คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : To Meet EP.8 ความเป็นไปได้ที่แน่นอน
คอนโดทิวัถต์ เวลา 23.44 น.
//ติ่ง ติ่ง ติ่ง//
พี่อาโปแชทมาชวนผมไปเลี้ยงข้าวครับ ผมก็ไม่ได้อะไรมากนัก ก็เลยตอบตกลงไป ผมกลับมานั่งมองตัวเองหน้ากระจกอีกครั้ง หลังจากตอบแชทพี่อาโปไป... ทำไมผมถึงรู้สึกเหมือนมีใคร คอยต้องมองผมอยู่ ตลอดเวลา
“เห่ออ ช่างมันเถอะ ไปอาบน้ำดีกว่า จะได้กลับมานอนสักที” ทิบ่นเบาๆ ในใจ
หลังจากทิวัถต์เดินไปอาบน้ำ ผมอยากจะเดินตามน้องไปเหมือนกัน แต่กลัว...จะเห็นน้องในสภาพหวิวครับ แล้วผมจะห้ามใจตัวเองไม่ไหว... เอาดีๆ ผมเป็นวิญญาณนี่นาา 555+ จะไปทำอะไรน้องได้กันหลังจากน้องอาบน้ำเสร็จก็มานั่งเช็ดปลายผมอยู่ที่ปลายเตียง ผมก็ได้แต่นั่งมองน้อง... อยากจะมีโอกาสพูดกับน้อง บอกน้องว่าผมมีตัวตนจริงๆ ผมอยู่ข้างๆ น้องมาตลอดเวลา... แล้วผมจะทำยังไงดี ?
ตอนนี้ เวลา 23.50 น. ผมเห็นน้องกำลังจะเล่นเกมส์ ROW ต่อครับ ด้วยความที่ผมเป็นห่วงน้องกลัวน้องจะนอนดึกเกินไป จึงเผลอไปกระซิบข้างหูน้องเบาๆ... ว่า นอนได้แล้วครับเด็กน้อย แต่เหมือนน้องจะมีปฏิกิริยาเลยครับ เหมือนเจ้าเด็กน้อยจะได้ยินเสียงผม
“นอนได้แล้วครับเด็กน้อย” ลองอีกสักทีครับ เจ้าเด้กขี้ดื้อคนนี้จะได้ยินเสียงผมจริงๆ หรือเปล่าน๊า
“????” เสียงอะไรกัน ทำไมมัน…
“เอ๊ยย น้องได้ยินเสียงพี่หรอครับ” นั้นไงครับ น้องได้ยินจริงๆ ด้วย ผมโคตรจะดีใจเลยครับ
“????” ทิวัถต์ยังยืนนิ่งๆ ไม่ได้สนใจสิ่งรอบตัวใดๆ แววตาของคนตัวเล็กกว่า ปรากฏรอยในแววตาที่สับสนและมีความสงสัยอยู่เจือจาง
“เอ๊ะ ทำไมเมื่อกี้ เหมือนน้องจะกระตุกศรีษะเบาๆ กันนะ” แต่ผมว่าผมเห็นจริงๆ นะครับ
“อะไรว่ะ” ผมว่าเหมือนผมจะได้ยินเสียงคนพูดใกล้ผมเลยครับ แต่คงหูฝาดไปมากกว่า ผมไปนอนละกัน ไม่เล่นเกมส์แล้วดีกว่า
“ก็ยังดีครับ ถึงน้องจะไม่ได้ยินเสียงผม แต่น้องก็ไปนอนอยู่ดี”
“ฝันดีนะครับ เด็กน้อยของพี่ ????” ธาราทำได้แค่เพียงคอยบอกฝันดีทิวัถต์แบบนี้ ก่อนนอนมาตลอดหลายปี... หลังจากที่จากทิวัถต์หลับไปได้สักพัก....
“ทำไม....เหมือนฝันจังเลย” ทิวัตถ์ลืมตาขึ้นมา หลังจากนั้นก็หันมองสิ่งรอบตัว โดยไม่คิดเลยว่าการหลับครั้งนี้ จะทำให้เค้าได้รู้เรื่องราวต่างๆ มากขึ้น
“อ้าวว เด็กน้อย.... ทำไมมาอยู่ที่นี้ได้ละ” ผมตกใจมากๆ เลยครับ ทำไมน้องถึงมาอยู่ที่นี้ได้ เกิดอะไรขึ้นกัน
“พี่.... พะ... พี่ จริงๆ ด้วย????” เกิดอะไรขึ้นกันแน่ ทำไมผมถึงกลับมาเจอกับเค้าอีกครั้งกัน ฝันสินะ ผมฝันแน่ๆ ใครก็ได้มาตบหน้าผมทีครับ อืออ
“น้อง.... เห็นพี่ด้วยหรอ ?” ผมต้องดีใจมั้ยครับที่ตอนนี้น้องมองเห็นผม โต้ตอบกับผมได้
“ทำไมผมจะไม่เห็นละครับ... ไม่ใช่ว่าผมกำลังฝันเหมือนทุกครั้งหรอครับ” อื้ออ ตื่นเต้น ได้คุยกับพี่เค้าแบบนี้อีกครั้ง อืออ
“อ่อ เออ จริงสินะ ลืมไปนี้เป็นฝันของน้องนี่ ☺️” ไม่รู้เหมือนกันครับ ว่าฝันหรืออะไร แต่ตอนนี้ ได้อยู่กับน้องแค่สองคน ไม่มีอะไรมาขวางพวกเราไว้ แค่นี้ผมก็มีความสุขมากแล้วครับ ลองรอคอยใครสักคนสิ แล้วคุณจะรู้ว่าการไม่ต้องรอมันมีความสุขกว่ามาก
“เรื่องนั้น... ช่างมันก่อนเถอะครับ ผมมีคำถามมากมาย ที่จะถามพี่เลยครับ” ก่อนที่พี่จะชวนผมพูดเรื่องอื่น ผมมีคำถามมากมายในใจเลยครับ ต้องเก็บซ้อนอาการทุกอย่างไว้ในใจก่อนเลย
“จากเด็กน้อยกลายเป็นเด็กขี้สงสัยไปได้ไงครับเนี่ย หืมมม... ” ผมขยี้หัวน้องเบาๆ จนน้องต้องเอามือปัดมือผมออก พร้อมกับน้องที่ทำหน้าย่นไปด้วย แต่นั้นก็ไม่เท่ากับความรู้สึกของผมตอนที่น้องจับมือผมเลยครับ
"???? เอ่อ ขอโทษครับที่จับมือพี่” ผมกำลังจะเอามือออก เผลอไปจับไว้ตอนไหนกันว่ะไอ้ทิ เค้าจะหาว่ามึงลวนลามเค้าปะเนี่ย แต่คนตัวโตตรงหน้ากลับยึดมือผมไว้
“พี่ขอโทษนะ...ครับ แต่ถ้าเราไม่ว่าอะไร พี่จับอีกสักพักนึงได้มั้ย ได้มั้ยครับ หื้ม ” แม้กระทั่งในฝันผมยังต้องขออนุญาตน้องเลยครับ แต่ทำไงได้ใจผม…มันไม่อยู่กับผมตอนนี้นะสิ มันไปอยู่กับคนตัวเล็กกว่าตรงหน้าไปแล้ว แค่จับมือเค้าเบาๆ พลังชีวิตของผมเหมือนจะเต็มเปี่ยมขึ้นมาเลย
“เอ่ออ ได้สิ ได้ครับ” จะให้บอกได้ยังไงว่าตอนนี้ผมโคตรเขินเลยครับ อือออออ แต่ผมควรรักนวลสงวนตัวหรือเปล่ากันนะ
ธาราจับมือทิวัถต์โอบไว้ด้วยมือหนาอีกข้างของตนเอง มืออุ่นๆ นั้นกำลังส่งไอร้อนจากอีกคนสู่อีกคน หลังจากนั้น ทิก็ได้ถามเรื่องราวต่างๆ เกี่ยวกับตัวตนของธารา รวมไปถึงสาเหตุต่างๆ ที่ทำให้ได้มารู้จักกัน ยกเว้นเรื่องนึง เรื่องที่ผมกำลังจะหายไป....
“เรื่องมันก็มีแค่นี้แหละ พี่จำได้แค่นี้” ธาราพยายามเล่าทุกอย่างที่เค้าจำได้และคิดว่าเป็นสิ่งที่เด็กน้อยอยากรู้ครับ
“อ่าา งั้นสินะครับ” ยังไงดีครับ ผมสับสน ไปหมดเลย ผมใช้คำว่าสับสนในเรื่องของพี่เขาได้มากมายจริงๆ
ปล.ตอนที่ 8 แล้ววว
ความคิดเห็น