[BeeCris/บีคริส] Deepens But Faraway

ลำดับตอนที่ #8 : Chapter 5 : ALL I DO…THAT FOR YOU

Chapter 5 ALL I DO…THAT FOR YOU 

          “ตื่นแล้วเหรอยัยหมวยขี้เซา”ศิรินงุยหน้าเมื่อได้ยินเสียงทักทายในตอนสายของวันที่ปาเข้าไปเกือบเที่ยง เธอคิดว่าเธอความรู้สึกไวและตื่นเช้ากว่าน้ำทิพย์เป็นไหนๆ แต่ไหงคนตัวสูงคนนนี้ถึงตื่นก่อนแถมยังทำอาหารไว้รอเสร็จสรรพ ข้อสำคัญคือมันส่งกลิ่นหอมยั่วน้ำลายเธอมากๆ

          “งือ...ทำไมบีตื่นเร็วจัง นึกว่าเมื่อคืนเมาเละ”คนตัวสูงหลุดยิ้มมุมปากก่อนจะหัวเราะออกมาจนศิรินเลิกคิ้ว

มันต้องขำขนาดนั้นเลยมะ?

          “อย่างบีเนี่ยนะจะเมา...บีแค่หาเรื่องออกไปจากวงเท่านั้นแหละ ฉายา ‘บี น้ำเหล้า’ ที่เค้าตั้งกันมาไม่ใช่ได้มาขำๆนะ หมดบาร์ก็ไม่เมา...”คนตัวเล็กเริ่มรู้สึกหมั่นไส้ความมั่นอกมั่นใจของน้ำทิพย์ขึ้นมาตงิดๆ แต่คนตัวสูงก็ดึงความสนใจของเธอมาที่อาหารฝีมือเขาเสียก่อน

          “ความจริงบีตั้งใจจะทำมื้อเช้านั่นแหละ แต่เห็นว่าคริสไม่ตื่นซักที ก็เลยเปลี่ยนเป็นมือเช้าควบเที่ยง..”ว่าจบก็ยักคิ้วกวนๆแต่ก็เดินมาเลื่อนเก้าอี้ให้อีกฝ่ายนั่ง

          “คริสชิมดูสิ แล้วจะรู้ว่าบีน่ะเชฟมือทอง”จานข้าวผัดสีสวยถูกเลื่อนมาตรงหน้าพร้อมด้วยแก้วน้ำส้มน่าทาน ศิรินไม่รอช้าตักข้าวเข้าปากเพื่อพิสูจน์ว่าที่อีกฝ่ายโม้นั้นจะจริงแค่ไหนกัน

          “หืม อร่อยนะเนี่ย ว่าแต่เนื้อนี่เนื้ออะไรเหรอ”คริสชี้มาที่เนื้อแผ่นบางรมควันหอมกรุ่นที่ถูกเรียงไว้ข้างจานอย่างสวยงาม

          “บีเห็นหมาแถวนี้เยอะดีน่ะ...”ศิรินแทบสำลักกับประโยคเมื่อครู่ ก่อนจะตวัดสายตาเขียวปั๊ดให้คนตอบ

          “บีก็เลยซื้อเป็ดมารมควันทำให้คริสกิน ส่วนพวกนั้นก็ให้กินหมูปิ้งที่ซื้อมา...”คนขี้แกล้งอมยิ้มอย่างชอบใจที่ได้เห็นใบหน้าหมวยๆนั้นงอง้ำ

          “วันนี้บีมีถ่ายละครบ่ายนะ คงกลับค่ำๆ คริสมีงานที่ไหนรึเปล่า...”คำถามนั้นคล้ายแฝงด้วยความเป็นห่วงนิดๆ ศิรินดื่มน้ำส้มก่อนตอบกลับไป

          “คริสมีอีเวนท์ที่เซียร์อ่ะ คงกลับดึกหน่อย”น้ำทิพย์พยักหน้าก่อนจะเดินไปรินน้ำเปล่าลงแก้วแล้วส่งให้คนตัวเล็กที่ทานอาหารฝีมือเธออย่างเอร็ดอร่อย

          “ถ้าทัน...บีจะไปรับนะ”ศิรินเงยหน้าขึ้นมามองอีกคนที่จ้องหน้าเธออยู่ก่อนแล้ว

          “หืม...ไม่ต้องลำบากหรอกบี คริสกลับกับพี่หวานเจี๊ยบได้”คิ้วเรียวของคนตัวสูงขยับเข้าหาและทำท่าจะผูกโบว์กันทันที

          “เมื่อคืนบีบอกคริสว่าไงคะ..ให้โอกาสบีดูแลคริสบ้างสิ”เสียงนุ่มๆ แววตาเชิงขอร้องพร้อมกับการวางมือบนหัวฟูๆเบาๆ

แม่งเป็นอะไรที่โคตรละมุน!!!

          “เอ่อ...ก็ได้...ค่ะ”คริสที่ทานทนสายตานั้นไม่ไหวเลยต้องลุกขึ้นวิ่งตึงตังไปอาบน้ำโดยไม่หันมาสบตาบีอีก

          คนตัวสูงมองตามยิ้มๆหันมาจัดการกับจานอาหารที่หมดเกลี้ยง ในใจก็นึกไปถึงเรื่องตารางงานภายในวันนี้อย่างไม่รีบร้อน

          น้ำทิพย์มาถึงกองถ่ายละคร ‘บ่วงหงส์’ ตั้งแต่ตอนบ่ายโมงเศษๆ เนื่องด้วยศิรินต้องออกไปกับผู้จัดการของเธอเพื่อดูชุดซึ่งทางงานได้จัดเตรียมเอาไว้ให้ การกร่อยอยู่ที่ห้องคนเดียวก็ไม่ได้ช่วยให้น้ำทิพย์ได้ประโยชน์อะไรขึ้นมา

          “อ้าว สวัสดีค่ะพี่บี”เสียงหวานเป็นเอกลักษณ์ที่เอ่ยทักเล่นเอาคนที่เลื่อนดูไอจีเพลินๆรับไหว้แทบไม่ทัน

          “สวัสดีค่ะน้องน้ำ แล้วน้องเอมล่ะคะ ปกติเห็นตัวติดกันตลอดๆนี่”เมื่อน้ำทิพย์เห็นปฏิกิริยางุยหน้าทันทีที่ได้ยินชื่ออีกคนที่เหมือนใครบางคนราวกับถอดแบบกันมาก็อดที่จะขำไม่ได้

เค้าน่าจะเป็นพี่น้องกัน...หรืออะไร หรือฉันเห็นหน้าคนอื่นเป็นเค้า?

          “น้ามจ๋า~~~”เสียงยานคางหวานๆที่ดังก่อนเจ้าตัวจะโผล่มานั้นเป็นเครื่องยืนยันได้อย่างดี

คือผัวเมียเค้าจะง้อกัน น้ำทิพย์จะไม่ยุ่งค่ะ

          “พี่ขอตัวก่อนนะ สู้ๆค่ะน้องเอม”ประโยคหลังเธอกระซิบกับสาธิดาก่อนจะเดินผละออกไปจากสถานที่แห่งความเลี่ยน

ใครๆเค้าก็รู้ สองคนนี้อยู่ด้วยกันโลกก็พลันเป็นสีชมพู

          “อ้าวหวัดดีครับพี่บี”พระเอกหนุ่มที่นั่งท่องบทอยู่แล้วเอ่ยทักเมื่อเห็นนักแสดงรุ่นพี่เดินเลี่ยงออกมาจากห้องแต่งตัวนักแสดงหญิง

          “หวัดดีค่ะเจมส์ ขยันจังเลยนะเนี่ย”หนุ่มหน้าหวานอมยิ้มก่อนเอ่ยขอบคุณกับคำชม น้ำทิพย์ละจากการสนทนามาสนใจแอพพลิเคชั่นทวิตเตอร์ตรงหน้า  การเข้าใช้ในฐานะด้อมผู้เทรนด์ #บีคริส เหมือนจะเป็นกิจวัตรประจำไปแล้วสำหรับเธอ

          ส่องแท็กแล้วก็อดที่จะขำไม่ได้ ทั้งสแนปแชทของศิริน รูปถ่ายมากมายที่นับเป็นโมเม้นต์ รูปแอบถ่ายตอนเธอไปที่ไหนๆก็ตามรวมทั้งทุกสิ่งทุกอย่างจากไอจีถูกรวบรวมไว้ชนิดที่เรียกได้ว่าครบวงจร

          การที่น้ำทิพย์ไม่ค่อยลงรูปที่อินสตราแกรมส่วนตัวก็มีเหตุผล อาทิเช่นตอนนี้ แท็กบีคริสที่เข้ามาดูก็มีแค่รูปของศิรินที่ถูกแฟนคลับเรียกว่า ‘แม่’ บ้างล่ะ ‘หม่ามี๊’ บ้างล่ะ

ก็ดีนะ...ถ้าให้น้ำทิพย์เป็นพ่อ

          แต่ว่างงานอยู่ได้ไม่นานช่างแต่งหน้าก็มาถึงกองถ่ายตามเวลาที่นัดหมาย แล้วก็เริ่มลงมือลงไม้กับใบหน้าสวยๆที่ไม่ได้แต่งแต้มของน้ำทิพย์ทันที เธอโดนดุไปหลายครั้งเหมือนกันเพราะแอลกอฮอล์เมื่อคืนเลยทำให้ใบหน้าโทรมลงเล็กน้อยจากปกติ

          “อ้าวพลอย มาคนเดียวเหรอ”รฐาเอ่ยทักหญิงสาวที่ตนรู้จักดี ด้วยเคยฟาดฟันกันในรายการมาก่อนแต่ตอนนี้ก็นับว่าสนิทกันพอสมควร

ในฐานะเพื่อน...

          “อื้ม หญิงก็ชอบมานวดที่นี่เหมือนกันเหรอ”ใช่ เพราะตอนนี้ทั้งคู่อยู่ในห้องเปลี่ยนชุดคลุมเพื่อไปนวดหรือซาวน์น่าของสปาชื่อดังที่มีดารานักแสดงหลายคนมาใช้บริการ

          “อ๋อพอดีเพื่อนหญิงแนะนำมาน่ะ อืม...แล้วนวดหรือว่าซาวน์น่าดีกว่ากันเหรอ”เฌอมาลย์เห็นว่าไหนๆก็รู้จักกันดี จึงชวนรฐาไปห้องซาวน์น่าพร้อมๆกันเลย

          “พลอยชอบซาวน์น่า ที่จริงเค้าดีหมดนั่นแหละ แต่ว่าซาวน์น่ามันทำให้เหงื่อออกมาก พลอยสบายตัวดี”

          การเข้ามานั่งซาวน์น่าในห้องที่มีอุณหภูมิมากกว่า 50 องศาไม่ได้สร้างอุปสรรคในการพูดคุยให้คนทั้งคู่นัก มีลูกค้ามาใช้บริการก่อนหน้าที่พวกเธอจะเข้ามา 2-3 คน ก่อนจะทยอยกันออกไปจนตอนนี้เหลือแค่เฌอมาลย์และรฐาที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ไม้ตัวยาว

          “พลอย...หญิงมีเรื่องจะถามอ่ะ”

          “หือ อะไรเหรอ”

          “อย่าหาว่าหญิงเสียมารยาทเลยนะ...พลอยยังคิดอะไรกับบีอยู่เหรอ”เฌอมาลย์เลิกคิ้วสูงเล็กน้อยกับประโยคที่ตนไม่คิดว่าจะออกมาจากปากของอีกฝ่าย

          “บีเหรอ...ไม่คิดอะไรแล้วล่ะ พลอยแค่หมั่นไส้นิดหน่อยเมื่อวานก็เลยหาเรื่องกัดไปอย่างนั้นเอง”ดูท่าทางรฐาจะตกใจกับคำตอบพอสมควรในความคิดของเฌอมาลย์ ก็แหงล่ะ...การอยู่กับน้ำทิพย์ทำให้เธอได้รับรู้อะไรหลายๆอย่าง

เฌอมาลย์คิดว่าตัวเองไม่ควรเป็นฝ่ายรับ...จริงๆนะ B)

กับน้ำทิพย์ไอ้เรื่องอย่างว่าก็เคยทำ...แต่ส่วนมากเธอจะเป็นเพื่อนกินเหล้าของน้ำทิพย์มากกว่า

          “อ่า...งั้นเหรอ”

          “พลอยคิดว่า...ดีเหมือนกันนะที่หญิงพูดเรื่องนี้...”รฐาทำหน้าแปลกใจไปอีกกับคำพูดกำกวมไปด้วยความหมายของอีกฝ่าย

          “หือ...ยังไงอ่ะ”

          “พลอยว่าพลอยชอบหญิงอ่ะ...”

          ศิรินมาถึงงานพร้อมด้วยลุคสุดเซ็กซี่ที่ทำเอาแฟนๆต่างบ่นลงทวิตว่าหวงแม่เป็นที่สุด ชุดสีขาวกับกระโปรงริ้วๆสีดำ...อืม ก็ดูเข้ากันดี

มันจะดี...ถ้าเสื้อนั่นไม่ได้แหวกอก

          แน่นอนว่าน้ำทิพย์ที่เพิ่งเลิกกองก็สะดุดใจกับการเด้งแจ้งเตือนในทวิตเตอร์มากมายและรู้ด้วยว่าคงหนีไม่พ้นเรื่องศิริน...

ก็ที่ตั้งไว้ให้แจ้งเตือนมันก็เกี่ยวอยู่คนเดียว...

          “ศิ...ริน”น้ำทิพย์พยายามสะกดกลั้นใจแล้วท่องไว้ว่ามันเป็นงานและมันไม่ใช่ความผิดของศิรินเลย เนื่องจากเจ้าของงานเป็นคนเลือกชุด

          “แม่ง...อยากเห็นหน้าไอ้เจ้าของงานชิบหาย”ร่างสูงเดินวนไปวนมาในคอนโดอย่างไม่สบอารมณ์ ตอนนี้นาฬิกาบนผนังเพิ่งบอกเวลาสามทุ่มเศษ แต่อารมณ์คุกรุ่นนี้ใช่ว่าจะสยบมันลงง่ายๆเสียเมื่อไหร่ เรื่องทวิตเตอร์นั้นก็ปิดไปเลยโดยที่ไม่ต้องหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูอีกเพราะดูไปก็คงหงุดหงิดมากขึ้นเป็นทวีคูณ

          “โอ๊ย”สุดท้ายก็ต้องทิ้งตัวแรงๆลงบนโซฟาตัวยาว ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมต้องหงุดหงิดเบอร์นี้...กับสาวๆในสต๊อกไปได้กับคนอื่นยังปลงได้เลย อ้อ...ยกเว้นคนนึงน่ะนะ

          น้ำทิพย์เลือกตัดอารมณ์ร้อนของตนเองด้วยการอาบน้ำ การแช่ตัวอยู่ในอ่างกว่าชั่วโมงก็ไม่ได้ทำให้ความห่วงและ ‘หวง’ คนหน้าหมวยที่นอนอยู่ด้วยกันทุกคืนลดลงเลยแม้แต่น้อย

ยิ่งคิดก็ยิ่งหวงโว้ยยยยยย

ก็อยากเก็บไว้ดูคนเดียวนี่หว่า

          น้ำทิพย์คว้าเสื้อยืดสีขาวพื้นที่สกรีน #teambee มาใส่ก่อนคลุมด้วยเสื้อหนัง กับกางเกงยีนส์สีซีดขาดๆที่เธอชอบนักชอบหนา โอเค...ถุงมือหนังสำหรับนักบิดอีกคู่แล้วรีบไปที่ลานจอดรถ

          ร่างสูงคลี่ยิ้มทักทาย Suzuki AEM Carbon Fiber Hayabusa สีบรอนซ์เงินคันเก่งที่นอนสงบเงียบอยู่กับเหย้าเฝ้ากับคอนโดมาเกือบหนึ่งสัปดาห์ ร่างสูงสะบัดผ้าคลุมสีดำออกแล้วใช้มือตบๆเบาะราวกับบอกมันว่าเธอกลับมาแล้วอีกครั้ง ก่อนจะตวัดขาขึ้นคร่อมมันอย่างคุ้นชิน

          เจ้าของดวงตาคมสีน้ำตาลหยิบหมวกกันน็อคที่เธอไม่ค่อยคิดว่าอยากจะใส่มันเท่าไหร่ขึ้นมาพินิจพิจารณา เธอชอบให้ผมของเธอปลิวไปมาเวลาขี่รถมากกว่า แต่เห็นทีว่าคราวนี้คงต้องเอาทั้งมันและฝาแฝดของมันไปด้วย

          มันอาจจะแรงไปเสียหน่อยสำหรับเจ้าเหยี่ยวราคาหกล้านกว่าๆทำจากคาร์บอนไฟเบอร์ทั้งคันที่เธอยอมกรีดเนื้อตัวเองซื้อมาโดยไม่ออดอ้อนขอจากพ่อและแม่ เพราะแค่ทดลองบิดซ้ำๆเครื่องก็ร้อนและพุ่งออกไปอย่างรวดเร็วสมดังใจผู้เป็นนายนัก เรียกได้ว่าถ้าเด็กมือบอนไม่รู้อิโหน่อิเหน่มาบิดเพียงนิดเดียวก็อาจปลิวเอาได้ง่ายๆ

          น้ำทิพย์ออกมาจากคอนโดได้นิดเดียวก็นึกดีใจที่ตนเองไม่ได้เลือกรถสปอร์ตของตนเองออกมา เพราะการจราจรบนถนนสายนี้ติดขัดจนคนที่ขับมอเตอร์ไซค์อย่างเธอยังอดหัวเสียไม่ได้ การใช้มอเตอร์ไซค์คันงามแทรกเบียดไปตามช่องว่างของรถคันใหญ่ๆดูจะเป็นหนทางที่ดีที่สุดแม้ว่าจะโดนพวกที่ขับมอเตอร์ไซค์ด้วยกันมองเธอ(หรือรถของเธอ)ด้วยสายตาแปลกๆ ก็ช่างมันปะไร สิ่งสำคัญตอนนี้คือการไปให้ทันก่อนที่คนหน้าหมวยของเธอจะกลับ

          “ยังไงก็ต้องไปรับค่ะ สัญญาไว้แล้วนี่”ประโยคนั้นฟังคล้ายเธอพูดกับใครบางคนแต่ทว่าน้ำทิพย์เพียงรำพึงกับตัวเองเบาๆ

          กว่าร่างสูงกับเจ้าบิ๊กไบค์คันโปรดสุดเท่ดึงดูดสายตาจะหลุดจากรถที่ติดแหง็กมาได้นั้นก็กินเวลากว่าสิบนาที น้ำทิพย์หงุดหงิดเล็กน้อยเพราะเริ่มเหนียวเนื้อเหนียวตัวอีกรอบจากควันของรถยนต์ที่พ่นใส่เธอเป็นระยะ บางทีเธอก็อยากจะตะโกนให้โลกรู้ดังๆเลยว่าการใช้แต่รถส่วนตัวของตัวเองมันเป็นอะไรที่น่ารำคาญเหมือนกันนะเออ

          ถนนโล่งขึ้นเยอะหนักมาก(ก.ไก่ล้านตัว) แต่เวลาก็จวนเจียนเข้ามาเช่นกัน ร่างสูงตัดสินใจเลี้ยวเข้ามาทางลัดที่จะพาตนเองไปให้ถึงเร็วขึ้น เพราะบางทีเธอก็จำเป็นต้องแข่งกับเวลา การศึกษาเส้นทางอันลดเลี้ยวของเมืองหลวงเป็นหนึ่งในงานอดิเรกที่คนตัวสูงมักทำในเวลาว่าง

แต่เหมือนนางแบบสาวจะคิดผิด...

          “เหยยยยย รถสวยฟ่ะ”น้ำทิพย์ย่นคิ้วกับเสียงกวนๆที่มาพร้อมกับกลุ่มวัยรุ่นประมาณสิบกว่าคนที่ขี่มอเตอร์ไซค์ที่แต่งอัพเครื่องจนเสียงน่าหนวกหูมาจอดล้อมเธอไว้ให้รถเธอบขยับไปข้างหน้าต่อไม่ได้แล่ว

          “เดี๋ยวเด้ หยุดคุยก่อนดิฮ้าฟฟ”

          “โทษที แต่ฉันรีบ”มือเรียวเปิดไฟสูงขอทางจนกลุ่มวัยรุ่นข้างหน้าผละออกเล็กน้อยแต่ชั่วครู่ก็รุมกันเข้ามาเหมือนเดิม

          “เดี๋ยวดิ ผมอยากไฝว้กะเพ่อะเพ่สาว”ชายวัยรุ่นที่ดูเหมือนเป็นหัวโจกเอ่ยขึ้น ทรงผมสับปะรด รอยสักรูปร่างประหลาดและการท้าทายกับเหยี่ยวลมกรดของเธอนั้น ทำให้น้ำทิพย์รู้สึกหมั่นไส้ความไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงของเด็กคนนี้เหลือเกิน

          “พี่ว่าน้องกลับบ้านไปเหอะ ที่นี่ถนนสาธารณะนะน้อง...ไม่ใช่สนามเด็กเล่น”กลุ่มชายวัยรุ่นที่มีเด็กสาวนั่งซ้อนท้ายมอเตอร์ไซค์บ้างคันได้ฟังก็หัวเราะบ้างก็ทำท่าทีล้อเลียน

          “ผมว่าเพ่มาไฝว้กะผมดีกว่า รีบไปไหนแหม่ราตรีนี้อีกยาวนะเพ่”น้ำทิพย์จำต้องถอดหมวกกันน็อคก่อนจ้องใบหน้ากวนโทสะของอีกฝ่าย

          “ไป-รับ-แฟน”ร่างสูงไม่ได้คิดจะล่วงเกินศิรินลับหลังหรือใช้เธอเป็นข้ออ้างแต่ ณ ตอนนั้น...

เธออยากใช้คำว่าแฟนกับศิรินจริงๆ

          “หู๊ววว”ชายฉกรรจ์เหล่านั้นหัวเราะบ้างโห่บ้างตรงข้ามกับเด็กสาวที่ได้เห็นใบหน้าตลอดจนรูปร่างสูงโปร่งของน้ำทิพย์แม้จะในความมืดสลัวก็รู้สึกว่า...

          “มึ๊ง ผู้หญิงอะไรหล่อชิบหาย”เด็กสาวคนหนึ่งกระซิบกระซาบกับอีกคนที่นั่งบนมอเตอร์ไซค์อีกคัน

          “โอ๊ย หล่อมากก กูนี่เห็นแล้ววารีดำเนินอยากทิ้งผัวเลยมึง”

          “ใช่มะ พวกมึงก็คิดเหมือนกันใช่มะ แม่งหล่อสูงยาว สบตาทีกูนี่ยิ่งกว่าน้ำแข็งโดนแดดเมืองไทย หล่อสัดๆ”ก่อนจะมีนางนึงตะโกนถามข้ามหัวผัวไปอย่างไม่เกรงใจ

          “แฟนนี่ผัวหรือเมียอ่าคะพี่”น้ำทิพย์ย่นคิ้วเล็กน้อย ยิ้มมุมปากก่อนตอบ ไม่ใช่นึกพิศวาสสก๊อยอะไรหรอก แค่อยากยั่วโมโหพวกเด็กแว้นทั้งหลายเหล่านี้...

รู้ไว้ซะไอ้น้อง พี่โปรทั้งสนามรบสนามรัก...

          “เมียค่ะ^^”พอตอบเสร็จก็เห็นท่าทางชะนีน้อยๆที่น่าจะอายุไม่เกินสิบเจ็ดเหล่านั้นกรี๊ดกร๊าดจนเหล่าสามีต้องหันไปถลึงตาใส่อย่างเสียหน้า

          “เพ่ ถ้าพี่แข่งชนะผม เมียผมยกให้พี่เลย แต่ถ้าพี่แพ้รถพี่ต้องเป็นของผม”วัยรุ่นคนเดิมเอ่ยอีกครั้งก่อนจะบิดมอเตอร์ไซค์เสียงดังอย่างประกาศศักดา

          “เอาไปทำไม เมียพี่หาเองได้เป็นโหล...เผลอๆได้เยอะกว่าน้องด้วย พี่ขอแค่ถ้าชนะ เปิดทางให้พี่ไปรับเมียด้วยละกัน คิดถึง”พูดจบก็ยักคิ้วกวนบาทาตามแบบฉบับคนบีๆ

          วัยรุ่นกลุ่มนั้นพยักเพยิดกันแบบมีเรื่องอะไรบางอย่างก่อนคนหัวหน้าจะพูดอีกครั้ง...

          “แต่พี่ต้องชนะพวกผมทั้งหมด คนละรอบ น้ำมันหมดก่อนถือว่าแพ้ เค้”น้ำทิพย์ไม่มีทางเลือกนอกจากตอบตกลงทำเอาวัยรุ่นทั้งกลุ่มหัวเราะร่า รถเธอเร็วก็จริงแต่เท่าที่อ่านผ่านๆมาพวกมันรู้ดีว่ารถคันนั้นจุน้ำมันแค่ลิตรกว่าๆและมันไม่มีทางเพียงพอกับการแข่งกับคนสิบสองคนเลย ยิ่งดูเหมือนได้ขับมาไกลเหมือนกันแล้วยิ่งเป็นไปไม่ได้

          “เริ่มเลยสิ ใครก่อนว่ามา”

 ~~~~~

มาแล้วๆเที่ยงจริงๆแหม่TT

โอเคงั้นไรท์ลงแบบบ่อยๆมากน้อยไม่เกี่ยวเนอะ

เด้งเยอะอย่าตกใจไรท์กลับมาจัดหน้าจ้า

รักค่ะ

ไรท์