[fic :: บารามอส] ขอรักเธอได้ไหม..ยัยตัวยุ่ง

ลำดับตอนที่ #1 : อดีตกับความหลัง

เจ็บ..

เจ็บมาก ไม่ใช่เจ็บธรรมดา..

แล้วพลันสำนึกก็ตื่น เจ้าตัวถึงได้ลุกพรวดขึ้นอย่างระแวง เห็นเพียงซี่ลูกกรงเหล็กที่คุ้นตา มาพร้อมกับกลิ่นอับชื้น ไม้กระดานแข็งโป๊กกับกุญแจมือที่ล็อกเอาไว้กับซี่ลูกกรง

นัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อนกวาดมองแล้วค่อยรำลึก

คุกนั่นเอง

ขโมยกับคุก ฟังดูก็เข้ากันดี แต่ฟังแล้วไม่น่าพิสมัยเลยสักนิด ยิ่งเหลือบๆ ดูสภาพของห้องขังแล้วก็รู้สึกตะครั่นตะครอชอบกลเหมือนจะเป็นไข้ ห้องทั้งห้องมีไม้กระดานหักๆ พื้นเปรอะเปื้อนด้วยรอยสีแดงเข้มเกือบน้ำตาลลากเป็นทางยาวที่ไม่ยักอยากคิดว่าเป็นรอยอะไร ทั่วทั้งห้องสว่างด้วยตะเกียงติดๆ ดับๆ อันเดียวที่ชวนให้ขนหัวลุกมากกว่าอะไรอื่น โชคร้ายที่ลูกกรงกับกุญแจมือยังแข็งแรงจนแรงคนธรรมดาทำอย่างไรก็ไม่หลุด

เธอสำรวจหาต้นตอของความเจ็บ พอคลำพบแผลแห้งมีเลือดเกรอะกรังที่ท้องก็เจ็บแปลบ เฟรินพยุงตัวลุกขึ้นอย่างเชื่องช้ายื่นมือขึ้นเกาะซี่ลูกกรงหรุบนัยน์ตาลง

ส่วนเจ้าตัวสาเหตุที่ทำให้เธอเข้าคุก..

คิดไปถึงก็เจ็บแปลบ ที่ใจนั้นเจ็บกว่าแผล เจ็บจนร่างทั้งร่างทรุดลงวูบ นัยน์ตาคู่นั้นทอประกายอาฆาตอย่างที่ต่อให้เจ้าชายใจสิงห์มาเห็นก็คงเสียวแปลบ

ทั้งอาฆาต ทั้งเจ็บปวด ทั้งเย็นชาจนไม่กล้าสบตาตรงๆ!

อย่างที่ไม่ใช่วิสัยของเฟรินเดอเบอร์โรว์คนเก่าที่ใครๆ เคยรู้จัก

คาโล วาเนบลี!!

เยื่อใยที่เคยมีต่อกันมันขาดหมดแล้ว ไม่เหลืออะไรที่เรายังมีต่อกันแม้แต่มิตรภาพ

ฉันจะฆ่านาย ฆ่านายเท่านั้น!!

.....