนได้ จะมีสักครั้งไหมที่พี่เลี้ยงสาวจะไม่รู้สักเรื่องกันน่ะ

"คนน้อยกว่าที่เห็นน่ะค่ะ..แล้วเค้าก็ลงชื่อกันเร็วทั้งนั้นน่ะค่ะ" เด็กสาวตอบด้วยใบหน้าซังกะตายก่อนจะเปลี่ยนเรื่อง

"ไปนั่งรอเวลารายงานตัวกันเถอะค่ะ ทางนู้นน่าจะเย็นดี"

 ขณะเดียวกัน

"นี่ บีราเคิลลงชื่อเสร็จแล้วเราไปนั่งรอกันก่อนนะ"เด็กสาวร่างเล็กกล่าว เรือนผมสีเหลืองที่ถูกรวบสูงสะบัดปลิวไปด้านหลัง เจ้าของร่างกวักมือเรียกเพื่อนสาวอีกคน นัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อนของเธอหลังกรอบแว่นหนากวาดมองไปทั่ว

บีราเคิล เด็กสาวผิวขาว ร่างสูงโปร่ง ผู้มีเรือนผมและดวงตาสีน้ำตาลเข้มเดินมาหาก่อนกล่าวว่าเด็กสาวร่างเล็กก่อนตอบ

"ก็ดีนะ เอ้าทางนู้นดีไหมเอร่า"

บีราเคิลเดินนำเด็กสาวที่ถูกเรียกว่า 'เอร่า'ไปยังที่นั่ง ดวงตาสีน้ำตาลเข้มฉายแววอ่อนใจชั่วครู่เมื่อสบกับดวงตาสีน้ำตาลอ่อนของเพื่อนสาว

เธอกับเอริเคทเป็นเพื่อนกันมานานพอควรแล้ว นานจนรู้เรื่องเรื่องของเอริเคทดี..เอริเคทไม่ใช่คนไม่สวย ที่จริงเธอติดจะสวยด้วยซ้ำ ทว่าความไม่มั่นใจในตัวของเธอมีมาก ดังนั้น เธอจึงแต่งตัวให้ธรรมดาสุดๆ ถ้าเรียกภาษาชาวบ้านก็คงเป็น 'ยัยเฉิ่ม' นั่นแหละ เฮ้อ..เมื่อไหร่เพื่อนสาวของเธอจะเปลี่ยนตัวเองซักทีนะ

                                                     ...........................

  ซิลเวียร์ โซมาเลนซ์นั่งอยู่ที่เก้าอี้ตัวยาวซึ่งตั้งอยู่ใกล้ๆกับน้ำพุหน้าโรงเรียนเวทมนต์อนาเทอร์เลีย เด็กสาวนั่งฆ่าเวลาทิ้งอยู่คนเดียวหลังจากที่ซาเรีย มาเลสบอกกับเธอว่าติดธุระด่วน ต้องรีบกลับไป

ใช่สิ เพราะงั้นเธอถึงต้องมานั่งแก่วอยู่อย่างนี้!!!

 คิดพลางเด็กสาวก็ถอนหายใจ(รอบที่เท่าไหร่ของวันนี้ไม่รู้) และก่อนที่เด็กสาวจะเบื่อจนเอาหัวโขกพื้นตายไปก่อนก็มีเสียงขัดขึ้น

"ขอนั่งด้วยได้ไหมคะ"เสียงของผู้มาใหม่เอ่ย ซิลเวียร์เงยหน้าขึ้นสบดวงตาสีน้ำตาลเข้มของผู้มาเยือน ก่อนจะเอ่ยตอบพร้อมแนะนำตัว เพราะคิดว่าคนตรงหน้าก็คงมาสอบเข้าอนาเทอร์เลียเป็นแน่

 "ได้ค่ะ ฉันชื่อซิลเวียร์ โซมาเลนซ์นะ"

 "ฉันบีราเคิล กราเทอร์จ้ะ ส่วนนั่นเอริเคท เซเลร่านะ"บีราเคิลเอ่ย ดวงตาสีน้ำตาลฉายแววเป็นมิตร        

                                                              .............................................

 และนี่คือการพบกันครั้งแรกของเด็กสาว 3 คนผู้ที่จะเป็นเพื่อนรักกันในอนาเทอร์เลีย...แล้วคราวหน้าพบกับอีกหนึ่งเด็กสาวเจ้าของเรือนผมสีฟ้ากับนัยน์ตาสีน้ำเงินเข้มนะคะ

แล้วก็อยากขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่าน แล้วก็ขอบคุณมากๆสำหรับ คุณ engel of derk / minimi  / 이 영애/ คนที่ไร้ค่าในสายตาเทอออ  / Phenomenon  นะคะ ที่เม้นให้ตลอดเลย