ชายามาร

แนะนำตัวละคร

         

ต้าหลง องค์รัชทายาท แห่งเผ่ามาร เก็บกด เกียวกราด เลือดเย็น

“เมื่อไม่มีหัวใจที่โหยหาซึ่งความเจ็บปวดนั้น….คงดีไม่น้อย”

 

จิ่วเหม่ย จิ้งจอกน้อยผู้หลงรัก เฟยเทียน มหาเทพผู้จิตใจดี

“หากไรซึ่งจิตใจจะมีความรักได้เยียไรเล่า”

เฟยเทียนมหาเทพผู้เย็นชา ไรซึ่งความรัก

“ความรักที่แท้จริงนั้น…..คือปล่อยนางไปอย่างนั้นรึ”

หนึ่งคนโหยหา มาซึ่งความรักจากเขา

อีกคน รับรู้แต่ มิอาจรับรักนั้น

เขาผู้เปรียบดั่งมารร้าย ที่ไรหัวใจ

นางยินยอมทำทุกอย่างให้ได้อยุู่ข้างกาย โดยไม่ทันคิดถึงอีกคนที่เฝ้ามองอย่างเจ็บปวด

แม้จะรู้อยู่แก่ใจว่ามิอาจครอบครอง แค่เพียงกักขังนางไว้ก็เพียงพอแล้ว

เจ็บซ้ำเพราะ รักนั้นทำพิษ แค้นฝั่งใจเพราะนางไม่ได้รัก ทำเช่นไรถึงจะไม่เจ็บปวดไม่รู้สึก หากไร้หัวใจ นั้น ไรซึ่งความรักจริงหรือ

“ต้าหลง?” เสียงตะโกนดังบ่นร้องให้เสียใจดังกึ่งก้องไปทั่วสวรรค์

“………” ต้าหลงกุมลงมองกระบี่ที่ละลุงอกข้างซ้ายแม้เขาจะไม่หัวใจแต่ทำไมเขาถึงรู้สึกเจ็บปวดปานจะขาดใจถึงเพียงนี้

“ข้าขอโทษ……ข้า…ข้าไม่ได้รักท่าน”  จิ่งเหม่ยถอยห่างจากเขาไปยืนอยู่ข้างกายมหาเทพผู้ยิ่งใหญ่อย่างเฟยเทียน

“นั้นนะสิเจ้าจะมารักข้าได้อย่างไรกัน…..ข้าเป็นมารเขาเป็นเทพ” ต้าหลงลุกขึ้นในขณะที่ร่างกายเริ่มสลายไปแล้วส่วนหนึ่งมือหนาคว้าไปที่มือบางก่อนจะพยายามถอดแหวนคืน

“ไม่….”

ไม่รู้ว่าเพราะอะไรนางถึงไม่ยินยอมคืนแหวนนั้นให้เขาทั้งที่มันเป็นของเขา ใจนางกำลังปวดร้าวเมื่อจ้องไปที่ดวงตาคู่นั้น เขาแย่งมันไม่สำเร็จจึงเปลี่ยนมาจ้องมองนางอย่างเครียดแค้น

“ข้าก็ขอให้ความรักนั้นตายไปกับข้าเหมือนกัน”

สิ้นคำพูดร่างกายนั้นก็สลายหายไปเป็นเถาธุลีต่อหน้าจิ่วเม่ย  นางรีบคว้าร่างนั้นไว้แต่ก็ไม่ทัน หยดน้ำตาอาบแก้มนวล เวลานี้นางได้อยู่ข้างกายคนที่นางโหยหามาตลอด แต่ทำไมใจนางถึงได้เจ็บปวดเช่นนี้ หรือว่าคนที่นางรักแท้จริงเป็นเขา