คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : To Meet EP.7 จุดเริ่มต้น
“แม่งงง เดินไม่ดูคนหรอว่ะ ชนกูมาได้เนี่ยย” ทิโกนออกไปอย่างเหลืออด โอ้โหผมก็เดินของผมอยู่ดีๆ นะครับ แต่มีคนมาเดินชนได้ไงก็ไม่รู้
“เอ้ยย ขอโทษว่ะ กูไม่ทันมอง มึงเป็นไงบ้างว่ะ” อาโปเงยหน้าขึ้นมาพร้อมกับพูดขอโทษคนตรงหน้าไปด้วย เพื่อหวังให้คนที่โดนเขาเดินชน ใจเย็นลง
"มึงไม่มีตาอ่อ เดินไม่ดูทางเลยไอ้สัส สกปรกหมดเลยเนี่ยย เสื้อกู" ทิพูดพร้อมกับวางอาหารที่ถือมาลง แล้วปัดเสื้อให้คราบสกปรกหลุดออกมามากที่สุด โดยไม่ได้หันมองคนที่กำลังขอโทษตนเอง
"อ้าววทิ เป็นไงบ้าง สกปรกหมดเลยย มา ๆ เดี๋ยวสิเช็ดให้ก่อน" สิรีบวิ่งมาหาทิวัตถ์ทันทีที่เห็นเหตุการณ์
"ฮือ ขอบคุณนะสิ" ว่าแล้วผมก็บ่นพึมพำต่อไปพร้อมกับก้มหน้าก้มตาเช็ดสิ่งสกปรกต่อไป สกปรกหมดแล้วเนี่ยยิ่งซักยากๆ อยู่
"อ้าวว เอ้ย มึงเป็นไงบ้างทิ อ้าวพี่โป สวัสดีครับ" หันไปเห็นเพื่อนสกปรกขนาดนี้ อีกฝั่งก็ยืนตรงกันข้ามแบบนี้ ไม่ต้องเดาก็รู้เลยครับ ว่าไอ้พี่โปของผมต้องเจอดีแน่ๆ
"ใครพี่มึงว่ะ ไอ้ศิ" ผมนี่รีบถามเลยครับอยากจะบวกไม่ไหว ยิ่งไอ้ศิลามันรู้จักนี่ เก็บไว้ไม่ได้เลย
"อ่อ เออ มึง คนนี้ไง คนที่ชนมึงไง ชื่อพี่อาโป รุ่นพี่ปี 4 คณะบริหาร รุ่นพี่โรงเรียนเก่าพวกเราไง แหะๆ" ศิพูดเสร็จพร้อมกับหันหน้าไปมองทิและพี่อาโปอีกรอบ พร้อมกับทำหน้าตาหงอยๆ เมื่อเห็นคนตัวโตกว่ายืนยิ้มให้กับเพื่อนของเขา
"อ่อ เพื่อน ศิหรอ พี่ขอโทษด้วยนะ พี่ชื่ออาโป พี่ไม่ได้ตั้งใจชนจริงๆ พอดีพี่เห็นใครบางคนเลยรีบเดินตามไปหน่อย" อาโปเหลือบไปมองคนข้างๆ ทิที่กำลังยืนหน้าหงอยๆ แต่ก็เพียงแว๊บเดียว จึงหันกลับไปสนใจคนที่กำลังเช็ดคราบสกปรกออกจากเสื้อต่อ
"อ่อ พี่ไอ้ศิหรอครับ โชคดีนะพี่ ไม่งั้นพี่โดนผมวีนใส่แน่ งั้นผมก็ขอโทษละกันพี่ที่พูดหยาบไปหน่อย" ทิพยายามเก็บอารมณ์ ตอนแรกก็คิดจะบวกอยู่หรอก แต่ไอ้คนข้างๆ นี้สิ ยืนหงอยเป็นหมาแดกเลย
ถ้าบวกจริงๆ เดี๋ยวไม่มีคนห้ามครับ หึ ไม่ใช่ว่ากลัวอะไรหรอกนะ อีกอย่างใครมันจะไปรู้ละครับว่าเป็นรุ่นพี่โรงเรียนเก่าของพวกผมเอง แต่ถึงรู้ผมก็ทำแบบเดิมครับ ใครใช้ให้มาชนผมกันล่ะ อีกอย่างผมก็ไม่ได้รู้จักสักหน่อย ไม่นับครับ เป็นรุ่นพี่ไอ้ศิไปคนเดียวละกัน หึ
"เอ้ยย ไม่เป็นไร พี่เข้าใจเรานะ ว่าแต่จะให้พี่รับผิดชอบยังไงดี" อาโปถามออกไป ถ้าผมไม่รับผิดชอบ ผมว่าน้องต้องเล่นงานผมแน่ๆ เลยครับ อะไรจะโหดขนาดนั้น เจ้าเด็กตัวสูงคนนี้ เอาเรื่องเลยครับ หึ
"ไม่เป็นไรพี่ เช็ดก็ออก" ถ้าบอกว่าเช็ดออกคงจะแย่ไป เอาเป็นว่าแค่ไม่ให้มีเศษอาหารติดบนเสื้อละกัน เพราะตอนนี้เสื้อของทิวัถต์ ที่โดนข้าวแกงร้านป้าพรราด เต็มไปด้วยเศษอาหารและน้ำแกงกะทิ สีเหลืองๆ
"เออเอางี้ละกัน งั้นเอาเสื้อช็อปพี่ไปใส่ก่อน จะได้ไม่สะดุดตา" อาโปที่เห็นว่าตนเองทำให้เจ้าเด็กตัวสูงดูสกปรกจริงๆ จึงเสนออกมา พร้อมกับถอดเสื้อของตนเองออก จากนั้นจึงค่อยๆ เดินเข้าไไปใกล้ๆ แล้วเอาเสื้อของตนเองคลุมลงไปบนไหล่คนที่กำลังปฏิเสธ
"เอ่อ เอางั้นหรอพี่ ก็ดีเหมือนกัน ขอบคุณมากครับ พอดีผมไม่มีเรียน เลยไม่ได้ใส่มา" ทิที่กำลังสับสนกับการกระทำของตัวต้นเหตุพูดออกมาเบาๆ เพราะวันนี้ไม่มีเรียนวิชาปฏิบัติที่ต้องใช้ ทิวัถต์เลยแต่งตัวแค่เสื้อเชิร์ต กางเกงยีนส์ธรรมดา
"ไม่เป็นไร ไว้คราวหน้าเอามาคืนก็ได้ เอองั้นเอางี้ขอไลน์เราหน่อย เดี๋ยววันหลังพี่จะพาเราไปเลี้ยงข้าวไถ่โทษ" อาโปเสนอวิธีอีกอย่างหนึ่งออกไป
"เอ้ยย ไม่เป็นไรจริงๆ พี่" ผมว่าพี่เขาจริงจังมากไปหน่อยครับ ก็แค่เสื้อเลอะไม่เห็นจำเป็นต้องใช้ไลน์ปะว่ะ
"เอามาเถอะ หรือจะให้พี่โทรไปขอจากศิละ? " อาโปเน้นคำว่าโทร ชัดๆ จากนั้นจึงหันไปหาศิลาที่กำลังยืนมองมา
"โอเคครับ" ที่ผมยอมให้ไลน์พี่เขาเพราะว่าเขาเป็นรุ่นพี่ไอ้ศิต่างหากครับ ปกติแล้วผมไม่ค่อยให้ไลน์กับ ใครมั่วๆ เพราะมันน่ารำคาญเวลามีคนทักมา อีกอย่างมีเบอร์โทรไอ้ศิอยู่ พี่เค้าก็คงไม่อันตรายหรอกมั้ง… มึงหันมาถามกูก่อนค่าาา ว่าอันตรายหรือเปล่า ศิลาที่ถ้าได้ยินประโยคนี้คงตะโกนตอบออกไปแล้วแน่ๆ
"งั้นพี่ไปก่อนนะทิ" อาโปพูดจบก็หันหน้าไปทางศิลาจากนั้นก็หันไปกระซิบกับศิลาต่อ
"อือ ครับ ได้ครับ หวัดดีครับพี่โป" ศิลาตอบกลับออกไปเบา ๆ ด้วยสีหน้าที่พร้อมจะตะกุยหน้าตัวต้นเหตุเต็มที่
"ครับ หวัดดีครับ" เออไปสะได้สักที พูดมากจริง พอเห็นคนพี่เดินไปทิวัถต์ก็พูดออกมาทันทีแบบบ่นๆ
"ไม่เป็นไรนะมึง" ศิลาที่เห็นว่าตัวต้นเหตุเดินหายไปแล้วจึงกลับมาคุยกับทิต่อ
"เออๆ ไม่เป็นไรหรอก รีบแดกข้าวละไปเรียนเหอะ" เสียเวลาชิบหาย รีบกินรีบไปดีกว่าครับ
"เออใช่ อีคอน แม่ง ยากชิบหาย" พฤกษ์ที่เดินมาสมทบเพื่อน รีบเอ่ยขึ้นขึ้นมาทันที
"ใช่ป่ะมึง กูอ่ะทำข้อสอบไม่เคยได้เลยว่ะ" ศิบ่นออกมาเบาๆ อย่างเห็นด้วยกับคนที่พูด
"อย่ามาพูดไอศิ มึงอ่ะ มันควายน้อยๆ ไม่ได้สักวิชา" สิที่เห็นว่าศิลาบ่นเยอะบ่นแยะจึงหันไปแซว
"555+ สมน้ำหน้า ไปกันเถอะเดี่ยวอาจารย์จะมาซะก่อน" อย่างน้อยผมก็ยังมีไอ้พวกนี้ครับ หายเครียดแล้ว พร้อมไปเรียนละ
หลังจากเลิกเรียนทิก็แยกย้ายกับเพื่อนกลับห้องเพราะวันนี้มีเรียนแค่วิชาเดียว ทำให้ไม่ต้องฝืนทนใส่เสื้อสกปรกๆ ไปทั้งวันครับ
ตอนที่ 7 ล่ะครับ น้องๆ เป็นยังไงบ้าง อืออ เอ็นดูน้องๆ กันด้วยหนาทุกคน
ความคิดเห็น