ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : [{C H A N B A E K}] - เซอร์ไพรส์[40%]
เซอร์ไพรส์
" ไม่ต้องมาคุยกันเลยย..!! "
"พี่ชาน..."
ฮิๆได้ผลแฮะ 5555
---------------------------------------------
" ไม่ต้องมาคุยกันเลยย..!! "
"พี่ชาน..."
ฮิๆได้ผลแฮะ 5555
---------------------------------------------
"แบค!! ตื่น!! เลิกเรียนแล้ววว!! คยองซูเรียกผมแล้ววว ตื่นเต้นๆ
"อือ..." แท้จริงผมยังไม่หลับนะหลับได้แป๊ปเดียวก็ตื่น ตื่นเต้น!!
"จะไปได้ยังว่ะ" โถ่ววว มันเร่งเชียว
"อือ..." แท้จริงผมยังไม่หลับนะหลับได้แป๊ปเดียวก็ตื่น ตื่นเต้น!!
"จะไปได้ยังว่ะ" โถ่ววว มันเร่งเชียว
----------------------------------------------
กินข้าวแป๊ป เดี๋ยวมาต่อนะ
กินข้าวแป๊ป เดี๋ยวมาต่อนะ
"ไปก็ไปว่ะ!" ผมพูดพร้อมเดินออกจากห้องเตรียมตัวกลับไปที่คอนโดของพี่ชาน เรามาพูดถึงแผนกันดีกว่า มันออกแนวละครน้ำเน่าป่ะ??5555 คืองี้ ผมจะทำเป็นไม่คุยกับพี่ชานแล้วก็ไอ้คยองซูก็จะโทรมา ผมก็ทำเป็นพูดกระหนุงหนิงแล้วเดินออกไปกลับมาพร้อมเค้ก แล้วเซอร์ไพรส์ จบบ- -
"จะซื้อเค้กหรือทำเอาดีว่ะมึง" ผมถามไอ้คยองก่อนที่จะถึงร้านเค้กที่ซื้อประจำ
"มึงคิดว่าจะทำทันมั้ยล่ะ" เอิ่ม..ลืมว่ามีเวลานิดเดียวอีกแค่หนึ่งชั่วโมงครึ่งเอง
"น่าจะทันว่ะ...ของอยู่คอนโดเหลือเยอะอยู่" ผมบอกไอ้คยองไปคงจะทันมั้งนะ
"เออ เร็วๆล่ะ" ผมกับไอ้คยองเร่งฝีเท้าจนไปถึงคอนโดปุ๊บ ผมนี่รีบตรงดิ่งไปครัวเลย- -ผมเร่งมือทำเค้ก 1 นาที ที่จาดีสอนเลยครับ กว่าจะอบกว่าจะตีนี่ทำไมมันช้าจังว่ะ
ครืด...ครืด...
โทรศัพท์ของผมสั่นรู้สึกได้จากว่ามันกำลังสั่นในกระเป๋ากางเกงนักเรียน5555
'พี่ชาน <3'
"ฮัลโหลฮะ" ผมกรอากเสียงลงในโทรศัพท์
(ถึงไหนแล้ว) น้ำเสียงเป็นห่วง ผมล่ะปริ่มม
"ถึงสักพักแล้วล่ะฮะ" ผมกรอกเสียงไม่สั่นเกินไป เพราะตอนนี้ผมปริ่มมากก
(โอเค..พี่จะกลับประมาณหกโมงนะ)
"ห้ะ!! ประมาณหกโมง" หกโมงตอนนี้มันจะหกโมงแล้วหนิToT
(อะไร มีอะไรหรอ) เสียงพี่ชานสงสัยเลยครับ
"ไม่มีไรแค่กลัวรายการที่ชอบก็ออกอากาศหกโมงเหมือนกัน" ผมพูดไม่ให้มีพิรุธที่สุดล่ะ-/-
"จะซื้อเค้กหรือทำเอาดีว่ะมึง" ผมถามไอ้คยองก่อนที่จะถึงร้านเค้กที่ซื้อประจำ
"มึงคิดว่าจะทำทันมั้ยล่ะ" เอิ่ม..ลืมว่ามีเวลานิดเดียวอีกแค่หนึ่งชั่วโมงครึ่งเอง
"น่าจะทันว่ะ...ของอยู่คอนโดเหลือเยอะอยู่" ผมบอกไอ้คยองไปคงจะทันมั้งนะ
"เออ เร็วๆล่ะ" ผมกับไอ้คยองเร่งฝีเท้าจนไปถึงคอนโดปุ๊บ ผมนี่รีบตรงดิ่งไปครัวเลย- -ผมเร่งมือทำเค้ก 1 นาที ที่จาดีสอนเลยครับ กว่าจะอบกว่าจะตีนี่ทำไมมันช้าจังว่ะ
ครืด...ครืด...
โทรศัพท์ของผมสั่นรู้สึกได้จากว่ามันกำลังสั่นในกระเป๋ากางเกงนักเรียน5555
'พี่ชาน <3'
"ฮัลโหลฮะ" ผมกรอากเสียงลงในโทรศัพท์
(ถึงไหนแล้ว) น้ำเสียงเป็นห่วง ผมล่ะปริ่มม
"ถึงสักพักแล้วล่ะฮะ" ผมกรอกเสียงไม่สั่นเกินไป เพราะตอนนี้ผมปริ่มมากก
(โอเค..พี่จะกลับประมาณหกโมงนะ)
"ห้ะ!! ประมาณหกโมง" หกโมงตอนนี้มันจะหกโมงแล้วหนิToT
(อะไร มีอะไรหรอ) เสียงพี่ชานสงสัยเลยครับ
"ไม่มีไรแค่กลัวรายการที่ชอบก็ออกอากาศหกโมงเหมือนกัน" ผมพูดไม่ให้มีพิรุธที่สุดล่ะ-/-
--------------- 40% -----------------
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น