คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : [special]ตอนพิเศษเยอุก(มีNCนะจ๊ะ)ตอนที่1
ตอนนี้เป็นเวลาเช้าตรู่
และด้วยแสงแดดยามเช้าที่แยงตาทำให้คนที่ตกลงสู่ห้วงนิทราบนเตียงนุ่มนั้นตื่นขึ้น
เขามองไปที่กระจกหน้าต่างบานใหญ่ ก็พบกับคนที่กำลังรูดม่านเปิดอยู่
ซึ่งเป็นจังหวะเดียวกับที่คนๆนั้นหันมามองพอดี เขาจึงเอ่ยขึ้นกับผู้ที่อยู่บนเตียงนุ่มนั้น
"อรุณสวัสดิ์ครับ เช้านี้จะรับอาหารบนห้องหรือลงไปทานข้างล่างดีครับคุณเยซอง"
"หึ ชั้นจะลงไปกินเอง นายไม่ต้องมายุ่ง"
คนถูกถามพูดพลางมองด้วยสายตาเหยียดๆก่อนจะลงจากเตียงแล้วเดินออกจากห้องไป
โดยไม่เห็นว่าตอนนี้ผู้ที่ถามนั้นยืนมองแผ่นหลังของเขาจนลับตา
//เยซอง...
นายจะรู้รึเปล่าว่าชั้นรักนายขนาดไหน
ทำไมกัน
ทำไมนายไม่เป็นเหมือนเมื่อก่อน
ไม่ใจดีกับชั้นเหมือนเมื่อตอนนั้น
นายเปลี่ยนไปมาก
ตั้งแต่ตอนนั้น เมื่อ 2 ปีที่แล้ว...//
ยิ่งคิด น้ำตาก็ยิ่งจะไหล
ดวงตาที่เคยสดใสอยู่เสมอต่อหน้าคนอื่น
แต่ลับหลังแล้ว มักจะมีความเศร้าหมองมาย้อมดวงตาคู่นั้นตลอดเวลา
เขาเงยหน้าขึ้นเพื่อหยุดน้ำตา....ที่กำลังจะไหล
และหลังจากสงบสติอารมณ์ได้แล้ว เขาก็เดินลงจากห้อง
เพื่อไปอาบน้ำแต่งตัวเตรียมไปเรียน และไปเก็บกวาดโต๊ะอาหาร
******************************
คิม เรียววุค เป็นลูกบุญธรรมของ คิม ซองวอน
ซึ่งเป็น พ่อแท้ๆของเยซอง หรือ คิม ซองอุน นั่นเอง
เขาเข้ามาอยู่ในครอบครัวนี้ตั้งแต่ยังเป็นเด็ก3ขวบ
โดยคิม ดอวี หรือวอม(มาจากไหนฟระ : เยซอง)(เหอๆ ขอแจมหน่อยๆ)
แม่ของเยซองได้เก็บเขามาจากถนนแห่งหนึ่งในกรุงโซล
เรียววุคเป็นเด็กดีมาก แม้ที่บ้านจะมีคนใช้อยู่แล้วเขาก็ยังช่วยทำงานบ้านทุกวัน
ในตอนแรก เยซองก็สนิทและทำดีกับเขา
แต่เมื่อพวกเขาขึ้นม.1 เยซองก็เริ่มเปลี่ยนไป
เขาเริ่มเที่ยวผู้หญิงมากขึ้น ควงสาวไม่เลือกหน้า
และด้วยความหน้าตาดี(??)ทำให้มีผู้หญิงมาติดพันเขามากมาย
จนตอนนี้พวกเขาเรียนอยู่ชั้นมัธยม 3 ที่โรงเรียน SJ School นั่นเอง
******************************
"อุคจ๋า ไปโรงเรียนได้แล้วลูก วันนี้ลูกนั่งรถไปกับเยซองละกันนะจ๊ะ"
"เอ่อ...ไม่เป็นไรหรอกฮะ ผมไปโรงเรียนเองได้ฮะแม่^^ขอบคุณนะฮะที่อุตส่าห์ชวน"
ไม่ใช่ว่าเขาไม่อยากไปโรงเรียนกับเยซองหรอกนะ เขาแค่ไม่อยากให้เยซองอารมณ์เสียอีกแค่นั้นเอง
"ถ้านายจะมาก็รีบๆขึ้นมา ชั้นขี้เกียจรอ"
เยซองพูดหน้าบึ้ง
"อ่า ขอบคุณฮะ"
เรียววุคพูดก่อนจะหันไปมองแม่ ซึ่งก็ได้แต่ยิ้มและพยักหน้าตอบกลับมา
และเขาก็เดินไปขึ้นที่นั่งข้างคนขับ แต่ก็มีเสียงขัดขึ้นก่อน
"มานั่งข้างหลังนี่"
เยซองนั่นเอง เขาพูดและเปิดประตูจากในรถให้
เรียววุคจึงเดินไปขึ้นรถอย่างกล้าๆกลัวๆ
'ปกติก็ไม่เคยให้ไปนั่งด้วยนี่นา' เรียววุคคิด
"เร็วๆ" เยซองเร่ง
ได้ยินดังนั้นเขาจึงรีบเดินมาขึ้นรถ
หลังจากปิดประตูและออกรถแล้ว เรียววุคก็ได้แต่นั่งเว้นระยะห่างจากเยซองตลอดทาง
"ทำไมไปนั่งตรงนั้น กลัวชั้นกัดรึไง"
"เปล่าฮะ"
"งั้นมานั่งนี่" พูดพลางตบที่นั่งข้างตัว
"แต่ว่า..."
"ไม่ต้องมาแต่"
เยซองเริ่มขึ้นเสียง ทำให้เรียววุคเริ่มกลัวและเข้าไปนั่งใกล้ๆตามคำสั่ง
เรียววุค.....ได้แต่นั่งเงียบๆด้วยความกลัว
เยซอง.....มองเรียววุคด้วยสายตา..ที่เต็มไปด้วยความรู้สึกหลายๆอย่างปนกัน
ทั้งคู่เป็นแบบนี้ตลอดทาง จนกระทั่งมาถึงโรงเรียน
เรียววุคเดินลงจากรถก่อนที่จะลาลุงซอง คนขับรถ แล้วหันมาเปิดประตูให้เยซอง
เยซองเดินไปโดยไม่หันกลับมามองเรียววุคเลย
"อ้าว คยู ไปห้องเรียนกัน"
เรียววุคพูดเสียงดัง แล้วกอดคอคยูฮยอนเดินขึ้นห้อง(เรียน)ไป
ทิ้งไว้แต่เยซองที่ยืนกำมือแน่นอยู่ตรงนั้น
***************************
พักกลางวัน ที่ดาดฟ้าของโรงเรียน
เรียววุคกับเพื่อนของเขา คยูฮยอน กำลังนั่งพิงกำแพงดาดฟ้าคุยกันอยู่
โดยที่ไม่รู้ว่า มีคนบางคนบังเอิญผ่านมาพอดี
"อ๊า คยู ชั้นอยากกินอมยิ้มอะ"
เรียววุคพูดจบก็ดึงอมยิ้มออกมาจากปากเพื่อน แล้วเอาใส่ในปากของตัวเองทันที
"เฮ้ย -//-"
คยูฮยอนร้องออกมาทั้งๆที่หน้าแดงเหมือนผ้าอนามัยใช้แล้วก็ไม่ปาน(โห ดูมันเปรียบ)
"แหงะ กินแค่นี้ก็ไม่ได้ งอนเล่า คยูบ้า แบร่"
เรียววุคเอาอมยิ้มยัดใส่ปากคยูฮยอนแล้วแลบลิ้นให้
'โธ่ นายเนี่ย ไร้เดียงสาจริงๆน้า น่ารักจังเลย'
คยูฮยอนคิด ก่อนจะหอมแก้มเพื่อนของเขาไปหนึ่งที
"เฮ้ย ไอ้คยู ไอ้เพื่อนบ้า แกทำอะไรช้าน"
"โหะๆ เล่นนิดเดียวเองน้า อย่างอนๆๆ หึหึ"
คยูฮยอนฝืนยิ้มทั้งๆที่ยังติดใจกับคำๆหนึ่งอยู่
คำว่า 'เพื่อน'
เยซองซึ่งนั่งฟังอยู่นานก็เดินลงจากดาดฟ้าไปเงียบๆ
*********************
เย็นนั้น
"รีบมาขึ้นรถเร็วๆ"
นี่คือเสียงของเยซองที่กำลังเร่งเรียววุคให้มาขึ้นรถ
"ฮะ บายนะ คยู พรุ่งนี้เจอกัน"
เรียววุคพูดกับเยซองก่อนจะหันไปลาคยูฮยอน
"อือ บาย ฝันดีนะ"
คยูฮยอนตอบกลับและยกมือขึ้นมาโบกช้าๆ
ตอนนี้รถออกจากโรงเรียนแล้ว อีกประมาณครึ่งชั่วโมงจะถึงบ้าน
"มานั่งนี่"
เยซองพูดและมองไปที่ตักของตัวเอง ทำให้เรียววุคตกใจและร้องออกมา
"หา!!!"
"เร็วๆ มานั่งนี่"
"เอ่อ"
"นี่เป็นคำสั่ง หรือนายจะขัดคำสั่งเจ้านาย ฮะ"
"เอ่อ ขอโทษฮะ"
เรียววุคพูดหน้าเศร้าแล้วก็เขยิบไปนั่งที่ตักของเยซองช้าๆ
แต่ไม่ทันใจ เยซองเลยอุ้มเรียววุคมานั่งตัก แล้วกอดเอาไว้ ทำให้คนบนตักร้องออกมาเบาๆ
"เหวอ"
ตลอดทาง ทั้งคู่ก็นั่งเงียบอยู่อย่างนั้นก่อนถึงบ้าน แต่ก่อนจะลง เยซองก็กระซิบเบาๆข้างหูเรียววุคว่า
"คืนนี้หลังกินข้าวเสร็จมาหาชั้นที่ห้องด้วย"
"ฮ...ฮะ"
เรียววุคตอบหน้าแดงโดยที่ไม่รู้เลยว่า คืนนี้ตัวเองจะเจออะไร
โดยมีเยซองที่ตอนนี้แสยะยิ้มอย่างชั่วร้าย(ปนหื่นนิดๆ 55)มองตามหลัง
***************************
คืนนั้น
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
"เข้ามา"
"ฮะ"
เรียววุคค่อยๆแง้มประตู และเดินเข้ามาช้าๆ
"นั่งนี่"
เยซองชี้ไปที่โซฟาสีดำตัวใหญ่
"มีอะไรฮะ???"
"พักกลางวัน..."
"หือ???"
"ชั้นถามว่า ตอนพักกลางวันนายทำอะไรกับไอ้คยูฮยอนมัน"
เยซองเริ่มขึ้นเสียง
"อ๋อ เอ่อ....ตอนพักกลางวัน ผมก็ไปกินข้าวกับคยู แล้วก็แย่งอมยิ้มคยูมากิน แล้ว......"
"พอ"
เยซองตะคอกกลับอีกครั้ง
"รักมันมากใช่มั้ย"
"หา"
"รักไอ้คยูมันมากนักใช่มั้ย ห๊ะ"
เยซองพูดเสียงดังจนเรียววุคเริ่มกลัว
"ไม่ใช่ซะหน่อย คยู.....อุ๊บ"
พูดไม่ทันจบ เยซองก็คว้าคอเรียววุคมาจูบอย่างรุนแรง
"อือ อือ....อืม"
เรียววุคครางเบาๆในลำคอ ก่อนที่เยซองจะผลักเรียววุคล้มลงไปบนโซฟา
"อะ คุณเยซอง อย่าฮะ"
เยซองไม่ฟัง เขาเริ่มซุกไซร้และขบเม้มที่ซอกคอขาว ก่อนจะกระชากเสื้อคนใต้กายออก
"ไม่" เรียววุคดิ้น
"อยู่นิ่งๆสิ"
พูดจบก็ไล้ขึ้นไปขบติ่งหูเรียววุคเบาๆ
"อือ~~"
เยซองไล้ลิ้นไปจนถึงยอดอกสีชมพูสวย แล้วดูดดุนอย่างเมามัน
"อะ อย่านะ ไม่"
เรียววุคร้องห้าม เมื่อเยซองรูดซิปกางเกงของเขาลงอย่างเบามือ
"ชั้นบอกให้เงียบไง แล้วก็นิ่งๆด้วย"
เยซองคว้าเศษเสื้อของเรียววุคมามัดมือของเขาไขว้ไว้ข้างหลังอย่างรวดเร็ว
เขาเริ่มถอดเสื้อผ้าของตัวเองและคนใต้กายออก
"ฮือๆๆ"
หยาดน้ำใส่ไหลรินออกมาจากดวงตาคู่โตนั่น
เมื่อเยซองมองเห็นก็ชะงักเล็กน้อย แต่ก็ไม่สนใจรีบทำภารกิจต่อ
เขายื่นส่วนนั้นที่ตั้งชูชันไปจ่อปากของเรียววุค
"อ้าปาก"
เยซองพูดหน้าตาเฉยชา แล้วบีบปากเรียววุคให้เปิดออกก่อนจะสอดใส่ของตัวเองเข้าไป
"อือ อา~~อะ อื้มมม"
แล้วน้ำสีขาวขุ่นก็ทะลักออกมา
"กลืน"
เรียววุคทำตามคำสั่งทั้งๆที่น้ำตายังไหลอยู่
เยซองนำแกนกายของตัวเองจ่อที่ช่องทางข้างหลังแล้วกดลงไป แต่ก็เข้าได้เพียงนิดเดียวเท่านั้น
"อึก คุณเยซอง ผมเจ็บ"
เรียววุคจิกเล็บลงกับโซฟา แล้วกัดฟันแน่น
เยซองเห็นว่าเขาเอาแกนกายของตนเข้าไปไม่ได้ จึงเอาขาของเรียววุคข้างหนึ่งพาดไปบนพนักพิงของโซฟา
แล้วกระแทกเข้าไปอย่างรุนแรง
"อ๊าา จ...เจ็บ"
เรียววุคร้องเสียงดังเพราะความเจ็บ
พร้อมกับที่ช่องทางนั้นฉีกขาดและค่อยๆมีเลือดไหลออกมา
แต่เยซองไม่สน เขาขยับเข้าออกอย่างรุนแรง
แรงขึ้น แรงขึ้นเรื่อยๆ
เสียงกรีดร้องและครวญครางดังขึ้นพักหนึ่ง ก่อนทั้งคู่จะปลดปล่อยน้ำสีขาวขุ่นออกมาเกือบพร้อมๆกัน
"ฮือออ ทำไมคุณถึงทำอย่างนี้กับผม คุณเยซอง"
เรียววุคเอ่ยถามทั้งน้ำตา ก่อนจะสลบไปเพราะความเหนื่อย
"....................."
เขามองไปที่เรียววุคด้วยสายตาปวดร้าว ก่อนจะก้มลงไปกระซิบเบาๆ
"ชั้นขอโทษ"
แต่เรียววุคซึ่งหลับไปแล้วไม่มีทางได้ยิน เยซองจึงแก้มัดให้ ก่อนจะอุ้มเรียววุคไปนอนที่เตียง
เขาล้มตัวลงนอนตาม และนึกถึงเรื่องเมื่อ 2 ปีก่อน
//"เยซอง วันนี้ชั้นอยากกินเค้กอ่ะ นายพาชั้นไปซื้อหน่อยสิ"
เด็กน้อยหน้าใสนามว่าเรียววุคพูดอ้อนเพื่อนชายของเขาอย่างร่าเริง
"อือ ได้สิ ว่าแต่ คยู นายจะไปด้วยกันมั้ย"
เยซองที่ชื่นชอบในความน่ารักนั้นตอบตกลง ก่อนที่จะหันไปชวนเพื่อนอีกคน
"หึ ไม่หรอก ชั้นไม่อยากเป็นก้างขวางคอใคร ชั้นกลับก่อนดีกว่า 555"
คยูฮยอนพูดน้ำเสียงเศร้า ก่อนจะรีบเปลี่ยนเป็นเสียงดีใจเพื่อไม่ให้เพื่อนต้องลำบากใจ
เมื่อได้รับคำปฏิเสฐกลับมาแบบนั้น เยซองก็เขินอายนิดหน่อย ก่อนจะพูดต่อ
"อือ งั้นชั้นไปห้องน้ำแป๊ปนึงนะ เดี๋ยวมา พวกนายรออยู่ตรงนี้ก่อนละกัน"
แล้วเยซองก็ทิ้งคยูฮยอนและเรียววุคอยู่ด้วยกัน ก่อนจะเดินออกไป
เมื่อเยซองที่กลับมาจากห้องน้ำกำลังจะเดินไปรับเรียววุคที่อยู่ในห้องเรียนไปเลี้ยงเค้กนั้นเอง
เขาก็ต้องตกใจ และหลบอยู่หลังประตูดูอยู่ห่างๆ
เขาเห็น......
เห็นภาพที่คยูฮยอน เพื่อนสนิทของเค้า กำลังโน้มหน้าเข้ามาจูบเรียววุค คนที่เค้ารัก
ก่อนที่ทั้ง2คนจะจูบกัน เนิ่นนาน
เยซองถึงกับทรุดตัวลง แล้ววิ่งหนีออกไป
วิ่งออกไปให้ใกลที่สุด
และหลังจากวันนั้นมา เขาก็ไม่เคยคิดที่จะหันกลับไปคุยกับคนทั้ง2อีกเลย//
**************************
หลังจากนั้นมา เรียววุคก็ต้องไปที่ห้องของเยซองเวลาเย็นทุกวัน
เขาเริ่มรู้สึกชินชากับการโดนกระทำเช่นนี้
แต่ไม่รู้ทำไม...
ทุกครั้งที่เขามีอะไรกันกับเยซอง
เขาจะต้องร้องไห้ทุกครั้ง
ไม่ใช่ว่าเขาไม่อยากมีอะไรกับเยซอง
แต่มันต้องไม่ใช่ในสถานการณ์แบบนี้
ใช่แล้ว
เขาแอบรักเยซองมาตลอด
ตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอหน้ากัน เมื่อ13ปีที่แล้ว
เขารู้สึกดี เวลาที่อยู่ใกล้
รู้สึกโหยหาความอบอุ่นจากอ้อมกอดนั้น
รู้สึกอยากมีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้ง
และเขา....รู้สึก...รัก คนๆนั้น
เยซอง
เรียววุคได้แต่นั่งเหม่อตลอดเวลาที่ไปโรงเรียน
ซึ่งคยูฮยอนก็สังเกตเห็นความเหนื่อยล้าและอ่อนเพลียของ...เพื่อน...คนนี้
คนที่เขาไม่อยากเป็นเพื่อน แต่อยากเป็นมากกว่านั้น
แล้วเขาก็นึกย้อนกลับไปเมื่อ 2 ปีก่อน (อีกแล้ว)
//"เยซอง วันนี้ชั้นอยากกินเค้กอ่ะ นายพาชั้นไปซื้อหน่อยสิ"
เด็กน้อยหน้าใสนามว่าเรียววุคพูดอ้อนเพื่อนชายของเขาอย่างร่าเริง
"อือ ได้สิ ว่าแต่ คยู นายจะไปด้วยกันมั้ย"
เยซองที่ชื่นชอบในความน่ารักนั้นตอบตกลง ก่อนที่จะหันมาชวนผม
"หึ ไม่หรอก ชั้นไม่อยากเป็นก้างขวางคอใคร ชั้นกลับก่อนดีกว่า 555"
ผมพูดด้วยน้ำเสียงเศร้า ก่อนจะรีบเปลี่ยนเป็นเสียงดีใจเพื่อไม่ให้เพื่อนต้องลำบากใจ
เมื่อได้รับคำปฏิเสฐกลับมาแบบนั้น เยซองก็เขินอายนิดหน่อย ก่อนจะพูดต่อ
"อือ งั้นชั้นไปห้องน้ำแป๊ปนึงนะ เดี๋ยวมา พวกนายรออยู่ตรงนี้ก่อนละกัน"
แล้วเยซองก็ทิ้งผมและเรียววุคอยู่ด้วยกัน ก่อนจะเดินออกไป
'ผมไม่อยากเป็นแค่เพื่อนกับเรียววุคหรอกนะ'
'ผมไม่อยากยกเขาให้ใครทั้งนั้น แม้แต่เยซอง'
คิดได้แบบนั้นแล้ว ผมก็รีบที่จะบอกความรู้สึกของผมให้เรียววุคได้รับรู้
แต่เขาไม่ได้คิดกับผมแบบนั้น เขาตอบกลับมาว่า
"ชั้นขอโทษคยู ชั้นไม่สามารถรักใครได้อีกแล้วนอกจากเยซอง"
เขาเว้นไว้เล็กน้อยก่อนจะพูดต่อ
"ถึงแม้เค้าจะไม่รักชั้นก็ตาม"
ผมสังเกตเห็น เห็นน้ำตาของเรียววุคที่คลออยู่ที่ตากลมโตนั้น
ผมทนไม่ไหวแล้ว ผมจึงโน้มตัวลงไปจูบเรียววุคทันที
ท่าทางเค้าจะตกใจมาก และสักพักหนึ่ง เมื่อเขาได้สติ เขาก็ผลักผมออก
"ขอโทษ" ผมพูด พยายามหลบหน้าเพื่อนคนนี้ให้มากที่สุด
"ไม่เป็นไรหรอก..."
"เรียววุค นายสัญญาได้มั้ย ว่าต่อไปนี้ เราจะเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน"
"ได้ ชั้นสัญญา เราจะเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันนะ คยู"
พวกเรารอเยซองอยู่อย่างนั้นซักพัก
เยซองมันก็ไม่กลับมาสักที
เรียววุคจึงตัดสินใจว่าจะไปหาเยซองที่ห้องน้ำ แล้วก็ชวนผมไปด้วย
แต่มันก็ไม่อยู่
ผมก็รู้ได้ทันที ว่าเยซองมันคงมาเห็นตอนที่ผมจูบกับเรียววุค คนรักของมัน
แต่เรียววุคไม่รู้อะไรเลย ก็เลยได้แต่นั่งเศร้าอยู่อย่างนั้น
ผมเลือกที่จะไม่บอกอะไรกับเรียววุค
นี่ผมเห็นแก่ตัวเกินไปรึเปล่านะ
.........แล้วหลังจากนั้นมา เยซองก็ไม่เคยมายุ่งเกี่ยวกับพวกเราอีกเลย//
ผมรอ รอวันที่เรียววุคจะหันมารักผมบ้าง
แต่เขาก็ไม่เคยคิดแบบนั้น
'คงจะรักเยซองมากสินะ' ผมคิด แล้วก็คงจะคิดถูกเสียด้วย
ผมนั่งหัวเราะให้กับความโง่ของตัวเองเบาๆ
**********************************
to be con.
เปนงายกันบ้างเอ่ย
ที่ตอนนี้เราแต่งตอนพิเศษเพราะมันมีเรื่องสำคัญมากจริงๆ
อยากรู้มะล่ะ ก็เพราะว่า เราอ่ะ
ขี้เกียดแต่งต่ออ่ะดิ อิอิ
แต่มะต้องกลัวนะว่าเราจะไม่มาอัพ
เรามาอัพแน่น๊อน แต่ต้องมีการดองไว้เล็กน้อยนะจ๊า เหอๆ
เอ้อ แล้วเราก็ได้ข่าวมาว่า ทึก คยู ชินดง แล้วก็ ฮยอคอ่ะ
เกิดอุบัติเหตุตอนขากลับจากอัดรายการ kiss the radio อะ
เค้าบอกว่าคนอื่นปลอดภัยหมดแล้ว ยกเว้นคยูTTOTT
เราก็ขอส่งแรงใจให้คยูหายเร็วๆนะจ๊า
เราเชื่อว่าคยูจะต้องหายแน่นอน
ส้ม เพื่อนเรามานโทมาบอกอะ
เห็นมันบอกเอาข่าวมาาจากเว็บpingbookอะจ่ะ
อะนี่จ่ะ ลิงค์ http://www.pingbook.com/news/view.php?id=480
ไปล่ะจ่ะ บะบาย จุ๊บๆ โฮ่ๆ (^3^)//
ความคิดเห็น