คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Accident
ฉันยืนหน้าโง่อยู่หน้าคอนโดกว่ายี่สิบนาทีแล้ว แท็กซี่ที่โทรเรียกไว้ยังไม่มาอีก กรี๊ดที่สุด นี่ถ้าไม่ติดว่าฉันเคยเข้ากรุงเทพฯคนเดียวซักครั้งนะ ฉันไปถึงไหนต่อไหนแล้ว แต่เปล่าเลย ทุกครั้งที่มาฉันต้องมีพ่อกับแม่ด้วย แล้วจะเอายังไงล่ะเนี่ย
“เอาไงดีฉัน –*–”
อันที่จริงฉันไปหากินอะไรกินแถวคอนโดก็ได้นะ แต่ไม่!! วันนี้ฉันมาเพื่อแรด เพื่อลืมความทุก ไม่ได้มาเพื่อนั่งจมปลักนึกถึงผู้ชายห่วยๆคนเดียวซะหน่อย เฮอะ!
มีพี่ชายอยู่คนเดียวก็แสนจะเฮงซวย แทนที่จะเป็นห่วงน้องสาวตัวเล็กๆน่ารักๆอย่างฉัน แต่ทำไมถึงทิ้งฉันไปได้ TOT เดินออกไปขึ้นรถเมย์แถวหน้าปากซอยดีกว่า ไม่ต้องรอมันแล้วแท็กซี่น่ะ ขอให้แกยางรถแตก เดือนนี้ทั้งเดือนก็ขออย่าให้ได้ลูกค้าเลย เพี๊ยง~
พลุ๊บ!!
ว้าย~ ฉันร้องเสียงหลงเมื่อมีผู้ชายคนหนึ่งวิ่งมาถือกระเป๋าให้ ไม่ต้องมีน้ำใจขนาดนั้นก็ได้นะคนกรุงเทพ =_= กระเป๋าใบเดียวฉันถือเองได้ย่ะ
แต่ว่า...
“กรี๊ดดดดด ช่วยด้วยค่า โจรวิ่งราว”
ฉันรีบวิ่งตามไอ้โจรคนนั้นไป แงๆๆ >O< ทำไมถึงทำกับฉันอย่างนี้ได้ ในนั้นมีเงินตั้งห้าพันนะ เงินก้อนแรกที่พี่เคยให้ฉันใช้เลยนะนั่น (ไม่นับห้าบาทสิบบาทสมัยยังเป็นทารกนะยะ)
ตายแล้ว ทำไมไม่มีใครให้ความช่วยเหลือฉันเลย ฉันวิ่งตามไอ้บ้านั่นพร้อมร้องขอความช่วยเหลือไปทั้งทาง แต่ดูเหมือนว่าทุกคนจะสามัคคีกันหลีกทางให้ ไม่มีใครคิดที่จะให้ความช่วยเหลือกับฉันหน่อยเรอะ
ทั๊กๆๆๆ
ฉันวิ่งตามไอ้โจรนั้นไปอย่างไม่ลดละ ตอนนี้ไม่มีแม้กระทั่งเสียงจะร้องขอความช่วยเหลือ แต่ด้วยความงกขาทั้งสองข้างยังทำงานดีอยู่ ถ้าเสร็จงานนี้แล้วขาฉันเป็นปั้นนะ ฉันฆ่าล้างเผ่าพันธุ์โจรแกเลย คอยดูสิ!
เอี๊ยดดด
โครม!!
มีรถคันงามขับสอยท้ายตูดไอ้โจรห้าบาทนั่นจนมันกลิ้งไปได้ไกลสองเมตร แต่กลับเกิดเรื่องมหัศจรรย์ขึ้นบนโลกอีกอย่าง จดไว้ได้เลยนะ ว่าโจรสมัยนี้มันอึด โดนรถชนแล้วยังกระเสือกกระสนที่จะวิ่งไปต่อได้ แกเป็นคนเหล็กเหรอฮะ
“เฮ้ย! เดินยังไงไม่ดูทางเลยวะ ไอ้บ้านี่”
เจ้าของรถคันนั้นเดินลงมาสำรวจดูรถตัวเองที่รู้สึกได้ว่าจะไปเฉี่ยวเข้ากับเสาไฟฟ้า แต่ช่างมันตอนนี้ฉันจะวิ่งทันไอ้โจรห้าบาทนั่นแล้ว >.<;
“รถฉันเป็นรอยเลยเว้ย ห้ามหนีนะ ฉันฆ่าแกแน่”
แฮกๆๆ รู้สึกว่าตอนนี้ฉันจะมีเจ้าของรถคันนั้นเป็นเพื่อนวิ่งอีกคน และวิ่งเพียงแป๊บเดียวด้วยนะ จะตามไอ้โจรวิ่งราวทันแล้ว =[]= จะวิ่งเร็วไปไหนคะคุณพี่
ผู้ชายคนนั้นพยายามจับโจร(ถึงเค้าจะนึกว่าเป็นแค่คนที่ทำให้รถเป็นรอยก็เถอะ –_–) แต่ไอ้ผู้ร้ายปากแข็ง (?) ชักมีดเล็กออกมา กรี๊ดดดด ตื่นเต้นอ่ะ อย่างกับในหนังแหนะ ไอ้โจรตะหวัดมีดไปมา จนฟันเข้าไปที่แขนของผู้ชายคนนั้น OoO เป็นจังหวะที่ไอ้โจรนั่นหันหลังมาทางฉันพอดีกับที่ฉันวิ่งถึง ฉันเลย…
พลั๊ก!!
กระโดดถีบเต็มแรง!! แกกล้าเอาเงินฉันไปเหรอไอ้โจรบ้า!!
...
( !–_–) (;;–_–;;) (–_–! )
ทั้งโจรและผู้ชายคนนั้นมองฉันอย่างอึ้งๆ เมื่อตั้งสติได้ไอ้โจรนั่นวิ่งหนีไปโดยที่ยังทิ้งกระเป๋าไว้ ส่วนผู้ชายคนนั้นพยายามจะวิ่งตามอีกแต่ดูเหมือนจะเจ็บแขนจึงไม่วิ่งตามไป
“ขอบใจนะ...ที่ช่วย”
ดูเหมือนว่าผู้ชายคนนี้จะยังไม่รู้ว่าฉันวิ่งตามเอากระเป๋า ฉันต้องเป็นคนขอบคุณนายต่างหากล่ะ ถ้าไม่ได้นายฉันคงเสียเงินสองพันนั้นไปแน่
“ไม่เป็นไรหรอกคือ...”ฉันเดินไปหยิบกระเป๋าแล้วหันมาพูดกับผู้เคราะห์ร้าย แต่ทว่าฉันต้องตกตะลึงกับสิ่งที่เห็น!
หลังจากที่เจอเรื่องร้ายๆมาตลอดก็เจอเรื่องที่ดีมันคือเรื่องจริงสินะ ผู้ชายคนนี้เลอค่ามาก คนอะไรช่างหล่อปานเทพบุตร หล่ออย่างกับผ่านการศัลยกรรมมาแล้วไม่ต่ำกว่ายี่สิบครั้งยังต้องอาย ผู้ชายคนนี้ มีผิวที่ขาวระเอียด ร่างกายกำยำนะฟัดน่าเหวี่ยงที่สุด ส่วนใบหน้าของเค้ามันช่าง มันช่าง กรี๊ดดดดด ปกติฉันไม่บ้าผู้ชายนะ แต่คนนี้ขอจริงๆ ขอบ้าซักทีเถอะ ตาสีน้ำตาลอ่อนนั่นคืออะไร คิ้วเข้มๆนั่นอีก ไหนจะจมูกโด่งๆ และปากกลีบสวยสีแดง นี่ไม่รวมใบหน้าที่แดงระเรื่อเพราะความเหนื่อยอีกอีก
ผู้ชายคนนี้เทพบุตรชัดๆ!!
ฉันพาพ่อเทพบุตรของฉันมาโรงพยาบาล หรือพูดให้ถูกคือเค้าพาตัวเองมาแต่ฉันติดรถมาด้วย ฉันก็ไม่ได้อยากมาด้วยหรอกนะ แต่พอนายนั่นรู้ว่าตัวเองได้แผลเพราะฉันดูเหมือนเค้าจะปรี๊ดแตกทันที และลากฉันมาด้วยเพราะต้องการให้ฉันจ่าย่ารักษาพยาบาลให้ วิ่งฉันก็ไม่ได้ขัดขืนอะไร เพราะจ่ายค่ารักษาพยาบาลแค่นี้มันจิ๊บๆถ้าแลกกับเงินห้าพันของฉัน
“เฮ้”
นายนั่นเดินมาพร้อมผ้าพันแผลที่แขนข้างซ้าย ในมือมีถุงยาเสร็จสรรพ นี่ถือเป็นเคราะห์ของนายเลยแล้วกันนะ อยู่ๆก็ต้องมาเจ็บตัว ผู้ชายคนนี้เคราะห์ร้ายจริงๆ
“เธอถูกวิ่งราว”
อยู่ๆเขาก็ถามขึ้น ฉันงงๆแต่ก็พยักหน้าตาม
“แล้วเธอก็วิ่งตามไอ้โจรนั่น”
ใช่ค่ะ เหนื่อยมากด้วย ไม่มีใครช่วยเหลือฉันเลย T_T
“จนในที่สุดไอ้โจรนั่นก็วิ่งตัดหน้ารถฉันเพราะมัวแต่วิ่งหนีเธอ จนรถฉันไปชนกับเสาไฟฟ้า”
พูดอีกก็ถูกอีก TOT เอ๊ะ หรือที่ผู้ชายคนนี้เอาเรื่องนี้มาพูดเพราะ...เพราะ!!
“นายจะหาว่าฉันเป็นคนผิดเหรอ”
“ก็ตอนนี้ฉันก็จับไอ้โจรนั่นไม่ได้แล้ว ก็คงต้องเป็นเธอแหละที่ผิด”
“ไม่ได้นะ ฉันไม่ได้ทำอะไรผิดซักหน่อย นายจะมารีดไถฉันได้ยังไง แงๆๆ TOT”
ฉันร้องไห้ฟูมฟายแล้วไปเกาะแขนของนายนี่แล้วเขย่าๆๆ ฉันไม่ได้ทำอะไรผดเลยนะ ฉันเป็นผู้เสียหายต่างหาก ไม่ยอมๆๆ ฉันไม่ยอมเด็ดขาด TT
“ฮ้าๆๆ ฉันล้อเล่นน่า ฉันไม่รีดไถเธอหรอก”
ผู้ชายคนนี้หัวเราะแล้วลูบหัวฉันเบาๆ นี่มันจะสนิทสนมกันกินไปแล้วนะ ฉันผลักเค้าออกแล้วมองหน้านายนี่ดีๆ เดี๋ยวแม่จะจำหน้าไว้จนวันตายเลย คอยดู!!
แต่พอมองหน้านายนี่แล้วฉันถึงกับอ่อนละทวย ผู้ชายคนนี้หล่ออย่างไม่น่าให้อภัย เหมือนฉันเห็นหน้านักร้องเกาหลีซักคนแหนะ จมูกโด่งเป็นสัน ตาคม คิ้วดก ปากเรียว กรี๊ดดดด หล่อที่สุด ฉันจะไม่ลืมหน้าคุณไปจนวันตายเลยค๊า
“อะไรเนี่ย เธอเปลี่ยนอารมณ์อีกแล้ว เดี๋ยวร้องไห้ เดี๋ยวโกรธ เดี๋ยวทำหน้าตกหลุมรักฉันอีก^^”
“บ้า ใครจะไปตกหลุมรักนาย” แค่หล่อมากอ่ะนะ
“นี่เธอพูดจาอย่างนี้กับผู้มีพระคุณได้ไงเนี่ย ฉันอุตส่าห์ช่วยจับโจรให้เธอนะ”
หน้าด้าน พูดได้ไม่อายปากเลยนะยะ จับโจรช่วยฉันที่ไหน ที่นายทำมันช่วยตัวเอง แต่ที่ฉันได้กระเป๋าคืนมันผลพลอยได้ต่างหาก ถึงนายจะไม่ได้อะไรเลยก็เถอะ
เฮ้ย!! นี่แปลว่าฉันถูกช่วยจริงๆนี่ แถมนายนี่ยังเจ็บตัวฟรีอีก
“ซึ้งในพระคุณของฉันรึยังล่ะ ^_^”
ค่า พ่อเทพบุตร พ่อคนดี จะให้ฉันมอบเหรียญเกียตริยศให้นาย
“นี่ ค่ายานะ”
ฉันหากระเป๋าตังค์ในกระเป๋า อยู่ตรงไหนนะ จำได้ว่าเอาใส่ไว้ช่องนี้นี่
“ไม่เป็นไรหรอก ค่ายาไม่กี่บาทเอง ถ้าจะออกก็ออกค่าทำสีรถให้ฉันเถอะ”
อย่าพูดถึงค่าทำสีรถให้นาย
“เหลือเชื่อจริงๆ นอกจากต้องช่วยเอากระเป๋าคืนให้เธอด้วย ยังต้องมาส่งเธอที่บ้านอีก –_–“
มาส่งฉันจนถึงคอนโดแล้วยังบ่นอีกนะ –_–^ ใครจะไปรู้ล่ะว่าไอ้โจรบ้านั่นจะฉกกระเป๋าตังค์ฉันไปแล้ว ฉันไม่ได้อยากได้เลยไอ้กระเป๋าสะพายใบนี้เนี่ย ใบละไม่ถึงสองร้อยด้วยซ้ำ เอาเงินที่ถูกฉกไปมาซื้อได้ตั้งหลายสิบใบแหนะ
“นายก็ช่วยฉันหน่อยเถอะนะ เดี๋ยวฉันจะหาทางตอบแทนนายเอง”
“อย่างเธอจะเอาอะไรมาตอบแทนฉันฮะ”
นายนี่ผลักหัวฉันจนเกือบไปโขกกับกระจกรถ มันจะมากเกินไปแล้วนะยะ
“นี่แหนะ”
ฉันผลักหัวเค้าคืนมั่ง นายทำฉันได้ฉันก็นายได้เหมือนกัน ฮี่ๆๆ –v– โอ๊ะ แต่ทำไมผมนายนี่นิ่มจังแฮะ ไม่เหมือนผมฉัน จะเอาไปกวาดแทนไม้กวาดก้านมะพร้าวได้แล้ว
“นี่เธอกล้าทำอย่างนี้กับผู้มีพระคุณเหรอ –_–++”
“โฮ๊วๆๆๆ มากกว่านี้ฉันก็กล้าย่ะ”
“ไหนๆๆ มานี่เลยนะ”
“อ๊าย นายจะทำอะไรฉันเนี่ย”
ฉันถูกตาบ้านี่ยีผมจนหัวฟูไปหมด ฉันกลายเป็นยัยอ๊าฟโล่ไปแล้ว +_+ แต่ฉันไม่ยอมแพ้หรอกนะ ฉันก็พยายามที่จะยีผมของนายนี่บ้างแต่ก็ทำไม่ได้อ่ะ แค่แขนเค้าข้างเดียว ก็ล็อกฉันได้ทั้งตัวแล้ว
“ฮ้าๆๆ อ่อนๆแบบเธอทำอะไรฉันไม่ได้หรอก ^O^”
เดี๋ยวจะทำให้ดูว่าฉันทำอะไรนายได้บ้าง
“อ๊ากก เธอทำบ้าอะไรเนี่ย”
“ก็กัดน่ะสิยะ ฮ้าๆๆ”
ฉันไม่ยอมให้โอกาสพยายามจะยีผมเค้าให้ได้อีกครั้ง ตานายนี่กลับเอาแขนซ้ายมาป้องไว้ แขนนายเป็นแผลนี่นา
“อ๊าก เจ็บบบ”
“อ๊ายยย ฉันขอโทษนะ ฉันดูแผลให้” ฉันรีบดูแผลให้นายนี่ มันคงไม่เป็นอะไรมากนะ แต่จังหวะนี้ทำให้ฉันถูกล็อกไว้ เฮ้ย
“เสร็จฉันล่ะ^_^”
“กรี๊ดดด ปล่อยฉันนะ”
ผ่านไปสิบนาทีในที่สุดสงครามระหว่างฉันกับผู้ชายแปลกหน้าและหน้าแปลก(หน้าแปลกเพราะหล่อมาก อิๆ)ก็จบลง พูดถึงแปลกหน้าแล้วฉันยังไม่รู้จักชื่อเค้าเลยนี่นา
“จริงสิ ฉันยังไม่รู้ชื่อนายเลยนะ”
“จริงๆด้วย ชื่อเธอฉันก็ยังไม่รู้จักนี่ ฉันชื่อคิลเล่อร์นะ ยินดีที่ได้รู้จัก^^”
“ฉันมาเชลส์ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกัน ^^ ฉันไปก่อนนะ หวังว่าเราคงได้เจอกันอีก บ๊ายๆๆ”
ฉันลงมาจากรถของคิลเลอร์ ที่บอกว่าคงได้เจอกันอีกนั้นคงไม่หรอก เพราะอีกไม่นานฉันคงต้องกลับไปยังที่ที่ฉันมาแล้ว
“เดี๋ยวสิมาเชลส์”
ฉันหันไปคุยกับคิลเลอร์อย่างเร็วเหมือนกับรอให้เค้าเรียก(ในใจก็แอบคิดอ่ะนะ)บางทีราก็เป็นเพื่อนกันได้นะ
“เธอยังไม่ตอบแทนอะไรฉันเลยนะ”
แป่ว!!
“ขอบคุณย่ะ ตอนนี้ฉันมีให้นายแค่คำนี้แหละ”
“ว้า เธอนี้แล้งน้ำใจชะมัด –^–”
“ไม่ต้องมาทำเป็นงอนเลยนะ อยากได้อะไรก็ว่ามา แต่ยกเว้นเงินนะ เพราะฉันไม่มีให้หรอก”
“ฮ้าๆๆ ฉันไม่เอาเงินกับเธอลอง วันนี้ฉันเบื่อๆพอดี เอาเป็นว่าเธอ...”
“ฉัน...?”
“เที่ยวกับฉันซักวันได้มั้ย”
ความคิดเห็น