คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #70 : ? HELLO are you DEATH ¿
Application
" ลุกขึ้นยืนแล้วก้าวเดินมุ่งต่อไปข้างหน้าซะ
เธอมีสองขาที่พึ่งพาได้อยู่ไม่ใช่เหรอ ไม่จำเป็นต้องยึดเกาะพึ่งพิงสิ่งใดทั้งนั้น
"
ชื่อ : คอเซย์ โฟเทียส I Corsey Photios
ชื่อเล่น : เซย์ I Say
อายุ : 17
เพศ : ชาย
รสนิยมทางเพศ : ได้หมดถ้าเขาคิดว่าเขาชอบต่อให้คนๆนั้นมีสถานะเป็นอะไรเขาก็พร้อมจะยอมรับ
สัญชาติ : อังกฤษ
ลักษณะภายนอก : เป็นหนุ่มรูปร่างผอมบางตัวไม่สูงไม่ใหญ่มาก เขามีใบหน้าที่มองได้ทั้งหล่อแลน่ารักในเวลาเดียวกัน
ดวงตาเรียวยาวสีฟ้าสวยราวกับท้องฟ้าที่แฝงความเจ้าเล่ห์นิดๆ แพตายาวสวย
คิ้วเรียวยาวบาง ริมฝีปากบางสีชมพูอ่อนๆ เส้นผมสีขาวราวกับหิมะแรกฤดู เส้นผมที่มีความหยิกนิดหน่อยจากกรไม่ค่อยชอบหวีผม
ผิวขาวเนียนสวย ท่อนแขนและขาเรียวบางดูอ่อนแอและดูเหือนนจะไม่สามารถที่จะหยิบจับอะไรได้เลย
ของที่ชอบ / ของที่เกลียด : ของที่ชอบ - อาหารทุกชนิด
I สัตว์ต่างๆ
โดยเฉพาะแมว I ดอกไม้ I น้ำมะนาว I เรื่องน่าสนุก
I ช็อคโกแลต
ของที่เกลียด – การไม่มีอิสระ
I ของที่มีรสชาติขมเกินไป
I อากาศร้อนๆ
กลัว : -
แพ้ : -
นิสัย : เซย์เป็นหนุ่มสุดกวนบาทาเขาสามารถพูดกวนบาททาได้ตลอดเวลาาไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนก็ตาม
เป็นหนุ่มอารมณ์ดี เฟรนลี่ ค่อนข้างที่จะเข้ากับคนง่ายมากๆ
เป็นคนที่มักมีรรอยยิ้มประดับอยู่บนใบหน้าตลอด
เป็นนที่รักในอิสระและชอบการแหกฏและการทำอะไรนอกกรอบ เซย์เป็นคนที่สามารถทำตัวสนุกสนานได้ตลอดเวลาไม่ว่าจะอยู่ที่ไหน
บางครั้งก็เป็นคนพูดมากแต่บางครั้งเขาก็เป็นคนที่พูดน้อยจนแปลกประหลาด
เป็นคนที่ชอบสร้างบรรยากาศสนุกสนาน
ถึงจะดูเหมือนคนสมาธิสั้นแต่จริงๆถ้าอยู่ในสถานการที่จำเป็นจริงๆเขาจะทำตัวน่าเชื่อถือขึ้นมาทันที
เซย์ไม่ใช้พวกชอบการเถียงกับคนอื่นๆ
เป็นคนง่ายๆอยู่่ง่ายกินง่ายไม่เรื่องมาก เซย์เป็นจำพวกคนที่ชอบการเจรจามากกว่ากำลัง
เซย์ดูเป็นคที่น่าไว้วางใจด้วยเพราะมักจะยิ้มอยู่ตลอด
แต่ใครจะไปคิดว่าาฝ่ายใต้รอยยิ้มนั้นแฝงไปด้วยยาพิษดีๆนี้เอง
เขาทั้งเจ้าเล่ห์และเจ้าแผนการ เป็นดั่งจิ้กจอก เขาเฉลียดฉลาดและยังมีความรู้เกี่ยวกับเรื่องต่างๆเยอะ
ราวกับเป็นห้องสมุดเครื่อนที่ เซย์เป็นคนที่มีความสามารถล้นเหลือแต่เขากลับไม่ค่อยแสดงออกมา
และจะแสดงออกมาในเวลาที่เขาต้องการจะแสดงออกมมา
เรียกได้ว่าเขาเป็นเสือซ่อนเล็บดีๆนี้เอง เขาเป็นที่สามารถปรับตัวเข้ากับสถานการณ์ต่างๆได้ง่ายราวกับเป็นกิ้งก่า
อ่านสถานการณ์เก่งและรู้ว่าเวลาไหนควรเล่นและเวลาควรจริงจัง
แต่ในบางครั้งต่อให้เป็นเวลาที่ต้องจริงจังเขาก็สามารถเล่นได้
เก่งเรื่องการปั่นหัวคนอื่นและการพูดโน้มน้าว บวกกับความเจ้าเล่ห์ เจ้าแผนการอีก
ก็คงรู้ๆกันว่าจะต้องสำเร็จอยู่แล้ว เซย์เป็นคนที่เชื่อใจคนยากเพราะการที่เคยต้องอยู่ในสภาพแวดล้อมที่ไม่สามารถเชื่อใจใครได้เลยนอกจากตัวเอง
แต่ถ้าเขาเชื่อใจใครแล้วเขาจะเปิดใจรับคนๆนั้นเข้ามาเป็นหนึ่งในคนสำคัญของตน เซย์ในบางครั้งก็ชอบทำตัวเป็นแมวน้อยขี้อ้อน
ประวัติ : ตัวเขาอาศัยอยู่กับพี่ๆทั้งสามคน
ส่วนพ่อและแม่ของเขาเป็นพวกบ้างานจนไม่มีเวลาให้กับลูกๆของตน ตัวเขาเป็นเด็กที่ไม่เคยได้รับความรักจากกผู้เป็นพ่อและแม่เลย
หลังจากเกิดมาสิ่งแรกที่เขาเห็นคือใบหน้าของพวกพี่ชายทั้งสามของเขา
ตลอดเวลาที่เขาใช้ชีวิตมาพวกพี่ชายทั้งสามเป็นคนที่ดูแลเขามาตลอด
แต่ถึงเขาจะไม่เคยพบห้าพ่อและแม่ขอองเขาแต่สิ่งหนึ่งที่ทำให้เขารู้ว่าเขายังมีพ่อแม่คือ
พวกท่านยังคงส่เงินมาให้เรื่อยๆและยังค่อยขีดกรอบต่างๆเอาไว้ เขาต้องปฏิบัติตัวอยู่ในกรอบตลอดจนเขายังเคยคิดว่า
ทำไมตัวเขาถึงต้องโดนขีดกรอบเอาไว้กัน วันนั้นคือวันสุดท้ายที่เขาได้เห็นใบหน้าของพี่ชายครั้งสาม
ในวันนั้นเขาได้ออกไปซท้อของกับพี่รอง แต่กับเกิดเรื่องไม่คาดฝันท่อนเหล็กขนาดใหญ่หลายสิบอันหล่นลงมาจะทับตัวเขาและพี่รอง
เขาจึงรีบผลักพี่รองออกไปจากรัสมีของท่อนนเหล็กที่จะตกลงมา
และตัวเขาก็โดนท่อนเหล็กทับ
สิ่งสุดท้ายที่เขาเห็นคือใบหน้าที่เต็มไปด้วยความตกใจของพี่รอง ก่อนนเขาจะหมดสติไป
กิริยาท่าทาง/บทสนทนา : เซย์มีกิริยาท่าทางที่ดูสดใสและร่าเริงไม่ต่างจากนิสัยของเขา
เขามักจะยิ้มอยู่ตลอด และเวลาคุยกับคนสนิทก็จะมีแสดงน่าที่ขี้เล่น ขี้แกล้งและกวนประสาทบ้าง
เซย์เป็นที่มีน้ำเสียงที่ดูหวานนิดๆแซงไปด้วยความร่าเริงและกวนประสาท มักแทนตัวเองว่า
“ผม/ฉัน” แทนคนอื่นว่า “คุณ/เธอ/นาย/คุณเธอ/(ชื่อตัวละคร)”
ทักทาย
“ก็
สวัสดีน่ะฮะ ยินดีที่ได้เจอกัน ผมชื่อคอเซย์น่ะ คอเซย์ โฟเทียส”น้ำเสียงร่าเริงเปล่งออกมา
ดวงตาสีฟ้าราวกับท้องฟ้าจ้องมองเพื่อนใหม่ตรงหน้าก่อนจะระบายรอยยิ้มตามแบบฉบับตัวก่อนออกมา
ดีใจ
“เอ้?...ให้เหรอ?
ขอบคุณน่าาาาาา น่ารักมากเลยย”น้ำที่ปรกติก็ร่าเริงอยู่แล้วตอนนี้กลับยิ่งร่าเริงขึ้นไปอีก
ก่อนเขาจะพุ่งไปกอดคนตรงหน้าพร้อมกับหยิกแก้มคนตรงหน้านิดด้วย
โกรธ
“นายกำลังทำให้ผมโกรธน่ะ”น้ำเสียงทที่เคยร่าเริงในตอนนี้กลับกดต่ำลง
แววตาเต็มไปด้วยความเย็นชา แต่ใบหน้าของเขากลับยังคงประดับตัวรอยยิ้มถึงจะเป็นรอยยิ้มที่ดูเยือกเย็นไปหน่อยก็ตาม
เสียใจ
“...”เซย์ไม่พูดอะไรเขาเอาแต่ยืนเงียบ
ราวกับกำลังข่มอารมณ์ของเองเอาไว้ ยิ่งที่ทุกคนเห็นผ่านใบหน้าของเขามีเพียงรอยยิ้มที่หมนหมองของเขาเท่านั้นน
เป้าหมายที่อยากจะกลับไปมีชีวิต : อยากกลับไปอยู่กับพี่ชายทั้งสาม
อยากกลับไปเห็นรอยยิ้มของพี่ชายทั้งสามเมื่อก่อน
ความสามารถพิเศษ : การทำอาหารและขนมต่างที่เขาทำได้ดีเอามากๆ
-
มีแรงเยอะ
เพิ่มเติม : -
CHARACTER TALK.
ภายในห้องสีขาวโพลนที่มีเพียงประตูบานใหญ่อยู่
มีใครบางคนกำลังจ้องมองคุณที่ลืมตาขึ้นมาอย่างเงียบสงัด ริมฝีปากของเขานั้นฉีกยิ้มหวานขึ้นช่วยส่งเสริมให้ดวงตาสีแดงฉานและเรือนผมสีเพลิงเจิดจรัส
แม้จะดูเป็นมิตรแต่ก็น่าหวาดระแวงภายในคราวเดียวกัน
"ดูเหมือนคุณจะไม่ไว้ใจผมนะ" น้ำเสียงของเขาดังขึ้น
ช่างดูนุ่มนวลเหมือนกับนักเล่านิทานไม่มีผิดเพี้ยน "แต่ไม่เป็นไร
ชื่อของผมคือxxxxxx ยินดีที่ได้รู้จักนะ"
น้ำเสียงขาดหายยามเมื่อเขากล่าวชื่อของตนเองออกมา
รอคอยให้คุณกล่าวชื่อของตัวเองอย่างใจจดใจจ่อ
:: คอเซย์ที่นั่งเงียบอยู่หันไปมองเด็กหนุ่มเจ้าของเสียงนั้น
แววตาที่หลาดระแวงของเขาแสดงออกมาอย่างชัดเจน ก่อนจะแปลงเปลี่ยนเป็นร่าเริงและขี้เล่นตามเดิม
รอยยิ้มสุดร่าเริงระบายออกมา ก่อนเสียงหวานิดๆปนร่าเริงจะเปล่งเสียงเอ่ยชื่อตนออกไป
“คอเซย์...คอเซย์ โฟเทียส ฮะ”
"เป็นชื่อที่ดีนะ"
เขากล่าวด้วยน้ำเสียงร่าเริงเฉกเช่นเดิม
เอียงศรีษะมองคุณเล็กน้อยด้วยรอยยิ้มพิมพ์ใจที่เหมือนจะถูกส่งออกมาตลอดเวลาไม่ว่าเวลาใดก็ตามที
ทันใดเสียงของอะไรบางอย่างก็ดังขึ้น
แม้จะไม่ค่อยชัดมากเท่าไหร่นัก...แต่มันก็ช่างคล้ายกับเสียงของนาฬิกาเรือนโบราณที่เข็มชี้ถึงเลขสิบสองไม่มีผิด
แม้จะเป็นเพียงไม่กี่วินาทีที่เด็กหนุ่มแสดงออกทางแววตานั้นออกมา
"เวลาเนี่ยไม่รอใครเลยนะ ว่างั้นไหม?" น้ำเสียงของเด็กหนุ่มดังขึ้นอีกครา
จ้องมองร่างของคุณด้วยสายตาที่แสดงความเสียดายอย่างไม่ผิดบัง
ริมฝีปากที่เคยฉีกยิ้มร่ากลับค่อยๆหุบยิ้มลงอย่างเงียบงันยามเมื่อบานประตูบานใหญ่ที่อยู่ข้างหลังของเด็กหนุ่มเปิดออก
โซ่ตรวนมากมายพันธการร่างของเขาเอาไว้อย่างหนาแน่นจนร่างของเด็กหนุ่มไถลครูดลงไปกับพื้นจนจำใจต้องกัดริมฝีปากเพื่อไม่ให้เสียงกรีดร้องช่วงสั้นๆหลุดออกมา
"นี่...ผมขอถามอะไรหน่อยสิ"
น้ำเสียงอ่อนแรงหลุดออกมาจากปากของเขาในขณะที่ร่างกายยังคงต่อต้านการพันธนาการจากโซ่ตรวน
นัยน์ตาสีเพลิงจ้องมองมาทางคุณราวกับว่าเป็นครั้งสุดท้ายที่จะได้มองคุณแบบนี้
"ถ้าให้ต้องเลือกระหว่างจะทำให้คนรักของเธอฟื้นขึ้นมาโดยแลกกับชีวิตของคนบริสุทธิ์จำนวนหนึ่งกับการที่จะปล่อยให้คนรักของเธอตายไปเพื่อรักษาชีวิตของคนบริสุทธิ์เหล่านั้นเอาไว้
เธอจะเลือกสิ่งใดงั้นเหรอ?"
:: ร่างเล็กของคอเซย์เลิกคิ้วนิดๆ
ก่อนสมองน้อยของเขาจะประมวลผลคำพูดของเด็กหนุ่มตรงหน้า
ก่อนรอยยิ้มร่าเริงดั่งเดิมจะกลับมา
“ผมนะเห็นแก่ตัวน่ะ
เพราะงั้นผมเลือกให้คนรักของผมฟื้นคือชีพขึ้นมาแม้จะต้องแลกด้วยชีวิตของคนบริสุทธิ์ก็ตาม”
"งั้นเหรอ? ถ้าเธอเลือกแบบนั้นล่ะก็---ขอให้โชคดีนะ
แล้วก็..."
"ช่วยจำคำตอบของตัวเองเอาไว้ให้ดีล่ะ...แล้วซักวัน
เราจะได้พบกันอีก"
น้ำเสียงที่ดูอ่อนแรงของเด็กหนุ่มปริศนาขาดห้วง
รอยยิ้มเย้ยหยันราวกับเยาะเย้ยตนเองที่แสนอ่อนแอ
โซ่ตรวนกระชากร่างของเขาให้เข้าไปภายในหลังประตูที่มืดมิด
ในขณะที่ภาพตรงหน้าของ[ชื่อคุณ]มืดมัวจนในที่สุดสติก็ดับไปอย่างสมบูรณ์พร้อมกับบานประตูที่ปิดลงอย่างเชื่องช้า
ไม่มีใครอยู่ตรงนั้นอีกแล้ว...
WRITER TALK :
เซย์ไฮค่ะ ชื่อของเราคือมิร่า---แล้วทางนั้นล่ะ?
:: ทางนี้ชื่อสโนว์คร้าบบบ
ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ!
เรื่องนี้เราอาจจะอัพช้าไปซักหน่อยแต่รับรองว่าถ้าหากมีเวลาจะมาอัพให้เรื่อยๆแน่นอนค่ะ!
:: ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันครับ
อัพช้าก็ไม่เป็นไรคร้าบบ
อยากจะให้ลูกๆของท่านมีคู่รึเปล่าคะ?
:: มีหรือไม่มีก็ได้คร้าบบ
ถ้าเกิดว่าตัวละครของท่านไม่ติด จะพากลับบ้านหรือเป็นตัวประกอบดีคะ?
:: พากลับบ้านมั้งครับ
ถ้าเกิดติดแล้วมีการเปลี่ยนแปลงคาร์เล็กน้อย จะว่าอะไรไหมคะ?
:: ไม่ว่าอะไรคร้าบบบ
ขอให้โชคดีนะคะ!
ความคิดเห็น