[Yaoi] Put It Next Door ผมไม่ต้องการมัน!

ลำดับตอนที่ #1 : ❝ Put It Next Door [ Beginning'' ] ❞

THE★ FARRY
 

 

 

 

Put It Next Door

ผมไม่ต้องการมัน!

Beginning''

ท่ามกลางสายฝนที่กระหน่ำเทลงมาอย่างหนักยามบ่าย  รถราที่วิ่งไปตามถนนต่างหยุดนิ่งไม่ขยับ.. อากาศอบอ้าวร้อนชื้นทำเอาหลายคนถึงกับหงุดหงิด แต่ชายหนุ่มคนหนึ่งกลับยิ้มอย่างมีความสุขทุกครั้งที่ฝนตก ..เพราะเขาเชื่อว่า..ทุกครั้งที่ฝนตก เขาจะพบเจอแต่สิ่งดีๆ…



 

“ผมขอตัวก่อนนะครับหมอ.. ขอโทษจริงๆนะครับที่วันนี้อยู่เฝ้าคลินิกได้แค่ครึ่งวัน.. เดี๋ยวผมจะมาชดเชยให้วันเสาร์นะครับ” เด็กชายวัยรุ่นพูดพรางยิ้มอย่างเกรงใจ ขณะตั้งหน้าตั้งตาเก็บหนังสือใส่กระเป๋าเป้ใบใหญ่

“อืม.. ไม่เป็นไร.. ฝากบอกแม่นายด้วยว่าหายไวๆ..อย่าลืมร่มล่ะ” ชายหนุ่มในชุดขาวที่กำลังนั่งอยู่ที่โต๊ะทำงาน กล่าวด้วยน้ำเสียงสดใสก่อนที่อีกคนจะโค้งลาแล้วเดินกางร่มออกไปอย่างรีบร้อน

‘ฟรายซิส’ สัตวแพทย์หนุ่มใจดี.. เขาเก็บสัตว์หลงทาง บาดเจ็บ และถูกทิ้งมาเลี้ยงไว้สวนหลังคลินิกเต็มไปหมด ซื้อกรงและอาหารเลี้ยงอย่างดี และวันนี้ก็เป็นอีกวันที่เขาเก็บลูกแมวสีขาว รูปร่างผอมแห้งได้จากกล่องเก่าๆ ที่มีคนมาวางทิ้งไว้หน้าคลินิกตั้งแต่ตอนเช้า..

“ฉันจะตั้งชื่อแกว่า..หมอก เพราะแกมาตอนเจอฉันตอนเช้า.. ตอนหมอกลงพอดี.. ชอบใช่มั้ยล่ะ? หื้ม?” หมอหนุ่มยิ้มกว้างพรางอุ้มเจ้าแมวน้อยขึ้นมากอดไว้ที่อ้อมอก เจ้าตัวเล็กหลับตาพริ้มรับสัมผัสอุ่น..

“คืนนี้ฉันจะให้แกนอนกับแม่นมนะ..” เขาเดินออกจากห้องทำงานก่อนจะเปิดประตูหลังคลินิกออกไปที่สวนเล็กๆ มีกรงสัตว์ตั้งเรียงรายกันเยอะแยะ ทั้งหมดนี้ได้มาจากการเก็บมาเลี้ยงของเขาเอง   .. มือสวยค่อยๆเอื้อมไปเปิดกรงแม่แมวตัวอ้วนที่กำลังนอนให้นมลูกๆสี่ตัว ..สุดท้ายเจ้าแมวน้อยสีขาวก็ได้กลายเป็นสมาชิกใหม่ของครอบครัวนี้

“ฝนหยุดตกแล้ว.. ฉันกลับบ้านก่อนแล้วล่ะ” หมอหนุ่มปิดกรงนั้นก่อนจะเดินกลับมาที่ห้องทำงาน ถอดเสื้อคลุมสีขาวออกแล้วพาดเก้าอี้ไว้ แล้วถอดแว่นเลนส์หนาวางไว้บนโต๊ะทำงาน จัดการปิดแอร์ ปิดไฟทั้งคลินิกแล้วเดินออกไปล็อคประตูให้เรียบร้อย

นาฬิกาข้อมือบอกเวลาห้าโมงเย็น ตอนนี้ฝนได้ซาไปแล้ว.. แต่ยังคงหยดลงมาเป็นละอองน้ำเบาๆทำให้ไม่สบายได้เหมือนกัน  ชายหนุ่มเดินออกจากคลินิกตัวปลิวพร้อมกระเป๋าเอกสารแค่ใบเดียว.. ผ่านถนนที่มืดสลัวใกล้ค่ำเพื่อที่จะไปขึ้นรถไฟฟ้ากลับบ้านที่อยู่ไกลออกไปจากที่ทำงาน..

กล่องกระดาษใบใหญ่เก่าๆได้มาตั้งข้างๆถังขยะแทนที่กล่องกระดาษเล็กๆของแมวสีหมอก ..กล่องเปียกเพราะฝนตกจนเกือบเละ..ใครเอามาตั้งไว้? จะมีใครเอาสัตว์ที่น่าสงสารมาทิ้งที่นี่อีก? หมอหนุ่มเกิดคำถามกับตัวเองเมื่อหันไปเห็นกล่องนั้น มันช่างสะดุดตาเพราะมันใหญ่ถึงขนาดใส่คนได้ทั้งคน  เขายืนมองและพิจารณาสักพัก..

กึก~ กึก~ กล่องใบใหญ่ขยับราวกับมีอะไรกลิ้งอยู่ด้านใน หมอหนุ่มขมวดคิ้วแน่นอย่างสงสัยแล้วเดินเข้าไปใกล้กว่าเดิมด้วยความแปลกใจ.. เพราะเขาคิดว่าด้านในอาจจะเป็นสิ่งมีชีวิตที่เขาพร้อมจะช่วยเหลืออยู่ก็ได้

“เหมียวรึเปล่า?” เขาแกล้งทำเสียงร้องของแมวเพราะข้างในนั้นอาจจะเป็นลูกแมว อาจจะได้เสียงร้องตอบรับกลับมา แต่ทุกอย่างกลับเงียบไป.. กล่องเก่าๆนั้นตั้งไว้อย่างแน่นิ่ง เขาจึงตัดสินใจเปิดฝากล่องขึ้นและนั่นทำให้เขาต้องยืนช็อคอยู่พักใหญ่..กับบางสิ่งที่บรรจุอยู่ด้านใน

…

“คุณ!! เป็นอะไรรึเปล่า?” หมอหนุ่มพยายามเรียกชายที่นอนตัวขดไม่ได้สติอยู่ในกล่อง ร่างกายอาบไปด้วยเลือด เขาไม่ได้สวมเสื้อจึงทำให้มองเห็นรอยสักบนไหล่กว้าง และพวกแผลใหญ่หลายจุดทั้งที่หัว ลำตัว แขนขา รอยฟกช้ำลักษณะเหมือนโดนทำร้ายมา อาการสาหัสน่าดู

“คุณครับ?” หมอส่งเสียงเรียกไปอีกครั้ง.. แต่กลับได้ความเงียบคืนมาอีก นอนแน่นิ่งไม่รู้สึกตัว  …หรือเขาตายแล้ว? หมอถามตัวเองอีกครั้งก่อนจะยื่นมือลงไปในกล่อง สัมผัสซอกคอเพื่อจับชีพจร..

เขาหายใจอยู่.. โชคดีจริงๆ เขายังไม่ตาย..หมอหนุ่มยิ้มด้วยความดีใจที่เขายังไม่ตาย.. ขอบคุณพระเจ้าที่เขารอดและด้วยความเป็นหมอสิ่งแรกที่ต้องทำคือช่วยชีวิตเขาโดยเร็วที่สุด

  ❛ เพราะเขาอาจจะเป็นของขวัญจากสวรรค์..  ❜  

“TO BE CONTINUED”