ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
                                                             
                                                                ~* Realize *~
     
                  ค่ำคืนมืดหม่นประดับประกายดาวหมองริบหรี่  แสงซีดจางของดวงดาราส่องลอดลายโลหะสลักลายเหนือหน้าต่างหอคอยสูงลิบแห่งปราสาทเก่าแก่  แสงนั้นสาดส่องลงมากระทบเสี้ยวหน้าซีดขาวของชายชราท่าทางอ่อนระโหย  ซึ่งนั่งขดอยู่ในชุดที่ดูราวกับผ้าขี้ริ้วตรงมุมห้อง  หนังสือปกสีน้ำเงินเข้ม  เก่าขาดคร่ำคร่า  และเกรอะกรังไปด้วยคราบรอยของกาลเวลานอนคว่ำหน้าอยู่ข้าง ๆ ชายผ้าคลุมสีเขียวหม่น
                สายลมพัดมาวูบหนึ่ง  กระดาษหนังสือพลิกช้า ๆ ตามแรงลม  ชายผู้นั้น  กระชับเสื้อคลุมเพื่อปกป้องตัวเองจากความหนาวเหน็บ  และเงยหน้าขึ้นมองดวงดาวสีแดงซีดผ่านช่องหน้าต่าง    ดาวดวงนั้นพลันเปล่งประกายกล้า  และส่องแสงระยิบระยับพร่างพราวเจิดจ้าขึ้นเรื่อย ๆ    แสงสีทับทิมจางครอบคลุมทั่วอาณาบริเวณ
     
                ดวงดาวเคลื่อนที่ใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ  กระทั่งสามารถสังเกตได้ชัดถึงลักษณะโปร่งแสง และเหลี่ยมเจียระไนราวอัญมณีน้ำหนึ่ง  แสงสีชาดจัดจ้าจนสภาพแวดล้อมกลืนหายไปกับมวลแสง      ...ณ  ที่นั้น  ชายชราในเสื้อคลุมเขียวหม่นได้พบกับชาดาริกาอีกครั้ง
\"เจ้าปรารถนาที่จะพบเรา.\"  สำเนียงหวานแว่วอ้อยอิ่งราวกับริมฝีปากของนางมาเคลียคลอข้างใบหู
แววตาไร้ประกายของบุรุษผู้นั้นพลันกระจ่างขึ้นวูบหนึ่ง  ก่อนกลับหม่นมัวลงเช่นเดิม
\"ข้า \'เคย\' ปรารถนาที่จะพบกับท่าน  ข้าตามหาเที่ยวท่องไปทั่วแดนดิน  ผ่านประสบการณ์มากมาย  และเรื่องราวหลากหลาย  ข้าได้รับ  และสูญเสีย\"
ชายชราทอดเสียงลงเนิ่นนาน  ความเหน็ดเหนื่อยต่อชีวิตที่สะท้อนในหัวอกสะท้อนออกมาด้วยท่าทางอ่อนล้านั้น
\" ...และในที่สุด  ข้าก็ไม่เหลืออะไรเลย - มีเท่ากับที่เคยมีในคราแรก
ข้าเหนื่อย  และสิ้นไร้ซึ่งความหวัง  ความปรารถนาทะเยอทะยานของข้าได้มอดไหม้ไปกับกาลเวลา  บางที  ข้าอาจจะชราเกินกว่าที่จะไขว่คว้าหาความฝันแล้วกระมัง..\"
นางฟ้าแย้มยิ้มออกมาเล็กน้อย  \"แต่ในที่สุด...\"
\"แต่ในที่สุดท่านก็มา  ซ้ำยังมาในช่วงเวลาที่ข้าชืดชาต่อความหวัง  และสิ้นไร้ซึ่งพลังในการเปลี่ยนแปลงชะตากรรม  ข้าอยากรู้ว่า  ท่านจะมาทำไมเอาป่านนี้\"
นางยิ้มเศร้า ๆ ปีกโปร่งใสกลางหลัง ไหวขยับบางเบาเบาสลัดละอองสีแดงระยิบระยับ
\"ไม่มีคำว่าสายเกินไปหรอกนะ  โดยเฉพาะอย่างยิ่ง      สำหรับผู้ที่มีชีวิตอยู่...ในโลกแห่งความเป็นจริง\"
\"โลกแห่งความเป็นจริง ?\"
\"เจ้าไม่มีวันลืมหรือหลีกหนีได้หรอก  จะอย่างไร  โลกแห่งนี้ย่อมมีวันพังทลาย  และสูญสลายเป็นเถ้าธุลีในวันใดวันหนึ่ง  เหตุใดเจ้าจึงไม่คิดที่จะก้าวออกจากปราการแห่งตน  และลิ้มรสความทุกข์สุขที่หมุนเวียนไปในโลกมนุษย์  ถึงรสชาติจะไม่หอมหวานนัก  แต่อย่างไรเจ้าก็ต้องเผชิญหน้ากับมันอยู่ดี\"
\"ข้าไม่อยากออกไป..\"    เสียงครางแผ่วราวสายลมเสียดสียอดไม้เล็ดรอดจากริมฝีปากเหิ่ยวย่น
\"ข้ามีความสุขอยู่ที่นี่  ทำไม  ทำไมเจ้าต้องบังคับข้า\"
\"เช่นนั้น  ความปรารถนาสูงสุดของท่านคืออะไร  ค้นหา The keeper of the Red sapphire star  ใช่หรือไม่\"
แววตาของนางเต็มไปด้วยความรู้สึกหลากหลายปะปนกัน  แต่ชายชรากลับมองเห็นเพียงความสงสารในดวงตาคู่นั้น
\"ถ้าหากว่า  เราขอเสนอตัวติดตามเจ้าไปในโลกแห่งความเป็นจริง  ติดตามไปเป็นกำลังใจ  และเติมเต็มพลังชีวิตให้แก่เจ้าตลอดเวลา  เจ้าจะยินยอมย่างเท้าออกจากดินแดนแห่งนี้หรือไม่ ? \"
...
ความเงียบเข้าปกคลุมทั้งคู่อยู่ชั่วขณะ
..  ชายชรายิ้มออกมาด้วยความจริงใจ      เรียวปากเขาเผยออก  พร้อมกับคำตอบของเขา
  \"นางฟ้าจากดวงดาวเอ๋ย  ข้าต้องการเพียงความเข้าใจ  หาใช่ความสงสารไม่
ข้ามิอาจทำลายช่วงชีวิตของท่านด้วยความเห็นแก่ตัวอยากได้ความอบอุ่น แสวงหาคนมาห่วงไยตนเอง  ด้วยการหักปีกแห่งอิสระของท่าน
   
...........
และบัดนี้  ความปรารถนาของท่านบรรลุแล้ว  เพราะข้า  มีแรงใจที่จะลุก  และก้าวเดินออกสู่โลกแห่งความเป็นจริง 
ตราบใดที่ดาวประจำตัวของท่าน  ยังคงส่งแสงสีแดงริบหรี่มาสู่กลางใจของข้า\"
นางฟ้านิ่งเงียบไปครู่หนึ่ง  ก่อนที่บทสนทนาของทั้งคู่จะเดินทางมาถึงจุดสิ้นสุด
\"..อาจจะจริงของเจ้านะ.. มนุษย์เอ๋ย..
คงเพราะเราเป็นนางฟ้ากระมัง.. ถึงได้เอ่ยวาจาอันไม่สมควรยิ่ง กับเจ้า..
ลืมมันเสียเถิด.. เพราะเราคงไม่มีอำนาจใดๆเพียงพอ ที่จะเสกสรรในสิ่งที่ใจพึงต้องการ..
...................
เราคงทำได้แค่เฝ้ามองเจ้า.. และหวังว่าวันหนึ่ง ทุกอย่างจะเป็นไปได้ด้วยดี..จวบจนจบลงอย่างสวยงาม..
.................................
จะเรียกว่าสงสาร หรืออะไรก็ตามแต่..
แต่ก็ไม่อยากให้เจ้าเป็นทุกข์แบบนี้
..โลกแห่งความจริงมันไม่สวยงามจริงๆนั่นแหละนะ ใครๆถึงอยากจะอยู่แต่ในความฝัน
แต่เจ้าคงไม่สามารถอยู่ที่นั่นได้ตลอดไป.. \"
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
      Shadarika The keeper of the Red sapphire star....begin
                                                                ~* Realize *~
     
                  ค่ำคืนมืดหม่นประดับประกายดาวหมองริบหรี่  แสงซีดจางของดวงดาราส่องลอดลายโลหะสลักลายเหนือหน้าต่างหอคอยสูงลิบแห่งปราสาทเก่าแก่  แสงนั้นสาดส่องลงมากระทบเสี้ยวหน้าซีดขาวของชายชราท่าทางอ่อนระโหย  ซึ่งนั่งขดอยู่ในชุดที่ดูราวกับผ้าขี้ริ้วตรงมุมห้อง  หนังสือปกสีน้ำเงินเข้ม  เก่าขาดคร่ำคร่า  และเกรอะกรังไปด้วยคราบรอยของกาลเวลานอนคว่ำหน้าอยู่ข้าง ๆ ชายผ้าคลุมสีเขียวหม่น
                สายลมพัดมาวูบหนึ่ง  กระดาษหนังสือพลิกช้า ๆ ตามแรงลม  ชายผู้นั้น  กระชับเสื้อคลุมเพื่อปกป้องตัวเองจากความหนาวเหน็บ  และเงยหน้าขึ้นมองดวงดาวสีแดงซีดผ่านช่องหน้าต่าง    ดาวดวงนั้นพลันเปล่งประกายกล้า  และส่องแสงระยิบระยับพร่างพราวเจิดจ้าขึ้นเรื่อย ๆ    แสงสีทับทิมจางครอบคลุมทั่วอาณาบริเวณ
     
                ดวงดาวเคลื่อนที่ใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ  กระทั่งสามารถสังเกตได้ชัดถึงลักษณะโปร่งแสง และเหลี่ยมเจียระไนราวอัญมณีน้ำหนึ่ง  แสงสีชาดจัดจ้าจนสภาพแวดล้อมกลืนหายไปกับมวลแสง      ...ณ  ที่นั้น  ชายชราในเสื้อคลุมเขียวหม่นได้พบกับชาดาริกาอีกครั้ง
\"เจ้าปรารถนาที่จะพบเรา.\"  สำเนียงหวานแว่วอ้อยอิ่งราวกับริมฝีปากของนางมาเคลียคลอข้างใบหู
แววตาไร้ประกายของบุรุษผู้นั้นพลันกระจ่างขึ้นวูบหนึ่ง  ก่อนกลับหม่นมัวลงเช่นเดิม
\"ข้า \'เคย\' ปรารถนาที่จะพบกับท่าน  ข้าตามหาเที่ยวท่องไปทั่วแดนดิน  ผ่านประสบการณ์มากมาย  และเรื่องราวหลากหลาย  ข้าได้รับ  และสูญเสีย\"
ชายชราทอดเสียงลงเนิ่นนาน  ความเหน็ดเหนื่อยต่อชีวิตที่สะท้อนในหัวอกสะท้อนออกมาด้วยท่าทางอ่อนล้านั้น
\" ...และในที่สุด  ข้าก็ไม่เหลืออะไรเลย - มีเท่ากับที่เคยมีในคราแรก
ข้าเหนื่อย  และสิ้นไร้ซึ่งความหวัง  ความปรารถนาทะเยอทะยานของข้าได้มอดไหม้ไปกับกาลเวลา  บางที  ข้าอาจจะชราเกินกว่าที่จะไขว่คว้าหาความฝันแล้วกระมัง..\"
นางฟ้าแย้มยิ้มออกมาเล็กน้อย  \"แต่ในที่สุด...\"
\"แต่ในที่สุดท่านก็มา  ซ้ำยังมาในช่วงเวลาที่ข้าชืดชาต่อความหวัง  และสิ้นไร้ซึ่งพลังในการเปลี่ยนแปลงชะตากรรม  ข้าอยากรู้ว่า  ท่านจะมาทำไมเอาป่านนี้\"
นางยิ้มเศร้า ๆ ปีกโปร่งใสกลางหลัง ไหวขยับบางเบาเบาสลัดละอองสีแดงระยิบระยับ
\"ไม่มีคำว่าสายเกินไปหรอกนะ  โดยเฉพาะอย่างยิ่ง      สำหรับผู้ที่มีชีวิตอยู่...ในโลกแห่งความเป็นจริง\"
\"โลกแห่งความเป็นจริง ?\"
\"เจ้าไม่มีวันลืมหรือหลีกหนีได้หรอก  จะอย่างไร  โลกแห่งนี้ย่อมมีวันพังทลาย  และสูญสลายเป็นเถ้าธุลีในวันใดวันหนึ่ง  เหตุใดเจ้าจึงไม่คิดที่จะก้าวออกจากปราการแห่งตน  และลิ้มรสความทุกข์สุขที่หมุนเวียนไปในโลกมนุษย์  ถึงรสชาติจะไม่หอมหวานนัก  แต่อย่างไรเจ้าก็ต้องเผชิญหน้ากับมันอยู่ดี\"
\"ข้าไม่อยากออกไป..\"    เสียงครางแผ่วราวสายลมเสียดสียอดไม้เล็ดรอดจากริมฝีปากเหิ่ยวย่น
\"ข้ามีความสุขอยู่ที่นี่  ทำไม  ทำไมเจ้าต้องบังคับข้า\"
\"เช่นนั้น  ความปรารถนาสูงสุดของท่านคืออะไร  ค้นหา The keeper of the Red sapphire star  ใช่หรือไม่\"
แววตาของนางเต็มไปด้วยความรู้สึกหลากหลายปะปนกัน  แต่ชายชรากลับมองเห็นเพียงความสงสารในดวงตาคู่นั้น
\"ถ้าหากว่า  เราขอเสนอตัวติดตามเจ้าไปในโลกแห่งความเป็นจริง  ติดตามไปเป็นกำลังใจ  และเติมเต็มพลังชีวิตให้แก่เจ้าตลอดเวลา  เจ้าจะยินยอมย่างเท้าออกจากดินแดนแห่งนี้หรือไม่ ? \"
...
ความเงียบเข้าปกคลุมทั้งคู่อยู่ชั่วขณะ
..  ชายชรายิ้มออกมาด้วยความจริงใจ      เรียวปากเขาเผยออก  พร้อมกับคำตอบของเขา
  \"นางฟ้าจากดวงดาวเอ๋ย  ข้าต้องการเพียงความเข้าใจ  หาใช่ความสงสารไม่
ข้ามิอาจทำลายช่วงชีวิตของท่านด้วยความเห็นแก่ตัวอยากได้ความอบอุ่น แสวงหาคนมาห่วงไยตนเอง  ด้วยการหักปีกแห่งอิสระของท่าน
   
...........
และบัดนี้  ความปรารถนาของท่านบรรลุแล้ว  เพราะข้า  มีแรงใจที่จะลุก  และก้าวเดินออกสู่โลกแห่งความเป็นจริง 
ตราบใดที่ดาวประจำตัวของท่าน  ยังคงส่งแสงสีแดงริบหรี่มาสู่กลางใจของข้า\"
นางฟ้านิ่งเงียบไปครู่หนึ่ง  ก่อนที่บทสนทนาของทั้งคู่จะเดินทางมาถึงจุดสิ้นสุด
\"..อาจจะจริงของเจ้านะ.. มนุษย์เอ๋ย..
คงเพราะเราเป็นนางฟ้ากระมัง.. ถึงได้เอ่ยวาจาอันไม่สมควรยิ่ง กับเจ้า..
ลืมมันเสียเถิด.. เพราะเราคงไม่มีอำนาจใดๆเพียงพอ ที่จะเสกสรรในสิ่งที่ใจพึงต้องการ..
...................
เราคงทำได้แค่เฝ้ามองเจ้า.. และหวังว่าวันหนึ่ง ทุกอย่างจะเป็นไปได้ด้วยดี..จวบจนจบลงอย่างสวยงาม..
.................................
จะเรียกว่าสงสาร หรืออะไรก็ตามแต่..
แต่ก็ไม่อยากให้เจ้าเป็นทุกข์แบบนี้
..โลกแห่งความจริงมันไม่สวยงามจริงๆนั่นแหละนะ ใครๆถึงอยากจะอยู่แต่ในความฝัน
แต่เจ้าคงไม่สามารถอยู่ที่นั่นได้ตลอดไป.. \"
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
      Shadarika The keeper of the Red sapphire star....begin
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น