คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : 3-การต่อสู้กับไอ้หน้าปลากะโห้-
หลังเลิกเรียน
"ซองมิน วันนี้แวะกินเค้กกันก่อนมั้ย ชั้นอยากกินอะ นะนะน้า~~~าาาา" เรียววุคอ้อนซองมิน
"อือ ก็ได้ๆๆ ชั้นก็อยากกินเค้กฟักทองเหมือนกันอะ ดงแฮ ฮยอคแจ ไปด้วยกันมั้ย"
"ไปๆๆๆ ชั้นก็ชอบกินนะ อยากกินเค้กผลไม้อ่ะ >.<" ดงแฮรีบตอบกลับมา
"เรียววุคไปไหน ชั้นก็ไปด้วยทั้งนั้นแหละ^^" ฮยอคแจพูดจบก็ทำท่าจะโอบเอวเรียววุค แต่ก็โดนเรียววุคตีไปก่อนหนึ่งที "เจ็บง่ะ TTOTT"
"ลีทึก ฮีซอล ไปด้วยกันมั้ย" เรียววุคชวน
"ไปๆ ชั้นอยากกินเค้ก~~~กกก" ฮีซอลกระดี๊กระด๊า พร้อมทั้งลากลีทึกให้ไปด้วยกัน "ไปด้วยกันนะทึกกี้" ลีทึกจึงใจอ่อนและยอมไปด้วย
"งั้นไปกันเลยนะ^^" ดงแฮพูดเสียงดัง
"เดี๋ยว!!!" เสียงปริศนาดังขึ้น ทำให้ทุกคนหันไปมองตามต้นเสียง
"ฮันเกิง อุ๊บส์" เรียววุคเผลอหลุดปากเรียกชื่อออกมา เมื่อรู้ตัวจึงรีบเอามือปิดปากตัวเองทันที
"เป็นอะไร เห็นหน้าชั้นแล้วตกใจมากขนาดนั้นเลยเหรอ ห๊ะ!!!" ฮันกยองขึ้นเสียง ฮยอคแจทำท่าจะเถียงกลับ โดยมีเรียววุคคอยรั้งเอาไว้ "ชิส์ -*-"(ฮยอคแจ)
"น่า ไอ้ฮัน... คือว่า พวกเราจะขอไปด้วยน่ะ ได้มั้ยครับ^^"
คยูฮยอนรีบพูดออกมาก่อนที่เรื่องจะใหญ่ไปมากกว่านี้ โดยประโยคสุดท้ายหันมายิ้มหวานให้กับซองมิน ทำเอาเจ้าตัวหน้าขึ้นสี และรีบวิ่งไปหลบอยู่หลังดงแฮด้วยความเขินอาย
"จะไปก๊ไปซิ ใครห้ามนายล่ะ -O-" ฮยอคแจหันไปตอบฮันกยองหน้าตากวนบาทา
***************************
ร้านเค้ก
"อ๊า ซองมิน นายว่าอันนี้มันจะอร่อยมั้ยอ่า" เรียววุคพูดพลางเขย่าแขนเพื่อนตัวน้อย(??น้อยร๋อฟระ??)
"อื๊อ อันนี้น่ากินจางอ่า" ดงแฮพูดเสียงยาน
"อ๊า ชั้นอยากกินอานเน้" ซองมินก็ดี๊ด๊าไม่แพ้กัน
แต่ในขณะที่เดินมาที่โต๊ะ เรียววุคก็เกิดซุ่มซ่ามอะไรขึ้นมาไม่ทราบ เลยสะดุดเท้าของตัวเอง แต่ก็ยังคงห่วงเค้กอยู่...
ทำให้ร่างของเค้าค่อยๆ เอนไปข้างหน้าและกำลังจะล้ม ฮยอคแจจึงรีบวิ่งไปหวังว่าจะช่วยคนที่เค้ารัก แต่...
ฟึ่บ!!! เยซองเร็วกว่า ด้วยความที่อยู่ใกล้ตัว ทำให้เค้าวิ่งมาคว้าร่างเล็กไว้ได้ทันท่วงที
ก่อนจะช้อนตัวร่างเล็กที่พยายามหลบหน้าของเค้าขึ้นมาแล้วอุ้มไปนั่งที่โต๊ะ
หลังจากกินเค้กเสร็จ เรียววุคขอแยกตัวกลับก่อน ส่วนที่เหลือจะกลับบ้านด้วยกัน ยกเว้น ฮันกยอง ที่แอบตามเรียววุคไปเงียบๆ
"นี่ พวกแกว่าเดี๋ยวนี้ไอ้ฮันมันแปลกๆไปรึเปล่าวะ" ซีวอนพูดขึ้นเป็นครั้งแรกในฟิคนี้และทำหน่าตาเจ้าเล่ห์ (โทษที เกือบลืมวอนน้อยซะแล้ว เหอๆ ^^)
"เออ ชั้นก็ว่างั้นเหมือนกันว่ะ ตอนนี้ อะไรๆก็เรียววุคๆ แกว่าม้ะ" คังอินสนับสนุน
"เอางี้ๆ พวกเราสะกดรอยตามมันไปกันเถอะ" เยซองพูดแล้วยิ้ม
********************
หวัดดีคับ ผม เรียววุคเองคับ ( ^_^ )V
ตอนนี้ผมกำลังเดินกลับคอนโดอยู่
อ๋อ ผมไม่ได้อยู่บ้านกับครอบครัวหรอกครับ ผมอยู่คนเดียวที่คอนโดน่ะ
เอ่อ...เพราะอะไรร๋อคับ เอ่อ ก็คือ....
"เฮ้ย เมิง ตายซ้า"
หวา เสียงใครกันเนี่ย เห้ย นั้นมัน ไอ้หน้าปลากะโห้ (ผมไม่รู้ชื่อมันอะ^O^) ศัตรูเก่าของผมนี่นา
มันเป็นศัตรูกะผมสมัยที่ผมยังเป็นคู่หูของ เค้าคนนั้น....
เอ่อ เอาเป็นว่า ช่างมันก่อนเถอะคับ อย่าไปคิดถึงเรื่องเศร้าๆดีกว่าYOY ตอนนี้ ผมต้องหาทางสู้กับมัน ด้วยตัวคนเดียวคับ
หวา ท่าทางมันจะไม่ง่ายแล้วน่ะสิคับ ก็ไอ้หน้าปลากะโห้นั่นพาพวกมันมาตั้งเกือบๆสิบคนได้อะคับ
เอาล่ะ ยังไงผมก็ต้องสู้ ผมวางกระเป๋านักเรียนไว้ที่พื้น แล้วตั้งท่าต่อสู้ อะโจ๊
อ๊า ไอ้หน้ากะโห้นั่นมันมายืนอยู่ข้างหน้าผม แล้วก็สั่งให้พวกของมันล้อมผมเอาไว้ แล้วมันก็พล่ามขึ้นมาว่า
"หือ นายเนี่ย ไม่ได้เจอกันตั้งนาน น่ารักขึ้นเยอะนะเนี่ย เอางี้ ถ้านายยอมก้มหัวขอโทษชั้น ชั้นจะยอมมีอะไรกับนายก็ได้นะ 555"
อ๊ากกกกกก มันจับหน้าผมคับ แล้วมันก็ยื่นหน้ามาจะจูบผมแล้ว ม่ายอาวน้า ผมไม่อยากมีจูบแรกกับปลากะโห้TTOTT
ผมก็เลยจัดการกับพวกมันไป
พอเสร็จ ผมก็กำลังจะเดินไปหยิบกระเป๋า แล้วผมก็เหลือบไปเห็น
"OoO ฮันเกิง นายมาตั้งแต่เมื่อไหร่"
***********************
"เรียววุค เมื่อกี้...นาย....ทำอะไรน่ะ"
ฮันกยองถามผม และจับไหล่ทั้งสองข้างของผมไว้
"ป...เปล่านี่ ก็....ไม่มีอะไร พวกนั้นมันมาลวนลามชั้น แล้วก็มีคนมาช่วยไว้ แล้วตอนนี้เค้าก็ไปแล้วน่ะ"
ผมรีบแก้ตัว หวังว่าเค้าคงจะเชื่อนะ
"ไม่ต้องมาโกหก ชั้นเห็นตั้งแต่ไอ้ปลากะโห้นั่นมาหาเรื่องนายแล้ว"
"เอ่อ...คือ....(- - )( - -)(- -)( )( _ _ )"
ผมหันซ้าย หันขวา หันหน้า หันหลัง เพื่อหาวิธีแก้ตัว แต่ผมก็ทำได้แค่ ก้มหน้างุดๆ เท่านั้น
ก็ไอ้ฮันมันเห็นหมดทุกอย่างแล้วนี่
ไอ้ฮันมันดันตัวผมเข้าติดกับกำแพง แล้วเอามือสองข้างยันกำแพงไว้กันผมหนี
"ถอดเสื้อซะ" ไอ้ฮันสั่งเสียงเข้ม
"ก็ได้ แค่ถอดเสื้อเอง ถอดก็ได้ เฮ้ย......หาO.oถอดเสื้อ นายจะทำอะไรน่ะ"
ผมดิ้น พยายามจะหนี แต่ก็ดิ้นไม่หลุดจริงๆ
"ถอด...เดี๋ยวนี้... ถ้านายไม่ถอด ฉันจะถอดให้นะ"
"เอ่อ คือว่า..." ผมหาทางหนีแล้วยกนิ้มขึ้นมาจิ้มๆกัน
"ไอ้ฮัน แกจะทำอะไร" เห เสียงใครก็ไม่รู้ดังขึ้นมาขัดจังหวะสวีทของผม เฮ้ย ไม่ช่ายน้า แล้วผมก็ค่อยๆหันไปหาต้นเสียง
"เยซองO.O"
ไอ้ฮันมันรีบปล่อยผมออกมา ผมวิ่งไปหาเยซอง แล้วเขาก็กอดผมเอาไว้ ผมน้ำตาไหลพราก...
ผมไม่รู้เหมือนกันว่าผมร้องไห้ทำไม แต่ที่แน่ๆ ผมไม่ได้ร้องเพราะไอ้ฮันแน่ๆ เหตุผลน่ะเหรอ มีสิ เดี๋ยวผมจะเล่าให้คุณฟังครั้งหน้าแน่นอน
*****************************
จบตอนแล้วค่า ยาวม้ะค้ะ ตอนเน้แต่งนานมากเรยน้า โฮ่ๆ (-.,-)ภูมิจาย
ตอนต่อไปจะรีบมาอัพให้เร็วที่สุดนะค้า
ส่วนเรื่องที่ป๋าสงสัยอะไรเรียว(ของเรา โหะๆ)
ก็จะเฉลยในไม่ช้านี้แล้วค่ะ
ใครเล่นเอ็มก็แอดมาได้นะคะ
wma_narsad@hotmail.com ค่า
เราชื่อวอม อายุ 13 นะจ๊า
บับบาย ขอเม้นเป็นกำลังใจด้วยน้า จุ๊บๆ
ความคิดเห็น