คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : 7-ไปเยี่ยมเรียววุค(ต่อ)-
'เอ๊ะ นั่นเค้กนี่นา ซื้อไปให้เรียววุคหน่อยดีกว่า ท่าทางจะชอบน้า'
เยซองคิดพลางเดินไปเลือกเค้กให้กับคนที่รอเค้าอยู่
ตอนนี้ สองมือของเค้าเต็มไปด้วยถุงต่างๆ ทั้งขนม ยา อาหาร และที่สำคัญ
ของทุกอย่างล้วนเป็นของฝากที่เค้าจะเอาไปให้เรียววุคทั้งนั้น
เมื่อได้ของที่ถูกใจแล้ว เขาก็เดินเข้าคอนโดของเรียววุคอย่างรวดเร็ว เพื่อที่จะไปหาคนตัวเล็กคนนั้น
เยซองเดินเข้าลิฟท์ พลางคิดถึงคนที่รอเขาอยู่
'ตอนนี้นายทำอะไรอยู่น้า นายจะดีใจมั้ยที่ชั้นซื้อของมาฝากนายเยอะแยะเลย'
ติ๊ง!!
สิ้นเสียง เยซองเดินออกจากลิฟท์อย่างว่องไว และเดินไปหยุดที่หน้าห้อง 621
ติ๊ง ต่อง~~
เงียบ ไร้ซึ่งเสียงตอบรับ
ติ๊ง ต่อง~~
"เอ๊ะ ทำไมเรียววุคไม่มาเปิดนะ แล้วจะเข้าไปยังไงดีล่ะเนี่ย" เขาพึมพำกับตัวเองเบาๆ ก่อนจะนึกขึ้นได้
"เออใช่ เมื่อกี้เรียววุคก็ให้กุญแจเรามานี่หว่า"
คิดได้ดังนั้นก็รีบเอาถุงมารวบไว้ด้วยกันแล้วถือด้วยมือเดียว
จากนั้นจึงใช้มือขวาควานหากุญแจจากกระเป๋ากางเกง แล้วนำมันขึ้นมาเปิดประตู
เมื่อเขามองไปที่เตียง ก็พบว่าไม่มีคนอยู่ ทำให้เขาตกใจอย่างมาก
พลัน สายตาก็เหลือบไปมองที่กลางห้อง
เจอแล้ว
เขาพบแล้ว
คนที่เขากำลังถามหา
คนที่เขาเป็นห่วง
คนที่เขามีความรู้สึกดีๆด้วย
ตอนนี้นอนแผละอยู่กับพื้นอย่างหมดสภาพ
เมื่อเห็นดังนั้น ถุงทั้งหมดในมือถูกปล่อยให้หล่นลงพื้นอย่างรวดเร็ว
และเมื่อสติกลับคืนมา สมองก็สั่งให้เขาเข้าไปหาคนคนนั้น
เขาวิ่งเข้าไปอย่างรวดเร็ว และรวบตัวคนๆนั้นมาไว้ในอ้อมแขน
ก่อนจะกอดอย่างทนุถนอม และพูดกับคนในอ้อมกอดว่า
"นายเป็นอะรไปเรียววุค ตัวนายร้อนจี๋เลย" พูดพลางจับไปตามตัวของคนตรงหน้า
ตั้งแต่หน้าผากขาว แก้มใสๆ ริมฝีปากบางๆนั่น
ลงมาจนถึงแขนบาง และ..ขา
แต่เมื่อเขาจับไปที่ข้อเท้าซ้าย เขาก็รู้สึกถึงความผิดปกติ และมีเสียงร้องมาจากคนที่หมดสติ
"เจ็บ" เรียววุคร้องขึ้นเบาๆและแบะหน้า
"เรียววุค ขานาย...บวม นี่นา บวมมากด้วย"
ไร้ซึ่งเสียงตอบรับ คนในอ้อมกอดของเขาหมดสติไปอีกครั้ง
"เรียววุค นายเป็นอะไรไป ฟื้นขึ้นมาสิ ฟื้นขึ้นมา.......
คนสำคัญของชั้น"
เยซองร้องโวยวาย และกอดคนตรงหน้าซึ่งหลับตาพริ้มแน่นขึ้นไปอีก
ก่อนจะช้อนตัวขึ้นมาและพาไปวางลงที่เตียง
เขาจะทำยังไงต่อไปดี
ใช่แล้ว เช็ดตัวไง เช็ดตัวเพื่อลดไข้
คิดได้ดังนั้นเขาก็รีบไปหาอ่างใส่น้ำที่ครัว เปิดน้ำเย็นใส่
และหยิบผ้าสีขาวสะอาดที่พับอย่างเรียบร้อยมาด้วย
ก่อนจะถืออ่างน้ำและผ้าไปนั่งที่เตียง
เขาค่อยๆเอื้อมมือไปถอดเสื้อของคนตรงหน้าออกอย่างแผ่วเบา
และค่อยๆคลี่ผ้าสีขาวออกมา นำมันลงจุ่มน้ำ และบิดหมาดๆ
จากนั้นจึงนำผ้าเช็ดไปตามตัวของคนที่นอนไม่ได้สติตรงหน้าช้าๆ และพูดกับคนๆนั้นเบาๆ
"นายเป็นคนแรกที่ชั้นทำอย่างนี้ให้เลย รู้มั้ย" พูดออกไปพร้อมกับรอยยิ้มจางๆ
เมื่อเช็ดตัวเสร็จ เขาก็เอาผ้าชุบน้ำ บิดหมาดๆ อีกครั้ง และโปะไปบนหน้าผากของคนตรงหน้า หวังจะลดไข้
'ทำไงต่อดีล่ะ' เขาคิด
อ๋อ ใช่ ต้องพาไปโรงพยาบาล
เมื่อคิดได้ก็ยื่นมือไป เพื่อจะช้อนตัวคนตรงหน้าขึ้นมา แต่เกิดชะงักขึ้นมาก่อน
'ไปทั้งๆอย่างนี้เนี่ยนะ เสื้อก็ไม่ได้ใส่ กางเกงก็สั้นขนาดนี้'
อ๊ะ ตู้เสื้อผ้าอยู่นั่นไง
เยซองเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้า
แล้วก็ต้องตกใจอีกครั้ง
เมื่อ....
.....
....
"ว๊ากกกกกกกกกกกกกกก ผีผู้หญิง เฮ้ย ไม่ใช่นี่หว่า นี่มันชุดผู้หญิงนี่ ทำไมมาอยู่นี่ได้ล่ะ"
เขาตกใจเมื่อพบว่ามีชุดผู้หญิงแขวนอยู่ในตู้เสื้อผ้าของเรียววุค
หรือว่าเรียววุคจะอยู่กับ...แฟน
จริงสิ เตียงก็เป็นเตียงคู่ ห้องก็เก็บซะเรียบร้อยเชียว และยังมีเงินเช่าคอนโดแพงๆอีก
มีผู้หญิงเลี้ยงแน่ๆ
ไม่ใช่
ไม่ใช่เด็ดขาด
เรียววุคไม่มีทางเป็นคนแบบนั้นแน่นอน
แน่นอน
แล้วเค้าแน่ใจได้ยังไง
เพิ่งรู้จักกันไม่ถึงอาทิตย์เลยนะ
เอาเป็นว่า ตอนนี้ช่างมันก่อนเถอะ
เขาเลือกหยิบเสื้อสีชมพูสดใส และกางเกงยีนขายาวขนาดพอดีตัวคนใส่
ก่อนจะนำไปสวมใส่ให้คนที่ไม่ได้สติอยู่บนเตียง
**********************
โรงพยาบาล
"หมอครับ เรียววุคเป็นยังไงบ้างครับ"
"หมดตรวจดูแล้ว คนไข้ขาหัก และมีไข้นิดหน่อยน่ะครับ"
หมอร่างอ้วนพูดพลางเอาหูฟังการเต้นของหัวใจออกมาห้อยไว้ที่คอ
"ถือว่าหนักมั้ยครับแล้วต้องทำยังไงบ้างครับถึงจะหาย"
"ไม่น่าจะมีอะไรมากนะครับ แค่ให้นอนพักสักหน่อย และหมอก็ใส่เฝือกไว้ให้แล้ว"
หมอหยุดพูดไปครู่หนึ่ง และพูดต่อ
"จะกลับไปพักผ่อนที่บ้านก็ได้ครับ แล้วก็ อีก1เดือนมาหาหมออีกรอบนะครับ หมอจะดูว่า เอาเฝือกออกได้หรือยัง"
"ครับ ขอบคุณครับหมอ"
เมื่อหมอไปแล้ว เยซองก็รีบเข้าไปหาเรียววุคในห้องทันที
"นายเป็นอะไรมากมั้ย เจ็บรึเปล่า ปวดหัวมั้ย แล้ว...."
"หึหึ พอแล้วเยซอง ถามที่ละคำถามสิ ชั้นตอบไม่ทันนะ"
"อะๆๆ ขอโทษที อ้อ หมอเค้าถามว่า นายจะพักที่นี่ หรือกลับไปรักษาตัวที่บ้านล่ะ"
"ชั้นไปที่บ้านดีกว่าอ่ะ" เรียววุคพูดและเอียงคอตอบ
"แล้วนายจะอยู่คนเดียวไหวหรอ ถ้านายเป็นอะไรขึ้นมา ใครจะดูแลฮึ"
"งั้นนายก็มาอยู่กับชั้นสิ"
"-///-" เยซองหน้าแดง ชวนไปอยู่ด้วยกันเนี่ยนะ เขินตายเลย แต่ก็ดีเหมือนกันแฮะ
"อ้าว แล้ว นายไม่ได้อยู่คนเดียวไม่ใช่เหรอ"
"หา อะไร ชั้นอยู่คนเดียวนะ ทำไมนายคิดว่าชั้นอยู่กับคนอื่นล่ะ"
"อ้าว ก็นายนอนเตียงคู่ แล้วในตู้เสื้อผ้านายก็มีชุดผู้หญิงด้วย"
"ก๊ากกกกกก555555555เอิ๊กๆๆๆฮี่ๆๆๆๆๆๆ" เรียววุคหัวเราะไม่หยุด ทำให้เยซองคิดว่า...เค้าบ้าไปแล้ว
"เฮ้ย นายเป็นอะไรน่ะ ไข้ขึ้นอีกแล้วหรอ" เยซองทำหน้าเป็นห่วง
"หึหึ เปล่าหรอก นายคิดได้ยังไงน่ะ หึหึ เสื้อผ้าพวกนั้นน่ะ ฮ่าๆ"
"เสื้อผ้าพวกนั้นเป็นของใครหรอ"
"ของชั้นเองแหละ ชั้นใส่ไปทำงานน่ะ" เรียววุคหยุดหัวเราะได้ และยิ้มให้เยซองเล็กน้อย
"ทำงาน ทำงานอะไร" เยซองทำหน้าจริงจัง
"ก็......อ๊ะ เย็นแล้ว นายรีบพาชั้นกลับเถอะ แล้วนายก็ไปเก็บของมาอยู่กับชั้นนะ"
"อือ ไป กลับกันเถอะ"
พูดจบ เยซองก็ช้อนตัวเรียววุคขึ้นมาแล้วอุ้มไปขึ้นรถของตัวเอง
โดยไม่ลืมที่จะจ่ายเงินค่ารักษาพยาบาลก่อน โดยที่เรียววุคได้แต่เขินหน้าแดงอยู่ในอ้อมกอดของเยซอง
****************************
จบแล้วจ้า
วันนี้มะรุจะคุยอะไรอ่า
ไปเลยละกาน
บะบาย
อ้อ อย่าลืมเม้นเปนกำลังใจด้วยนะค้า
ความคิดเห็น