คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : สัมภาษณ์งาน
พลอยเปิประูห้อสัมภาษ์และเินเ้าไป้วยวามมั่นใที่เ็มเปี่ยมถึแม้ในใะมีวามื่นเ้นอยู่มา ภายในห้อสัมภาษ์แ่อย่าเป็นทาารและูทันสมัย มีโ๊ะยาวเรียราย้วยเ้าอี้สำหรับะรรมารสัมภาษ์
ะรรมารสัมภาษ์ประอบ้วยสามน ธาม เ้าอบริษัทที่นั่อยู่ที่ลาโ๊ะ รรมารอาวุโสและหัวหน้าบุล ที่นั่อยู่้าน้าอเา ธามเป็นายหนุ่มที่มีลัษะบุลิภาพที่โเ่น สวมุสูทสีเ้ม ผมเรียบและสะอาา แม้ธามะพยายามทำัวให้เป็นลา พลอยสามารถรู้สึไ้ถึวามันาารมออเา
เมื่อพลอยเินเ้ามา ธามรู้สึสะุาเล็น้อย อาเป็นเพราะวามน่ารัและวามมุ่มั่นที่เธอแสออมา เาพิาราพลอย้วยวามสนใอย่าลึึ้ เาสัเเห็นว่าเธอมีท่าทาที่ส่าามและเป็นมืออาีพ แม้ะมีวามื่นเ้นอยู่ในแววาอเธอ พลอยสวมุระโปรสีฟ้าอ่อนที่พอีัว ทำให้เธอูเรียบร้อยและเหมาะสมับำแหน่ที่เธอสมัร ผมอเธอถูัแ่อย่าเรียบ่าย ปล่อยให้วามามามธรรมาิอเธอเป็นที่โเ่น
พลอยเินไปนั่ที่เ้าอี้ที่ว่าอยู่ร้ามับะรรมาร ลมหายใอเธอหนัหน่วเล็น้อยาวามื่นเ้น
“สวัสี่ะ อบุที่ให้โอาสันมาที่นี่” พลอยล่าว้วยน้ำเสียที่มั่น แม้ะมีวามรู้สึที่หลาหลายในใ
รรมารอาวุโสเริ่ม้นารสัมภาษ์ “สวัสี่ะพลอย อให้เราทราบถึประสบาร์ารทำานอุและผลานที่เี่ยว้อับำแหน่ทีุ่สมัร่ะ”
พลอยเริ่มเล่าเรื่อราวอัวเอ้วยวามภูมิใ เธอพูถึประสบาร์ในารเียนบทวามและแปล พร้อมทั้แสัวอย่าผลานที่เธอเยทำ เธอสามารถอธิบายทัษะและวามเี่ยวาอเธอไ้อย่าัเนและมั่นใ
“ันเยทำานเป็นนัเียนอิสระและนัแปลมาหลายปี” พลอยพู ”โยเพาะในารแปลเอสารทาเทนิและารเียนบทวามที่มีวามหลาหลาย ันมั่นใว่าวามสามารถเหล่านี้ะ่วยให้ันสามารถทำานในำแหน่นี้ไ้อย่ามีประสิทธิภาพ”
รรมารหัวหน้าบุลพยัหน้า “ีมา่ะ ูเหมือนว่าุมีประสบาร์ที่เี่ยว้อับำแหน่นี้อย่าี เรามาูเรื่ออื่นันีว่า ุมี้อสสัยอะไรเี่ยวับำแหน่หรือบริษัทอเราหรือไม่?”
พลอยส่ายหัว “ไม่มี่ะ ันไ้ศึษา้อมูลอบริษัทและรู้สึว่ามันเป็นโอาสที่ีสำหรับัน”
เมื่อสัมภาษ์เริ่มเ้าสู่่วที่เี่ยว้อับเรื่อส่วนัว เมื่อธามรู้ว่าพลอยมีลูน้อย วามรู้สึอเาเริ่มเปลี่ยนไป
“ันไม่เยิว่าผู้หิทีู่เรียบร้อยและูแลัวเอีนานี้ะมีรอบรัวแล้ว เธอูเหมือนะยัเยาว์วัยและสใส แ่ลับมีลูน้อย อาเป็นเพราะวามาหวัอันเี่ยวับารทำานและรอบรัว” ธามิในใ
และรู้สึถึวามผิหวัเล็น้อยที่่อนอยู่ในใ
“วามเป็นริอาไม่รามภาพลัษ์ที่ันาหวัไว้ ันเ้าใว่าเธอมีภาระรับผิอบที่้อัาร แ่ันไม่แน่ใว่าารทำานอเธอะสามารถอบโทย์ทั้สออย่าไ้ีนาไหน”
เาพยายามแสอาารเป็นลาในารสัมภาษ์ แ่ในใอเาวามรู้สึที่ัวลและผิหวัยัวนเวียนอยู่
“ารที่เธอมีลูน้อยอาสร้าวามไม่แน่นอนในเรื่อประสิทธิภาพารทำาน ัน้อพิาราถึ้อัวลนี้ให้ี”
พลอยรู้สึถึวามึเรียในอาาศ เธอหายใลึและอบ
“ใ่่ะ ันมีลูายวัย 4 วบ ันพยายามัารเวลาให้ลัวโยารทำานใน่วเวลาที่เานอนหรืออยู่ับแม่อัน ารทำานาที่บ้านะ่วยให้ันมีเวลาอยู่ับลูมาึ้นและทำให้ันสามารถให้วามสำัับรอบรัวไ้”
ธามพยัหน้า แ่พลอยสัเเห็นว่าเายัูไม่่อยพอในั เาหันไปมอที่รรมารอาวุโสและหัวหน้าบุล
“ามที่เราพูถึ วามสามารถอุพลอยเป็นที่น่าพอใ แ่เรามีวามัวลเี่ยวับผลระทบที่อาเิึ้นับารทำานอบริษัท”
รรมารอาวุโสพยายามแสวามเห็น “แม้ว่าะมี้อัวล แ่ผลานอพลอยและวามมุ่มั่นอเธอเป็นที่ัเน ันเื่อว่าเธอสามารถัารับภาระานไ้ี”
หัวหน้าบุล็เห็น้วย “ใ่่ะ ้อีอารทำานาที่บ้านือวามยืหยุ่น เราอาะ้อพิาราสถานาร์นี้อย่าละเอีย”
พลอยรู้สึถึวามผิหวัเมื่อไ้ยินวามิเห็นอธาม เธอพยายามที่ะไม่ให้วามรู้สึเหล่านั้นแสออมา แ่วามัวลในใอเธอยัมีอยู่
หลัาารสัมภาษ์เสร็สิ้น เ้าหน้าที่้อนรับนำพลอยออาห้อสัมภาษ์
“อบุที่มาที่นี่่ะ เราะิ่อุเี่ยวับผลสัมภาษ์ในอีไม่้า”
พลอยเินออาอาาร้วยวามรู้สึผสมผสานอวามหวัและวามัวล หวัว่าารสัมภาษ์รั้นี้ะสามารถเปิโอาสใหม่ให้ับเธอและรอบรัว
หลัาารสัมภาษ์พนัานน่อๆ มานรบทุน ารประุมะรรมารเพื่อสรุปะแนนและัสินใเี่ยวับผู้สมัรเริ่ม้นึ้นห้อประุมที่เรียบ่ายแ่มีวามเป็นทาารเ็มไป้วยเอสารและโน้ที่เ็มไป้วย้อมูลเี่ยวับผู้สมัร
ธามนั่อยู่ที่ลาโ๊ะ รรมารอาวุโสและหัวหน้าบุลนั่อยู่้าน้าอเา เามอไปที่เอสารและบันทึะแนนที่เียน้วยลายมือสวยาม ะนี้เาำลัประเมินผลสัมภาษ์และผลานอผู้สมัรอย่าละเอีย
ธามยิ้มและยเอสารึ้น “เราไ้สัมภาษ์ผู้สมัรทั้หมแล้ว อนนี้ถึเวลาในารสรุปะแนนและัสินใ ผลานที่ยอเยี่ยมอแ่ละนเป็นที่น่าพอใ แ่เรา้อเลือผู้ที่เหมาะสมที่สุสำหรับำแหน่นี้”
รรมารอาวุโสยิ้มให้ับธาม แ่วามเร่เรียยัปราบนใบหน้าอเา
รรมารอาวุโส: “ามะแนนที่เราไ้รับ ผู้สมัรที่ไ้ะแนนสูสุสำหรับำแหน่แปลเอสารและเียนบทวามือนาวิน ามมา้วยพลอยใสและลาวัลย์”
หัวหน้าบุลเปิเอสารและูะแนน “ารสัมภาษ์อพลอยนั้นแสถึวามมุ่มั่นและวามทุ่มเท เธอมีผลานที่โเ่นและมีทัษะที่รับวาม้อารอเรา”
ธามเียบไปั่วรู่ รุ่นิถึ้อัวลอเา
ธามเสียเรีย “แ่พลอยมีลูน้อย ันัวลว่าเธอะไม่สามารถทุ่มเทเวลาและวามพยายามในารทำานไ้เ็มที่ ึ่อาส่ผลระทบ่อประสิทธิภาพารทำานอบริษัท”
รรมารอาวุโสพูเสียมั่นใ “เรา้อพิาราถึวามสามารถและผลานอเธอ้วย าารสัมภาษ์ เธอไ้แสให้เห็นถึวามทุ่มเทและวามสามารถในารัาราน ันเื่อว่าเธอะสามารถทำานไ้ีแม้ะมีภาระส่วนัว”
หัวหน้าบุลเสริม “เราเยมีประสบาร์ับพนัานที่มีภาระรอบรัวมา่อน และพวเาสามารถทำานไ้ี ารให้โอาสพลอยอาเป็นารัสินใที่ีสำหรับบริษัทในระยะยาว”
ธามพยัหน้าและมอไปที่ะแนนและวามิเห็นที่บันทึไว้ เาเริ่มรู้สึถึวามเป็นธรรมและวามยุิธรรมใน้อเสนออรรมารอื่นๆ
ธามถอนหายใ “ี
ถ้าหาทุนเห็น้วย เรา้อให้โอาสพลอย ผมยััวลเรื่อผลระทบที่อาเิึ้น แ่ารให้โอาสเธอเป็นสิ่ ที่เราวรทำ”
รรมารอาวุโสยิ้ม “ันิว่าเราทุนเห็นรันว่าเราวรให้โอาสพลอย เธอมีวามสามารถที่เรา้อารและเธอแสให้เห็นถึวามมุ่มั่นที่น่าื่นม”
หัวหน้าบุล: “ล เราะเสนอให้พลอยเ้าทำานามผละแนนที่ไ้ แ่เราวริามผลและให้ารสนับสนุนเธออย่าใล้ิเพื่อให้แน่ใว่าเธอสามารถทำานไ้ามที่าหวั”
ธามพยัหน้า เริ่มรู้สึถึวามสบในใที่ารัสินใถูำหน้วยวามยุิธรรมและารพิาราอย่ารอบอบ
ธาม: “ล เราะรับพลอยเ้าทำาน หวัว่าเธอะสามารถทำานไ้อย่าีและไม่ทำให้เราผิหวั”
ารัสินใอย่าเป็นทาาร และะรรมารเริ่ม้นเรียมัวสำหรับั้นอนถัไปในารทำาน ธามรู้ว่าเา้อัสินใ้วยวามรอบอบ และารเลือพลอยใสในรั้นี้เป็นส่วนหนึ่อารเินทาที่สำัอบริษัท
ความคิดเห็น