คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ความทรงจำที่เเสนเจ็บปวด...T_T
ณ บ้านหลังใหญ่ยิ่งกว่าคฤหาสน์ ตั้งอยู่เเทบชานเมือง ภายในมีต้นไม้ร่มรื่นตรงรั้วหน้าบ้านมีดอกกุหลาบสีขาวขึ้นอยู่เรียงราย เป็นบ้านสีขาวโดดเด่นอยู่ในระเเวกนั้น บ้านหลังนี้เป็นบ้านของตระกูลใหญ่ นั่นก็คือบ้าน "อัครไพศาล " โดยธุรกิจของครอบครัวส่วนใหญ่จะอยู่กับโรงพยายาบาล
หญิงสาวคนหนึ่งกำลังงุ่นอยู่กับงานถักไหมพรมอยู่ อย่างใจจดใจจ่อ ใครจารู้ว่าเจ้าหล่อนจะทำอะไรอยู่ในห้องสีชมพูนี้ เทอมีใบหน้าขาวเนียน เเก้มใส่หุ่น น่าทะนุทะหนอม ผมของเทอหยิกเป็นลอน ๆสีน้ำตาล นัยน์ตาสีน้ำตาลเเดงริมฝีปากได้รูปสีชมพูบางเฉียบ ถ้าทางเอาจริงเอาจังกับการถักไหมพรมให้เป็นผ้าพันคอสีขาวเพื่อจะให้คนรักที่คบกันมานานถึง 2 ปีเต็ม
"เฮ้อ...ถักเสร็จสักที ยังไม่เรียบร้อยเท่าไหร่ "ฉันบ่นพลางถอนหายใจเบาๆ เมื่อคืนฉันก็ไม่ได้นอนทั้งคืนเลยคงไม่เป็นไรมั้งก็อาทิตย์นี้เป็นวันเกิดเเฟนตัวเองเเท้ๆเลย นิ ฉันนั่งคิดพลางนึกถึงนายเอกวุธ เเฟนฉันเองหละเขาหล่อมาก ๆเลย นัยน์ตาเขาเป็นสีน้ำตาลเข้มผมสีน้ำตาลสูงมากกว่าฉันตั้ง 20 ยังไงฉันก็เตี้ยอยู่เเล้วนี้นา
" คุณหนูลูกเเก้วคะ "
" ค่ะ "
" ไปกินข้าวได้เเล้วคะ คุณหนูลูกเเก้ว "
" เดี๋ยวเเก้วค่อยลงไปไม่ได้หรอคะ ป้าเเจ่ม "
" คงจะไม่ไดหรอกคะ นี้เป็นคำสั่งของคุณหนูใหญ่ "
" พี่เเก็ปสั่งใช่ไหมคะ "
ฉันหละเบื่อกับพี่ชายคนนี้ของฉันจริง ๆวัน ๆก็เอาเเต่สั่งให้ฉันทำนู่นทำนี้จนฉันเบื่อ สงสัยคงจะเก็บกดมานาน ลืมเเนะนำไปฉัน ธิดารัตน์ อัครไพศาล เรียกฉันว่าเเก้วก็ได้คะ ส่วนพี่ชายของฉันนี้สิเขามีชื่อว่า
ธรชัย อัครไพศาล หรือเรียกว่าเเก็ปก็ได้ มันหล่อมาก ๆเเถมนิสัยโคตรดีอีกต่างหาก เป็นถึงประธานโรงเรียน สาวๆติดตรึม เเต่ถึงงังไงว่าที่พี่สะใภ้จะต้องผ่านด่านฉันไปก่อน
" คะ " ป้าเเจ่มตอบ ป้าเเกเป็นคนเก่าคนเเก่ของบ้าน ทุกคนในบ้านเลยเกรงอกเกรงใจเเกเป็นพิเศษ
" ยายลูกเเก้ว นี่มันกี่โมงเเล้วหัดดูเวลาบ้างสิ "
" ไม่มีตาหรือไงเเค่นาฬิกายังหาดูไม่ได้เลย "
" ยายลูกเเก้วไม่ต้องมาว่าพี่เลย รีบกินข้าว ซะ "
" ถ้ารีบ เดี๋ยวก็ติดคอตายหรอก "
" จะกินหรือไม่กิน "
"กิน " ฉันตอบเดี๋ยวมันเทให้ pooty กินหมด ไม่ต้องสงสัยมันเป็นชื่อหมาของฉันเองคะท่านผู้อ่าน
" อารมณ์เสียมาจากไหนของเขาฟะ " ฉันบ่นอุบอิบ พลางมองหน้าพี่ชายสุดที่รักของฉัน ผู้ชายอะไรไม่รู้ทำหน้าซีเรียสตลอดเลย เเต่งังไงมันก็หล่อ
" บ่นอะไร อยากโดนเตะหรอ "
" ป่าวสักหน่อย "
" อิ่มเเล้วหรือคะคุณหนูใหญ่ " ป้าเเจ่มถาม
" ครับป้าเเจ่มวันนี้ผมจะรีบไปเรียน "
" พี่เเก็ปเป็นไรทำไมวันนี้รีบไปเรียน จัง " ฉันถามอย่างงงๆก็ใครจะไปคิดว่ามันจะรีบไปเรียนหละ ปกติมันไปช้าทุกวันเลย นอนตื่นสายน้ำลายยืดอีกต่างหาก
" เถอะน่า เดี๋ยวพาไปดูชอตเด็ด "
" ชอตเด็ดอะไรของเขาฟะ " ฉันพลางทำหน้าสงสัยชอตเด็ดอะไรของมันฟะ ไก่ออกกลูกเป็นลิงหรืองังไง
" ลูกเเก้ว เเกรักนายเอกวุธทนั้นมากไหม "
" ถามงี้เขาก็อายสิ " หน้าฉันร้อนเผ่ามันเเดงยิ่งกว่าลูกมะเขือเทศเลยก็ใครจะไปรูว่าพี่ชายฉันจะถามอะไรเเปลก ๆ ว่ารักเเฟนตัวเองมากไหม
" เเกไม่ต้องมาอายอะไรเลย รีบ ๆ ตอบเร็ว ๆ "
" คำตอบของเเก้วก็คือ ว่า........รัก นะซิ รักมากด้วย "
" พี่อยากให้เเก้วเตรียมใจไว้บ้าง ว่าถ้าวันนึงมันทำให้เเก้วเสียใจเเก้วจะได้ไม่เจ็บ "
" เอกนะหรอ จะทำให้เเก้วเสียใจ เขารักเเก้วจะตายไป ใคร ๆก็รู้ "
" งั้นถ้าพี่พาเทอไปที่ที่นึง เทอจะไปกับพี่ไหม "
" จะพาเเก้วไปไหนไม่ทราบ "
" ขึ้นรถ ถ้าไม่อยากถูกเตะ "
" ไปทั้งชุดนอนเนี้ยนะ " ฉันจะอยากบ้าตาย อยู่ ๆพี่ชายของฉันก็มาเตือนเรื่องนายเอก มันคงจะเป็นความเข้าใจผิดๆของพี่ชายฉันเเน่ ๆเลย เเต่ถึงไง ฉันก็คงขัดคำสั่งของพี่ชายของฉันไม่ได้หรอกกลัวมันเตะเอา มันนี้เเม่ง เตะโคตรเจ็บเลย ไปก็ไปวะทั้งชุดนอนเนี่ยหละเเนวดี
" พี่เเก็ปเเป็ปนึงนะเเก้วจะขึ้นไปหยิบของข้างบน " ยังไม่ทันที่พี่จะพูดอะไรฉันก็ขึ้นไปหยิบผ้าพันคอไหมพรมสีขาวที่ยังเก็บลายละเอียดไม่ดีใส่กระเป๋าเผื่อว่ามีเวลาว่างฉันจะได้ทำต่อ ให้เสร็จ เเล้ววิ่งลงบันไดอย่างเร็วเดี๋ยวพี่เเก็ปรอนาน ฉันวิ่งออกมาหน้าบ้านก็มีรถสีดำสนิทจอดอยู่ อะไรกันจะราชรถมาเกยถึงที่เลยหรอเนี่ยฉันขึ้นรถคันสีดำสนิท มันเป็นรถที่เพิ่งออกใหม่ พี่ไปขอเเม่เพื่อม้อสาว ไปวัน ๆเเต่มันไม่คิดจริงจังอะไรหรอก พูดง่าย ๆฟันเเล้วทิ้งทำนองนั้น โคตรดีไหมหละ พี่เเก็ปขับรถเร็วยิ่งกว่าจรวดเลย สงสัยคงจะเครียดจัด เอี้ยด........รถเบรก หัวฉันเลยทิ้ม ขับรถดีๆไม่เป็นหรือไงพี่ชายฉัน สงสัย มันอยากไปนรกหรือสวรรค์มั้งฟะ บรรยากาศในรถเงียบตลอดทาง จนพี่ขับรถมาจอดยังที่ที่นึง มันเป็นคอนโดหรู ๆ ผู้ชายผมสีน้ำตาล เดินออกมา ไอ้หมอนี่หน้าตาโคตรคุ้นเลย เขาเดินโอบผู้หญิงคนนึงด้วยความรักใคร่ เเล้วจูบเทอหน้าคอนโด อะไรกันเด็กสมัยนี้ เอะ นี้มันใครซะอีกหละก็...............
" เอก " ฉันพูดชื่อนายนั้นเบา ๆพลางมองผ้าพันคอที่ มือที่ฉันทำทั้งคืนอย่างตั้งใจ เเต่ทำไมนายถึงทำกับฉันเเบบนี้ นายไม่เห็นฉันอยู่ในสายตาเลยรึงังไง ฉันตัดสินใจหยิบโทรศัพท์โทรไปเบอร์คนรักของฉันทัทีที่เห็น พี่มองฉันด้วยสายตาที่น่าสงสารที่สุด
" ฮัลโหล " เสียงนี้ฟังเเล้วทำให้ฉันเจ็บจี้ดเขาไปทั้งหัวใจ
" เอกหรอ " ฉันพยายามทำเสียงให้เป็นปกติที่สุดเพื่อไม่ให้เอกรู้ว่าฉันกำลังร้องไห้อยู่
" เเก้ว "
" นายทำอะไรอยู่ "
" นอนอยู่บ้าน " นายโกหกฉันหรอ นี้เอกนายทำร้ายจิตใจฉันมากรู้ไหม ฉันเกลียดคนโกหกที่สุดเลยตอนนี้ฉันเริ่มรู้สึกเเย่เมื่อรู้ว่านายเอกโกหกฉัน
" เอกนายทำให้ฉันผิดหวังมากนะ "
" ผิดหวังเรื่องอะไร "
" นายโกหกฉัน "
" เเก้วนี้เทออยู่ไหน " เอกถามฉัน ซึ่งตอนนี้ฉันลงจากรถเเล้วเดินมาหยุดข้างหลังนายเอก ตอนนี้ฉันรู้สึกผิดหวังมาก ๆที่เอกโกหก ฉันไม่เคยโกหกเขาเลยเเต่นี้อะไรทำไมเขาถึงกล้าโกหกฉัน ฉันพยายามทำเสียงให้เย็นชาที่สุด กลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลมากกว่านี้ เเล้วมองเอกด้วยสายตาที่เย็นชาสุดๆๆ
" อยู่ข้างหลังนายไง "
" เเก้วฟังฉันอธิบายก่อน คือฉันกับผู้หญิงคนนี้เราไม่ได้มีอะไรกันอย่างที่เทอเข้าใจ " เอกหันมาพร้อมกับคำเเก้ตัวงี่เง้า ของเขา
" นายเห็นว่าฉันโง่หรืองังไง ทำไมเเค่นี้ฉันจะดูไม่ออก " ฉันพูดทั้งที่น้ำตานองเเก้มทั้งสองข้างของฉัน อะไรกันผู้ชายที่ฉันรักมากตั้ง 2 ปีเต็มจะกล้าทำเเบบนี้กับฉัน .......นี้หรอคนที่ฉันไว้ใจที่สุด ...... นี้หรอคนที่ฉันเเคร์มากที่สุด........ นี้หรอคนที่ฉันคิดว่ารักฉันจริง เเละ ทุ่มเท ทั้งใจให้ ..... เเต่ตอนนี้มันเหลือเเค่เพียงความผิดหวัง ฉันมองหน้าเอกเเล้วสบตากับผู้หญิง คนใหม่ของเขา ถ้าทางยายนั่นคงจะกลัวฉันจนขาสั่น
" เราเลิกกันเถอะ เอก เราจบกันเเค่นี้ฉันเสียใจกับการกระทำของนาย ฉันจะลืมว่าเราเคยเป็นเเฟนกันฉันจะลืมว่าเคยบอกรักคนอย่างนาย เมื่อนายไม่ซื่อสัตย์กับฉันเราก็ไม่มีอะไรที่จะต้องพูดกันอีก " ฉันบอกพร้อมกับมองหน้า เอก คนที่ฉันรักมากที่สุดด้วยสายตาที่มีเเต่ความเกลียดชัง
"............................ " นายนั่นไม่พูดอะไร
" เทอโชคดีจังนะ " ฉันพูดพร้อมมองห้าผู้หญิงคนนั้น
" ขอโทษ " นายเอกพูด ฉันมองหน้าอดีตคนรักเเล้วยิ้มให้ ก่อนที่จะเดินจากไปอย่างน้อยฉันก็จะได้ยินน้ำเสียงของคนที่ฉันรัก เเล้วเดินมาขึ้นรถ พี่มองหน้าฉันด้วยความเป็นห่วง
" อย่าใส่ใจเลย ผู้ชายก็เป็นเเบบนี้กันทุกคนเเหละ "
" เเก้วไม่นึกที่จะเสียใจเลยสักนิด " ฉันตอบพี่ก็ฉันเป็นผู้หญิงถึกนี้จะมาเสียใจกับไอ้คนรักงี่เง้าทำไม่ อกหักไงก็มีข้าวกินไม่ได้อดสักหน่อย
" หรอฉันก็นึกว่าพวก อาโนเนะอย่างเทอจะร้องไห้ฟูมฟาย สะอีก "
" น้องพี่เเก็ปซะอย่างม่าร้องไห้เพราะเรื่องพวกนี้หรอก
ฉันกับพี่นั่งเเหย่........ เล่นกันไปตลอดทาง วันนั้นฉันกับพี่เลยไปโรงเรียนสาย เเต่อย่างน้อยมันก็ทำให้ฉันรู้สึกสบายใจอย่างบอกไม่ถูก.......................................................
................................................................................................................................................................................
เราม่ายรู้ว่าเราเเต่งเเล้วมันได้เรื่องรึป่าว ถ้าเทอชอบก็ช่วยเม้มกันด้วยนะจ๊ะ
รักผู้อ่านทุกคน
ความคิดเห็น