ทะเลดาวในขวดแก้ว

 สถานีไดอารี่ (ไม่) ประจำวัน จากฉัน...ถึงเธอผู้วายชนม์ 

คนเราจะเขียนไดอารี่ไปทำไม ในเมื่อมีเฟซบุ๊ก ทวิตเตอร์ หรือสารพัดโซเชียลมีเดียจะเล่น

ฉันมีทุกอย่างที่ว่ามา...แต่ก็ยังยืนกรานจะเขียนเป็นไดอารี่ออกมาสักที่

มันทำให้หัวใจของฉันรู้สึกสงบ และได้ทบทวนระลึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นมาแล้วได้มากกว่า

ถ้าวันใดวันหนึ่งฉันโตขึ้น ฉันคงแหวกฝูงคำบ่นกับโพสต์แชร์สารพัดมาอ่านไม่ไหวหรอก

แต่ถ้ามาเป็นไดอารี่ อย่างน้อยก็คงจะมีอะไรมากกว่าได้แค่บ่นในจังหวะไม่กี่นาที

ได้เห็นวิวัฒนาการ การเจริญเติบโตทางความคิด อารมณ์ และทัศนคติชัดเจนกว่า

และเชื่อว่าชาร์ลีผู้เป็นดาวเหนือของฉัน ก็อยากจะอ่านมันในรูปแบบนี้มากกว่าด้วย

 ด้วยรัก... ดาวใต้ของเธอ 

กระดาษโน้ตใบเล็กจาก...ดาวใต้

บทความนี้เป็นไดอารี่ที่เราจะเขียนเท่าที่เปิดเผยได้นะจ๊ะ

มักจะเน้นละเลงความรู้สึกในใจเสียเป็นส่วนใหญ่มากกว่า

อาจจะดูเพ้อไป(ไม่)หน่อย แต่ยอมรับว่าขี้เพ้อเว้อหนักมาก 5555+

ส่วนตัวตนของพ่อดาวเหนือขอเก็บเป็นความลับ

ยังไงชายหนุ่มปริศนาผู้ลึกลับก็ฟังดูหล่อดีไม่หยอกเนาะ ว่าไปนั่น 

ด้วยรัก... นาโปฬี

T
B