ก๋วยเตี๋ยวลูกชิ้นน้ำใส

ลำดับตอนที่ #3 : สั่น

...ผมนั่งอ่านหนังสือเล่นเพลินๆอยู่ซักพัก พวกไอ้หนึ่งก็เดินขึ้นมา

"ไมรีบเดินขึ้นมาก่อนวะ" หนึ่งถาม "ขี้เกียจรอมันร้อนด้วย" ผมตอบโดยไม่ได้เงยขึ้นมามอง "พี่หมิงใส่แว่นด้วยหรอครับ" ไอ้ตี๋เหล็กดัดฟันมันมาตอนไหนวะ ไม่เพื่อนหรอวะที่ในโรงเรียนมีตั้งเยอะแยะตามพวกกูอยู่ได้" อือ ใส่เฉพาะตอนอ่านหนังสือ" ตอบแบบไม่สนใจมันต่อ "พี่ใส่แว่นก็น่ารักดีนะครับ"พูดพร้อมส่งยิ้มแล้วมันก็เดินไปหาหนังสืออ่านมั่ง ~ฟึ่บ~มันเอาหนังสือมาวางพร้อมกับนั่งลงข้างๆ แม่งที่นั่งมีเยอะแยะไม่ไปมานั่งไรข้างๆวะเนี่ย "พี่หมิงชอบอ่านหนังสือหรอครับ" ไอ้ตี๋ฟันเหล็กนี่พูดพร้อมกับฉีกยิ้มโชว์เหล็กดัดฟัน ยิ้มมึงนี่สดใสจริงไรจริง เมื่อเช้ายังกับมีกองทัพ พวกผู้หญิงมารุมถามรุมคุยกับมันใหญ่
"อืม"ผมตอบสั้นๆแบบเริ่มรำคาญแล้ว ต่างคนต่างอ่านไปได้ซักพัก "หาวววง่วงนอนจัง นอนตรงนี้แหละ"มันอ่าปากหาวพร้อมล้มตัวลงนอน บนตักผมมม!!! "เห้ย!!! ลุกมานอนไรตรงนี้"ผมบอกมันพลางดันหัวมันออก "เอาน่าพี่แปบเดียว"มันยังดื้อต่อ "เดี๋ยวมีคนเดินมาเห็น"ผมยังไล่มันอีก "พี่ไม่ใครเดินมาเห็นหรอกตรงนี้มันมุมลับตาคน อีกอย่างตรงนี้แอร์ตกถึงดีด้วยกวนคนนอนมันบาปนะพี่" พูดเสร็จก็เกาะขาผมแน่นเลย เห้อออช่างมัน 
   ผ่านไปจนเวลาพักใกล้หมด "เห้ย!ลุกออดจะดังแล้ว"ผมบอกมันพลางดันหัวมันออก "อื่ออหาวว~~หมดเวลาแล้วหรอเนี่ยโทษทีพี่หลับเพลินเลย" ไอ้ตี๋นี่พูดพร้อมกับบิดขี้เกียจ ผมเลยจะลุกหนีมันแต่ ดันขาเจ้ากรรมนี่ เสือกตะคริวกินเลยเซ ล้มใส่ไปนอนทับมันอยู่ด้านบน "เห้ย!!!!"ผมร้องด้วยความตกใจ แหม่ก็หน้ามันใกล้กันแค่คืบเดียวเอง ...ตึกๆๆทำใจมันสั่นแบบนี้วะเนี่ย รู้สึกได้ถึงไปหน้าที่ร้อนผ่าวขึ้นมา ผมเลยรีบลุกขึ้น "ขอโทษทีนะ"ผมบอกขอโทษมัน "เห้ย ผมสิต้องของโทษพี่ที่ไปนอนหนุนพี่นานเลยเป็นตะคริว เลยทำให้พี่เป็นตะคริวแล้วล้มมาใส่ผมเนี่ยแหละ"   เท่านั้นแหละหน้าผมแดงขึ้นมาเลย ต้องเดินหนีจากตรงนั้น ขนาดเดินผ่านกลุ่มที่พวกไอ้หนึ่งนั่งอยู่โดยไม่ฟังคำเรียกเลย "เห้ย หมิงๆ รีบไปไหนของมันวะ"  หนึ่งตะโกนไล่หลังมา

          ///นี่เราเป็นอะไรไปเนี่ยทำไมต้องใจสั่นด้วย///