ก๋วยเตี๋ยวลูกชิ้นน้ำใส

ลำดับตอนที่ #2 : โลกกลมเกิ๊น

...ตุบ "เฮ้ย!ค่อยๆดิวะหมิงนี่มึงไปกินรังแตนที่ไหนมาแต่เช้าวะ"ธนพลหรือหนึ่ง เพื่อนสนิทที่สุดของหมิง "แม่ง เมื่อกูมาสาย จารย์ธาราเลยให้วิ่งรอบสนาม3รอบใช่ป่ะ เออพอทนแม่งดันไปเจอไอ้เด็กใหม่ม.4สะกิดคุยกับกู เจ๊แกเลยเพิ่มโทษให้อีกเย็นนี้ต้องอยู่ล้างห้องน้ำตึก6อีก ไอ้เด็กเวรเจอคราวหน้านะจะแตะให้หมอบเลย หึ้ยย"หมิงพูดอย่างอารมณ์เสียจัด

 

"ฮาๆๆๆปกติมึงไม่หงุดหงิดขนาดนี้นี่แสดงว่าไอ้เด็กคนนี้ซวยจริง"หนึ่งพูดอย่างรู้นิสัยเพื่อนสนิท

 

  ...จริงๆในกลุ่มหมิงมีเพื่อน ทั้งหมด6คนผู้ชาย5ผู้หญิง1

 

คนแรกชื่อ เบส เป็นคนที่จัดว่าหล่อมากคนนึงในโรงเรียนนี้ก็ว่าได้เพราะเบสเป็นแบบหล่อตามเทรนด์ในช่วงนี้หน้าตี๋ คิ้วเข้มๆ สเป็คบรรดาเก้งกวางทั้งหลายเลย

คนที่2ชื่อ หนึ่งเป็นเพื่อนที่สนิทกับผมมากที่สุดเพราะบ้านเราใกล้กัน หนึ่งเป็นคนร่าเริง สดใส รั่วๆแต่นิสัยดีมาก หนึ่งหน้าตาจะออกไปทางหวานหน่อยเพราะแม่หนึ่งเป็นคนเชียงใหม่เลยได้ทางแม่เยอะ

คนที่3 ชื่อ ต้าร์ หน้าจัดไปทางออกคมๆคิ้วเข้มผิวแทน แต่ดันเตี้ย 

คนที่4ชื่อ อาร์ม เป็นคนขาวปากแดงใส่แว่น คนเงียบๆไม่ค่อยพูด แต่เรียนเก่งที่สุดในบรรดาเพื่อนทั้งหม

 

คนที่5 ชื่อแพรวา เป็นผู้หญิงคนเดียวในกลุ่ม แพรวาจัดว่า เป็นผู้หญิงที่สวยมากน่ารัก คนภายเห็นเธอก็อยากจะเข้ามาจีบ แต่จริงๆคิดผิด แพรเป็นคนห้าวๆ ลุยๆ เหตุผลที่ชอบมาอยู่ในกลุ่มพวกผมเพราะ "ชั้นเบื่อพวกเพื่อนผู้หญิงชอบทำตัวไร้สาระ มโนเก่ง งี่เง่า อยู่กับพวกแกชั้นเหมือนเป็นนางฟ้าหมู่เทพบุตร"

 

 

  ช่วงเวลาพักกลางวันวันแสนวุ่นวาย หมิงกำลังต่อแถวซื้ออาหารกลางวันอยู่เมื่อซื้อเสร็จเดินกลับมานั่งที่โต๊ะกับกลุ่มเพื่อน ก็เจอไอ้คนที่ทำให้เค้าอารมณ์เสียแต่เช้านั่งคุยจ่ออยู่เพื่อนๆเค้า "เฮ้ย!หมิง นี่น้องกูชื่อบอส"เบส เพื่อนสนิทอีกคนของหมิงกล่าวแนะนำให้เค้ารู้จัก "อืม"..แม่ง!ผีตายทั้งป่าช้าก็ไม่อยู่เสือกเป็นน้องกับเพื่อนกูอีก"หวัดดีพี่หมิง"บอสทักทายหมิงอย่างอารมณ์ดี"เบสไม่เห็นมึงเคยบอกกูเลยว่ามีน้อง"หมิงถามเบสแบบงงๆ"ใช่ๆมีน้องหล่อๆเริ่ดๆแบบนี้ แพรวาพลาดได้ไงคะเนี่ย"แพรวาผู้หญิงคนเดียวในกลุ่มนั่งทำตาเยิ้มแบบฟินสุดๆ"เก็บอาการหน่อยแพร ก็มันไปอยู่กับป้ากูที่อเมริกาตั้งแต่เด็กๆเลยไม่เคยเจอกันพวกมึงเลยไม่เคยเห็น"เบสตอบ

ผมก็นั่งกินข้าวเงียบๆต่อไปไม่สนใจพวกมันที่สนใจเม้าท์ไอ้บอสราวกับขาดการติดต่อมาเป็นสิบชาติ "พี่หมิงกินขนมไหมครับ"บอสถามหลังจากที่ผมเงียบอยู่นาน "ไม่อ่ะไม่ชอบกิน"ผมตอบแบบไม่สนใจมันเท่าไหร่ แล้วก็นั่งคอยแอบมองผมอยู่นั่นแหละ แม่งจะกินก็กินไปซิ ชักเริ่มรำคาญแระ "เห้ยๆเดี๋ยวกูไปก่อนนะรอที่ห้องสมุดนะ"นั่นแหละเพื่อนในกลุ่มรู้ว่าผมมีที่อยู่ในโรงเรียนไม่กี่ที่ ผมชอบในห้องสมุดมันมีหนังสือให้อ่านเยอะแยะเวลาอ่านหนังสือมันทำให้ผมต้องไปคิดเรื่องอื่น คุยกับคนอื่น ....