คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : To Meet EP.10 เหตุการณ์ตรงหน้า
‘ถ้าไม่มีเรื่องวันนั้น อาโป หิรัญชยะ ดาเวลล์ จะยอมขอไลน์ผม หรือเปล่า’ ศิลาเฝ้าถามตัวเองมาหลายครั้งมาก ตั้งแต่เหตุการณ์ในอดีตตอนมัธยม ศิลาก็ไม่ได้สนใจจะรับรู้เรื่องราวในวันนั้นอีกเลย
แต่เหตุการณ์ในโรงอาหารของมหาวิทยาลัยในวันนั้น ก็ทำให้เขา ได้พบเจอกับ อาโป อีกครั้ง
“ว่าไงครับน้องศิลา” อาโปเดินตามศิลาออกไป
เมื่อเห็นว่า เจ้าเด็กตัวร้ายในวันนั้น กลับทำหน้าเหมือนเหม็นผมซะเหลือเกิน เจ้าตัวดีจะรู้มั้ยว่า ทำให้ใครต้องคิดมากมาตลอด 4 ปี
แต่การแสดงออกของอาโปก็คล้ายกับว่ากำลังหาเรื่องศิลา ก็ไอ้ท่าที ยืนพิงผนัง พร้อมกับมองศิลาที่กำลังล้างมืออยู่นั้นนะ ถ้าไม่เรียกว่ากวนส้นตีน จะให้เีชรียกวว่าอะไรได้กัน
“เอ่อ สวัสดีครับพี่อาโป” ศิลาทำได้เพียงเอ่ยตอบกลับไป ทั้งๆ ที่ในใจของศิลาตอนนี้แทบจะอยากหมุดดินหนีคนตรงหน้าให้รู้แล้วรู้รอดไป
ใครใช้ให้ศิลายังลืมภาพวันนั้นไม่ได้กัน ความรู้สึกแปลกๆ ก็โผล่ขึ้นมาทุกครั้งที่เจอหน้าเขา
“สบายดีมั้ยครับ ไม่ได้เจอกันนานเลยเนอะ” อาโปที่เห็นว่าเด็กตรงหน้าไม่ได้สนใจจะพูดอะไรกับเขา จำเป็นต้องเอ่ยออะไรบางอย่างออกมา เพื่อไม่ให้บรรยากาศมันเงียบจนเกินไป
“ครับ โลกเรามันกว้างเนอะ” ศิลาตอบกลับไป
กว้างที่ไหนกัน เขาเจอคนๆ นี้เกือบทุกอาทิตย์ ตลอด 4 ปีที่ผ่านมา ตอนสอบเข้ามาใครจะไปคิดว่าคนๆ นี้จะเรียนอยู่ที่มหาวิทยาลัยแห่งนี้กัน
แล้วเหมือนจะมีเวรมีกรรมต่อกัน ไปที่ไหนก็บังเอิญเจอเขาไปเสียหมด แต่อีกฝ่ายคงไม่ทันได้สังเกต จึงไม่รู้ว่าศิลาเคยเจอมาหลายครั้งต่อหลายครั้งและเลือกที่จะหลีกเลี่ยงเสมอมา จนมาถึงวันนี้
“อืม ขนาดอยู่มหาวิทยาลัยเดียวกันมาตั้งปีนึง เราก็ไม่เคยเจอกันเลยเนอะ” อาโปยังคงเอ่ยตอบต่อไป
บังเอิญงั้นหรอครับ บ้าหรือเปล่า พระเจ้างั้นหรอ งั้นผมคงเป็นพระเจ้าองค์นั้น เพราะทุกเหตุการณ์มันกำหนดโดยมือของผม…ทั้งนั้น
“ครับ ว่าแต่พี่มีอะไรหรือเปล่าครับ ผมจะไปเรียน ตอนนี้เพื่อนผมคงกำลังรออยู่” ศิลาไม่รู้ว่า ทำไมคนตรงหน้าถึงมาคุยกับเขา ไลน์ของทิวัถต์ก็ได้ไปแล้วนี่ จะมายุ่งอะไรกับเขาอีก
“ก็ตามที่บอกไปไง พี่ขอไลน์เราหน่อยสิ มีอะไรจะได้ทักไปหา” อาโปเห็นว่าศิลาเริ่มหงุดหงิด ด้วยสาเหตุอะไรก็ตามจึงไม่ได้ก่อก่วนต่ออีก กลัวน้องจะโมโหไปมากกว่านี้
“แล้วจะทักมาเพื่อ พี่ได้ไลน์ไอ้ทิมันไปแล้วนี่” ศิลาที่ยังคงสงสัยในการกระทำตรงหน้าจึงเอ่ยถามออกไปเพื่อสังเกตการณ์
“ก็เป็นรุ่นน้องทั้งคู่ แล้วพี่ก็ดันเอาชื่อเราไปอ้างกับทิแล้วนะสิ ถ้าไม่มีไลน์เราไว้ติดต่อกันจริงๆ คงแปลกน่าดู เราไม่คิดแบบนั้นหรอ”
‘ไอ้พี่เหี้ยยเอ๊ยยยย หงุดหงิดว่ะแม่ง’ นั้นเป็นประโยคสุดท้ายที่ศิลายอมให้ไลน์ตนเองไป เพื่อจบปัญหาต่างๆ ลง แต่ก็หงุดหงิดเหลือเกินกับคำว่า รุ่นน้องอะไรนั้น…
คอนโดทิวัถต์ เวลา 17.00 น.
หลังจากที่เขาคนนั้นได้หายไปจากชีวิตของผม ผมก็ต้องกลับมาใช้ชีวิตแบบปกติอีกครั้ง แต่การกลับมาห้องผมในแต่ละวันมันช่างน่าเบื่อ...เหลือเกินครับ ผมคิดว่าสักวันหนึ่งผมคงจะมีโอกาสได้พบเขาอีกครั้ง ปาฏิหาริย์มันจะมีจริงๆ หรอครับ การที่เราจะได้พบคนที่มีตัวตนแค่อยู่ในความฝันของเรามาอยู่ในชีวิตจริง ผมไม่กล้าพูดเรื่องนี้ให้ใครฟังเลย แม้กระทั่งเพื่อนสนิทของผม ช่างมันเถอะครับ แต่ตอนนี้ผมควรจะอยู่บนโลกความเป็นจริงได้แล้ว
“ฮัลโหลไอ้ทิมึงอยู่ไหน ได้ยินกูป่ะเนี่ย ?” ศิลาถามคนปลายสายอย่างสงสัย
“เออ กูอยู่ห้อง มึงมีไรป่ะ?”
“ทำไมมึงรีบกลับห้องไวจังวะ”
“เปล่ากูเบื่อๆ กูไม่ค่อยมีอะไรทำ” มันก็หลายๆ อย่างนั้นแหละครับ นอกจากเบื่อแล้ว
“อ๋อๆ เออไม่มีอะไรหรอก กูแค่จะชวนมึงไปเที่ยววันหยุดนี้ ไปป่ะ”
“ไม่ไปอ่ะ กูขี้เกียจ กูว่าหยุดยาว กูจะพักผ่อนยาวๆ อ่ะ”
“มึงจะไม่ไปจริงหรอ นี่มันทะเลที่มึงชอบเลยนะเว้ยย ! มึงเคยบ่นไม่ใช่หรอ ว่าอยากไปพักผ่อนที่ทะเลมึงลองคิดดูนะ ทะเลสวยๆ ดนตรีดีๆ เหล้าเข้มๆ ตกกลางคืน ก็ไปเดินถนนคนเดิน เนี่ยพวกกูไปกันหมดเลยนะเว้ย” ศิลาพยายามโน้มน้าวจิตใจคนปลายสาย เต็มที่
“เออๆ เดี๋ยวกูคิดดูอีกทีละกัน แล้วกูจะบอกมึงอีกที แล้วมีอะไรอีกป่ะ”
“แล้วมึงจะรีบไปไหนเนี่ยฮ่ะ ?”
“เปล่า กูไม่ได้รีบ จะไปเล่นเกมส์ต่อ มึงจะเล่นกับกูป่ะล่ะ”
“เออๆ ได้ๆ งั้นมึงเชิญกูมาละกัน หิวคิลลลเว้ยยยย”
“ปากกกกกกก แค่นี้แหละกูวางสายก่อน”
“บาย” หลังจากวางสายไป ทั้งคูก็ได้เข้าไปคุยกันต่อในเกมส์
“เออมึง มึงเลือกตัวนี้”
“มึงเล่นไรอ่ะ กูว่าจะฟาร์ม แต่ว่ากูหงุดหงิดจากตาที่แล้ว เดี๋ยวตานี้กูบวกเองมึงไปเล่นฟาร์มเลยไป”
“เออๆ พอกูหัวร้อนแล้ว แพ้อยู่นั่นแหละ กูไปนอนแล้วพรุ่งนี้เจอกัน ว่าแต่พรุ่งนี้มีเรียนกี่โมงไอ้ศิ”
“08:00 น.”
“แล้วทำไมมึงไม่บอกกูเนี่ย... มึงพากูเล่นทำไมถึงตี 3:00 น. อ่ะไอ้เวรนี่ มึงจะโดนกูสักที” โคตรเช้าเลยครับ สำหรับเด็กมหาลัยจะรู้กันว่า ใครได้เรียนคาบเช้าโคตรซวยเลย
“เออกูขอโทษ ขอโทษได้ไหมล่ะ กูก็นึกว่าพี่ทิวัถต์คนดีเนี่ย จะอึดถึกทนเหมือนปกติไง”
“เออไปนอนได้แล้ว กูก็จะไปนอนแล้วมึง บ๊ายบายพรุ่งนี้อย่าลืมโทรปลุกกูด้วยนะ แล้วก็มารับกูด้วย ตอนเช้ากูขี้เกียจขับรถ”
“จ้าๆๆ ได้ทีละสั่งใหญ่เลยนะพ่อ” ก็ต้องไปรับละครับ มันบ่นขนาดนี้ ว่าแต่ความคิดกูปะว่ะ เห่ออ
คอนโดทิวัถต์ เวลา 7.00 น.
“เออมึงก็มาเร็วเหมือนกันนะเนี่ยฮ่าๆๆ” มันมาเช้ามากเลยครับ อดขำไม่ได้จริงๆ มันจะเอาคืนที่ผมให้มันมารับแน่ๆ เลย
“ถ้าช้ากูก็สายนะสิมึง แหม แทนที่มีรถจะขับไปเองให้กูวนมารับอีกก กรรมของกูจริงๆ”
“ไปได้ละ บ่นจริง จะได้ไปกินข้าวที่โรงอาหารมหาลัยคนยิ่งเยอะๆ อยู่”
โรงอาหารมหาวิทยาลัยวาเลนซ์ เวลา 7.45 น.
“ทิ คิดถึงจังเลยยย มากอดหน่อยยเร็วว” สิรีบวิ่งเข้าไปกอดคนที่เพิ่งมาถึง
“อ่ะๆ พอก่อนเลยจ้าา มึงนี่ไม่ได้เลย ตอดเล็กตอดน้อยก็จะเอานะ” พฤกษ์รีบเข้าไปห้ามทันทีที่เห็นว่าสาวสวยประจำกลุ่มเข้าไปกอดทิกลางผู้คนอีกแล้ว
“555+ ว่าแต่สิอ่ะ สั่งข้าวยัง”
“สั่งละจ้า เผื่อทุกคนด้วย จะได้รีบกินรีบเข้าห้อง”
“อือออ สิน่ารักจัง ขอบคุณน้าาา วันหลังทิจะเลี้ยงข้าวคืน”
“งืออออ มึงดูไอ้ศิ ทิ อ้อนกู อร้ายยย น่ารักก ????”
“จ้าา ทิน่ารักที่สุดสำหรับมึงคนเดียวนั้นแหละ รีบแดกข้าวละไปเข้าเรียน”
“เออๆ พอ ทั้งคู่ เดี่ยวก็ทะเลาะกันอีก” และเป็นอีกครั้งที่ทิต้องเข้ามาหเ้ามทัพของคนทั้งคู่
“555+” แล้วมันก็เป็นแบบนี้ทุกวัยเลยครับ
ห้องเรียนวิชา CTOZ เวลา 8.45 น.
“เออทุกคน เมื่อเช้ากูนั่งหน้าคณะ ละมีพี่ผู้ชายหล่อๆ คนนึงอ่ะ มาถามทางไปห้องอาจารย์คณะเรา หล่อมาก แบบขับรถหรูมากอ่ะ ตอนเดินเข้ามา พวกมึงเห็นพี่เค้าป่ะ”
“แล้วทำไมพวกกูต้องเห็น มึงบ้าป่ะเนี่ย” ศิลาโวยวายกลับไปทันที
“ขอโทษจ้า แค่สงสัยเฉยๆ กูแค่สงสัยว่าผู้ชายคนนั้นเขาเป็นใครอ่ะมึง ออร่าแบบจับมากเลยเว้ย คือแบบสูงยาว ขาว หน้าตาลูกครึ่งอ่ะมึง น่าจะรวยด้วยนะมึง กูเห็นแบรนด์เนมเต็มตัวเลยอ่ะ”
“พอก่อนนะสิ มึงจะบ้าผู้ชายเกินไปแล้ว” พฤกษ์ตอบกลับแบบหมั้นไส้
“เออ ทุกคน ได้ข่าวมานะ ว่าจะมีอาจารย์จากข้างนอกมาสอนเราใน Class นี้อ่ะ เหมือนอาจารย์เขาจะไปเชิญอาจารย์จากข้างนอกมา เพื่อให้พวกเราเนี่ยได้เรียนรู้วิชาที่มันลึกกว่านี้ แล้วก็จากคนที่มีประสบการณ์จริงอ่ะ”
“ใครหรอพฤกษ์”
“พฤกษ์ก็ไม่รู้นะทิ รู้แค่ว่าเขาสอนคลาสก่อนหน้านี้มาแล้วเหมือนกัน”
“เออนั่นไง อาจารย์เดินเข้ามาแล้ว”
อย่างว่าละครับใครจะไปสนใจขนาดนั้น ผมก็นั่งก้มหน้าเล่นมือถือของผมต่อไป จนสักพักในห้องเงียบมาก แล้วก็มีเสียงบอกว่าอาจารย์มาแล้ว
***ใครกันหนอ ที่จะเข้ามา อิอิ
ความคิดเห็น